De wintertransferperiode is ten einde en de transfermarkt gaat weer op slot voor een half jaar. Tijd voor het opmaken van de balans.


Aan de start van de wintertransferperiode wilde Fortuna de selectie op twee plekken versterken en na het vertrek van Mica Pinto werden dat er drie: de rechtsachterpositie, de linksachterpositie en de aanval.

De rechtsachterpositie is al een probleem sinds de promotie in 2018. Alessandro Ciranni en Clint Essers konden er onvoldoende overtuigen; Branislav Ninaj en Felix Passlack wel, maar waren elders in het elftal vereist. Deze transferperiode bood een nieuwe mogelijkheid een einde te maken aan dit probleem.

De linksachterpositie was goed afgedekt met Mica Pinto en George Cox, maar met het vertrek van de eerste was er geen alternatief voor de laatste en dus een probleem mocht Cox geblesseerd raken.

In de aanval raakte Fortuna in de zomer met Lisandro Semedo en Lazaros Lamprou twee buitenspelers kwijt. Fortuna haalde er met Vitalie Damașcan, Bassala Sambou en Rasmus Karjalainen drie centrale spitsen voor terug. Een buitenspeler ontbreekt. Dat beperkte de aanvallende opties van de technische staf. Deze transferperiode bood de mogelijkheid ook daar iets aan te doen.

Fortuna zocht dus drie spelers, maar wel met één restrictie: het salarisbudget is heilig. De club kan het zich niet veroorloven in de rode cijfers te duiken. Een begrijpelijke keuze.

Dat betekent dat er spelers moeten vertrekken, vooraleer er spelers bij kunnen komen. Naast Mica Pinto laat Fortuna Agim Zeka, Cian Harries en—als we het goed begrijpen—Áron Dobos vertrekken. Geen van deze vier spelers had een basisplek toen Fortuna vanaf oktober punten begon te pakken. Op sportieve gronden vallen deze keuzes dus te begrijpen.

De vast beperkte salarisruimte die ontstond was beschikbaar voor de drie posities die Fortuna op het oog had. Fortuna haalde twee spelers: Nikolai Frederiksen komt op huurbasis van Juventus en moet de buitenspeler worden die de technische staf aanvallende opties geeft. Lazaros Rota is een vleugelverdediger die zowel op de rechts- als de linksbackpositie kan spelen. Met zijn komst hoopt Fortuna dus de twee andere problemen op te lossen.

Verder legde Fortuna nog twee spelers vast voor de langere termijn: De achttienjarige middenvelder Carlos Faya (gehuurd van Academica Puerto Cabello tot het einde van het seizoen) en de zeventienjarige linkerverdediger Nuri Emre Akşit (gehuurd van Istanbul Başakşehir tot het einde van het seizoen).

En dan was er natuurlijk nog die andere ambitie gedurende de transferperiode: een financieel aantrekkelijke uitgaande transfer. De winterstop is kort en dus is het gevaarlijk om in die periode een van je uitblinkers te verkopen, zeker gezien de positie op de ranglijst. Fortuna deed het niet (ervan uitgaande dat er mogelijkheden waren).

De transfer van Mica Pinto naar Sparta zal Fortuna een transfersom hebben opgeleverd en dat is een tweede reden waarom het vertrek van Pinto te begrijpen valt. Rota zal Fortuna een transfersom hebben gekost.

De hoop was gevestigd op verhuurde spelers, zoals Lisandro Semedo en André Vidigal. Semedo stond in de belangstelling van Olympiakos FC. De Grieken verkochten hun vleugelaanvaller Daniel Podence voor 20 miljoen euro aan Wolverhampton Wanderers FC. In de slotfase van de transferperiode kocht Olympiakos vier aanvallers—Lisandro Semedo zat er niet tussen. In de zomer is er een nieuwe kans en het ligt in de lijn der verwachting dat Fortuna dan ook Mark Diemers en Alexei Koselev (beiden hebben aflopende contracten in de zomer van 2021) in de etalage zet.

Was de wintertransferperiode een succes? We hebben geen spelers verloren die binnen de selectie onvervangbaar zijn, gesteld dat George Cox niet geblesseerd raakt. De wintertransferperiode is dus een succes als Lazaros Rota en Nikolai Frederiksen toegevoegde waarde hebben. De komende maanden krijgen we het antwoord.

Riccardo Welters