Tini Ruijs heeft na een half seizoen als hoofdtrainer in Sittard zelf aangegeven dat hij niet verder wil. Gezien de prestaties van Fortuna na de winterstop lijkt dit voor de buitenwacht een fikse aderlating. Voor de mensen die de club graag structureel beter en gezonder zien worden, is dit echter een opluchting.
Dat Wim Dusseldorp niet verder kwam met de beschikbare selectie was duidelijk. Dat zijn salaris zwaar op de begroting zou gaan drukken, was evenmin een geheim. Toen Dusseldorp in de winter zelf ander werk vond in Venlo, waren er dan ook weinig mensen rouwig om zijn vertrek. Al snel werd Tini Ruijs naar voren geschoven als hoofdcoach. Toen Tini de ambitie uitsprak met Fortuna in het linkerrijtje te willen eindigen, droegen de fans hem al snel op handen.
Dat linkerrijtje leek heel ver weg toen Fortuna direct na de winter verloor van Telstar en Helmond Sport en tegen Cambuur niet verder kwam dan een 0-0 gelijkspel. De clubleiding besloot in te grijpen en, ondanks het feit dat degradatie dit jaar niet aan de orde zou komen, de selectie te versterken. Nadat Suat Usta al in de winter aan de selectie was toegevoegd, kwamen daar op de deadline van de transferperiode Rowin van Zaanen en Danny Schreurs bij. En zie daar, in Almere werd direct met 1-4 gewonnen. De nieuwelingen pasten prima in de groep en bewezen wekelijks hun waarde. Pas na tien wedstrijden, waarin 24 punten werden verzameld, werd er weer een keer verloren. De latere kampioen, FC Zwolle, bleek in Sittard met 0-1 net een maatje te groot. Een ongelukkige tegentreffer in blessuretijd tegen de Eagles betekende op de slotdag van de competitie een eind aan de droom die de play offs heette.
Dat Fortuna een prima tweede competitiehelft neerzette, mag voor een deel op Tini’s naam worden geschreven. Echter, zonder de investeringen in de selectie, waren we zeer waarschijnlijk niet zover gekomen. Zowel Usta, Schreurs als Van Zaanen bleken directe aanwinsten en bewezen wekelijks hun toegevoegde waarde. De blessures van o.a. Stolte, Gommans en Shakison werden hierdoor prima opgevangen. Daarnaast speelt de factor geluk een rol: een groep moet zich goed pakken en de bal moet af en toe ook eens goed vallen. Denk hierbij aan het slippertje van de Sparta-keeper in de met 1-0 gewonnen thuiswedstrijd en het kunst- en vliegwerk waarmee in Tilburg een punt uit het vuur werd gesleept. Uiteraard dwing je geluk af, maar zonder een beetje geluk vaart niemand wel.
Achter de schermen werd en wordt inmiddels nog steeds keihard gewerkt om de club structureel gezond te maken. Een eventuele terugkoop van het stadion maakt daarbij deel uit van een groot plan. Door een select deel van het clubbestuur en enkele adviseurs werden (en worden nog steeds) onderhandelingen en gesprekken gevoerd en plannen uitgewerkt. Onderdeel van dat plan is de organisatiestructuur van de club opnieuw op poten zetten. De laatste jaren is de club op functioneel niveau bestuurloos gebleven. Dit leidde er onder andere toe dat medewerkers geen of te weinig verantwoording hoefden af te leggen en vaak voor hun eigen plan kozen. Onder andere op sportief niveau heeft dit niet altijd goed uitgepakt. Denk hierbij aan de komst van de oud-Roda-spelers Elberkani, Goossens, Bejas, Zafarin en Secerovic. Ze begonnen met een negatief krediet en bleken stuk voor stuk geen waarde toe te voegen aan de sportieve prestaties. De scouting van Fortuna was zeer beperkt of zelfs helemaal niet aanwezig waardoor nieuwe spelers vaak afkomstig waren uit de kennissenkring van de zittende technische leiding of spelersmakelaars die hun ‘toppers’ aanboden bij de club.
Om een einde te maken aan de sportieve malaise, werd vorig jaar een technisch platform opgericht. Niet direct door tig wedstrijden te bezoeken, maar in eerste instantie door het opzetten van statistische analyses werd een lijst met spelers in kaart gebracht die voor Fortuna van toegevoegde waarde konden zijn. Na de statistische selectie werden spelers gescout of direct aangedragen bij de club. Tevens werden de eerste gesprekken met clubs of makelaars door leden van dit technisch platform gevoerd. Wouter Scheelen, Timothy Dreesen en Stefan Thesker zijn drie goede voorbeelden dat dit platform zijn vruchten afwierp. Ook werd er langdurig gehamerd op de terugkomst van Danny Schreurs en was de komst van Labylle feitelijk geregeld. Uiteindelijk kaapte MVV deze behendige linkspoot voor onze neus weg doordat het zitten technisch kader te lang wachtte om de zaak rond te maken.
Nu Jos Alberts, een man met een groot netwerk en verstand van (voetbal)zaken, is aangesteld als nieuwe directeur van de club, is ook de structuur van de organisatie hervormd. De trainer zal nauw gaan samenwerken met het technisch platform, iets wat in onze ogen een gezonde situatie is. De trainer is en blijft namelijk een passant en de club bepaalt zelf het beleid voor de lange termijn. En juist daar zat de pijn voor Tini Ruijs.
Tini Ruijs behoort tot de groep mensen die rondom het ‘oude’ technisch kader acteert. En juist die mensen hebben er erg veel moeite mee dat ‘buitenstaanders’ (lees: de mensen in het nieuwe technisch platform) zich met hun werk zijn gaan ‘bemoeien’. Doordat Ruijs aanvoelde dat de macht van het oude kader aan het verminderen is en het spelersbudget wellicht iets omlaag zal moeten (om de club definitief schuldenvrij en gezond te kunnen maken), zag hij voor zichzelf geen rol in Sittard meer weggelegd.
Dat Ruijs zich niet kon vinden in de nieuwe plannen is één, maar de wijze waarop hij vervolgens heeft gehandeld is buitengewoon kwalijk te noemen. Zowel vlak vóór als direct na de belangrijkste wedstrijd van het seizoen (Go Ahead Eagles thuis, vrijdag jongstleden, red.) uitte Ruijs openlijk keiharde kritiek op zijn nieuwe baas. Hiermee onnodig veel onrust veroorzakend binnen en rondom de club en de aandacht afleidend van het mooie seizoen dat we gehad hebben. Dit terwijl hij zelf continu flirtte met aanbiedingen uit verre landen. Waarom kon Ruijs niet een weekje wachten met zijn kritiek en beter nog, dit intern houden?
Tini Ruijs stelde zijn eigen belang veel te ver boven het teambelang en het clubbelang. En laten we juist altijd geleerd hebben dat je in eerste instantie moet handelen uit clubbelang, daarna moet denken aan het teambelang en pas als laatste aan je eigen belang. Dat geldt voor de medewerkers van een club, maar even goed voor de supporters. Meer dan eens bereikte ons de afgelopen jaren gevoelige informatie over bijvoorbeeld salarissen, contractonderhandelingen of financiële problemen. Het publiceren hiervan zou ons vele ‘hits’ opleveren, maar in het belang van de club kozen we er altijd voor om dit niet naar buiten te brengen.
Ruijs verlaat nu zelf het toneel in Sittard. De publieke opinie is grotendeels op zijn hand, maar vergeet bovenstaand verhaal. Tini kon zich verschuilen achter de goede resultaten, maar hopelijk ziet iedereen die Fortuna een warm hart toedraagt dat hij uiteindelijk niet de juiste man voor deze job is. Fortuna Online is er dan ook niet rouwig om dat hij vertrekt en staat volledig achter de ingezette koers van het Fortuna-bestuur, zowel op organisatorisch als op sportief gebied.
Aan ‘m!!!
Ralf van Laar
