De ongeslagen status in uitwedstrijden is ten einde. Telstar maakte driemaal gebruik van de geboden kansen en stuurde een ideeloos Fortuna naar huis. De Sittardenaren raakten tweemaal de paal, maar na twee tegentreffers in een handvol minuten was de veer gebroken. Zonder plan voetbalde men nog een helft door, en kreeg nog een derde treffer voor de kiezen. De vraag dringt zich steeds verder op hoe lang het duo Van Vossen-Kooistra nog voor de groep blijft staan…
19 september 2015
Telstar simpel langs Fortuna
Doelpuntenmakers: 34. Tissoudali 1-0, 37. Van Berkel 2-0, Maletic 3-0.
Opstelling: Kaya; Mares (80. Vlijter), De Regt, R. Janssen, Schroyen; Ter Borgh (21. Ospitalieri), Loen, Briels, Moro (67. Mert); Lekesiz, Hutten.
Toeschouwers: 1.748.
Scheidsrechter: L.J. Gerrets.
Geel (Fortuna): R. Janssen, Mares.
Rood (Fortuna): –
Het is zaterdagochtend, de ochtend na de rammeling in eigen huis tegen FC Dordrecht. Immuun voor resultaten, maar desondanks geagiteerd lees ik nog éénmaal de reactie van trainer Peter van Vossen op de wedstrijd de avond voordien door. ‘De eerste twee minuten van de wedstrijd waren goed. Daarna zakte het als een kaartenhuis ineen‘. Maar dat is niet alles. ‘Ik snap dat de supporters mij uitfluiten, maar ik vind het te ver gaan dat eigen spelers worden uitgefloten‘. De laatste zin van zijn betoog frappeert mij nog het meest: ‘Wij moeten nu weer aan de slag met de groep‘. ‘Aan de slag met de groep’, inderdaad, maar hoe doe je dat dan? Kortom, wat is je plan?
Het is een vraag die ons trainersduo mag beantwoorden en makkelijk is dat niet. Tijdens hun regeerperiode hebben ze op geen enkel vlak vooruitgang geboekt en vanwege de overwinningen bij Helmond Sport en Almere City lijkt het nog ergens op, maar het spelniveau tijdens thuiswedstrijden is bedroevend. De oplossing voor de gerezen problemen lijkt dan ook niet bij Jeffrey Kooistra en Peter van Vossen te moeten worden gezocht.
Jarenlang was de achterhoede betrouwbaarder dan de boekhouding, maar sinds de intrede van geldschieter René ter Borgh en Peter van Vossen is het omgekeerde het geval. Vanuit een financieel desastreuze positie krabbelde de club op naar Categorie II en kan weer vooruit kijken. Afgelopen seizoen werd de hand op de knip gehouden teneinde de noodzakelijke Categorie II te halen (hetgeen te billijken viel), maar bij aanvang van dit seizoen staat er een prima selectie. En iedereen is optimistisch, zo lees ik in het Fortuna SC Magazine. De algemene tendens is dat de play offs toch zeker haalbaar zijn.
Maar zoals het er nu uitziet haalt Fortuna geen play offs. De top van het klassement raakt steeds verder uit beeld en de huidige 14e plek op de ranglijst levert mij € 40 cash back op. Helaas. De tegenvallende resultaten werden verleden seizoen nog geaccepteerd onder het mom ‘met een piepjonge selectie kun je geen resultaten boeken’, maar die vlieger gaat dit seizoen niet meer op.
Door de aanvaring die Ramon Voorn afgelopen seizoen had met Van Vossen en diens plotselinge vertrek verstomde binnen de spelergroep de kritiek, maar afgelopen week zorgt de meest recente uitgave van het Fortuna SC Magazine voor een behoorlijke polemiek. Daarin komt René ter Borgh aan het woord en vanzelfsprekend komt zijn relatie met Peter van Vossen plus het opstellen van René’s zoon Jordy ter sprake.
Voor Dagblad de Limburger het sein om dinsdag uit te pakken met een artikel dat genoemde relatie haarfijn uit de doeken doet gevolgd door een stevige column op woensdag. Strekking van het verhaal? Fortuna zit in een ontzettend lastige situatie en wordt door de twee-eenheid Ter Borgh-Van Vossen in een wurggreep gehouden. Beide heren hebben hun lot aan elkaar verbonden en het vertrek van één van beide duwt de club vrijwel zeker de financiële dieperik in en voor dit rampscenario is iedereen beducht. Maar wat is de meerwaarde van zo blijven aanmodderen?
In beide artikelen worden tevens de nodige vraagtekens gezet bij het functioneren van de Zeeuw. Het leiden van een spelersgroep is iets dat totaal niet bij hem past en de vraag wordt gesteld wie Van Vossen uit zijn lijden verlost.
Uit: Johan, het voetbalmaandblad. Vierde jaargang, juni 2003.
Aanleiding voldoende om me richting LB-bibliotheek te begeven en het artikel dat aan Peter van Vossen is gewijd in de juni-uitgave van het voetbalmaandblad ‘Johan’ door te lezen. Hierin komt eenzelfde beeld van de Zeeuw naar voren. Van Vossen is moeilijk te doorgronden, introvert en in gezelschap zelden op zijn gemak.
Al met al is Van Vossen niet de persoon die Fortuna weer richting top van de Jupiler League loodst. Het lukt maar niet om een wedstrijd te controleren hetgeen veel zegt over de tactische keuzes die worden gemaakt. Maar ook de fysieke gesteldheid van de spelers laat te wensen over. Keer op keer maakt de ploeg een uitgebluste indruk. En juist in het hedendaagse voetbal, als je voetballend je tegenstrever niet mijlenver vooruit bent, is het steeds belangrijker om topfit aan de aftrap te komen. En dan hebben we het nog niet over de indruk die Van Vossen achterlaat tijdens zijn persbabbels.
Maar het meest schrijnende is nog wel dat het ontstane optimisme voorafgaande aan het seizoen als sneeuw voor de zon is verdwenen, met lege tribunes tot gevolg. En dus stel ik me de vraag of een nederlaag bij Telstar het duo Van Vossen / Kooistra de kop zal kosten. De artikelen in Dagblad de Limburger, het gefluit op de tribunes en het gemor binnen de club zorgen er in ieder geval voor dat de achterdeur openstaat en een vertrek aanstaande lijkt. Haalt Ramon Voorn postuum zijn gelijk met betrekking tot Van Vossen?
Met bovenstaande in mijn achterhoofd stap ik rond de klok van vieren in de auto richting Milaanstraat. Sluiten we vanavond een vervelende periode af? Of zetten we de weg naar boven in? Dat laatste kan ik me met de beste wil van de wereld nauwelijks voorstellen. De vraag ‘Wat is je plan?’ doet nog steeds opgeld. Er wordt tot op heden niet aangetoond dat het er is.
Dat plan is wel aanwezig bij chauffeur Wim. Routineus stuurt hij de bus vanaf de Milaanstraat door het drukke verkeer richting IJmuiden. Maar vlotjes gaat dat niet. Het is ontzettend druk op de autosnelweg en buscoördinator Huub vraagt zich af of we nog wel tijdig bij het Telstar Stadion aankomen. En ondanks dat we in een file rijden, stoppen we bij tankstation De Lucht. ‘Tien minuten, niet langer’, zo luidt de instructie van Wim.
Maar die tien minuten worden er geruisloos vijftien en met nog anderhalf uur tot aan de aftrap te gaan vertrekken we richting de IJmond. Ondertussen amuseer ik me met tweets van erkende twitteraars zoals @nielseriks en @adjeremsr. Ondertussen raakt ook bekend dat Fortuna in dezelfde opstelling start als afgelopen vrijdag, tijdens de pandoering tegen Dordrecht. ‘Never change a losing team’, maakt buurman Guido smalend op.
Als we de autosnelweg verlaten en Velsen binnenrijden slaan we bij ‘Pontje Velsen’ linksaf en zien we in de verte het stadion al liggen. Als de bus even halt houdt op de hoek van de hoofdtribune stapt de plaatselijke kit in haar jeep en begint de ultrakorte politiebegeleiding richting uitvak. Na ongeveer 200 meter is de begeleiding afgelopen en rijden we het steegje richting uitvak in.
Omdat we betrekkelijk laat zijn gearriveerd lijkt alles een beetje tegelijk te komen. Maar toch lukt het me om een broodje met een ‘worssie’ te bestellen, een aantal programmaboekjes veilig te stellen, geassisteerd twee spandoeken op te hangen en een minuut te klappen ter nagedachtenis aan Han de Haan. De Haan is een bekendheid in de Kop van Noord-Holland en heeft zich jarenlang ingezet voor Telstar en FC Lisse. Twee clubs waar ik graag kom.
Na de minuut applaus fluit scheidsrechter Gerrets de wedstrijd op gang. En voor me zie ik dat Ferhat Kaya het doel verdedigt. Aanvoerder Roel Janssen vormt met Ferry de Regt het centrale verdedigingsduo. Joeri Schroyen staat als linksback geposteerd, Luc Mares heeft dezelfde taak aan de rechterkant.
Het middenveld wordt gevormd door Jordy ter Borgh, Jordie Briels, Soufian Moro en Youri Loen. In de spits lopen Gökhan Lekesiz en Lars Hutten. En dus heeft de technische staf wel degelijk wijzigingen aangebracht in de opstelling!
In de beginfase wordt Moro in het middenveld aangespeeld, dribbelt een paar meter en speelt de bal diep op de linkerflank. Maar er is niemand die in de ruimte loopt… Is dit voorval exemplarisch voor de rest van de avond?
De voorhoede van Telstar weet elkaar haast blindelings te vinden. Vanaf de linkerzijde speelt Rafael Uiterloo de bal richting Edo Knol, maar Knols schot wordt gevangen door Kaya. Na dit voorval probeert Fortuna uiterst voorzichtig op te schuiven richting middenveld. De angst regeert blijkbaar, ondanks dat Telstar nog lager staat dan de Sittardenaren.
En nadat Janssen Schroyen heeft aangespeeld, gaat de bal weer terug en via De Regt naar Mares. Veel beweegt er nog niet, maar een vroege tegengoal is iets dat we niet kunnen gebruiken.
Nadat de klok aangeeft dat de wedstrijd 11 minuten oud is, vult voor een eerste maal het geluid van een ‘Russische toeter’ het Telstar Stadion. Voor Soufian Moro het sein om zich een eerste maal te laten opmerken. Hij passeert zijn tegenstander en zet de bal voor doel. Maar omdat deze voorzet niet op maat is, dwarrelt de bal achter het doel van Wesley Zonneveld.
Daar waar verleden seizoen Calvin Valies onze verdediging keer op keer pijn deed, lijkt die rol nu te zijn weggelegd voor Rafael Uiterloo. Luc Mares heeft nauwelijks vat op de sterke aanvaller die naar binnenkomt, nóg een speler passeert maar vervolgens de bal tegen het dak van de tribune schiet.
Na ruim een kwartier slaat het noodlot toe op het middenveld. Tijdens een kopduel gaat een speler van ‘De Witte Leeuwen’ naar de grond en ook Jordy ter Borgh komt niet ongeschonden uit de strijd. Hij wandelt naar de kant, duikt de catacomben in en komt later pas terug. Ondertussen speelt Fortuna voort met een mannetje minder, maar veel scheelt dat niet.
Ferhat Kaya trapt de bal weer richting Hutten
Op het moment dat Ter Borgh met een verband aan zijn wenkbrauw weer naar buiten komt, ziet hij dat Marco Ospitalieri zijn plek in het veld heeft ingenomen. Het is lood om oud ijzer. Telstar toont aan waarom het zo laag op de ranglijst staat en Fortuna is Fortuna. Ten voeten uit. Zonder enig idee worden de backs ingespeeld of geeft Ferhat Kaya de bal een flinke hengst naar voren. Of is dát juist het plan!?
Het zorgt er in ieder geval voor dat Lars Hutten en Gökhan Lekesiz dezelfde (half)hoge ballen krijgen toegespeeld die Seku Conneh afgelopen seizoen mocht verwerken. En als je spitsen de bal niet kunnen controleren, krijg je nooit rust in het spel en kom je niet aan voetballen toe.
Vanuit de dug-out ziet de technische staf dat de wedstrijd door de Sittardse vingers glipt. Telstar wordt steeds gevaarlijker en kordaat (en risicovol) ingrijpen van Schroyen zorgt ervoor dat het nog 0-0 staat.
Het is weer spitsuur voor het Sittardse doel
Na een klein half uur levert Telstar een eerste gevaarlijk moment af. De bal gaat naar rechtsbuiten Fabian Serrarens, hij levert de perfecte voorzet af op Tarik Tissoudali en laatstgenoemde trapt de bal schitterend in de kruising. Maar dat is ook assistent-scheidsrechter Danny van Velzen niet ontgaan en hij vlagt gedecideerd voor buitenspel. En dus blijft het 0-0, maar laat dit een eerste waarschuwing zijn!
En inderdaad, Fortuna ís gewaarschuwd! Maar zoals zo vaak gaat het wederom mis in de afronding. Eerst speelt Briels Schroyen vrij voor doelman Zonneveld, even later is het andersom. En of het nu Schroyen of Briels is, in beide gevallen gaat de bal op de paal. En als je geen voorsprong neemt…
Inderdaad, want even later is het wel degelijk 1-0. Vanaf links wordt de spits ingespeeld, die op zijn beurt aflegt op een andere ‘Witte Leeuw’. Uiteindelijk komt de bal terecht bij Tissoudali, met de rug richting doel. Hij neemt aan, draait om zijn as en trapt de bal richting verre hoek. Een Kaya in goede doen had de bal misschien wel gehad, maar bij dit schot is de doelman kansloos. Niet dat dit Kaya’s fout is, neen, de gehele verdediging verdedigt behoorlijk slap.
Mooie combinaties voor Kaya’s neus!
Een paar minuten later krijgt Telstar een corner. De bal landt in de doelmond, maar niemand doet iets. Het afgeleverde schot gaat richting paal, maar daar staat Joeri Schroyen. Omdat het allemaal zo snel gaat kan de back weinig meer dan de bal keren, waarna deze in de voeten van Crescendo van Berkel belandt. De verdediger bedenkt zich niet en trapt de 2-0 binnen.
Plotseling wordt het muisstil in het uitvak. Iedereen, spelers incluis, weten dat dit niet zomaar is om te draaien. Meteen is ook alle broze vertrouwen weg. De 10 minuten die volgen tot aan de rust heeft iedereen nodig om bij te komen. En Telstar? Dat is nog steeds niet best en een goed Fortuna had hier zeker iets kunnen doen, maar de manier waarop Fortuna al wekenlang speelt voorspelt niets goeds. Geen positiespel, geen beleving, geen wilskracht, helemaal niets…
Tijdens de rust wordt aandacht gevraagd voor Luciano van den Berg. De Telstar-speler overleed exact tien jaar geleden, één dag na zijn competitiedebuut. De tijd gaat snel.
Na de pauze komt Fortuna als eerste weer het veld op. Nadat ook het arbitrale trio en de gastheren het veld hebben betreden kan de tweede helft beginnen.
En in die tweede helft gaat Fortuna door met hetgeen het de eerste helft is geëindigd: Het veelal spelen van kansloze hoge ballen richting Lekesiz en Hutten. En dus neemt Telstar het initiatief al gauw weer in handen. En bijna wordt het ook 3-0. Kevin van Essen ontvangt de bal op het middenveld en trapt van grote afstand op het doel van Kaya. De doelman kan de bal nauwelijks controleren en pas als de bal via de lat terug het veld inspringt kan Kaya de bal vangen. Oef…
Telstar weet Fortuna ver van eigen doel te houden
En na de openingsfase van het tweede bedrijf zonder verdere schade te zijn doorgekomen kruipt Fortuna toch wat uit haar schulp. Briels probeert keer op keer de spitspositie te bereiken, Moro werkt hard, Loen probeert het middenveld te heroveren, maar het is allemaal net niet. Het kost allemaal veel kracht, maar is nauwelijks effectief. Via de flanken komt geen enkele goede voorzet en het centrum zit potdicht.
En dus tikt de tijd weg, komt er geen aansluitingstreffer en loopt de ploeg tegen zichzelf te voetballen. Vanuit de dug-out zit Peter van Vossen roerloos naar de wedstrijd te kijken. En met de minuut krijg ik steeds meer met hem te doen. Dit zal hij zelf toch ook niet leuk vinden? Bij zijn aantreden meldde hij monter dat hij slechts één seizoen in de Jupiler League wilde werken, maar hij kan steeds meer blij zijn dat er pas volgend seizoen een degradatieregeling van kracht is.
Slechts sporadisch wordt Fortuna gevaarlijk
En Telstar? Dat blijft een ploeg van niks, maar dit Fortuna maakt het niemand lastig. Het is te danken dat in de voorhoede geen ‘Witte Leeuwen’ van het kaliber Melvin Holwijn, Ralf Seuntjens of Hilmi Mihci rondlopen, want dan was de score zeker wel opgelopen.
Toch wordt het nog 3-0. In de slotfase is een één-twee de gehele Fortuna-verdediging te machtig, waarna Marko Maletic Telstars derde treffer tegen de touwen trapt.
Voor de meegereisde supporters het sein om niet de spelers uit te gaan fluiten, want dat heeft geldschieter René ter Borgh liever niet, maar de trainer minutenlang toe te zingen.
Peter van Vossen,
Peter van Vossen,
Peter van Vossen,
Peter van Vossen…
Hoe pijnlijk is dit? Terwijl de scheidsrechter al lang en breed een einde aan de wedstrijd heeft gemaakt sjokken de spelers met het lood in hun schoenen richting uitvak. Normaal gesproken trek ik dan enkele foto’s om Riccardo mee te verblijden, maar ik kan mijn aandacht niet afhouden van onze trainer. Door de regen beent hij rustig richting het arbitrale trio, geeft de heren keurig een handje, loopt vervolgens richting de dug-out van Telstar, geeft daar ook iedereen een hand waarna hij ogenschijnlijk emotieloos in de spelerstunnel verdwijnt.
Een zuinig applaus van de spelersgroep
En wat gaat er nu om in het hoofd van de trainer? Ik heb geen idee. Ik vraag het aan Sven, die naast me staat, maar ook hij vraagt het zich af.
De situatie waarin we zitten is uitzichtloos. Van Vossen, met Kooistra aan zijn zijde, is niet de juiste persoon om Fortuna te leiden naar de plek waar de club thuishoort. het spel is bedroevend, er is geen tactiek, er zit geen gif in de ploeg en na iedere tegengoal dondert de zaak als een kaartenhuis ineen.
Terwijl iedereen afdruipt wordt in de bus nog druk nagekaart over wéér een hopeloze wedstrijd. Gaat Van Vossen er morgen uit? Of na een mogelijke uitschakeling in het bekertoernooi? Of helemaal niet? En staat een vertrek van de trainer gelijk aan een vertrek van geldschieter René ter Borgh? De man die tijdens de vorige uitwedstrijd nog passioneel werd toegezongen vanuit het uitvak? Niemand die het weet.
Ondertussen zet ik mijn smartphone aan, open de Teletekst app, toets pagina 830 in en zie dat mijn cash back is opgelopen tot € 50. Maar lost een vertrek van het trainersduo iets op? Op de korte termijn wel degelijk. Er is nood aan iemand die duidelijkheid verschaft, voetbalt volgens een herkenbaar concept en de discipline flink aanhaalt.
En op de lange termijn dan? De club dient te komen tot een tabula rasa van het ergste soort, door collega redactielid PM neergepend in maart 2008:
‘Veel supporters beschouwen Fortuna nog steeds als een grote club. Als een club die eigenlijk thuishoort in de eredivisie en die eigenlijk per ongeluk in de contreien van Telstar, Eindhoven, Omniworld of Haarlem is beland. Die houding is pure arrogantie. We stellen niets méér voor dan deze clubs en dat hebben we te danken aan structureel wanbeleid dat jaren geleden is ingezet en tot op de dag van vandaag voortduurt. Wanbeleid dat ook nog eens gepaard gaat met een zelfgenoegzaamheid die de club in al haar geledingen in haar greep heeft. Het is hoog tijd voor een grote schoonmaak. Te beginnen bij dat zogenaamde icoon van onbaatzuchtige clubliefde, die in werkelijkheid iedere positieve ontwikkeling al jarenlang in de weg staat: Philippen oprotten!’
Verdorie, 2008… En we zijn ondertussen geen stap verder gekomen, ondanks al het werk van zovelen rondom de club.
Epiloog
Na een intensieve werkweek ben ik toe aan een extra uurtje slaap. Rond 08u30 schiet ik wakker, omdat mijn smartphone een piepje laat horen. Ik zet het vernuftig stukje techniek aan, open WhatsApp en lees dat ‘PvV er niet aan twijfelt of hij deze groep nog aan de praat kan krijgen en dat er zoveel kwaliteit in de selectie zit dat die er zeker gaat uitkomen.‘
Vertwijfeld laat ik mijn hoofd terug in mijn kussen vallen, staar naar het plafond en mompel stilletjes in mezelf: ‘Het Raadsel Peter van Vossen‘…
Michel Hennen
Tot slot de beoordeling voor het ‘Thank God it’s Friday‘ klassement van dit seizoen.
Resultaat: een droge 3-0 en dus zero points!
Uitvak: 82 supporters. 4 punten.
Stadion: dat blijft mij trekken, geen idee waarom. Ik doe gek en deel 9 punten uit.
Thuisfans: Geen interactie, dus helaas weinig punten. 2 punten.
Catering: Prima broodje, het ‘worssie’ was lekker, maar de overdaad aan curry kost Telstar de kop. 6 punten.
Randvoorwaarden: Zeer gastvrije stewards en ruimte zat voor vlaggen. Programmaboekjes zijn gratis, dus de volle mep!
30 Punten in totaal en dus een tweede plaats. Niet slecht, al wordt de koppositie reeds door maar liefst drie andere clubs gedeeld.
