Fortuna Sittard meldde dat de club overeenstemming heeft bereikt met een groep Nederlandse investeerders, die bereid zijn fasegewijs een deel van de aandelen van Fortuna Sittard te kopen. De opbrengst van de aandelenverkoop zal in de club gestopt worden.

 

 

 


Details over wie die investeerders zijn en hoeveel zij bereid zijn te betalen geeft voorzitter Martin Masset niet prijs. Het lijkt er op dat Fortuna overeenstemming heeft bereikt met een eerste groep investeerders, maar dat er nog onderhandelingen lopen met een tweede groep investeerders. De onderhandelingen met die laatste groep investeerders wil Masset niet onder druk zetten door de eerste groep met naam en toenaam te noemen.

Het goede nieuws van deze overeenkomst is vast dat het makkelijker wordt voor Fortuna Sittard een sluitende begroting in te dienen voor het seizoen 15/16 – noodzakelijk voor een categorie 2 notering bij de KNVB. Dat zou een puike prestatie zijn. Maar wat bedoelt Masset verder met de opbrengst van de aandelenverkoop in de club stoppen? Niet vergeten dat het een (wellicht gespreid over enkele jaren maar desalniettemin) eenmalige kapitaalsinjectie betreft, die Fortuna alleen structureel naar een hoger (voetbal)niveau kan tillen als ze leidt tot structureel hogere inkomsten.

Wie nu voorstelt de kapitaalsinjectie te gebruiken om betere spelers aan te trekken, moet twee vragen beantwoorden. Vraag 1: Heeft Fortuna de expertise in huis om de juiste spelers aan te trekken om het spelniveau daadwerkelijk naar een hoger plan te tillen? Vraag 2: Gesteld dat er een positief antwoord is op vraag 1; gaat een hoger spelniveau leiden tot substantieel hogere sponsorinkomsten die nodig zijn om de begroting op peil te kunnen houden zodra de kapitaalsinjectie opgesoupeerd is?

Het verleden is weinig bemoedigend. Fortuna Sittard bevond zich tweemaal eerder in een dergelijke situatie. De eerste maal was eind jaren tachtig, toen de nieuwe voorzitter Jos Kreijn en manager Jacques Opgenoord besloten dat een risicovoller beleid gevoerd moest worden. De heren besloten 1,5 miljoen gulden geleend geld te steken in de selectie in de hoop dat dat tot betere resultaten zou leiden, die vervolgens meer sponsorinkomsten zouden opleveren. Fortuna trok Anton Janssen, Marco Boogers en Joseph Szalma aan. Een paar jaar later speelde Fortuna echter niet in de UEFA cup, maar in de eerste divisie met een serieus begrotingstekort. De tweede maal was eind jaren negentig, toen Cor Nijpels en Jacques Opgenoord besloten de eenmalige transferinkomsten van Fernando Ricksen, Mark van Bommel en Kevin Hofland in de selectie te steken in de hoop dat dat tot betere resultaten zou leiden, die vervolgens meer sponsorinkomsten zouden opleveren. Fortuna trok onder andere Dennis Gerritsen, Dennis Krijgsman, Colin Cramb, Stijn Haeldermans, Jo Geerinckx, Jochem van der Hoeven en Pascal Averdijk aan. Een paar jaar later speelde Fortuna niet in de UEFA cup, maar in de eerste divisie met een serieus begrotingstekort.

In beide gevallen was het antwoord op vraag 1 ‘nee’ en kwamen we niet eens toe aan vraag 2. Is het ditmaal anders? Wie beschikt in de huidige organisatie over een neusje voor voetbaltalent?

Stel dat er een geruststellend antwoord op vraag 1 is, gaat een hoger spelniveau leiden tot substantieel hogere sponsorinkomsten? Kortom, is het gebrek aan prestaties de hoofdreden waarom de Sittardse middenstand niet achter Fortuna Sittard staat? Of heeft dat ook iets met de huidige organisatie te maken?

Ik ga er vanuit dat Martin Masset en de groep investeerders (die als aandeelhouders ook inspraak zullen krijgen) niet gek zijn en de kapitaalsinjectie ten dele zullen gebruiken voor een investering die zich terugbetaalt: in de organisatie van de club.

Riccardo Welters