De Top ’54 aller tijden*. Klinkt leuk, maar hoe ga je dat in godsnaam doen? Kijk je naar de voetbalkwaliteiten, kijk je naar mentaliteit, kijk je naar publiekslievelingen of kijk je naar spelers die om andere redenen niet uit ons geheugen zijn te verdrijven? We hebben geprobeerd met al dit soort criteria rekening te houden.

Tja, en wie moet die lijst dan samenstellen? Daar hebben we ons ook over gebogen. De profielschets sprak van een markante persoonlijkheid. Iemand die zijn sporen ruimschoots heeft verdiend in Sittard. Het liefst iemand die standvastig is en al jaren een goed overzicht heeft op de stad. We denken geslaagd te zijn in onze zoektocht. Vol trots presenteren wij: Zefke Mols.

DSC03492


De Eeuwige Top ’54 (per 1 juni 2001)


54. Fred de Jong
Fred de Jong komt in 1990 naar Sittard. Hij speelt 3 jaar voor Fortuna en scoort 5 competitiedoelpunten. Hardwerkende spits, maar nou niet bepaald een begaafd technicus. Sympathieke jongen die zich ook op de Noordtribune van De Baandert laat zien. Waarom hij de top 54 haalt? Niet omdat hij de enige Nieuw-Zeelander is die ooit het groen-geel gedragen heeft. Ook niet vanwege zijn voetbalkwaliteiten. Een beetje vanwege zijn eigen liedje “Zij zijn bang voor Fred de Jong”. Maar vooral omdat hij de fans een beetje aan John Linford deed denken. Misschien was de wens wel de vader van de gedachte.

53. Mark Farrington
Mark Farrington speelt enkele jaren voor Willem II voordat hij, na een uitstapje in Genk, in 1989 bij Fortuna belandt. Hij blijft slechts één seizoen in Sittard. Hij doet in dat seizoen echter zodanig van zich spreken dat hij toch deze top 54 haalt. Zo scoort hij in beide derby’s tegen Roda, maakt hij vier goals in de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Volendam en is hij met een zuivere hattrick verantwoordelijk voor de 4-1 overwinning op PSV. Hij verlaat na dat seizoen Sittard en verhuist naar Hertha BSC waar hij niet zal slagen. Pim Verbeek haalt hem vervolgens naar Rotterdam, maar ook bij Feyenoord kan hij geen potten breken. Vervolgens gat het snel bergafwaarts met de Brit die zijn carrière beëindigt bij het nietige Runcorn.

52. Roger Reijners
Speler uit de eigen jeugd die jarenlang in het eerste elftal speelt. De technische middenvelder wordt in 1984 aan de selectie toegevoegd. Hij verovert al snel een basisplaats en is vervolgens jarenlang niet weg te denken uit de basiself. Speelt altijd nuttig zonder echt uit te blinken. Hij is elk seizoen goed voor twee of drie competitiedoelpunten. In 1991 wordt hij na enkele wedstrijden geruild met Huub Driessen van MVV. Reijners speelt vervolgens enkele jaren in Maastricht en wordt vervolgens toegevoegd aan de trainersstaf. Na het ontslag van Wim Koevermans wordt hij er hoofdtrainer.

51. Theo van Well
Rechterspits die de eerste bloeiperiode van de fusieclub in het begin van de jaren ’80 meemaakt. Van Well wordt in ’79 aan de selectie toegevoegd en vormt al snel een gevaarlijk koppel met Hans Zuidersma aan de rechterkant. In het seizoen ‘83/’84 is Van Well het productiefst met 7 doelpunten. Hij speelt dat seizoen ook de bekerfinale tegen Feyenoord die weliswaar met 1-0 verloren wordt, maar de Sittardenaren wel een plekje in het Europacup II-toernooi oplevert.

50. Marcel Liesdek
Sommige voetballers doen alles wat God verboden heeft op een voetbalveld. Marcel Liesdek is daar een treffend voorbeeld van. Trainer Hans van Doorneveld neemt Marcel Liesdek en Ruud Hesp in 1987 mee uit Haarlem. Liesdek speelt drie seizoenen in Sittard. De keiharde verdediger haalt de gekste dingen uit op het veld maar is zich na afloop vaak van geen kwaad bewust. De wedstrijd tegen Volendam in 1990 is hiervan een goed voorbeeld. Dit voorval is ook de reden waarom Liesdek deze top 54 haalt. Liesdek geeft in deze wedstrijd Eric Steltenpool een onvervalste elleboogstoot. Kees Jansma spreekt er die avond bij Studio Sport schande van en laat de beelden wel vier keer zien. Op basis van de TV-beelden wordt Liesdek voor zes wedstrijden geschorst. Een elleboogstoot is in die dagen nog iets bijzonders. Deze schorsing vormt het begin van het einde voor Liesdek in Sittard. Hij vertrekt na dat seizoen naar FC Utrecht.

49. Fuat Usta
Turkse Maastrichtenaar (of Maastrichtse Turk?) die via de jeugd van MVV bij Fortuna terechtkomt. De met een prachtige traptechniek gezegende maar ietwat trage middenvelder wordt op jonge leeftijd in het begin van de jaren ’90 aan de selectie toegevoegd. Hij heeft een belangrijk aandeel in de promotie naar de Eredivisie in 1995. Na die promotie verwezenlijkt Usta zijn grote droom en gaat in zijn vaderland spelen bij Besiktas. Dat wordt geen succes en anderhalf jaar later keert hij terug in Sittard. Door blessures komt hij echter niet meer echt uit verf. Oud Fortuna-trainer Han Berger haalt hem vervolgens naar Cambuur. Usta, die ook nog bij Sparta speelde, verdient nu zijn brood in Finland. Wat herinneren wij ons van Usta? Op de eerste plaats zijn verwoestend schot dat, het promitiejaar uitgezonderd, echter opvallend weinig doel trof. Toch ging er altijd een golf van verwachting door het stadion wanneer Usta achter de bal plaatsnam bij een vrije trap. Op de tweede plaats was Usta de centrale figuur in de memorabele wedstrijd tegen De Graafschap in 1995, toen hij een penalty miste en Fortuna het kampioenschap een weekje moest uitstellen. Wij zijn Usta daar nog altijd dankbaar voor, want het leverde een onvergetelijke avond in Velsen op.

48. Nico Hansen
Nico Hansen is maar twee seizoenen de vaste keeper van Fortuna. Hij verdient echter toch een plaatsje in deze top 54 omdat het twee zeer memorabele seizoenen betreft. In het seizoen ‘81/’82, dat Fortuna de langverwachte promotie naar de eredivisie oplevert, grijpt Hansen zijn kans wanneer vaste doelman Bram Geilman geblesseerd raakt. Ook het eerste jaar in de eredivisie blijkt Hansen een sobere maar betrouwbare sluitpost. Het jaar daarop komt de klad erin en wordt na enkele blunders van Hansen André van Gerven aangetrokken. Door de komst van Van Gerven, die in Sittard nooit echt populair was, komt Hansen zelfs regelmatig op de tribune terecht. Hij vertrekt dan ook als snel naar NEC. Later speelt hij ook nog in België.

47. Sigi Lens
In 1986 wordt Sigi Lens van AZ gehaald. Lens is een razendsnelle maar technisch wat minder vaardige rechterspits. Hij is een beetje te vergelijken met Dennis Rommedahl. Lens speelt drie seizoenen in Sittard en scoort daarin maar liefst 28 doelpunten. In de eerste twee jaren is hij zelfs clubtopscorer. In het seizoen ‘88/’89 wordt hij voorafgegaan door de Schot John Clayton. Fortuna is in die jaren een stabiele middenmoter die elk jaar (met het oude puntensysteem) ongeveer 1 op 1 loopt. Het seizoen ‘88/’89 is opmerkelijk: zowel Ajax, Feyenoord als PSV worden in De Baandert verslagen. In 1989 komt aan de voetbalcarrière van Lens een abrupt en dramatisch einde. Lens is betrokken bij de ramp met het SLM-vliegtuig waarmee het Surinaams Elftal naar Suriname reist voor het spelen van een aantal wedstrijden. Lens overleeft de ramp maar wordt een jaar later afgekeurd voor het spelen van betaald voetbal.

46. Heinz Fischer
Heinz ‘Uwe’ Fischer komt in 1966 naar Geleen om de aanval van Fortuna ’54 te versterken. De roem van Fortuna is op dat moment al tanende. Ook het seizoen ‘66/’67 is niet bepaald succesvol en wordt afgesloten met een 14e plek. Fischer is met 12 doelpunten clubtopscorer. Het seizoen dat daarop volgt verloopt dramatisch. Ondanks 13 doelpunten van de fysiek sterke Fischer, moet Fortuna via een beslissingswedstrijd het vege lijf zien te redden. Na verlenging wordt op het veld van PSV met 4-3 verloren van DOS. Het blijkt de laatste wedstrijd van Fortuna ’54. Een fusie met Sittardia blijkt de enige manier om het betaald voetbal in de regio te redden. Fischer is de eerste centrumspits van FSC. De fusieclub, die opmerkelijk genoeg afwisselend in de Baandert en het Mauritsstadion zijn thuiswedstrijden afwerkt, degradeert echter opnieuw. Fischer is er dan al niet meer bij. In maart geeft hij wegens mentale en financiële problemen de pijp aan Maarten. Fischer staat daarmee symbool voor de teloorgang van het voetbal in de Westelijke Mijnstreek. Het zou maar liefst 13 seizoenen duren voordat er weer Eredivisievoetbal was te bewonderen in Sittard.

45. Harry Ehlen
Eén van meest legendarische spelers van Sittardia. De van Sittardse Boys afkomstige spits verdedigt jarenlang het geel-blauw van de Sittardse profclub. Ehlen, bijgenaamd “de blauwe”, staat daarbij vooral bekend als kopbalspecialist. Hij is jaarlijks goed voor 15 tot 20 goals. Met de Sittardse Boys speelde hij ooit in en tegen FC Barcelona een vriendschappelijke wedstrijd. Barcelona won met 8-4; de vier Sittardse treffers kwamen op naam van Ehlen! Barcelona deed hem naar aanleiding van die wedstrijd een aanbieding, maar hij ging er niet op in en bleef Sittardse Boys en later Sittardia trouw. In 1959 neemt hij afscheid met een promotie naar de Eredivisie. Hij wordt bedankt met een heuse testimonial tegen Fortuna Düsseldorf. Memorabel is de eerste wedstrijd van Sittardia tegen het grote Fortuna ’54 in Geleen. Sittardia wint met 1-3 en Ehlen neemt twee treffers voor zijn rekening.

44. Wilfred Bouma
Wilfred Bouma speelt slechts één seizoen in Sittard. Hij speelt in het seizoen ‘98/’99 33 competitiewedstrijden waarin hij 5 keer scoort. Hij maakt deel uit van misschien wel de beste selectie die Fortuna ooit heeft gehad. Onder leiding van Bert van Marwijk wordt de bekerfinale gehaald en worden enkele verdienstelijke wedstrijden in de Intertoto gespeeld. Bouma scoort, zoals gezegd, 5 keer. Twee doelpunten zullen elke Fortunees altijd bijblijven. Op een koude decemberavond speelt Fortuna thuis tegen RKC. Wanneer RKC een minuut of zeven voor tijd de tweede treffer scoort lijken de Sittardenaren opnieuw een nederlaag te gaan lijden. Een knotsgekke slotfase volgt echter waarin Bouma via twee treffers voor de 2-2 zorgt. Wanneer Ronald Hamming diep in blessuretijd voor de winnende treffer zorgt, is het feest compleet. Bouma wordt, tegen zijn zin en ondanks een toezegging van PSV-voorzitter Van Raaij dat hij nog een jaar in Sittard mag blijven, aan het einde van het seizoen door PSV teruggehaald. Hij ontpopt zich tot een zeer bruikbare speler. Hij haalt zelfs het Nederlands Elftal. Dit heeft Bouma voor een groot deel te danken aan Van Marwijk die in hem, in tegenstelling tot zijn voorgangers bij PSV en MVV, een speler voor de linkerkant ziet.

43. Peter Benen
Peter Benen speelt maar liefst 263 wedstrijden op het hoogste niveau: 243 voor Fortuna ’54 en 20 voor de fusieclub FSC. In 1958 duikt Benen’s naam voor het eerst op in de boeken. In 1970 neemt hij afscheid. Benen speelt darmee een belangrijke rol in de gloriejaren van Fortuna ’54. Legendarisch zijn de oefenwedstrijden tegen internationale toppers als Real Madrid, Botafogo en de Bolton Wanderers. Benen maakt ook deel uit van het elftal dat in 1964 de KNVB beker wint. In Eindhoven wordt ADO na penalty’s verslagen. Als aanvoerder mocht Benen de beker in ontvangst nemen. Ook zijn jongere broer Jan maakt lange tijd deel uit van de selectie van Fortuna ’54 en later FSC.

42. Richard Sneekes
Middenvelder waarvoor de term ‘flegmatiek’ lijkt te zijn uitgevonden. De uit de Ajax-school afkomstige Sneekes komt in 1989 van Voldendam naar Sittard. Sneekes is een technische middenvelder die regelmatig scoort. In het seizoen ‘90/’91 scoort hij zeven keer en is daarmee samen met Aziz Doufikar topscorer. Hij scoort dat jaar een fantastisch doelpunt in de derby tegen MVV door een prachtige dieptepass van Etienne Barmentloo ineens met een volley in het doel te deponeren. Hij is een uitstekende voetballer die zijn talenten echter veel te weinig laat zien. Sneekes speelt vier jaar in Sittard. Het is een periode waarin Fortuna langzaam maar zeker wegzakt. In 1993 degradeert de club via de nacompetitie. De beslissende wedstrijd in en tegen Heerenveen wordt met 2-0 verloren. Sneekes wordt vervolgens uitgeleend aan het Zwitserse Lausanne. Hij keert niet meer terug in Sittard want hij wordt vervolgens verkocht aan het Engelse Bolton Wanderers. Hij speelt thans voor West Bromwich Albion.

41. Piet Vogels
Piet Vogels staat liefst dertien jaar onder lat bij Fortuna ’54, Sittardia en FSC. Vogels maakt daarin van alles mee: de bekerwinst met Fortuna ’54 in 1964, de degradatie met Siitardia in 1968, het dramatische debuut met fusieclub FSC en de zeer magere jaren die daarop volgen. Vogels is een speler uit de eigen streek die erg populair is bij de supporters. Opmerkelijk is zijn transfer naar Sittardia. Fortuna ’54 staat er in die jaren om bekend dat de grote vedetten vorstelijke salarissen verdienen. De eigen jongens moeten het met veel minder doen. Wanneer Vogels met enkele collega’s de kont tegen de krib gooit is een breuk onvermijdelijk. Vogels vertrekt naar rivaal Sittardia en bewijst daar het ongelijk van de Geleense club. Na de fusie verdedigt hij zes seizoenen het doel van FSC. In 1974 neemt Vogels afscheid. De club heeft dan de weg omhoog weer gevonden en pakt dat jaar zelfs een periodetitel.

40. Robert Roest
Robert Roest is de belangrijkste aankoop wanneer Fortuna in 1995 terugkeert naar de Eredivisie.Hij wordt door de Sittardenaren bij het Belgische SK Beveren weggeplukt. Roest is jaar in, jaar uit een vaste waarde in het centrale verdedigingsduo. Hij vormt een koppel met achtereenvolgens Jürgen Dirkx, Kevin Hofland en Joost Volmer. Roest is een sobere, faire verdediger. Door slim te spelen weet hij zijn traagheid goed te verbloemen. Hij krijgt weinig kaarten en is ook zelden geblesseerd. Scoren doet Roest niet veel. De meeste goals zijn penalty’s. Ondanks het feit dat elke strafschop richting de rechterhoek gaat en elke keeper dat inmiddels dient te weten, mist hij zelden. Roest is met zijn penalty’s onder meer verantwoordelijk voor overwinningen op Ajax en Roda. Hij zal Fortuna hoogstwaarschijnlijk na dit seizoen gaan verlaten.

39. Anton Janssen
Anton Janssen speelt twee keer voor Fortuna. Hij is het levende bewijs van de ongeschreven wet dat een speler beter niet op het oude nest kan terugkeren. In 1986 komt de jonge Janssen voor het eerst naar Sittard. Fortuna maakt een wat kleurloos seizoen door en ook Janssen kan aan de linkerkant nog niet echt zijn stempel op het spel van de geel-groenen drukken. Het jaar daarop is dat anders. Janssen breekt echt door een al snel is de belangstelling van andere clubs gewekt. Wanneer Frank Arnesen geblesseerd raakt aarzelt PSV dan ook niet en haalt Janssen voor het destijds hoge bedrag van ruim 1 miljoen gulden naar Eindhoven. Janssen breekt in Eindhoven nooit echt door hoewel hij wel meespeelt in de dat jaar door PSV gewonnen Europa Cup I finale. Na anderhalf jaar vertrekt Janssen naar het Belgische KV Kortrijk. In 1991 keert Janssen terug in Sittard. Samen met Marco Boogers en Joseph Szalma wordt hij aangetrokken door trainer Han Berger. Janssen tekent voor drie jaar. Het doel is een gooi te doen naar Europees voetbal. Het pakt anders uit. Fortuna speelt een moeizaam seizoen en weet pas laat het vege lijf te redden. De aankopen kunnen niet bepaald overtuigen. Boogers blijkt een lastige klant, Szalma is weliswaar populair bij de fans (Joseph, Joseph….) maar bakt er niet veel van en Janssen is geen schim meer van de jonge dynamische linkerspits van weleer. Fortuna eindigt uiteindelijk als 14e. Het blijkt uitstel van executie. Het jaar daarop degradeert de club. Met veel elan wordt aan de klus in de eerste divisie begonnen. De (dure) selectie is grotendeels in tact gebleven. Ook Janssen is gebleven. Het doel is direct terug te promoveren. Daar komt niets van terecht. Aan het einde van het seizoen komt Fortuna in financiële problemen en maar liefst 15 spelers moeten vetrekken. Ook grootverdiener Janssen vertrekt en gaat terug naar zijn eerste liefde NEC. Daar leeft hij weer op. Dit seizoen sluit hij zijn carrière af.

38. Fernando Ricksen
Fernando Ricksen besluit op een gegeven moment de jeugdopleiding van Roda JC te verlaten en zijn geluk in Sittard te zoeken. Ricksen’s ster rijst snel en hij wordt een vaste waarde in de nationale jeugdselecties. Na al eerder aan het grote werk geroken te hebben, breekt de Heerlenaar definitief door in het seizoen ‘94/’95. Met een prachtig, voor een groot deel uit eigen jeugd bestaand, elftal behaald Fortuna het kampioenschap in de eerste divisie. Ook in de Eredivisie houdt Ricksen zich makkelijk staande en hij groeit uit dat één van de steunpilaren van de groen-gelen. De belangstelling van grote clubs is heel Europa is gewekt. Dan gaat het mis. Ricksen kiest voor de gemakkelijkste weg en gaat voor veel geld in de Eerste Divisie bij AZ spelen. Hij heeft het dan bij de Sittardse fans verbruid. Hij heeft drie sterke seizoenen in Alkmaar, haalt het Nederlands Elftal en krijgt een tweede kans. Opnieuw staan grote clubs (Feyenoord, Liverpool) in de rij. Ricksen kiest opnieuw puur voor het geld en gaat naar de Glasgow Rangers. Twee vreemde keuzes die hem, ondanks zijn talent, een relatief lage positie in deze top 54 opleveren. Ricksen heeft het moeilijk In Glasgow en wordt zelfs regelmatig als miskoop bestempeld.

37. Gerrie Schrijnemakers
Gerrie Schrijnemakers komt in 1979 de Sittardse gelederen versterken. Hij is afkomstig van MVV en wordt geruild met Jean Colombain. Gezien de namen van de beide spelers een logische ruil. Gerrie Schrijnemakers past natuurlijk veel beter bij het werkvoetbal dat Fortuna in de jaren speelt, terwijl Jean Colombain veel beter bij de Bourgondische grandeur van Maastricht past. De blonde linkerverdediger maakt een groot deel van de tachtiger jaren deel uit van de selectie van Fortuna. Hij heeft een belangrijk aandeel in de promotie naar de Eredivisie in 1982. In het seizoen daarop tekent hij voor de enige treffer in de thuiswedstrijd tegen Feyenoord. Schrijnemakers wordt vaak geveld door blessures. Zo is hij in 1984 lange tijd uitgeschakeld en moet hij de bekerfinale missen. In 1987 wordt Schrijnemakers afgekeurd voor het spelen van betaald voetbal.

36. Mario Eleveld
Sterke centrale verdediger die ook op andere plekken in het elftal inzetbaar is. In het promotieseizoen 1981-1982 maakt Eleveld voor eerst deel uit van de selectie van Fortuna SC. Hij groeit al snel uit tot een vaste waarde. Hij speelt de door een doelpunt van Peter Houtman met 1-0 verloren bekerfinale. Ook aan de nog altijd legendarische Europese campagne het jaar daarop draagt Eleveld zijn steentje bij. De wedstrijden tegen KB Kopenhangen en Wislaw Krakow zijn hoogtepunten. De climax wordt bereikt met de kwartfinale tegen Everton. In een prachtige Engelse ambiance (inclusief Engelse fans en een heuse streaker) wordt in een uitverkochte Baandert met 0-2 verloren. Na afloop treffen Sittardse en Engelse fans elkaar en worden sjaaltjes geruild. De uitwedstrijd in Liverpool wordt door vele fans bezocht. Drie doelpunten van Andy Gray zorgen voor een 3-0 eindstand voor de Toffees. Eleveld blijft ook de jaren daarna en vaste basisspeler. Te vroeg moet hij in 1989 zijn carrière beëindigen wegens een hardnekkige blessure.

35. Nico Jalink
Wanneer Anton Janssen en the one and only John Linford in 1987 plotseling uit Sittard vertrekken, zit Fortuna met een behoorlijk krappe selectie. Onder meer Nico Jalink wordt gehaald. Hij mag transfervrij vertrekken bij AZ. Jalink speelt anderhalf jaar in Sittard. Het zijn twee goede seizoenen waarin Fortuna telkens als 8e eindigt. Jalink is een dynamische middenvelder. Die voor veel diepgang zorgt en ook het harde spel niet schuwt. Hij vertrekt veel te snel uit Sittard en vertrekt in 1989 naar RKC. Vervolgens speelt hij nog voor Port Vale, Sparta, NAC en opnieuw Sparta. In zijn nadagen speelt hij bij Dordrecht ’90.

34. Joop Titaley
Publiekslieveling die zijn carrière begint in de jeugd van Fortuna ’54 en vervolgens 12 jaar bij Fortuna SC speelt. Een echte Fortunees dus. In 1971 krijgt de jeugd bij Fortuna een kans en wordt Titaley, samen met onder meer Hans Erkens en Huub Stevens, bij de selectie gehaald. De begaafd technicus drukt vervolgens jarenlang zijn stempel op het Sittards middenveld. Hij vormt onder meer een gouden duo met Hans Engbersen. Na één seizoen Frans Körver beëindigt Titaley in 1981 zijn loopbaan in het betaald voetbal. Hij bouwt af bij het Roermondse RFC.

33. Hans Zuidersma
In 1975 wordt de selectie van Fortuna onder meer uitgebreid met Jo Bux en Hans Zuidersma. Zuidersma wordt eerst als middenvelder ingezet maar verhuist later naar de rechterkant. Hij speelt acht jaar in Sittard. Hij pikt regelmatig zijn doelpuntje mee. In 1981 wordt hij zelfs clubtopscorer met 11 goals; ééntje meer dan Hans Engbersen. Het jaar daarop scoort hij maar liefst 15 goals. Huub Smeets maakt er dat jaar 20. Na één jaar met Fortuna op het hoogste niveau geacteerd te hebben verhuist Zuidersma naar Roda. Een smetje op zijn mooie carrière.

32. Joos van Barneveld
De nieuwste parel van de jeugdopleiding. Van Barneveld maakt zijn competitiedebuut, na al wat speelminuten in de beker te hebben gekregen, op 5 november 1999 in de uitwedstrijd tegen FC Utrecht In de hoofdmacht van Fortuna. Hij is dan nog maar 17 jaar. Het huidige seizoen lijkt zijn doorbraak te worden. Henk Duut durft het nog niet echt aan. Frans Thijssen geeft Van Barneveld echter een echte kans zich te bewijzen. Ondanks het slechte spel van de Fortunezen vormt Van Barneveld een aardig koppel met de van Ajax gehuurde Jan van Halst. Van Barneveld, die al jaren deel uitmaakt van de verschillende nationale jeugdselecties, lijkt een mooie toekomst tegemoet te gaan. Gevreesd moet dan ook worden dat hij de volgende Fortunees zal zijn die Sittard op jonge leeftijd zal verlaten.

31. Erik Meijer
In Maastricht wordt hij als een echte MVV’er beschouwd, maar wij weten beter. Ook Erik Meijer is een product van de Sittardse jeugdopleiding. In 1989 doet Meijer voor het eerst van zich spreken. Fortuna wint dat jaar thuis met 1-0 van Feyenoord. Het doelpunt komt van de voet van Nico Jalink, maar Meijer steelt de show. Zijn ietwat onbesuisde speelstijl levert de slagerszoon al snel de bijnaam Butcher op. Meijer vertrekt op het einde van dat seizoen naar Antwerp waar hij echter weinig aan spelen toekomt. Han Berger haalt hem vervolgens op huurbasis terug naar Sittard. Meijer speelt twee verdienstelijke seizoenen waarin hij zelfs regelmatig als voorstopper wordt ingezet. Fortuna kan Meijer in ’92 definitief naar Sittard halen. De club twijfelt waardoor MVV de Sittardenaren uiteindelijk te snel af is. Meijer maakt vervolgens snel naam. Het is het begin van een prachtige loopbaan waarin Meijer bij PSV, Bayer Leverkusen en Liverpool speelt. Hij haalt zelfs het Nederlands Elftal. Na een korte periode bij Preston North End speelt de Meerssenaar nu bij HSV. Meijer haalt daarmee het optimale uit zijn carrière. Hij wordt dan ook bij de opening van het nieuwe stadion van Fortuna in 1999 volkomen terecht in het zonnetje gezet.

30. Ruud Kool
Derby’s lijken minder beladen dan vroeger. De voorpret is er altijd nog wel, maar de wedstrijd zelf valt vaak behoorlijk tegen. Gelukkig zijn er nog uitzonderingen op die regel. Eén van die uitzonderingen was de thuiswedstrijd tegen Roda in 1997. Roda was al snel op voorsprong gekomen door Torma. In de tweede helft sloeg echter de vlam in de pan. Maarten Schops versterkte de band met de Oosttribune, Fortuna gooide er een schepje bovenop en Roda verloor de greep op de wedstrijd. Een versierde vrije rap door Roberto Lanckohr werd door Kool magistraal in het doel gekruld. De Baandert ging uit zijn bol. Dit finest moment van Kool zorgde voor een ommekeer in Kool’s voetballoopbaan in Sittard. Kool kwam in 1995 naar Fortuna na eerder bij AZ en Twente zijn kunsten vertoond te hebben. Zijn flegmatieke houding maakte hem bepaalde niet populair bij de fans. De derby tegen Roda was echter de ommekeer. Kool groeide uit tot een ware cult-figuur en verdient daarom en plekje in deze top 54. Kool’s rol lijkt dit seizoen uitgespeeld. Hij is op de bank beland en zal Sittard na dit seizoen gaan verlaten.

29. Wim Koevermans
Er zijn spelers die het optimale uit hun carrière halen. Sinds Wim Koevermans totaal onverwacht aan de selectie van Nederlands Elftal voor het EK werd toegevoegd, behoort hij tot deze categorie. Koevermans komt van FC Vlaardingen, dat inmiddels ter ziele is, naar Sittard. Hij scoort meteen bij zijn debuut in de bekerwedstrijd tegen Feyenoord. Koevermans heeft overal in het elftal gespeeld, maar blijkt het meest waardevol in het centrum van de verdediging. Dat vindt Rinus Michels blijkbaar ook, want Koevermans wordt,, zoals gezegd, geselecteerd voor het EK. Hij komt tijdens het toernooi echter niet aan spelen toe. Het levert hem op de valreep echter wel een transfer naar FC Groningen op. Later start Koevermans een trainersloopbaan die echter tot nu toe nog niet zo succesvol is.

28. Regillio Simons
Deze top 54 staat vol met spelers die maar een korte fase of één seizoen echt van zich hebben doen spreken. Simons is één van hen. De Amsterdammer kwam in 1995 van Telstar naar Fortuna en beleefde drie onopvallende seizoenen in Sittard. Hij moest het doen met invalbeurten en scoorde in die drie seizoenen slechts 4 competitiegoals. Het seizoen ‘98/’99 groeide Simons echter uit tot een fenomeen. Door zijn dreiging, zijn clinical finishes, zijn spel met het publiek en zijn samba-dansjes na een doelpunt werd hij een publiekslieveling. Een absoluut hoogtepunten waren zijn 4 goals in de met 6-4 gewonnen thuiswedstrijd tegen PSV. Dit was de wedstrijd voor de bekerfinale en de euforie steeg die avond in de Baandert tot grote hoogte. Na dat seizoen vertrok Simons naar NAC waar hij opnieuw veel minder opvallend acteert.

27. Hans Erkens
In de eerste helft van de jaren zeventig klimt FSC langzaam omhoog in de eerste divisie. De fusie is achter de rug en de club groeit langzamerhand uit tot een subtopper in de eerste divisie. Die jaren breekt ook een groot aantal talenten door. Eén van hen is Hans Erkens. Erkens is een snelle rechtervleugelspits die regelmatig zijn doelpunt meepikt. In 1974 is hij zelfs clubtopscorer met 12 goals. Ook in 1976, wanneer hij 9 maal het net vindt, leidt hij de lijst van doelpuntenmakers. Dat jaar vertrekt Erkens naar Ajax waar hij drie jaar lang een verdienstelijke rol op het middenveld vervult.

26. Robert van der Weert
Tja, er zijn spelers die je graag in deze top 54 opneemt. Anderen gun je dat wat minder. Van der Weert is zo iemand. Van der Weert haalt vaak uit naar zijn vroegere clubs. Dat getuigt niet van klasse. We kunnen er echter niet omheen dat Van der Weert een belangrijke rol heeft gespeeld in de promotie naar de Eredivisie in 1995. Na een dramatisch verloop seizoen ‘93/’94 wordt Pim Verbeek als trainer aangetrokken. Hij geeft de jeugd een kans en vult de selectie aan met enkele gerichte aankopen. Van der Weert wordt bij TOP Oss weggehaald. Later wordt ook Ronald Hamming naar Sittard gehaald en een levensgevaarlijk spitsenduo is geboren. Het elftal draait als een tierelier en het kampioenschap is het gevolg. Van der Weert, die dat jaar 17 goals maakt, maakt het kampioenschap mee vanaf de zijlijn. Het moment dat hij na amper vijf minuten door Jan Oosterhuis van De Graafschap uit de wedstrijd wordt geschopt staat bij iedere Fortunees nog op het netvlies. Van der Weert revalideert lang en wordt nooit meer echt de oude. Het grote geld lonkt echter nog steeds en na een flirt met NAC (waar hij later toch nog speelt) vertrekt Van der Weert naar AZ. Daarmee werd hij een unieke speler. Iemand die in zijn loopbaan zowel als held, schlemiel en als pispaal fungeert zullen we niet vaak meer tegenkomen.

25. Henk Duut
Henk Duut werd ooit een grote toekomst voorspeld. Hij behoorde tot een gouden lichting die werd bijeengebracht in Jong Oranje en die veel opzien baarde. Toch haalde Duut niet echt de top. Hij had enkele redelijk goede jaren bij Feyenoord. Hij raakt in Rotterdam echter op een zijspoor en komt in 1986 tijdens het seizoen naar Sittard. Duut is een gewaardeerde speler in Sittard. In 1990 komt aan zijn voetballoopbaan een plotseling einde wanneer hij in een oefenwedstrijd tegen de 1. FC Nürnberg door een lichte hersenbloeding wordt getroffen. Duut wordt uiteindelijk afgekeurd voor het spelen van betaald voetbal en wordt opgenomen in de trainersstaf. Hij mag in 2000 zelfs als hoofdtrainer aan de slag. Na een dramatisch verlopen eerste seizoenshelft wordt hij opgevolgd door Frans Thijssen.

24. Arthur Hoyer
Arhur Hoyer kwam in 1983 naar Sittard. De Brabander, die zijn opleiding bij PSV genoot, wordt bij Willem II weggehaald. Hoyer speelt drie jaar in Sittard en die jaren gaan niet onopgemerkt voorbij. Een bekerfinale, doelpunten in de Europacup en maar liefst 41 competitiegoals. Vervolgens vertrekt hij naar de FC Den Bosch. Ondanks dit aardig rapport, komt slechts één moment van Hoyer als Fortunees nog steeds regelmatig ter sprake. Een jonge Beckham deed het ooit voor Manchester tegen Wimbledon, Etienne Barmentloo waagde een poging tegen AZ, Van Bommel probeerde het ooit tegen Ajax en was wel succesvol in Jong Oranje en Hoyer deed het tegen Groningen: scoren vanaf de middenlijn. Fortuna won die avond in 1984 met 2-0 van Groningen en plaatste zich daarmee voor de bekerfinale. Groningen was die avond misschien wel beter, maar Hoyer besliste met een werelddoelpunt de wedstrijd definitief.

23. Huub Pfennings
De rasechte Sittardenaar Huub Pfennings verdedigt liefst dertien seizoenen de groen-gele kleuren. Hij is de verpersoonlijking van alles waar Fortuna in die jaren voor staat: een tomeloze inzet en onverzettelijkheid. Pfennings debuteert als 17-jarige op 30 augustus 1970 tegen Willem II (0-1 verlies). In 1983 neemt hij afscheid. Dit jaar dreigt er een einde te komen aan een lange traditie. Drie generaties uit de Pfennings-familie spelen op het hoogste niveau in Sittard. Vader Lambert speelde voor Sittardse Boys, zoon Ivo speelt thans voor Fortuna. Ivo, die veel blessureleed kende, krijgt na dit seizoen geen contract meer aangeboden. Mede hierdoor is hij uitgegroeid tot een ware cult-figuur. Het ‘Walking in the Pfennings Wonderland’ is momenteel een ware topper in het Fortuna-repertoire.

22. Jo Bux
We komen steeds hoger in de lijst en we komen steeds meer echte Fortunezen tegen. Ook Jo Bux speelt zijn hele carrière in het groen-geel. In 1975 wordt Bux, die zowel als verdediger als als middenvelder kan worden ingezet, aan de selectie toegevoegd. Hij speelt 11 seizoenen voor Fortuna. In 1985 wordt hij afgekeurd. Hij runt momenteel een platenzaak. Eén minpuntje: die platenzaak is in Kerkrade.

21. Tiny Ruys
Tiny Ruys was een levensgevaarlijke linkerspits; een type voetballer dat we nu nauwelijks meer tegenkomen op de voetbalvelden. Ruys komt in 1977 van NEC naar Fortuna. Met name in de eerste divisie is Ruys een gevaarlijk wapen met een goede eindpass. Ook scoort hij regelmatig. In de eredivisie heet Ruys het een stuk moeilijker. Na zijn carrière wordt hij in de trainersstaf van Fortuna opgenomen. In 1994 wordt hij zelfs voor korte tijd hoofdtrainer, wanner Chris Dekker wordt ontslagen. Hij weet weer wat spelvreugde terug te brengen. Weinig mensen zijn daar echter getuige van; de wedstrijden worden in die dagen slechts door enkele honderden mensen bezocht. Ruys is teleurgesteld wanneer hij gepasseerd wordt en Pim Verbeek als trainer wordt aangetrokken. Hij zoekt zijn geluk vervolgens in het Midden-Oosten.

20. Henk Angenent
Maandag 26 juli 1954 is een bijzondere dag in de geschiedenis van het voetbal in de Westelijke Mijnstreek. Die dag trainde Fortuna ’54 voor het eerst met 10 spelers in het Daemensportpark. Henk Angenent was één van hen. Hij kwam van Sportclub Emma. Angenent is dé spits in de eerste jaren van het profvoetbal in Geleen. In het eerste seizoen scoort hij liefst 31 keer. Hij vindt 7 keer het net in de ‘wilde’ competitie van beroepsvoetbalclubs en 24 keer in de 1e klasse B waarin Fortuna uitkomt wanneer de KNVB overstag gaat en proefvoetbal toestaat. Ook de jaren daarna is Angenent topscorer bij de groen-witten. Later, met de komst van onder meer Spitz Kohn en Faas Wilkes, wordt Angenent’s rol bescheidener. In 1962 neemt hij afscheid.

19. Arno van Zwam
Zijn debuut was nou niet bepaald succesvol. Stijf van de zenuwen mocht hij de finale tegen PSV keepen in het kader van het jubileumtoernooi in 1993. Het werd 0-5 en Van Zwam ging bij een aantal goals niet vrijuit. Opnieuw moest hij dat seizoen achter Hesp als tweede keeper fungeren. Het jaar daarop verdween Hesp naar Roda en Van Zwam kreeg zijn kans. De fans hadden op dat moment hun twijfels. Van Zwam was geen groot talent, maar ontwikkelde zich in de zes seizoenen dat hij als eerste doelman onder de lat stond echter tot een betrouwbare eredivisiekeeper. Het aantal foutjes en misverstanden in de verdediging (vooral het duo Van Zwam-Dirkx was berucht) werd steeds kleiner. Daarnaast werd Van Zwam steeds meer een leider binnen de groep die bovendien altijd een goede contact had met de fans. In de zomer van 2000 vertrok Van Zwam naar Japan om daar zijn bankrekening flink te spekken. En dat gunnen we deze echte Fortunees van harte.

18. Huub Stevens
In de eerste helft van de jaren zeventig breekt een groot aantal talenten door bij FSC. Eerder in de lijst kwamen wel al Joop Titaley, Hans Erkens en Huub Pfennings tegen. Ook verdediger Huub Stevens behoort tot deze succesvolle lichting. Stevens, die als jeugdspeler van Stadbroek naar de Baandert was gekomen, kreeg in 1971 zijn kans. Hij speelt vier seizoenen in Siitard. In 1975 ontstaat er onenigheid over de contractverlenging. Het salaris blijkt het struikelblok (ook toen al…). Stevens vertrekt naar PSV en groeit uit tot international. Later wordt hij jeugdtrainer PSV en vervolgens hoofdtrainer bij Roda. Thans is hij werkzaam bij Schalke ’04. Stevens heeft ook een aantal minpuntjes. Ooit liep hij in het shirt van PSV met zijn middelvinger omhoog langs vak K in de Baandert en ook als trainer van Roda haalde hij regelmatig het bloed onder de nagels van de Fortuna-fans vandaan. Maar als rasechte Sittardenaar mag hij natuurlijk niet in deze lijst ontbreken.

17. Cor van der Hart
Bij de introductie van het betaalde voetbal in Nederland werd in Geleen flink met de geldbuidel gezwaaid. Dat trok vele grote namen die zelfs uit het buitenland naar Nederland terugkeerden. Eén van hen was Cor van der Hart. De stopperspil kwam van Lille. Van der Hart was een grote voetballer. Hij was international en speelde in 1953 mee in de legendarische watersnoodwedstrijd in Parijs. De KNVB moest niets van het proefvoetbal weten in die dagen. Fortuna begon daarom en wilde competitie met negen andere clubs waaronder Rapid ’54 en Venlo. Fortuna speelde op 29 augustus zijn eerste wedstrijd in het met 17.000 mensen gevulde Mauritssportpark tegen BVC Den Haag. Fortuna won met 3-2. Cor van der Hart scoorde het eerste doelpunt in de geschiedenis van Fortuna ’54. Van der Hart speelde 12 seizoenen in Geleen. In 1966 nam hij op 38-jarige leeftijd afscheid. In februari 1976 keerde hij terug als trainer van FSC. Hij volgde de voortijdig opgestapte Cor Brom op. Een gouden greep. Van der Hart blijkt niet alleen een goede trainer; ook publicitair is hij van grote waarde. Hij blijft helaas slechts anderhalf seizoen in Sittard en wordt opgevolgd door Joop Castenmiller.

16. Huub Smeets
Huub Smeets is een bijzondere voetballer. Hij speelt voor Fortuna, Roda én MVV. Smeets komt in 1981 van DS ’79 naar Sittard. Hij heeft de moeilijke taak Hans Engbersen te vervangen. Hij stelt de fans niet teleur. In zijn eerste seizoen maakt hij 20 goals en heeft daarmee een belangrijk aandeel in de promotie. Fortuna blijkt vervolgens een revelatie te zijn in de Eredivisie. De Sittardenaren worden 8e. Smeets wordt opnieuw topscorer met 13 goals. Smeets is geen gemakkelijke jongen. Wanneer er in 1984 voor de bekerfinale binnen de selectie onrust ontstaat over de hoogte van de winstpremie, houdt Smeets als enige zijn poot stijf. Hij weigert te spelen. Dat betekent meteen het (veel te vroege) einde van Smeets’ verblijf in Sittard. Hij wordt halsoverkop aan MVV verkocht.

15. Frans de Munck
Eén van de beste keepers die Nederland heeft voortgebracht. Hij is jarenlang international en speelt uiteindelijk 31 interlands. De Munck, wiens bijnaam ‘De Zwarte Panter’ luidt, is er vanaf de allereerste training in Geleen bij. Hij is afkomstig van het Duitse 1. FC Köln. De Munck speelt drie jaar in Geleen. Zijn laatste seizoen ‘56/’57 is misschien wel het beste uit de Fortuna-historie. De groen-witten winnen de beker door een 4-2 overwinning tegen Feyenoord. In de Eredivisie wordt Fortuna tweede achter Ajax. De beslissing om het kampioenschap valt op 22 april wanneer Ajax in het Mauritsstadion op bezoek komt. Fortuna loopt op dat moment al op het tandvlees. De vele internationale wedstrijden hebben hun tol geëist. Ajax komt op een 0-3 voorsprong. Fortuna knokt weliswaar terug tot 2-3 via twee doelpunten van Angenent, maar de gelijkmaker zit er niet meer in. Uiteindelijk eindigt Fortuna met vier punten achterstand op de Amsterdammers.

14. Wilbert Suvrijn
De jonge Wilbert Suvrijn wordt in 1981 door Frans Körver bij Almania weggehaald. Wat goed is komt snel; hij verovert meteen een basisplaats. Suvrijn is vijf seizoenen lang een vaste waarde. Hij maakt de vele hoogtepunten in deze periode (promotie, bekerfinale, Europees voetbal) allemaal mee. Suvrijn is een dynamische middenvelder met een geweldig loopvermogen. Het enige minpuntje is zijn lage doelpuntenproductie. Ook ‘Zeist’ ontdekt de talenten van Suvrijn. Hij wordt al snel geselecteerd voor de UEFA-jeugd en Jong-Oranje. Het seizoen ‘85/’86 is het laatste seizoen van Suvrijn in Sittard. In die tijd speelden de Limburgse clubs nog regelmatig alle vier op het hoogste niveau. Dat betekende zes derby’s in een seizoen. Fortuna blijft in dat seizoen ongeslagen in deze derby’s. Alleen in Maastricht en thuis tegen VVV wordt een punt gemorst. In 1986 vertrekt Suvrijn plotseling naar Roda JC. Nol Hendriks (ja, hij is er dan ook al) heeft zeven ton over voor de middenvelder. Een groot bedrag in die tijd. Later haalt Suvrijn het Nederlands Elftal. Hij speelt zelfs enkele minuten tijdens het EK in 1988. Vervolgens vertrekt Suvrijn naar Frankrijk waar hij voor Montpellier uitkomt.

13. Frans Thijssen
Fortuna verrast in oktober 1984 vriend en vijand door Frans Thijssen naar Sittard te halen. Thijssen is in die tijd een voetballer van naam in Nederland en daarbuiten. Hij is international en maakt, onder leiding van Bobby Robson, in het begin van de jaren ’80 furore bij Ipswich Town. Ipswich baart veel opzien door met een technisch middenveld (met naast Thijssen onder meer Arnold Mühren) voor de dag te komen. Een unicum in Engeland waar de lange bal in die dagen nog altijd heerst.. De fans in Sittard genieten met volle teugen van Thijssen, die het kappen en draaien tot kunst heeft verheven. In 1987 vertrekt Thijssen naar de FC Groningen. Hij sluit zijn carrière af bij Vitesse. Opvallend, omdat hij ooit bij aartsrivaal NEC begon. In 2000 keert Thijssen terug in Sittard als opvolger van de opgestapte trainer Henk Duut.

12. Michael Jeffrey
In 1995 is Fortuna naarstig op zoek naar een partner voor Ronald Hamming in de spits. Robert van der Weert is nog altijd geblesseerd en Roland Vroomans blijkt toch iets te licht voor het grote werk. Halverwege het seizoen wordt Jeffrey weggehaald bij Rotherham United. Na een moeizaam begin ontpopt Jeffrey zich inderdaad als de ideale compaan voor Hamming. Hamming profiteert dankbaar van het trek- en sleurwerk van de Brit. Jeffrey kan echter ook voetballen. Wie herinnert zich niet zijn optreden in de gedenkwaardige 4-4 tegen Feyenoord in De Kuip en zijn prachtige goal tegen Sparta in 1997? Bovendien heeft Jeffrey, zoals zovele Britten, de gave om een voorzet rond de tegenstander te laten krullen. Het duo Hamming-Jeffrey maakt furore en belangstelling blijft dan ook niet uit. Anderlecht zou belangstelling hebben en ook de naam van West Ham United wordt genoemd (hoewel Jeffrey in een recent interview met Fortuna Online dit gerucht als onzin bestempelt). Uiteindelijk vertrekt Jeffrey naar het Schotse Killmarnock waar hij de pech heeft dat de manager die hem gehaald heeft al snel het veld moet ruimen. Datzelfde overkomt hem dit seizoen in Grimsby. Jacques Opgenoord doet aan het begin van dit seizoen een poging om Jeffrey terug te halen naar Sittard. Opgenoord slaagt niet. Zonde.

11. Willy Boessen
Willy Boessen wordt in 1983 vanuit het tweede elftal bij de selectie gehaald. In zijn tweede seizoen als selectiespeler verovert hij een basisplaats. Vervolgens is de Sittardenaar jarenlang een vaste waarde. In 1990 verlopen de contractbesprekingen moeizaam en Boessen besluit te vertrekken naar SVV. Boessen kan zijn draai niet vinden in het Westen. De problemen die bij SVV ontstaan na de fusie met Dordrecht spelen daarbij een belangrijke rol. Na voor korte tijd verhuurd te zijn aan De Graafschap keert Boessen in 1993 terug op het oude nest. Boessen heeft vervolgens een belangrijke rol in de promotie in 1995. Met zijn ervaring neemt hij het jonge elftal op sleeptouw. Ook het eerste jaar in de Eredivisie is Boessen nog basisspeler. Vervolgens wordt zijn rol kleiner. Fortuna biedt hem een plaats in de trainerstaf aan, maar Boessen wil graag nog een aantal jaren voetballen. Hij vertrekt naar Helmond Sport. In 1998 moet hij wegens hardnekkig blessureleed een punt zetten achter zijn carrière. Inmiddels is Boessen opnieuw actief in Sittard als jeugdtrainer.

10. Kevin Hofland
Fortuna is de laatste jaren uitgegroeid tot een soort hofleverancier van PSV. Bouma, Van Bommel en Dirkx, ze verkasten allemaal naar Eindhoven. Bouma en vooral Van Bommel werden (en worden) node gemist in Sittard. Het vertrek van Jürgen Dirkx was echter weer snel vergeten. De reden? Zijn opvolger was veel beter. Kevin Hofland volgde Dirkx op in het centrum van de verdediging. En het leek wel alsof hij er al jaren speelde. Elke jonge speler krijgt normaal gesproken een terugslag. Hofland niet. Vorig seizoen was hij zelfs de onbetwiste leider achterin. Elke hoge bal was voor hem en ook voetballend kwam hij steeds beter uit de verf. Ook PSV zag in dat het de verkeerde centrumverdediger naar Eindhoven had gehaald. Daarom vertrok ook Hofland naar de Lichtstad. Dirkx is ook in Eindhoven alweer bijna vergeten. Hofland debuteerde in de basis in de memorabele uitwedstrijd tegen Feyenoord die door Fortuna met 1-3 winnend afgesloten werd. Hij speelde Cruz daarbij volledig uit de wedstrijd. Hofland scoorde twee competitiedoelpunten. Het eerste doelpunt verdween ook daadwerkelijk in de boeken (een late gelijkmaker in een uitwedstrijd tegen FC Utrecht). Het tweede doelpunt scoorde Hofland vorig jaar via een kopbal in De Kuip. Iedereen zag dat de bal achter de lijn was behalve het arbitrale trio. En zo bleef de officiële teller op één staan.

9. Jan Notermans
De Westelijke Mijnstreek heeft vele goede voetballers voortgebracht. Jan Notermans is, wanneer naar het aantal interlands gekeken wordt, de beste. De middenvelder speelde 25 keer voor Oranje. Notermans verhuist bij de start van het betaalde voetbal van Sittardia naar Fortuna ’54. Hij speelt tien seizoenen in Geleen. Wanneer Sittardia in 1964 naar de Eredivisie promoveert, besluit Notermans in de herfst van zijn carrière terug te keren naar Sittard. Helaas degradeerden de Sittardenaren meteen weer. Verdedigend ging het allemaal nog wel, maar aanvallend konden de blauw-witten geen potten breken. Grote broer Fortuna ’54 wist dat jaar echter niet van Sittardia te winnen. In Sittard werd voor 12.000 toeschouwers onder leiding van Leo Horn 2-2, in Geleen stapten de Sittardenaren met een sensationele 0-3 overwinning van het veld. Het jaar daarop promoveerde Sittardia opnieuw. Het zou het laatste seizoen van Notermans in het betaalde voetbal worden. Door blessures geplagd kwam hij nog maar zelden in actie. Jon Notermans is altijd Fortunees gebleven. Hij is nog altijd regelmatig op de tribune te vinden.

8. Hans Engbersen
Legendarische spits die in 4 seizoenen liefst 74 competitiedoelpunten scoort voor Fortuna SC. De Tukker wordt in 1976, op aanraden van Cor van der Hart, van Beveren naar Sittard gehaald. Engbersen was een sterke spits die altijd kortste weg naar het doel zocht. Het eerste seizoen schiet hij er meteen 22 in en wordt daarmee topscorer van de eerste divisie. De twee daarop volgende seizoenen legt hij er respectievelijk 19 en 23 in het net. Hij heeft daarmee een groot aandeel in de opwaartse lijn die de club in de jaren te pakken heeft. In 19779 verstuurt manager Boekhorst de nieuwe contracten te laat waardoor een groot aantal spelers transfervrij is. Engbersen houdt als enige zijn poot stijf en vertrekt. Hij speelt vervolgens enige manden voor Go Ahead, de club waar hij ook zijn opleiding genoot. In 1980 haalt Frans Körver hem terug naar Sittard. De magie is echter een beetje verdwenen. Engbersen maakt dat seizoen maar 10 goals. Na dat seizoen vertrekt hij naar Hasselt. Op 29-jarige leeftijd stopt hij met voetballen en wordt trainer van onder meer Almania. De veel te vroeg overleden Engbersen is met 74 competitiedoelpunten jarenlang clubtopscorer aller tijden van Fortuna. Op 13 april 2001 wordt hij onttroond door Ronald Hamming die tegen NEC zijn 75e goal laat aantekenen.

7. Ruud Hesp
Voetballers die het optimale uit hun carrière hebben gehaald verdienen veel respect. Ruud Hesp heeft de top gehaald en dat zullen niet veel mensen in hem hebben gezien toen hij in 1987 als jonge keeper aan de hand van Hans van Doorneveld van Haarlem naar Sittard verhuisde. Hesp veroverde snel een basisplaats. De fans bleven echter sceptisch; met name zijn meevoetballen was onderwerp van discussie. Hesp ontwikkelt zich echter snel en op 26 november 1988 worden alle twijfels bij de fans definitief weggenomen. PSV komt die avond in Sittard op bezoek. Wanneer Fortuna via John Clayton op een 1-0 versprong is gekomen, beginnen de Eindhovenaren een ware stormloop op het Sittardse doel. Hesp blijkt echter onpasseerbaar en pakt de onmogelijkste ballen. Hij groeit uit tot de held van de avond en zijn optreden wordt in Voetbal International beloond met een ‘10’. Hesp blijft tot en met het seizoen 1993-1994 in Sittard. Na dat dramatisch verlopen seizoen is een vertrek van Hesp onvermijdelijk. Hesp is een dure jongen, verdient het met zijn kwaliteiten om op een hoger niveau te acteren en bovendien wordt onder leiding van Pim Verbeek een verjonging doorgezet. Hesp vertrekt naar Roda. Dat wordt hem door de fans niet in dank afgenomen. Desondanks blijft het respect voor Hesp groot. Wanneer Hesp totaal onverwacht in 2000 in Sittard terugkeert na bij Barcelona op een zijspoor te zijn beland, is de euforie dan ook groot. Hesp toont met deze stap aan een echte Fortunees te zijn. Bedrijfseconomisch kan je je vraagtekens zetten bij de beslissing van Fortuna om Hesp terug te halen. Maar gelukkig wordt het voetbal nog niet volledig door bedrijfseconomische belangen gedomineerd. Hesp blijkt ook dit moeizame seizoen binnen en buiten het veld van grote waarde. Alleen dat meevoetballen…..

6. John Linford
‘We moeten rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan’, zong Herman van Veen ooit. He zou het lijflied van John Linford kunnen zijn. Linford speelt, verdeeld over twee perioden, ongeveer drie seizoenen voor Fortuna. Verrassend weinig, gezien de impact die Linford in Sittard heeft gehad. John Linford komt in 1985 op huurbasis van Ipswich Town naar Sittard. Hij is daarmee de eerste Britse spits in Sittardse dienst Trainer Bert Jacobs heeft er vanaf dat moment een belangrijke taak bij: naast het trainen en coachen van het eerste elftal moet hij ook alle zeilen bijzetten om Linford in toom te houden. Door zijn tomeloze inzet en zijn vele goals (hij maakt er in zijn eerste seizoen meteen al 20) is Linford razend populair bij de fans. Elke wedstrijd die Linford meespeelt en overal waar hij zich vertoont gebeurt wel wat. Ook Jacobs opvolger Han Berger kan aardig met Linford overweg. Toch is de Brit dat seizoen veel minder succesvol met slechts vijf goals. Het jaar daarop komt Hans van Doorneveld als trainer naar Sittard. Het botert helemaal niet tussen Van Doorneveld en Linford. De situatie wordt onhoudbaar en Linford vertrekt naar het Zwitserse FC Lüzern. Dit tot groot verdriet van de Sittardse fans. Han Berger haalt Linford in 1991 nog een keer terug naar Sittard. Ondanks zijn drie goals kan hij dan echter geen potten meer breken. Hij is zeker niet de beste, maar misschien wel de populairste Fortuna-speler aller tijden. Nog jaren later galmt, zeker wanneer het wat minder gaat, het ‘There’s only one Johnny Linford’ regelmatig door de Baandert.

5. Faas Wilkes
Legendarische binnenspeler en dribbelaar die in de jaren ’50 tot de top van Europa kan worden gerekend. Faas Wilkes behoort tot de groten uit het Nederlandse voetbal en wordt in één adem genoemd met mensen als Cruijff en van Basten. Hij is daarmee zonder twijfel de grootste voetballer die de Westelijke Mijnstreek ooit aan het werk heeft gezien. Wilkes vertoont voor het eerste zijn kunsten in misschien wel het hoogtepunt in de historie van Fortuna ’54: de wedstrijd tegen Botafogo. Ter ere van het vijfjarig bestaan van de club en de ingebruikname van de lichtinstallatie wordt een erewedstrijd gespeeld tegen de roemruchte Brazilianen. Wilkes, die op dat moment voor Valencia uitkomt, wordt voor deze wedstrijd speciaal uit Spanje overgevlogen om als gastspeler te fungeren. Maar liefst 22.000 mensen zijn getuige. Wilkes geniet met volle teugen van deze wedstrijd Uiteindelijk krijgt Fortuna Wilkes zelfs zo ver dat hij bij de start van het seizoen 1959-1960 een contract in Geleen tekent. De verwachtingen zijn hooggespannen. Misschien wel te hoog want Fortuna maakt vervolgens twee moeizame seizoenen door. Ook de al wat op leeftijd zijnde vedette Wilkes kan zijn draai nog niet echt vinden en wordt zelfs regelmatig uitgefloten door het Geleense publiek. Via enkele cruciale goals houdt Wilkes in 1961 de groen-witten desondanks ternauwernood in de Eredivisie. Het derde en laatste jaar van Wilkes in Geleen is succesvoller. Met name in de internationale wedstrijden doet Fortuna van zich spreken, zodat Wilkes toch nog kan terugkijken op een redelijk geslaagd verblijf in Limburg.

4. Ronald Hamming
13 mei 1995. Sportpark Schoonenberg is voor het eerst sinds jaren weer eens volgelopen. Met Fortunezen wel te verstaan. Fortuna kan, na de bloedstollende 0-0 tegen De Graafschap de week ervoor, tegen Telstar kampioen worden. Fortuna is nerveus en creëert maar weinig kansen. Vlak voor de rust wordt de ban gebroken. Door Hamming uiteraard. Links van het doel komt hij voor de keeper en beheerst schiet hij de 0-1 tegen de touwen. De zege komt daarna eigenlijk geen moment meer in gevaar. Fortuna promoveert. 18 augustus 1995. Fortuna opent het eredivisieseizoen tegen PSV. Het zenuwachtige Fortuna blijkt een maatje te klein. PSV komt dan ook op een 0-1 voorsprong. Vlak voor rust kan Hamming rechts voor het doel net bij de bal en het leer ploft in het doel: 1-1. De Baandert ontploft bijna. Fortuna verliest uiteindelijk met 1-3, maar het doelpunt van Hamming blijft, mede door de prachtige foto de dag daarna in de krant, onvergetelijk. 29 oktober 1997. Fortuna speelt één van zijn spectaculairste wedstrijden van de laatste jaren. Het vernedert in de tweede helft bij vlagen Feyenoord in de eigen Kuip en wint uiteindelijk dik verdiend met 1-3. Hamming is de grote uitblinker: hij scoort twee keer en raakt ook nog twee keer de paal. Zijn eerste goal is het mooist. In een flits ziet hij Dudek te ver voor zijn doel staan en van zeker dertig meter lobt hij de bal in het net. 6 december 1997. Het seizoen 1997-1998 is zeer succesvol voor Hamming. In de competitie scoort hij maar liefst 20 keer. Halverwege het seizoen scoort hij aan de lopende band. Wanneer Twente op bezoek komt blaakt de Drent dan ook van het zelfvertrouwen. Drie dagen geleden heeft hij er tegen Volendam drie gemaakt. De wedstrijd zit een beetje op slot wanneer Hamming weer eens randje buitenspel op zijn kans loert. Burke stuurt hem diep en de verdediging van Twente stapt te laat. Hamming stormt op het Twente-doel af en iedereen weet het al: hij gaat erin. O.K., het rollertje is wat slap, maar de bal verdwijnt wel langs Boschker in het doel: 1-0. Dat zou ook de eindstand zijn. 3 december 1998. Dé wedstrijd tegen RKC. Drie doelpunten in de slotfase bezorgen Fortuna na een 0-2 achterstand de overwinning. Twee goals komen van de voet van Wilfred Bouma. De winnende treffer wordt gescoord door Hamming. Kool zet hem vrij voor de keeper en op de voor Hamming zo karakteristieke wijze schuift hij de bal diagonaal in het doel. 7 april 1999 Willem II komt op bezoek in de Baandert. De Tilburgers zijn die avond te sterk voor de Sittardenaren en winnen verdiend met 1-2. Het absolute hoogtepunt van de wedstrijd komt echter op naam van Hamming. In de 36e minuut loopt hij aan de linkerkant achter een verdwaalde bal aan. De hoge lob lijkt het stadion uit te vliegen maar verdwijnt tot ieders verbazing achter Van Fessem in het doel. Zo maar wat voorbeelden die bij elke Fortunees nog scherp op het netvlies staan. Onlangs scoorde hij zijn 75e competitietreffer voor Fortuna tegen NEC. Hiermee werd Ronald ‘Hammigol’ Hamming eeuwig topscorer.

3. Willy Dullens
Voetballers die op jonge leeftijd moeten stoppen groeien vaak uit tot een legende. Nederlands beroemdste voorbeeld is misschien wel Willy Dullens. Eigenlijk speelt Dullens maar drie jaar op hoog niveau. Toch wordt hij als één van de groten van het Nederlands voetbal gezien. Vooral zijn verkiezing tot voetballer van het jaar, de opmerking van Cruijff dat Dullens technisch misschien wel beter was dan hij en de afscheidswedstrijd hebben aan de legendevorming bijgedragen. Dullens doet voor het eerst van zich spreken in het seizoen 1963-1964. Sittardia heeft een anoniem seizoen in de eerste divisie achter de rug Dullens, die er in zijn eerste seizoen meteen 18 inschiet, zorgt echter voor nieuw elan en heeft een groot aan deel in het kampioenschap in 1964. De eredivisie bleek het jaar daarop echter een maatje te groot. Hoewel de Sittardenaren liefst zeven van de acht punten pakten in de derby’s tegen MVV en Fortuna’54 degraderen de geel-blauwen roemloos. De landelijke doorbraak van Dullens komt in het seizoen ’65/’66. Dullens is inmiddels uitgegroeid tot de absolute spelmaker van het elftal. Sittardia maakt dat jaar veel indruk. Zelfs de belangstelling van bondscoach Georg Kessler wordt gewekt. Het verbaast niemand dat Dullens op 17 april 1966 zijn debuut mag maken in Oranje (3-1 winst tegen België). Op 21-jarige leeftijd is Dullens een begrip in het Nederlandse voetbal geworden. Hij wordt, als eerste-divisiespeler, uitgeroepen tot Voetballer van het Jaar voor Cruijff en Keizer. Vervolgens slaat het noodlot toe. In een oefenwedstrijd tegen Vitesse raakt Dullens zwaar geblesseerd aan zijn knie. Vele operaties, revalidaties en comebacks volgen, maar Dullens wordt nooit meer echt fit. In december 1968 besluit Dullens, inmiddels onder contract bij de fusieclub FSC, er voorlopig een punt achter te zetten. Het blijkt later het definitieve einde te zijn. Op 5 augustus spelen Ajax en Alemannia Aken (!) een benefiet voor Dullens voor 60.000 toeschouwers in het Olympisch Stadion. Een legende is geboren. Enkele maanden later wordt Dullens, die zijn kunsten dus eigenlijk nooit echt op eredivisieniveau heeft kunnen laten zien, afgekeurd. Dullens is vervolgens enige jaren actief in de wielrennerij als jeugdtrainer. Vervolgens wordt hij kapper. Dullens, die trouw alle thuiswedstrijden van Fortuna bezoekt, heeft nog altijd een kapperszaak in Sittard.

2. Mark van Bommel
Wanneer je op achttienjarige leeftijd al de leider van het elftal bent, ben je een uitzonderlijk talent. Mark van Bommel leidde, weliswaar af en toe nog een beetje onbesuisd, Fortuna naar het kampioenschap in de eerste divisie in 1995. Van Bommel maakt zijn debuut in de hoofdmacht van Fortuna in 1993 op zestienjarige leeftijd in de thuiswedstrijd tegen Cambuur. Van Bommel is op dat moment al geen onbekende meer in de Nederlandse voetbalwereld. De topclubs houden hem al in de gaten en Nol Hendriks legt Van Bommel al een goed contract voor. Als echte Fortunees legt Van Bommel deze aanbieding uiteraard naast zich neer. Van Bommel breekt door in het seizoen 1994-1995. Samen met Fuat Usta en Fernando Ricksen vormt hij het hart van het elftal dat het kampioenschap in de eerste divisie voor zich opeist. Van Bommel baart dan al opzien met zijn grote spelinzicht en zijn volwassen manier van voetballen (inclusief de professionele trekjes die daarbij horen). Door een schorsing moet hij de apotheose – de wedstrijd tegen De Graafschap – missen. Vervolgens krijgt Van Bommel het in de eredivisie langzaam steeds moeilijker. Pim Verbeek ziet het niet echt in hem zitten. Hij wordt verbannen naar de rechterkant waar hij het als een soort hangende rechtsbuiten mag proberen. Dat is niet bepaald een succes. De uit Maasbracht afkomstige Van Bommel komt steeds vaker op de bank terecht. In het seizoen 1996-1997 haalt hij slechts 19 keer het eerste elftal, waarvan een groot aantal keren als invaller. Van Bommels carrière lijkt op een dood spoor te zitten. De ommekeer komt met de komst van Bert van Marwijk. Van Marwijk posteert Van Bommel weer op zijn vertrouwde stek centraal op het middenveld. Al snel is de oude Van Bommel weer terug. Van Bommel wordt beter en beter en al snel staan de topclubs weer op de stoep. In 1998 wordt Van Bommels contract opengebroken. Het is dan duidelijk dat het seizoen 1998-1999 zijn laatste in het groen-geel zal worden. Van Bommel neemt waardig afscheid. Fortuna is de revelatie van de eredivisie. Het hoogtepunt is de halve finale voor de beker tegen PSV in Eindhoven. Gesteund door 2.000 echte Fortunezen wint Fortuna in Eindhoven dik verdiend met 1-3. Van Bommel, die dan al zijn jawoord aan PSV voor het volgend seizoen heeft gegeven, verlaat met gemengde gevoelens het veld. Opnieuw zal hij wegens een schording het vermeende hoogtepunt – de finale – moeten missen. Misschien wel vanwege het ontbreken van Van Bommel loopt de finale uit op een deceptie. Fortuna kan geen potten breken tegen Ajax in De Kuip en de 11.000 supporters zijn niet in staat de sfeer in Eindhoven te evenaren. In 1999 verkast Van Bommel dus naar PSV waar hij door trainer Gerets meteen tot aanvoerder wordt gebombardeerd. Hoewel die aanvoerdersband misschien wat snel komt, tekent het het vertrouwen dat Gerets in Van Bommel heeft. Ook in Eindhoven is Van Bommel inmiddels uitgegroeid tot de leider van het elftal. Ook heeft hij inmiddels zijn debuut gemaakt voor Oranje. Een mooie toekomst wacht het misschien wel grootste talent dat Fortuna ooit heeft voortgebracht.

1. René Maessen
Hij speelde vijftien jaar voor Fortuna, bleef zijn hele carrière Fortuna trouw, speelde bijna 450 competitiewedstrijden, was geliefd bij spelers en supporters en kreeg een heuse testemonial bij zijn afscheid. Hij is niet de beste voetballer die het groen-geel gedragen heeft, maar René Maessen draagt terecht de titel Mister Fortuna. Maessen start zijn voetballoopbaan bij het Hoensbroekse EHC. In 1978 wordt hij naar Fortuna gehaald. Zijn debuut in het eerste elftal maakt hij in 1980 onder trainer Joop Castenmiller in de thuiswedstrijd tegen Veendam. Daarna gaat het snel en verovert de rechterverdediger een basisplaats. Ook wordt hij geselecteerd voor de UEFA-jeugd. In het seizoen 1981-1982 heeft Maessen een terugval. De promotie maakt hij dan ook als wisselspeler mee. In de eredivisie verrast hij echter vriend en vijand door uit de groeien tot één van de beste rechterverdedigers in de hoogste afdeling. Dat levert “het vuurspuwend vulkaantje” onder meer een plek in Jong Oranje op. Jarenlang mag de speaker van dienst bij het oplezen van de opstelling “nummer 2: René Maessen” door de luidsprekers van de Baandert laten schallen. In 1993 komt de klad erin. Fortuna degradeert en beleeft vervolgens een dramatisch seizoen in de eerste divisie. Het dieptepunt is de laatste thuiswedstrijd tegen Veendam die voor 500 mensen in 1-1 eindigt. En daarmee is de cirkel die voor Maessen begon en eindigde tegen Veendam na bijna 450 wedstrijden rond. Pim Verbeek komt aan het roer en wil verjongen. Voor Maessen is er geen plek meer in de basiself. Een half jaar later krijgt hij een baan aangeboden door hoofdsponsor Goodyear en hij besluit zijn contract bij Fortuna in te leveren. Hij gaat voetballen bij SVN in Nieuwenhagen. Op 8 augustus 1995 krijgt Maessen een heuse testemonial aangeboden. De oefenwedstrijd van het net gepromoveerde Fortuna tegen Real Betis Sevilla staat geheel in het teken van het afscheid van Mister Fortuna. Maessen start in de basis. Na 33 minuten wordt hij onder een ovationeel applaus door zijn medespelers van het veld gedragen en vervangen door zijn opvolger Urvin Lee. Deze top 54 staat vol met topscorers, internationals en (inter)nationale vedetten. Toch eindigt Maessen op de eerste plaats. Maessen is een echte Fortunees, een harde werker en daarmee geliefd bij spelers en supporters. Het type voetballer dat steeds schaarser wordt op de Nederlandse voetbalvelden. Hij draagt daarmee terecht de titel Mister Fortuna en verdient daarmee de eerste plaats in deze lijst.


*Bij het samenstellen van deze top ’54 zijn de volgende bronnen geraadpleegd:
-Snijders, Koen & Theo Vaessen (1994), 40 jaar betaald voetbal, 1954-1994, Fortuna Sittard;
-Spaan, Henk (1998), De top 100; de beste Nederlandse voetballers van deze eeuw, L.J. Veen, Amsterdam;
-Vaessen, Theo (1984), Fortuna Sittard story; van Mauritspark tot Baandert, De Limburger;
-Diverse competitiespecials Voetbal International;
-Diverse programmaboekjes Fortuna Sittard.