Na ieder seizoen wordt de sportieve balans opgemaakt en wij willen hier zeker niet bij achterblijven. TMD maakte namens de redactie (waar mogelijk) voor iedere speler en de technische staf een analyse. Lees, geniet en/of huiver.
Arjan Christianen: Kwam zonder enige ervaring aan speeltijd van NAC Breda. Kreeg van Körver al snel de voorkeur boven W-J Thijssen en maakte dit privilege over een heel seizoen gezien ook waar. In het begin van de competitie hielden we met enige regelmaat ons hart vast als Arjan de bal in de voeten kreeg aan gespeeld, maar ook dit aspect kreeg hij aardig onder de knie. Bleek erg sterk in 1 tegen 1 situaties en op de lijn en pakte ook nog eens de nodige punten. Inmiddels een vaste waarde voor het team.
Willem-Jan Thijssen: Leek als enige overgebleven doelman na afgelopen seizoen af te stevenen op een basisplaats, maar Arjan Christianen kwam, zag en overwon. W-J speelde weinig en had in die wedstrijd ook niet echt het geluk aan zijn zijde. Verlengde wel zijn contract. W-J is een evenwichtige doelman zonder uitgesproken sterke en zwakke punten.
Serdal Guvenc: Leek aanvankelijk op weg naar de status van houwdegen, maar wie hem in Roosendaal zag spelen tegen RBC, moet een andere mening zijn toegedaan. Heerste toen in een ondertalsituatie als een vorst op het middenveld. Opbouwend/aanvallend heel behoorlijk en verdedigend betrouwbaar. Kreeg gaandeweg de voorkeur op rechtsback boven Ronald Dassen. Waarschijnlijk de meest onderschatte Fortunees. Wij vragen ons dan ook af wat een nieuw contract in de weg zou staan. Maar wie zijn wij dan ook….
Ronald Dassen: Werd door Körver gebombardeerd tot rechtsback, maar verloor zijn plaats aan Serdal Guvenc. Ook centraal achterin en op het middenveld wilde het aanvankelijk niet echt lukken, maar na de winterstop zagen we een herboren Ronald Dassen. Hoogtepunt was zijn treffer van ongekende schoonheid thuis tegen RBC. Helaas deelt de club niet onze mening en lijkt de aktieve loopbaan van deze clubjongen ten einde. Triest, meer zullen we er maar niet meer over zeggen. Voor ons was Ronald fanDAStisch.
Zarko Grabovac: Volgens Körver een type ideale schoonzoon en vooral een geschikte centrale verdediger. Over dat laatste moesten we ons toch nog eens achter de oren krabben, maar niets bleek minder waar. “Zorro” speelde vaak onopvallend, maar hield vooral stand en dat zonder de botte bijl. Een belangrijke peiler voor het team. Alleen Ronaldinho heeft een nog mooiere lach dan Zarko.
Joep Op den Kamp: Kende een ronduit slechte seizoenstart, waarin voor hem werkelijk alles tegenzat. Herstelde zich echter wonderbaarlijk, mede door de fantastische samenwerking met zijn maatje Zarko Grabovac en zijn ongebreidelde wilskracht. Kan bijna niets verkeerd doen bij de supporters.
Daniël Voigt: Ervaren en vooral mondige centrale verdediger. Schoot zichzelf in zijn voet door te verklaren niet met Zarko Grabovac centraal achterin te willen spelen. Körver bleek onverbiddelijk en schorste Daniël disciplinair en ontnam hem tevens de titel van reserve-aanvoerder. Verloor ironisch genoeg door blessures ook nog eens zijn plaats aan Zarko Grabovac. Mocht het in Venlo nog eens als middenvelder proberen, maar dat bleek geen uitgesproken goede zet. Daniël voelde nattigheid en koos ervoor zijn loopbaan elders te gaan voortzetten.
Sjors Paridaans: Kwam als aanvoerder van de beloften van PSV naar Fortuna, maar wist zijn belofte echter nog niet in te lossen. Heeft problemen met snelle spitsen, omdat hij zelf niet bepaald de snelste verdediger is. Verloor zijn basisplaats aan Joep Op den Kamp. Knokte zich terug aan het einde van de competitie en kreeg zo toch nog wat speeltijd.
Mels van Driel: Vorig seizoen nog bezongen als “Mels van Driel, clubschlemiel”, dit seizoen “Supermels”. Zo lastig als hij voor trainers kan zijn, zo sociaal is hij voor supporters. Liet op moeilijke momenten zijn menselijke kant zien en dat is lovenswaardig. Won een conflict met Körver en kreeg zelfs zijn aanvoerdersband terug. Is iets beheerster gaan spelen, maar kijkt nog steeds niet op een overtreding meer of minder, al heeft hij de scheidsrechters en vooral de schijn ook vaker ten onrechte tegen. Met Mels is het echter meer mans.
Angelo Simone: Idolaat van Gennaro Gattuso en dat is te zien aan zijn spel. Veel inzet, enorm loopvermogen, veel strijd. In tegenstelling tot andere trainers wist Körver Angelo wel te beteugelen. Angelo vormde een seizoen lang het hart van het elftal, samen met Raschid El Hammouchi. Kwam van heel ver terug en is onmisbaar geworden. Na enkele minder prettige ervaringen, werd hij bovendien door de supporters weer in de armen gesloten. Speelde een evenwichtig seizoen, zonder echte dieptepunten. Nee, ook die rode kaart tegen Helmond Sport vinden wij geen uitgesproken dieptepunt. Veel meer een bedrijfsongevalletje.
Raschid El Hammouchi: Dé Openbaring. Deze ADHD Duitser met Marokkaanse roots bleek de schakel die we node hebben gemist op het middenveld. Laat anderen beter spelen, is tweebenig, ongekend loopvermogen en sterk in de duels. Speelde bovendien alle wedstrijden. Als het even niet liep, nam hij vaak de ploeg op sleeptouw. Bovendien een bijzonder dankbare mens.
Koen Garritsen: Tsja, tsja. Niet de meest geliefde Fortunees, maar supporters zijn vaak opportunistisch en dat is Koen zeker niet. Fantastisch linkerbeen met dito curvebal. Minder fantastisch in de duels en hierdoor vaak veroorzaker van balverlies. In het bezit van het negatief record van 27 opeenvolgende genomen hoekschoppen die volledig de mist in gingen. Maar wel de Fortunees met de meeste assists. Van TMD mag hij blijven, maar TMD is niet de baas bij Fortuna.
Jürgen Heinrichs: Ervaren Laufpensum met scorend vermogen. Overtuigend in de oefenduels tijdens de winterstop en haalde zo zijn contract binnen. Kende een lichte terugslag, maar geweldig aan het competitieslot. Behoorlijk in de duels en zeer belangrijk in de omschakeling. Heeft zijn draai gevonden en hopelijk gaan we nog meer plezier aan hem beleven.
Cédric Olondo Utshumbe: Congolese Waal met een arsenaal aan scharen en andere schijnbewegingen. Startte als aanspeelpunt annex tweede spits naast Wasiu Taiwo, maar bleek een openbaring aan de rechterkant. Heeft een geweldige voorzet en kan ook zelf een wedstrijd beslissen. Maar heeft net als iedere buitenspeler last van grilligheden. Desalniettemin een bepalende speler en inmiddels in het bezit van een eigen yell: “Allez Cédric”. Ook hij speelde alle wedstrijden.
Wasiu Taiwo: 2006-2007 was absoluut niet het seizoen van Wasiu. Scoorde veel te weinig voor zijn doen, raakte diverse malen geblesseerd en verloor zijn plaats aan Florencio Cornelia én Emmo Guvenc. Speelde zelfs links aan de buitenkant van het middenveld, maar maakte daar een volstrekt ontheemde indruk. “De Waas” kijkt smachtend uit naar het komende seizoen.
Emrullah “Emmo”Guvenc: Moest het aanvankelijk doen met enkele invalbeurten, maar kreeg steeds vaker een plaats in de basiself. Als hij in het veld staat, gebeurt er altijd wel iets. Heeft geniale invallen en scoorde even geniale doelpunten. Inmiddels ook weer terug bij het vertegenwoordigende elftal van zijn leeftijdscategorie in zijn geliefde Turkije. Publiekslieveling en zeer sociaal mens.
Florencio Cornelia: Antilliaanse goalgetter die in de winterstop overkwam van amateurtopper Ter Leede. Raar loopje, oogt een beetje lui, maar bijzonder doeltreffend. Een soort Oscar Freire op voetbalschoenen. Had al ervaring opgedaan bij Telstar en Go Ahead Eagles, maar lijkt nu op 25-jarige leeftijd echt zijn draai te hebben gevonden. Met 7 doelpunten clubtopscorer. Op het einde van de competitie vreemd genoeg gepasseerd door Körver.
Kris Bright: Kwam als tiener van de andere kant van de wereld (Nieuw-Zeeland) bij Fortuna. Bleek toch wat aanpassingsproblemen in het veld te hebben. Bijzonder gretig, door Körver ook vertaald als slecht luisterend. Door blessures slechts 10 competitieduels in aktie. Erg sociaal, ontdekte zelfs Carnaval. Teruggestuurd naar Nieuw-Zeeland om volledig te herstellen van zijn blessures en 100% fit terug te keren in Sittard. Gebeurt dat niet, dan wordt ook van hem afscheid genomen.
Brahim Bouhadan: Van oorsprong buitenspeler, maar kreeg ook kansen achter de spits. Bijzonder grillig en die eigenschap kostte hem zijn basisplaats. Leek tegen de winterstop op te bloeien, maar dat bleek van korte duur. Verbruide zijn kansen op een nieuw contract door een mankerend wedstrijdtenu tegen MVV. En in die gevallen is Körver onverbiddellijk. Adieu Bouha….
Ahmet Olgün: Pinchhitter die weinig speelminuten kreeg. Talentvol, maar moet fysiek en tactisch verbeteren om te concurreren voor de spitspositie.
Danny Schreurs: Talentvolle aanvaller die slechts uit bij Cambuur Leeuwarden in aktie kwam. Liep daar een kruisbandblessure op en zijn seizoen was ten einde.
Fuat Usta: Speelde slechts een handvol minuten tegen RBC in Roosendaal. Mentor voor de jongeren. Grote toekomst als trainer.
Joos van Barneveld: Beoogd spelmaker, maar raakte al snel weer geblesseerd. Kwam later in het seizoen ineens met een lijk uit de kast, een oude salarisvordering op de club met een arbitragezaak als gevolg. Werd prompt genadeloos uitgekotst door een stel bekrompen geesten die waarschijnlijk ook zijn afscheid vergalden. Zouden dezelfde mensen zich wel realiseren waarover het allemaal gaat? Joos verliet zwaar aangeslagen het stadion na zijn afscheid. De redactie van deze site wenst hem daarentegen wel oprecht succes in zijn verdere loopbaan.
Panagiotis “Panos” Vouis: Duitse aanvaller met Griekse roots die volgens redactielid PM zelfs teruggaan tot Australië. Kwam in de winterstop en kreeg weinig speeltijd. Heeft het uiterlijk van John J. Rambo. Heeft inmiddels een eigen (Griekse) vlag.
Gino Facenna: Kwam door blessures weinig in aktie. Speelde wel een dijk van een partij in de beste wedstrijd van het seizoen: uit bij Stormvogels Telstar. Lag bovendien overhoop met Körver en stak dat ook niet onder stoelen of banken.
Frans Körver: De meest ervaren trainer in het betaalde voetbal beleefde een moeilijk seizoen. Was aanvankelijk binnengehaald als technisch manager, maar de Körver achter het glas? Nee, dat geloofden zelfs wij niet. Stelde Grote Roerganger Erkens voor een dilemma: Trainer Hutting eruit of Körver eruit. Uiteraard overleefde hij. Zocht vervolgens de confrontatie met een deel van de supporters en haalde daar wel bakzeil. Realiseerde zich dat de tijden veranderd zijn en veranderde van een grommende leeuw in een spinnende kater. Bleek bijzonder succesvol als motivator, maar faalde opzichtig tegen o.a. MVV thuis en Go Ahead Eagles thuis. Slaagde erin om weer iets van oude glorie te laten herleven, maar weet exact wanneer de show begint én eindigt.
Roger Reijners: Werkte op de achtergrond als veldtrainer. Voor TMD de geschikte opvolger van Körver, maar Roger wilde (nog) niet. Gouden kracht die voorlopig nog jaren op het veld thuishoort en niet zoals her en der gesuggereerd werd achter een bureau als technische baas.
Roel Coumans: Evolueerde van fysiotherapeut/hersteltrainer tot een volwaardige assistent-trainer. Reeds geliefd bij Körver’s voorgangers De Koning en Dekker. Stond aan de basis van de sterk verbeterde fysieke conditie van de selectiespelers en had het geluk dat er weinig ernstige blessures waren. Hoewel er uiteraard weldegelijk sprake kan zijn van een causaal verband tussen een goede fysieke conditie en weinig blessures.
TMD