De eerste wedstrijd tegen Roda JC sinds twaalf jaar eindigt voor Fortuna in een deceptie. Fortuna toont veel goede wil, in de tweede helft ook de nodige aanvallende aspiraties, maar kan de tegenstander nauwelijks echt in de problemen brengen. Roda komt al vroeg op voorsprong, domineert daarna de volledige eerste helft en beslist het duel vijf minuten na rust met een tweede treffer. De trieste balans na drie thuiswedstrijden: nul punten, nul doelpunten voor, vijf doelpunten tegen. Enige pluspunt: zo hemeltergend slecht als een paar weken geleden tegen Telstar was het niet. Er is dus hoop op verbetering.

13 september 2014

Fortuna verliest opnieuw kansloos

Fortuna Sittard 0 Roda JC 2

Doelpuntenmakers: 10. Lagouireh 0-1, 51. Plat 0-2.
Opstelling: Kaya; Turan, Ter Borgh, Janssen, Kis; Voorn, Vlug (80. Conneh), Pappot (75. Watson); Briels, De Groot. Waalkens.
Toeschouwers: 7.853.
Scheidsrechter: Blom.
Geel (Fortuna): –
Rood (Fortuna): –

Op 5 mei 2002 werkten Fortuna en Roda in een troosteloze ambiance hun laatste derby tot nu toe af. Het was de laatste wedstrijd van een seizoen dat voor Fortuna een lijdensweg was geworden. En daarmee ook de laatste wedstrijd van Fortuna in de eredivisie. Niemand kon toen bevroeden wat ons in de volgende twaalf jaar nog te wachten zou staan. Aan het eind van het enigszins deprimerende verslag van die wedstrijd wierp deze site de vraag op hoe we in godsnaam aan een nieuwe licentie zouden gaan komen. Een vraag die we ons in de twaalf jaren die volgden met enige regelmaat zouden stellen. Al snel kwamen we er achter dat we ook in de eerste divisie niet veel meer te zoeken hadden. Het zou elf seizoenen duren voordat we een eerste schamel sportief succesje, het bereiken van de eerste ronde van de play-offs, op onze naam konden schrijven. En buiten het veld vielen we vooral op door bestuurlijk onvermogen en volstrekt ondoorzichtige conflicten in de leiding.

In dergelijke barre omstandigheden is leedvermaak soms het enige vermaak. We zagen met genoegen hoe de koempels uit Kerkrade steeds verder in het moeras zakten. We constateerden dat hun gemeente wel bereid was met miljoenen over de brug te komen om de club te redden, maar ook dat al dat geld in een bodemloze put terecht leek te komen. We zagen de club ieder seizoen steeds verder wegzakken op de ranglijst. Knarsten in 2013 onze tanden toen het Schweineglück in de allerlaatste minuut op de rand van de afgrond toch weer aan hun zijde was. Maar prezen de dag dat de grote teen van Jahanbakhsh aan al hun illusies een einde maakte. En maakten ons vrolijk over de melodramatische wijze waarop prominente Parkstädter als Jacques Vinders (“er is de mensen iets afgenomen”) en Frans Timmermans (“het was een degradatie, zo structureel en diep, men beloofde ons promotie, tot het anders liep”) hun leed verwerkten. Om tenslotte een paar maanden later de datum 13 september 2014 rood onderstreept in onze agenda te schrijven.

Maar leedvermaak is helaas van korte duur. Dat blijkt nu de dag die we wisten dat ging komen eindelijk daar is en wij daar staan. In tegenstelling tot Fortuna twaalf jaar geleden, is Roda er na de degradatie wel in geslaagd een competitief elftal op de been te brengen. Dat resulteert na vijf wedstrijden in een gedeeld koploperschap. En ons eigen team is onder nieuwbakken trainer Peter van Vossen op zijn zachtst gezegd wisselvallig aan het seizoen begonnen. Bovendien lijkt de selectie van Roda wat betreft hardheid en ervaring beter geëquipeerd voor het spelen van een derby dan onze ploeg, die tamelijk snel van zijn stuk te brengen lijkt. Weinig reden dus om met bijzonder veel vertrouwen naar de wedstrijd uit te zien.

Dat voorgevoel blijkt tijdens de wedstrijd zelf niet onjuist. Vooral in de eerste helft bepaalt Roda de gang van zaken volledig. Onze verdediging wordt regelmatig gedwongen één-op-één te spelen en blijkt in die situaties nogal poreus. Ons middenveld wordt overlopen en onze vleugelspelers durven geen directe acties te maken. De debuterende Donny de Groot krijgt als eenzame spits amper een bal te zien. Tegenstander Roda speelt niet geweldig, maar zet ons wel continu onder druk. Jordy ter Borgh en Roel Janssen hebben hun handen vol aan Frank Demouge en worden dus overrompeld wanneer ze ook nog worden geconfronteerd met opkomende middenvelders of de van links naar binnen trekkende Plat. De organisatie is bij ons regelmatig volledig zoek. Zo ook na tien minuten, wanneer Demouge volledig vrij staat en de bal maar breed hoeft te leggen op de meegelopen Lagouireh: 0-1.

Aan de goal hangt een buitenspelluchtje, omdat Demouge een paar meter achter onze achterhoede de bal in ontvangst neemt. Maar alleen Ferhat Kaya protesteert bij de grensrechter en ook nog weifelend. Bovendien staat onze verdediging vaker niet dan wel op één lijn, dus de kans dat een achtergebleven verdediger buitenspel heeft opgeheven is vrij groot. Maar eigenlijk doet het er ook niet veel toe. De stand doet namelijk wel recht aan de krachtsverhoudingen in het veld. Verderop in de eerste helft krijgt Roda nog een paar grote kansen. Bovendien zijn er ontelbaar veel situaties waarin onze achterhoede al is uitgespeeld, maar de tegenstander erg slordig is in de passing of afronding.

Aan de andere kant kan Fortuna niet veel terug doen. Grootste opwinding ontstaat na een minuut of twintig, wanneer Jordi Briels met een duw van de bal gezet wordt. Blom ziet er geen penalty in. Verder gebeurt er voor rust niet veel voor de Zuid-tribune. Na rust, richting de vers tot Ricksen-side omgedoopte Noord-tribune, doet Fortuna zich meer gelden. Jasper Waalkens glipt al in de eerste minuut langs Rutjes en geeft een behoorlijke voorzet. De bal wordt echter over de achterlijn getrapt voordat De Groot erbij kan. Het is voor Waalkens het begin van een behoorlijke tweede helft. Later krijgt hij nog tweede behoorlijke kansen. De eerste keer schiet hij een rebound net naast de rechterpaal, de tweede keer schiet hij na een goede loopactie voorlangs.

Naast de kansen van Waalkens noteren we nog een schot over het doel van Fatih Turan en een krachteloze kopbal van Jeffrey Vlug na een aardige aanval over links. Dat is een grote oogst, maar toch al een hele verbetering vergeleken met de wedstrijd tegen Telstar. De eerlijkheid gebied echter ook om te zeggen dat de wedstrijd op dat moment al gespeeld is en de tegenstander ons meer ruimte geeft om te combineren. Vijf minuten na rust weet onze verdediging zich geen raad met een cornervariant, waarbij Van Hyfte de bal na een een-twee met Demouge bij de tweede paal deponeert. Daar kan Plat de bal helemaal ongedekt via de tweede paal binnentikken: 0-2.

Na die 0-2 neemt Roda gas terug. Het speculeert op de counter en weet daaruit via Demouge (lat) en Danny Schreurs (paal) nog tweemaa bijna te scoren. Maar heel professioneel speelt Roda het ook niet uit. Bij de spaarzame momenten dat Fortuna echt druk zet op de achterhoede, blijkt het blind wegtrappen van de bal het enige recept voor uitverdedigen. We slagen er echter te weinig in die zwakte bloot te leggen en de tegenstander langer onder druk te zetten. Daardoor slaat er ook geen vonk van het veld naar de tribune over en moeten we de derde nederlaag op rij uiteindelijk gelaten ondergaan.

De conclusie mag luiden dat we op het moment niet opgewassen zijn tegen Roda. Dat is jammer, want Roda heeft echt geen beter elftal dan de titelpretendenten van de afgelopen seizoenen. En de afgelopen seizoenen waren we wel regelmatig in staat die elftallen het vuur aan de schenen te leggen. De langverwachte derby eindigt daarmee in de anticlimax waarmee velen in hun achterhoofd al rekening gehouden hadden. Een andere conclusie is dat Fortuna na drie thuiswedstrijden nog geen enkele keer gescoord heeft en slechts een handvol kansen heeft gecreëerd. Het zou fijn zijn als we daar aanstaande vrijdag tegen FC Eindhoven eindelijk eens verandering in gaan brengen.