Na acht seizoenen, verdeeld over twee periodes, zwaait Roel Janssen af als Fortuna-speler. En dan kan het niet anders of Roel loopt over van mooie verhalen. Hij stapte in de spelersbus, speelde zijn wedstrijden in Velsen of Veendam, ging in de beker ten onder in Hoorn, maar legde ook eigenhandig Roda JC over de knie en was basisspeler tijdens ons beste seizoen in de Eredivisie ooit. En wij stapten tegelijkertijd in de supportersbus en keken tijdens al die seizoenen met hem mee. In twee delen blikken we terug met de man die zijn eigen naam met gouden letters in de clubannalen heeft bijgeschreven…
Acht seizoenen. Correctie: acht seizoenen Fortuna Sittard. En je zou bijna zeggen: ‘Die tellen dubbel’. En tijdens die seizoenen hebben we er geen enkele keer aan gedacht om Roel onder druk te zetten en hem te laten leeglopen tijdens Zaanse Methoden. Maar nu dus wel, op de valreep.
En die valreep verschuift in de tijd enigszins. Na een slopend seizoen vertrekt Roel eerst met zijn gezin op vakantie en datzelfde vakantierooster maakt dat de Fortuna Online-redactie enkele weken onderbezet blijft. Complicerende factor is dat Roel inmiddels meetraint bij VVV Venlo met uitzicht op een contract. Uiteindelijk wordt een datum geprikt in augustus. We reizen af naar Venlo!
Als we de Westelijke Mijnstreek verlaten en ter hoogte van knooppunt Het Vonderen de A73 richting Noord-Limburg nemen bedenken we ons dat we hier vijf dagen eerder ook reden. Toen streed Fortuna in de Venlose Koel om de Herman Teeuwen Memorial en nam het kleinood mee naar Sittard.
Paul Gladon, Bryant Nieling en Tunahan Taşçi poseren met de Herman Teeuwen Memorial
Na een speurtocht door de Venlose stationsbuurt rijden we de Kaldenkerkerweg op en weten één ding zeker: bovenaan rechts ben je bij ‘De Koel’. Enigszins op tijd, maar dat was ook voorzien. Het verschaft ons ademruimte om een keer rond te lopen bij het hoofdgebouw, want verder dan het uitvak komen we doorgaans niet.
Schuin tegenover het hoofdgebouw is een staketsel opgetrokken met het opschrift ‘Thoes beej Jan’ en iets doet ons vermoeden dat achter de toegangsdeur een drankhol is voorzien. Op de wand staan een aantal spelers geschilderd die bepalend zijn geweest in de clubhistorie en het is een kwestie van tijd of Roel wordt hieraan toegevoegd.
De wand geeft tevens een mooi overzicht van de tenues waarin de Venlonaren in al die seizoenen hebben gevoetbald.
Wie legt ons uit waarom Roel Janssen ontbreekt?
Dat beeld wordt verdergezet in het hoofdgebouw. Bij binnenkomst bevind je je prompt in de fanshop waar momenteel supporters hun seizoenkaart komen afhalen. En dan te bedenken dat Fortuna-fans mopperen als ze een week voor de competitiestart hun seizoenkaart nog niet hebben ontvangen.
In het hoofdgebouw kun je je laven aan enkele relikwieën waardoor een bezoekje aan de fanshop je meteen informeert over de rijke clubhistorie.
Is ISL Automatisering net zo’n iconische shirtsponsor voor VVV Venlo als LU dat voor Fortuna was?
Al gauw meldt Medewerker Marketing & Communicatie Aron van Peer zich en lopen we #samenaobaove richting sponsorruimte. Nadat hij me een glaasje water heeft ingeschonken loopt Roel de ruimte binnen, neemt plaats en gaan we eraan beginnen!
Terug naar het seizoen 10/11. Roel speelt zijn wedstrijden bij VVV-Venlo O21 en heeft weinig vooruitzichten op veel speeltijd in de hoofdmacht. Want in tegenstelling tot Fortuna spelen de Venlonaren in de Eredivisie, al houdt het allemaal niet over. Handhaving lijkt het hoogst haalbare en dan heb je weinig tijd om te experimenteren met jonge spelers.
Wat doe je dan? Je zoekt je heil elders, ook al is het tegen een onkostenvergoeding. Het is juni 2011 als Roel Janssen overstapt vanuit VVV-Venlo naar Fortuna Sittard. Drie regels. Dat is alles dat we destijds wijdden aan de overgang van Janssen naar Fortuna. Op dat moment kon niemand vermoeden dat pas 12 seizoenen later een einde zou komen aan een succesverhaal. Maar we beginnen bij het begin.
Roel, als je speler bent bij de O21 van het in de Eredivisie spelende VVV-Venlo en je wilt vertrekken, dan ben je een interessante speler voor tal van clubs uit de Jupiler League, zoals Helmond Sport, TOP Oss, FC Eindhoven en misschien wel MVV. Je kiest uiteindelijk voor de nummer 16 van het afgelopen seizoen, die op de slotdag degradatie wist af te wenden. Waarom?
‘Op dat moment speelde VVV in de Eredivisie en ik heb één seizoen bij de selectie gezeten. Ik was toen helemaal niet klaar om in de Eredivisie te voetballen. Na dat jaar ben ik hier vertrokken omdat ik nul uitzicht had op speelminuten. Logisch ook, want daar was ik toen dus ook totaal niet klaar voor.’
‘Op enig moment kwam ik in contact met Fred van Barneveld en hij nodigde me uit voor een gesprek. Na dat gesprek heb ik de keuze gemaakt om naar Fortuna te vertrekken. De positieve gesprekken met Fortuna hebben me doen besluiten om in Sittard te gaan voetballen.’
Als je vanuit Venlo overstapt naar Fortuna krijg je te maken met Wim Dusseldorp. Ondanks dat het hartje zomer is, zitten je sneeuwschoenen standaard in je tas.
‘Haha! Ja, dat filmpje ken ik wel. Gelukkig was dat voor mijn tijd, haha! Goh, dat was wel een hilarisch filmpje… Ik vond hem prima. Prima vent, prima trainer. In het begin heb ik heel weinig gespeeld. Eigenlijk heb ik dat hele seizoen niet veel gespeeld. Dat was eigenlijk best een lastige situatie voor mij, want ik kwam op amateurbasis naar Fortuna. Pas in de winterstop tekende ik er mijn eerste profcontract.’
Roel krijgt al meteen zijn eigen shirt!
‘Toen gold de regel dat als je als amateur speelt, je maar vijf wedstrijden mag spelen. Speel je er meer, dan ben je weer transfervrij of moet de club je een contract aanbieden. Ik weet het niet meer precies, maar het was in ieder geval een heel gedoe. De eerste zeven of acht wedstrijden heb ik nul minuten gespeeld. Dat bevreemdde mij, want ik trainde goed en gevoelsmatig verliep alles prima. Op enig moment ben ik naar Dusseldorp gestapt en hem gevraagd waarom ik geen kansen kreeg en nooit mocht invallen. Toen werd mij die vreemde regel uitgelegd. Dusseldorp vertelde me dat hij me gedurende het seizoen nog hard nodig zou hebben en als ik meer dan vijf wedstrijden zou spelen, dan moest de club mij meteen een contractvoorstel doen. Dat was niet zo’n prettige mededeling.’
Ook leuk dat de club daarover zwijgt bij je overgang. Als je dat had geweten, dan had je misschien een andere keuze gemaakt.
‘Inderdaad, dat was toen nieuw voor me. Achteraf is het wel allemaal goedgekomen, want door blessures speelde ik meer dan vijf wedstrijden waardoor ik in de winterstop een contract mocht tekenen. Het seizoen daaropvolgend, toen Wil Boessen mijn trainer was, werd ik basisspeler en ben ik alles gaan spelen. Dus ja, mijn eerste seizoen was toch wel een apart seizoen!’
Je maakt ook kennis met Fernando Ricksen, waarover veel te doen is geweest in de media. Hij begon een seizoen eerder mee te trainen, maar bleek te goed om het bij trainen te laten. Wat voor indruk maakte hij op je?
‘Fernando is een fantastische kerel, echt een winnaar! Ik heb zelden zo’n winnaar gezien. Welk spelletje je ook deed, Fernando wilde per sé winnen. Won hij niet, dan werd hij giftig. We speelden een keer een oefenduel tegen een club van het laagste niveau. Dat was op het einde van het seizoen. De dag erna begon onze vakantie. We stonden met 0-16 voor of zoiets en ineens schopt Fernando een tegenstander helemaal doormidden. We zeiden: ‘Fernando, wat doe je nu?’, maar hij antwoordde alleen: ‘Die jongen irriteerde me’. Typisch Fernando.’
‘Ik heb nooit meer zo’n winnaar gezien. Wat ik zeg: wat we ook deden, hij móést altijd winnen! Echt een topkerel.’
Als je zo jong bent, dan moet je opboksen tegen ervaren jongens als Timothy Dreesen, Fernando Ricksen en Suat Usta. Je eerste seizoen (11/12) werd qua wedstrijden misschien een tegenvaller.
‘Suat Usta kwam wat later in dat seizoen binnen en ging meteen spelen. We wonnen toen ook meteen heel veel en dan heb je als nieuwkomer geen poot om op te staan. Aan de andere kant: het was eigenlijk best prima voor mij. Het seizoen vormde op deze manier een soort overbrugging van jeugdvoetbal naar betaald voetbal. Ik denk dat het achteraf bezien niet zo erg was dat ik weinig gespeeld heb. En de minuten die ik speelde voetbalde ik prima, waardoor ik een contract mocht tekenen en het seizoen daaropvolgend basisspeler werd.’
Één van de mooiste away days ooit: op zaterdag met de bus naar Hoek. Roel was erbij!
‘Het klopt, de concurrentie was vrij stevig. Ik was amper 20 jaar en we hadden toen ook écht een goed team. Als ik me niet vergis verspeelden we op de slotdag deelname aan de nacompetitie tegen Go Ahead Eagles. Dat was een team met Danny Hoesen, Rowin van Zaanen en Danny Schreurs. Dat was een heel goed team. Ik denk trouwens dat als we hadden deelgenomen aan de play offs, we echt wel ver hadden kunnen komen. We zaten er echt goed in. Voor de winterstop waren we niet goed, maar na de winterstop hebben we bijna alles gewonnen volgens mij.’
Sportief gezien kende Fortuna een prima seizoen. Ondanks dat in de slotminuut een plek in de nacompetitie uit handen werd gegeven. Niet veel later maak je je eerste vulkaanuitbarsting mee: trainer Tini Ruijs (die in december Wim Dusseldorp verving) verlaat de club met slaande deuren. Wat denk je dan als speler?
‘Pfoe, dat weet ik niet meer zo… Een tweedeling binnen de club op gebied van het technische beleid?’
Fortuna moet terug in begroting en enkele dure spelers verlaten de club. Vind je dat de club beloftes heeft gebroken?
‘Ach, onrust is inherent aan het voetbal. Je noemt dat ‘het breken van beloftes’, maar ik zie dat niet zo zwart-wit. Elke club doet er alles aan om spelers binnen te halen. Soms zijn dat misschien loze beloftes om een speler over de streep te trekken. Maar weet je, dat gebeurt bij Fortuna, maar bij andere clubs net zo. Dat gebeurt gewoon overal!’
‘Ik was toen nog heel jong en daarmee totaal niet bezig. Mijn focus lag op het worden van een basisspeler bij Fortuna. Een jaar later maakte ik een vergelijkbare situatie mee. Als voetballer schrik je daar niet zo van, want je weet dat dit onderdeel is van de voetballerij. Dat is nu eenmaal zo en heb je te accepteren.’
Het seizoen 12/13 brengt ook iets positiefs met zich mee. Wil Boessen wordt aangesteld als trainer en dat is iemand die je nog kent van je periode bij VVV-Venlo. En Quin Kruijsen komt naar Sittard-Geleen. Heb je zin in het nieuwe seizoen?
‘Ik ben iemand die best wel makkelijk contacten legt en vrienden maakt. Ik beschouw mezelf als een sociaal persoon die niet op zijn mondje is gevallen. Ik ben makkelijk in de omgang en maak een praatje met iedereen. Ook tijdens mijn eerste seizoen had ik meteen een goede band met mijn medespelers. Maar natuurlijk is het leuk als iemand naar je club komt die je al kent. Ik woonde toen in Venlo en Quin ook, dus we carpoolden vanaf dat moment. Volgens mij kwam Aziz Khalouta toen ook naar Fortuna, of was dat het seizoen daaropvolgend? Ferry de Regt is ook vanuit VVV naar Fortuna gekomen, dus ik reed in al die seizoen nooit alleen. Totdat ik op enig moment in Sittard ben gaan wonen.’
‘Uiteraard is het leuk als er Venlose jongens bij de club zitten, zeker omdat je dan nooit alleen hoeft te rijden. Maar in een team maak je altijd wel vrienden en heb je jongens waarmee je een klik hebt. Ik train nu vier weken mee bij VVV en ik kende ook maar heel weinig selectiespelers, maar hoe snel je daarmee een band opbouwt… Dat gaat gewoon heel snel. In het damesvoetbal gaat dat misschien lastiger, maar mannen zijn heel makkelijk. Die zijn heel makkelijk in de omgang en maken snel vrienden.’
Ook positief: met Timothy Dreesen, Patrick N’Koyi en Ramon Voorn treft je drie gangmakers in de selectie.
‘Ja, zeker weten! Haha! Zeker Ramon is een echte sfeermaker. Ook met Timothy heb ik een hele goede band gehad. Uiteindelijk gaat iedereen zijn eigen weg en verwatert dat wel weer, en dat is erg jammer. Maar we hadden toen echt een hele leuke groep, absoluut!’
Maar hoe is de sfeer als je in de beker wordt uitgeschakeld door de amateurs van Hollandia?
‘Wat was destijds de uitslag? 1-0 verloren? Dat zegt me eigenlijk niks meer!’
Samen met Yoann de Boer, Ramon Voorn en Jonathan Hendrickx ben je de enige die de meegereisde fans komt bedanken. Was je je er toen al van bewust hoe belangrijk supporters zijn?
‘Als je als profclub verliest van amateurs schaam je je vanzelfsprekend kapot. Dan wil je je verontschuldigen richting fans die uren in de bus hebben gezeten om ons te zien verliezen van Hollandia. Dan voel je je moreel verplicht om je excuses aan te bieden bij het uitvak. Hoe moeilijk dat ook is, want je kunt aan de uitslag niks meer veranderen. Nee, dat zijn geen leuke momenten, absoluut niet.’
Je speelt ook je eerste derby. In het Fortuna Stadion zien 10.000 supporters MVV met 1-2 winnen en een uitverkocht uitvak ziet jullie met 0-0 gelijkspelen in De Geusselt. Hoe zeer kijk je als speler uit naar zulke wedstrijden?
‘Natuurlijk zijn dat speciale wedstrijden. Uiteindelijk wil je élke wedstrijd winnen, maar je beseft dat dit voor supporters speciale wedstrijden zijn. Wedstrijden op zich, die belangrijk zijn voor supporters. Sittard – Maastricht en Sittard – Kerkrade, zo ver ligt dat niet uit elkaar. Je voelt de haat en nijd. Supporters hebben collega’s die fan zijn van die andere club en je wilt dat Fortuna-fans op maandag naar hun werk gaan en tenminste kunnen zeggen dat ze niet hebben verloren.’
Één van Roels Venlose maatjes in actie tegen MVV
‘Het zijn altijd speciale wedstrijden en wedstrijden op zich. Mooi om te spelen! Veel publiek, spelen op het randje van wat mag en niet mag en daar kan ik wel van genieten. Ja, als ik ze won natuurlijk, haha! Als je een derby verliest, dan is dat wel even zuur.’
Je verovert onder Wil Boessen ook een basisplaats en geeft die niet meer af. Jullie draaien een mooi seizoen en bereiken, met een afgeroomde selectie, de nacompetitie. De Graafschap is uiteindelijk te sterk. Wat leer je tijdens je eerste volledig seizoen als basisspeler?
‘Toen Wil Boessen naar de club kwam heeft hij in een gesprek kenbaar gemaakt dat hij het in me zag zitten, maar vond dat ik echt flinke stappen moest zetten in mijn duelkracht. ‘Je bent niet groot en als je echt als centrale verdediger wilt gaan voetballen, dan zul je dat moeten compenseren door in de duels heel hard te zijn en dus meedogenloos’, zo verduidelijkte Wil me.’
‘Zijn boodschap was duidelijk en daarmee ben ik aan de slag gegaan. Dus juist op dat vlak heb ik destijds veel stappen gezet. Kijk, voetballen kon ik wel. De bal naar iemand met dezelfde kleur spelen lukte wel, mijn inspeelpass en mijn crosspass, dat was allemaal niet zo’n probleem. Alleen moest ik me verbeteren op verdedigend vlak. Met hulp van Wil heb ik daar toen flink stappen voorwaarts in gezet.’
Is dat een kwaliteit die je hebt of niet? Is hard verdedigen niet karakterologisch bepaald? Dat zit in je of niet.
‘Uiteindelijk ga je op training proberen beter te worden op dat vlak. Niet dat je gaat schoppen, maar bij elk duel dat je aangaat prent je je in: ‘Deze móét ik winnen!’ Want je weet dat dit je ontwikkelpunt is. Tijdens trainingen ben ik me heel erg gaan focussen op duelkracht en heb me op dat vlak verder ontwikkeld.’
Voorafgaande aan het seizoen 13/14 beschouwt iedereen je als steunpilaar. Het gaat steeds beter en jullie plaatsen je voor de nacompetitie. Tegenstander heet De Graafschap en dan weet iedereen voldoende. Waarom liggen wedstrijden tegen ‘De Superboeren’ Fortuna niet?
‘Ik denk dat dit niet specifiek iets met De Graafschap te maken had of heeft. Elk seizoen moesten we zó hard knokken om überhaupt de play offs te halen. Daarvoor deden we ontzettend veel moeite en dat kostte heel veel energie. Ik heb er destijds ook veel over nagedacht maar ben tot de conclusie gekomen dat toen gewoon de tank leeg was.’
‘We hebben die twee seizoenen de play offs nét gehaald en er alles voor moeten geven. Vervolgens speel je binnen een tijdbestek van een week twee zware wedstrijden. Tijdens het tweede seizoen verloren we bijvoorbeeld meteen thuis ruim en dan ben je meteen kansloos. Tijdens de return weet je bij voorbaat al dat het een ontzettend moeilijk verhaal gaat worden. En vergeet niet: De Graafschap-uit is sowieso al een lastige wedstrijd. Zij waren een paar weken voor het begin van de play offs al verzekerd van deelname en dan leef je daar anders naartoe. Wij niet. Wij speelden wekenlang een finale om maar in die play offs te geraken. En als je je doel uiteindelijk hebt gehaald, dan komt het moeilijkste deel. Want dan is het eigenlijk gewoon ‘op’. Dat is heel gek. Je hebt finaal je doelstelling bereikt, maar dan begint het pas!’
‘We kregen het mentaal niet voor elkaar om ook dan wéér álles te geven. Je gaat altijd maximaal, maar je moet dan eigenlijk boven jezelf uitstijgen. Dat lukt niet en dat is het verhaal. En dan is het toevallig tweemaal De Graafschap. Was de tegenstander bijvoorbeeld NAC geweest, dan was het negen van de tien keer op eenzelfde manier afgelopen.’
Tijdens het seizoen zit Fortuna in Categorie 1 en Martin Masset probeert met man en macht Fortuna naar een veiligere Categorie 2 te loodsen. Op de achtergrond blijft het onrustig en de financiële problemen blijven Fortuna maar achtervolgen. Hoe ga je hiermee om als speler?
‘Op enig moment nam ik de aanvoerdersband over van Ramon Voorn en toen waren de (financiële) problemen best groot. Dat was geen makkelijke tijd. Het is geen geheim dat we een aantal maanden geen salaris hebben ontvangen en dan hang je als aanvoerder een beetje tussen het bestuur en de spelersgroep in. Ik had medespelers die het geld ontbrak om naar Fortuna te reizen. Vergeet niet dat Fortuna destijds in de Eerste Divisie speelde en de gemiddelde salarissen niet zo hoog lagen.’
‘Dat seizoen hadden we heel veel jonge jongens. De gemiddelde leeftijd was misschien wel 19 of 20 jaar. En die jongens hebben een salaris dat in de buurt ligt van het minimum loon. En als je dan twee tot drie maanden niet betaald krijgt… We hebben toen als spelersgroep bij elkaar gezeten en afgesproken om uit kostenoverwegingen minder te gaan trainen. We spraken af om alleen nog de dag voor de wedstrijd te trainen. Nou, met die boodschap ben ik naar het bestuur gestapt. Ik heb dat toen uitgelegd, maar zij vertelden mij dat ze in onderhandeling waren met een nieuwe investeerder. Mocht die investeerder er lucht van krijgen dat we min of meer staakten, maar één keer trainden buiten het spelen van de wedstrijd, dan zou dat mogelijk een reden voor die investeerder zijn om af te haken. Toen kon ik met die boodschap weer terug naar mijn medespelers. Dus toen konden we niet anders dan ‘gewoon’ weer te gaan trainen. Maar dat is lastig als je geen geld meer hebt.’
Roel kapt op z’n gemakje een speler van Achilles ’29 uit
‘We hebben toen met het bestuur afgesproken dat iedereen een overzicht zou maken wat hij zo ongeveer nodig had om de maand door te komen en op basis daarvan ontving iedereen een voorschot. Dat waren écht moeilijke tijden! En dat ging natuurlijk ten koste van mijn eigen prestaties. Ik had helemaal geen tijd meer om me daarmee bezig te houden. Elke dag had ik wel enkele medespelers aan de lijn met uiteenlopende vragen. Ik was alleen nog maar met randzaken bezig. Dat was echt een lastige periode waarin ik me niet eens alleen op het voetballen kon concentreren omdat ik alleen bezig was met overleven. Ik kan zoveel voorbeelden noemen van zaken die destijds allemaal speelden… Wat er toen allemaal geregeld moest worden… Die tijd durf ik echt wel bizar te noemen.’
Tijdens het seizoen liep Peter van Vossen stage bij Fortuna als onderdeel van zijn cursus Coach Betaald Voetbal en wordt gepresenteerd als nieuwe trainer. Jullie maken Van Vossen als spelersgroep mee en hebben vast wel een mening over zijn aanstelling.
‘Tsja, je kent die man als voetballer, hij heeft in het Nederlands XI-tal gespeeld en bij Feyenoord. Dus ja, wat denk je dan? Op dat moment denk je dat het zeker een grote naam is als voetballer. Uiteindelijk waren er op dat moment zo weinig financiële middelen om spelers te halen. Ik ga absoluut niks slechts over Peter van Vossen zeggen. Dat is niet aan mij en kan ik ook niet maken. Daar wil ik niet te veel over praten.’
De aanstelling van Peter van Vossen als hoofdtrainer bleek een gigantische miskleun
‘Ik denk dat de selectie op dat moment… Tsja, hoe moet ik dat zeggen? Nou, ik had het er laatst nog met iemand over. Neem de wedstrijd bij Roda JC, die we toen met 1-3 wonnen. Kijk eens naar het team dat toen op het veld stond. Een team waarin Jordi Baur, Thiemo Vanmaris, Seku Conneh een basisplek hadden. Ik denk dat van dat team er buiten mij nog misschien één of twee spelers betaald voetbal spelen op dit moment. Als je op dat moment Josep Guardiola voor de groep had gezet, dan had hij er ook niet méér uitgehaald, denk ik.’
Ongelofelijk dat Fortuna onder aanvoering van Roel in Kerkrade won
‘Dennis Dengering speelt geen betaald voetbal meer, Elroy Pappot, Jordy ter Borgh, Sem de Wit, noem ze allemaal maar op. Die spelen allemaal geen betaald voetbal meer. Er was domweg geen geld en goede spelers kosten nu eenmaal geld. Zo simpel is het.’
Persoonlijk vind ik het seizoen 14/15 één van de meest vervelende uit mijn Fortuna-periode. Spelers uit de regio Almere bepalen de sfeer en Ramon Voorn moet de club verlaten. Het zorgt ervoor dat ik zonder veel plezier wedstrijden van Fortuna bezoek. Ervaar je dat zelf ook zo?
‘Nee, dat was zeker geen leuke periode. Absoluut niet. Ik kon het altijd heel goed met Ramon vinden en als zo iemand dan met problemen vertrekt of moet vertrekken, dan is dat super vervelend. Ramon was trouwens niet de enige die vertrok. Er vertrokken dat seizoen heel veel spelers. Alles wat we in de jaren voordien hadden opgebouwd werd, mede door de geldproblemen, afgebroken. De jongens waarmee we de voorgaande seizoenen speelden waren gewoon prima Eerste Divisie-spelers. En die gaan dan weg omdat die waarschijnlijk te duur zijn. Dus nee, dat was niet de leukste periode. Dat seizoen, of eigenlijk anderhalf seizoen, dat was het minst leuke uit mijn voetbalcarrière.’
Het verhaal gaat dat de spelers het thuisduel tegen FC Emmen boycotten. Het resultaat is de zwaarste nederlaag uit de clubhistorie. Na afloop complimenteert Van Vossen invaller Christopher van der Aat met zijn debuut in het betaald voetbal en spreekt over ‘lichtpuntjes’. Wat denk je als je na afloop onder de douche staat?
‘Ja, dan schaam je je kapot. Ik stond toen op het middenveld. Vergeten doe ik dat duel nooit meer… Ik weet nog precies wie er bij FC Emmen speelden en hoe wij speelden. Tactisch stonden we in dat duel niet goed. Tijdens de wedstrijd hebben we nog getracht het om te zetten. Na een kwartier, met 0-3 op het bord. Het is één… Nee. Het is dé vervelendste wedstrijd uit mijn carrière geweest. 100%. Dan schaam je je echt kapot.’
‘Maar het is 100% zeker niet waar dat spelers hebben getracht de wedstrijd te boycotten om zo van de trainer af te komen. Ik weet dat die verhalen toen de kop opstaken. Wat er toen gebeurd is… Kijk, we hadden een tactiek: van achteruit door te stappen, één-op-één te spelen en hoog druk zetten. Dat wilde Van Vossen graag.’
‘Onze twee centrale verdedigers waren niet van de snelsten. Zij speelden met Ronald Bergkamp, die lange spits, Alexander Bannink op 10 en met de snelle vleugelspelers Leandro Resida en Luis Pedro. Wat was hun plan? Simpel: ballen inspelen op de lange spits die de ballen liet vallen op hun nummer 10. Hij speelde vervolgens de snelle vleugelspelers aan die ook nog eens een individuele actie in huis hadden. Voordat we het wisten stonden we met 0-3 achter en was er nog geen kwartier gespeeld.’
‘Toen hebben we in het veld tegen elkaar gezegd dat dit niet meer zo verder kon. We spraken af compact te gaan staan, want als je zo blijft doorspelen, dan verlies je met 0-25. Maar Van Vossen greep in en we mochten de tactiek niet zelf aanpassen. Hij hield vast aan zijn oorspronkelijke plan: hoog druk zetten. Toen scheurde het elftal. Jonge jongens luisteren naar de trainer terwijl de wat meer ervaren jongen haarfijn aanvoelen wat een wedstrijd vraagt. Daardoor ging het echt helemaal fout en verloren we met 1-8.’
‘Voor supporters lijkt het dan alsof we er met de pet naar gooiden en er geen zin hadden, maar als je overal net te laat komt… Correctie: we kwamen niet eens ‘net’ te laat in die wedstrijd. Nou ja, overal te laat. Je zwemt dan als team en loopt overal naartoe en als je in een straal van twee meter van de tegenstander bent, dan speelt hij de bal gauw af en kun je opnieuw beginnen. Je komt dan in geen enkel duel. Je wordt vervolgens alle kanten op gespeeld terwijl het dan lijkt alsof niemand iets doet. De wil is er dan wel, maar wat moet je doen?’
Hopen dat de klok snel de 90 minuten aantikt?
‘Ja, het is echt de meest verschrikkelijke wedstrijd uit mijn carrière, 100%.’
Een week laten winnen jullie met 0-2 van RKC en dragen jullie de rode lantaarn over aan de Waalwijkers.
‘Daaruit blijk volgens mij wel dat we helemaal niet bezig waren om Peter van Vossen te boycotten. Want dan hadden we in Waalwijk óók niet gewonnen. Als je écht wilt dat een trainer gaat, dan ga je keer op keer op keer wedstrijden boycotten. Nogmaals, het was gewoon geen fijne periode.’
Maar voor jou persoonlijk is het sportief gezien een mooi seizoen met een winnende treffer bij MVV en de 1-3 overwinning in Kerkrade, waarover elke Fortunees wekelijks spreekt. Hoe kun je in zo’n dramatisch seizoen bijna tot 10 treffers komen?
‘Persoonlijk had ik toen inderdaad nog wel een goed seizoen. We speelden toen met heel veel jonge jongens. Ik maakte negen doelpunten, al zaten er wel een aantal strafschoppen tussen. Maar dan nog. Drie goals tegen Roda JC, volgens mij heb ik de derby bij MVV beslist met een penalty. Dat waren voor mijzelf wel mooie momenten. Maar als team is dat anders. Je eindigt op de voorlaatste plaats en nee, dat is niet leuk.’
Desondanks mag Peter van Vossen aan het seizoen 15/16 mag beginnen. Hoeveel zin heb je dan in het seizoen?
‘Als je ziet welke spelers er bijkomen dan snap je wel dat je aan de vooravond van opnieuw een super moeilijk seizoen staat. Maar al hadden we Josep Guardiola als trainer gehad, hij had ook niks met die spelers bereikt. Zo is het nu eenmaal.’
Het start natuurlijk prima. Je staat met 1-2 voor in Den Bosch en krijgt meteen na rust een strafschop. Een uitgelezen kans om de wedstrijd in het slot te gooien. Dan valt je als vaste nemer van de strafschoppen natuurlijk niks meer in als Gökhan Lekesiz met de bal onder de arm naar de strafschopstip loopt.
‘Tijdens de voorbereiding op het seizoen had ik een blessure waardoor Lekesiz de strafschoppen nam. Prima gast trouwens. Maar goed, ik vertelde hem al dat ik de strafschoppen ging nemen als ik weer fit was met de start van de competitie. Daar deed hij destijds een beetje lacherig om.’
De lessen van Wil Boessen in de praktijk gebracht: Roel in fel duel tegen Jong PSV
‘En ja hoor, Den Bosch uit, tussenstand 1-2 en we kregen een strafschop. Ik was aanvoerder, liep naar voren om de bal op te eisen maar Lekesiz wilde de bal niet afgeven. We stonden beide aan de bal te trekken en lieten allebei niet los. Aan de zijlijn hakte assistent-trainer Jeffrey Kooistra de knoop door en besliste dat Lekesiz de strafschop mocht nemen. Maar goed ook, anders hadden we nu nóg in Den Bosch gestaan, trekkend aan de bal! Toen Kooistra riep dat Lekesiz mocht nemen liet ik de bal los. En jawel hoor, Lekesiz miste de penalty… We kregen uit de corner ook nog een levensgevaarlijke counter tegen. Toen was ik wel echt pissig.’
Wéér een nederlaag en Roel vraagt zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren
‘Na afloop is Kooistra wel naar me toegekomen en gaf toe dat hij een verkeerde beslissing had genomen en dat vind ik dan wel mooi. Iedereen neemt beslissingen en soms een verkeerde. Ik wil niet beweren dat ik de penalty had benut, maar als je een fout maakt en geeft dat toe, dan is voor mij de kous af.’
Ondertussen nemen de verhalen over het verblijf van Peter Van Vossen en Jeffrey Kooistra in het Amrâth Hotel steeds meer toe. Supporters stellen zich hier vragen bij en je zult jezelf wel afvragen in welk circus je je bevindt.
‘Tsja. Uiteindelijk zijn het allemaal maar verhalen waar ik geen weet van heb. Ik ben bij Fortuna om te voetballen en daarvoor word ik betaald. En wat de trainer in zijn vrije tijd wel of niet doet en wat er wel of niet van klopt… Er wordt altijd veel gespeculeerd en misschien zit er een kern van waarheid in, maar wat kan ik ervan zeggen?’
Één van Roels ex-ploegmaten die geen betaald voetbal meer speelt: Dennis Dengering
‘Laatst deed het verhaal de rondte dat ik ging stoppen met voetballen. Maar dat heb ik nooit verklaard. Ik heb altijd aangegeven dat ik mijn carrière wil voortzetten. En dan vragen mensen waarom ik tóch doorga, omdat ik zogezegd zou stoppen. Dat is dan een aanname van een journalist die ik nooit heb gesproken en die schrijft dat dan op. Zo gaat dat nu eenmaal.’
‘Als er één iemand een verhaal over Van Vossen de wereld in helpt krijg je een sneeuwbaleffect en weet je niet waar het gaat eindigen. Één ding weet ik wel zeker: ik was er niet bij. Maar prettig zijn zulke verhalen natuurlijk niet voor de club. Je presteert als team niet goed en zulke verhalen komen daar dan bovenop. Dat is voor een club niet goed.’
In oktober zet de club Van Vossen op non-actief, al is de aanstelling van Kooistra als trainer ad-interim lood om oud-ijzer. Toch winnen jullie nog maar een keer bij MVV. Dik 1.500 dagen zonder derbynederlaag buitenshuis!
‘Is dat zo? Maar derby’s, dat zijn wedstrijden op zich. Ik heb er geen verklaring voor. Waarom kan het thuis niet en uit blijkbaar wel? Misschien hebben we die duels als ‘finalewedstrijden’ beschouwd. Dan kan het kwartje jouw kant oprollen of juist niet en hadden we destijds het geluk aan onze zijde. Op die bewuste zondagmiddag in Kerkrade scoorden we ook gewoon op precies het juiste moment. Zij beschikten toen over een betere selectie en waren spreekwoordelijk tien keer beter. Ze promoveerden dat seizoen zelfs.’
Ook de aanstelling van Jeffrey Kooistra was allerminst een succes
‘Die wedstrijd wilden we per sé niet verliezen. Op welke manier? Niet belangrijk! Je speelt elke wedstrijd voor winst. Speel je tegen Real Madrid of FC Barcelona? Ook dan ga je voor de winst. Hadden we besloten om lekker te gaan voetballen, dan hadden we geen resultaat geboekt, dus moesten we het op een andere manier aanpakken. Irritant zijn, tijdtrekken, het ritme van de tegenstander breken en zelf toeslaan. Dat duel viel alles perfect op zijn plek.’
Ondertussen kijk ik op de klok en zie dat we al meer dan een half uur onderweg zijn. Tijd voor een pauze en dan vooral voor alle lezers. Binnenkort lees je Deel II dat handelt over Roels vertrek uit Sittard-Geleen en zijn comeback in het Geel-Groen!
