Na de zwaarbevochten, maar verdiende overwinning thuis tegen RKC en de sneue en onverdiende verliespartij uit tegen Eindhoven ontmoet Fortuna in Sparta een tegenstander die uiteindelijk een maatje te groot is. De goede wil is er wel, maar het ontbreken van de geschorste Ter Borgh zorgt ervoor dat Fortuna op beslissende momenten net dat beetje gocheme mist. Het resultaat is een 1-4 nederlaag tegen alweer de vierde kampioenskandidaat nummer één die Sittard dit seizoen bezoekt.
20 november 2015
Gemis Ter Borgh breekt Fortuna zwaar op
Fortuna Sittard 1 Sparta 4
Doelpuntenmakers: 36. Van Moorsel 0-1, 41. Bergkamp 0-2, 68. Brogno 0-3, 71. Verhaar 0-4, 75. De Regt 1-4.
Opstelling: Kaya; Briels, De Regt, R. Janssen, Schroyen; Saddiki, Mares, Loen (66. Mert); Vlijter (87. Belkassem), Hutten, Moro (46. Lekesiz).
Toeschouwers: 1.492.
Scheidsrechter: Dieperink:
Geel (Fortuna): –
Rood (Fortuna): –
Het zijn barre tijden voor de verstokte Fortuna-supporter. De club is beland in de zoveelste crisis die haar voortbestaan bedreigt. Het optimisme van het begin van het seizoen is als sneeuw voor de zon verdwenen, wat rest is een kennelijk bodemloze put van schulden en tekorten. Maar gelukkig is er een redder een nood. Iemand die zonder aanzien des persoons orde op zaken wil stellen. Iemand die zich niets gelegen laat liggen Limburgs gekonkel, maar bereid is om met Amsterdamse directheid mensen aan de schandpaal te nagelen. Iemand die ons aan de hand van een Plan van Aanpak en een organonigram uit de woestenij naar het paradijs gaat leiden. Maar nog steeds zijn er sujetten die hun eigenbelang en hun achterbaksheid laten prevaleren boven het clubbelang en die onze messias meerdere stroobreden in de weg leggen. Tegen hen kan ik enkel zeggen: “In naam van Fortuna, hoort daar mee op!”
Een minuut stilte die gevolgd werd door nog eens 90 minuten stilte
Alsof de zorgen in de bestuurskamer al niet groot genoeg zijn, kregen we deze week ook op het veld nog te kampen met de nodige zorgen. Raymond Fafiani en Tim Janssen moeten geheel onverwacht verstek laten gaan vanwege lichte blessures. Zij voegen zich bij Marco Ospitalieri en Bob Vankan in de ziekenboeg. En dan hebben we ook nog twee geschorsten. Over het ontbreken van Dennis Dengering zullen we nog wel heen komen; we hebben genoeg andere spelers in de selectie die niet op de plaats van rechtsback uit de voeten kunnen. Erger is de schorsing van Jordy ter Borgh. De zoon van onze heiland ontpopt zich de laatste maanden steeds meer tot de natuurlijke leider van het elftal en opereerde thuis tegen RKC zo sterk dat de verslaggever van een andere fansite hem al de titel van ‘Maarschalk’ toedichtte. Zijn vervanger wacht een onmogelijke taak.
En Luc Mares bakt er vanavond inderdaad niet veel van. Hetzelfde moet helaas gezegd worden van de andere spelers die zijn doorgedrongen tot het keurkorps van Jeffrey Kooistra. In negentig minuten weet Fortuna welgeteld één kans te creëren, een kwartier voor tijd, bij een 0-4 achterstand. Met dank aan invaller Muhammed Mert (hoeveel spelers moeten er ontbreken voordat hij een keer in de basis mag starten?), die als enige Fortunees een keer sneller denkt en handelt dan zijn tegenstander. Een snel genomen vrije trap leidt tot een kans voor Lars Hutten. Die mist, maar Ferry de Regt bezorgt Fortuna uit de rebound alsnog een onverdiende eretreffer: 75ste minuut, 1-4.
Een moeilijke avond voor Mares
Verder is het alleen maar kommer en kwel. In de openingsfase lijkt het nog gelijk op te gaan, maar na een minuut of tien neemt Sparta het heft in handen. Fortuna komt amper de middenlijn over en geeft ondanks een redelijk verdedigende speelwijze achterin en op het middenveld veel ruimte weg. En dat terwijl Sparta echt niet grandioos speelt. Bij Fortuna laten jongelingen Dries Saddiki en Gavin Vlijter, beide debuterend in de basis, geen moment zien klaar te zijn voor een serieuze rol in het eerste elftal. Maar ook de rest laat het afweten. Soufian Moro valt alleen op door slordig balverlies en slap verdedigen, de voor Moro invallende Gökhan Lekesiz en Lars Hutten zijn schrikbarend ver teruggevallen sinds het begin van het seizoen, Youri Loen is opnieuw ijverig, maar zeer matig in zijn passing en de backs Jordie Briels en Joeri Schroyen doen aanvallend noch verdedigend van zich spreken.
Daarbij helpt het die spelers natuurlijk niet dat het hart van onze verdediging bijzonder matig functioneert. Ferhat Kaya, Ferry de Regt en Roel Janssen zouden de ruggengraat van het elftal moeten vormen, maar daar komt in de praktijk weinig van. Kaya oogt het hele seizoen al erg onzeker, De Regt en Janssen spelen allebei zo matig dat ze niets eens toekomen aan het coachen van hun medespelers of het op sleeptouw nemen van het elftal. Gezien het gebrek aan organisatie en strijdlust is het eigenlijk verwonderlijk dat het nog tot tien minuten voor rust duurt, voordat Sparta op voorsprong komt. Na een corner mag Van Moorsel bij de eerste paal helemaal ongedekt binnenkoppen: 36ste minuut, 0-1.
Kaya krijgt er vanavond weer vier om de oren
Vijf minuten later gaat Roel Janssen twee keer gruwelijk in de fout. De eerste keer krijgt hij de bal niet erg handig aangespeeld door Kaya, maar heeft hij het toch echt aan zich zelf te wijten dat zijn tegenstander hem de bal ontfutselt. Janssen probeert te corrigeren met een tackle van achteren, die meer op de man dan op de bal gericht is. Hij heeft geluk dat de scheidsrechter al heeft gefloten voor een vermeende overtreding van de Spartaan. De tweede keer laat hij zich bij een lange bal aan de zijlijn kinderlijk eenvoudig wegzetten door Bergkamp. Die mag vervolgens ongehinderd door welke Fortunees dan ook richting strafschopgebied rennen en in de verre hoek binnenschieten: 41ste minuut, 0-2.
Daarmee is de wedstrijd beslist. In de tweede helft presteert Fortuna namelijk even weinig als in de eerste helft. Sparta doet ook niet veel moeite meer, maar krijgt na een minuut of twintig nog een paar grote kansen van ons cadeau. Twee daarvan leiden tot een doelpunt. Bij de eerste goal staat Mares, in de tweede helf van positie geruild met Briels, te slapen. Zijn tegenstander mag ongehinderd naar de achterlijn rennen en krijgt alle tijd een medespeler uit te zoeken. Dat wordt Brogno, die hard binnenschiet: 68ste minuut, 0-3. Het volgende doelpunten valt een paar minuten later en opnieuw ziet Mares er niet goed uit. Hij rent naar het centrum om in een druk strafschopgebied een bal weg te trappen. Dat lukt, maar hij laat zijn tegenstander daarbij volledig ongedekt achter. Die krijgt de bal toegespeeld van een Spartaan en lobt hem vervolgens over Kaya: 71ste minuut, 0-4.
Fortuna is dus weer eens volledig afgeschminkt. Daar doet de eerder beschreven tegentreffer verder weinig aan af. Sterker nog, die tegentreffer brengt bij de ploeg geen enkele positieve reactie teweeg. Wanneer Lars Hutten een paar minuten na de goal doorjaagt op de keeper, is er niemand die zijn voorbeeld volgt en druk zet op de rest van de verdediging. Integendeel, wanneer Hutten omkijkt, ziet hij dat zijn medespelers als angsthazen twintig meter naar achter gelopen zijn. Hutten sjokt mismoedig terug naar de middenlijn.
Eenzame, dus kansloze strijder voorin
Weer een paar minuten later bereikt de lamlendigheid van Fortuna een nieuw hoogtepunt. Gavin Vlijter gaat na een mislukte passeeractie tegen de grond en maakt met brede armzwaaien duidelijk dat hij ligt te creperen van de pijn. Een geschrokken Spartaan speelt de bal over de zijlijn, arbiter Dieperink geeft onverwijld toestemming voor medische assistentie. Verzorger Peter Brune zet er meteen de sokken in en steekt in een tijd van 1 minuut en 32 seconden (handgeklokt) het veld over. Met zijn in meer dan vijftig jaar opgebouwde ervaring doorziet hij ter plekke aangekomen onmiddellijk en zonder voor nadere inspectie over de patiënt te bukken de ernst van de situatie. Hij steekt een hand uit naar Vlijter, helpt hem overeind, geeft nog een bemoedigend schouderklopje en begint aan de lange terugweg naar de dugout, die hij uiteindelijk vijftien minuten na afloop van de wedstrijd bereikt.
Opnieuw lopen we achter de feiten aan
Vlijter is na de effectieve behandeling van Brune voldoende hersteld om in de resterende vijf minuten van zijn wedstrijd nog drie keer op de grond te gaan liggen en met een verongelijkt gezicht naar de grensrechter te kijken. Daarmee is de jongeling vanavond de lamlendigste uit een elftal dat vanavond werkelijk geen seconde leek te geloven in een goed resultaat. Van Vossen en Kooistra zijn er ook dit seizoen in geslaagd ruim voor de winterstop van hun elftal brandhout te maken. We wensen hun opvolger, wie dat ook moge zijn, veel sterkte.
