Met een verdiende overwinning tegen FC Dordrecht stelt Fortuna op de een-na-laatste speeldag de play-offs veilig. Een mooie prestatie van het team van Willy Boessen, zeker wanneer we ons bedenken dat we die play-offs in tien seizoenen sinds de degradatie uit de eredivisie geen enkele keer bereikt hebben. De kwalificatie wordt na afloop dan ook uitbundig gevierd door spelers, trainers en supporters. Daardoor is de reis naar Maastricht van volgende week niet het slotstuk van het seizoen en ook minder dan normaal een hoogtepunt. Sterker nog, bij een succesvol optreden in de eerste ronde van de play-offs ligt er mogelijk nog een reis naar Kerkrade in het verschiet.
26 april 2013
Play-offs verdiende beloning voor sterk seizoen
Fortuna Sittard 3 FC Dordrecht 1
Doelpuntenmakers: 23. Rajcomar 1-0, 55. Voorn 2-0, 64. N’Koyi 3-0, 78. Idabdelhay 3-1.
Opstelling: Kaya; Turan, Dreesen (39. Vets), Janssen, Schroyen; Voorn, Kruijsen; Khalouta, N’Koyi (67. Gulpen), Rajcomar, Diaz (81. De Boer).
Toeschouwers: 5.566
Scheidsrechter: Van den Kerkhof
Geel: Gulpen
Rood: –
Net als vorig jaar kan Fortuna zich in de laatste thuiswedstrijd van het seizoen kwalificeren voor de play-offs. Vorig jaar eindigde de wedstrijd tegen Go Ahead in een enorme deceptie, doordat we na een sterke inhaalrace na de winterstop in de laatste minuten van het seizoen de play-offs alsnog uit handen gaven. De gedenkwaardige persconferentie van Tini Ruys na afloop van die wedstrijd vormde bovendien de opmaat voor een paar maanden van ruzie en moddergooien, waar geen van alle betrokken partijen met veel plezier of trots zal terugkijken.
Hoe anders is de situatie een jaar later. De rust is ondanks de nog steeds penibele financiële situatie weergekeerd en op het gebied van sponsoring zijn de afgelopen maanden in ieder geval wat zaken gedaan. Bovendien hebben we nu al een elftal spelers voor volgend jaar bij elkaar, hetgeen sinds de eeuwwisseling waarschijnlijk nog niet eerder is voorgekomen. Een ander belangrijk verschil met de wedstrijd een jaar geleden: de play-offs kunnen ons amper nog ontgaan. Aan een punt uit twee wedstrijden hebben we voldoende en zeer waarschijnlijk kunnen we ons nog twee nederlagen permitteren.
De goede resultaten van de afgelopen weken lijken eindelijk hun uitwerking te hebben op de publieke belangstelling. Op een regenachtige vrijdagavond zitten er vijfeneenhalf duizend mensen op de tribunes. Die zijn voor de wedstrijd getuige van een geslaagde actie van de Tifoso Giallo Verde. Zij eren met een groot doek Fernando Ricksen, die na dit seizoen een even succesvolle en turbulente loopbaan zal beëindigen.
De kans dat we Ricksen nog in een serieuze wedstrijd voor Fortuna in actie zien komen, lijkt nihil. Vanavond verheugen we ons wel in de terugkeer van Yoann de Boer, die voor het eerst sinds de winterstop weer bij de selectie zit. Hij zit op de bank naast onder meer Niels Vets, die plaats heeft moeten maken voor de weer herstelde Timothy Dreesen. Verder geen verrassingen in het elftal van Boessen, dat er als volgt uitziet: Ferhat Kaya op doel; Fatih Turan, Timothy Dreesen, Roel Janssen en Joeri Schroyen achterin; Ramon Voorn en Quin Kruijsen centraal op het middenveld; Aziz Khalouta en Kevin Diaz op de flanken; Patrick NKoyi en Prince Rajcomar voorin.
Dat elftal gaat na de aftrap enthousiast van start en produceert in de beginfase alle enkele losse flodders richting het doel van de tegenstander. Die tegenstander heeft de punten harder nodig dan Fortuna, maar laat het spel desondanks geheel aan ons over. FC Dordrecht zakt ver terug naar eigen helft en hoopt ons op de counter te verrassen. Dat lukt niet echt, want onze verdediging oogt de eerste helft weer behoorlijk solide. Eigenlijk moet Kaya maar één keer echt in actie komen. Dat gebeurt wanneer Kruijsen en Schroyen van elkaar verwachten dat ze een opkomende man opvangen. Geen van beiden doet dat, de Dordtenaar komt gevaarlijk in ons penaltygebied, maar zijn inzet kan gekeerd worden. Verder doorstaan we de eerste helft zonder noemenswaardige problemen, al moeten we tegen het einde wel afscheid nemen van Dreesen, die kennelijk weer met een blessure kampt. Zijn fitheid moet hemzelf en de medische staf intussen de nodige zorgen baren, zeker gezien het verleden dat Dreesen met zich meedraagt. Hoewel minder sierlijk dan Dreesen, doet vervanger Vets het ook vanavond overigens weer prima.
Fortuna heeft aanvallend overigens ook niet heel veel te bieden. Rajcomar, vanavond behoorlijk actief, schiet vanuit alle standen, maar slechts een poging levert echt gevaar op. Dat schot gaat echter net naast. Net als we een beetje op dood spoor aan het raken zijn en de wedstrijd in niets dreigt te verzanden, worden we door Dordrecht in het zadel geholpen. Verdediger Lima wilt vanaf de linkerzijlijn de bal naar zijn keeper spelen. Hij speelt de bal echter net iets te veel vooruit en net iets te hard, zodat deze de bal niet kan controleren. Rajcomar is er als de kippen bij en schiet de bal vanaf een meter of tien in een lege goal: 1-0.
Die goal verandert aan het spelbeeld nog niet veel, maar doet wel veel voor het zelfvertrouwen voor Rajcomar. Die gooit er een paar weinig noodzakelijke, maar wel spectaculaire trucs uit. De mooiste actie komt een paar minuten na zijn goal. Eerst zet hij met een fraaie schijnbeweging zijn tegenstander voor schut, maar zichzelf in kansloze positie bij de cornervlag. Uit die kansloze positie redt hij zich met een slepende hakbal, die wordt opgepikt door Diaz. Verder leidt de aanbal tot niets. Andere grote kansen kunnen we ook niet noteren, hoewel Dordrecht in het laatste kwartier wel iets aanvallender gaat spelen en dus ook wat meer ruimte weggeeft.
De tweede helft begint redelijk spectaculair. Fortuna krijgt al na een minuut een corner. Die wordt voor de Noord-tribune vanaf links ingedraaid. De bal wordt goed ingekopt, maar door een Dordste verdediger bij de paal van de lijn gehaald. Volgens iedereen op Vak C met de hand, maar de scheidsrechter ziet er geen strafschop in. Daarna toont Dordrecht zijn offensieve bedoelingen. De schapenkoppen spelen de tweede helft een stuk beter dan voor de rust en dringen ons met enige regelmaat terug voor de eigen goal. Maar grote kansen blijven in eerste instantie uit.
Aan de andere kant is Fortuna wel snel doeltreffend. Tien minuten na rust krijgt Rajcomar de bal halverwege de Dordtse helft aan de rechterkant van het veld aangespeeld. Hij begint aan een solo die hem richting de achterlijn brengt. Daar houdt hij het overzicht en legt terug op de Khalouta, die vrij staat op de rand van het strafschopgebied. Khalouta geeft een voorzet die precies op het hoofd van de inkomende Voorn landt. Diens kopbal van een meter of tien laat doelman Hahn geen kans en gaat hard tegen de touwen: 2-0.
Het is een prachtige treffer, die nog geen tien minuten later echter al overtroffen wordt. En opnieuw staat Rajcomar aan de basis. Hij krijgt de bal aangespeeld van Schroyen, neemt zoals gebruikelijk de tijd om na te denken over een vervolg, krijgt die tijd deze keer ook en besluit tot een steekbal op de doorgerende Schroyen. Met die steekbal is de verdediging in één keer uitgeschakeld. Schroyen doet het verder perfect. Hij neemt de bal aan, gaat naar de achterlijn en geeft een strakke voorzet op NKoyi, die de bal maar voor het intikken heeft: 3-0.
De leeggespeelde Nkoyi mag een paar minuten later naar de kant. Zijn vervanger is de buiten beeld geraakt Lars Gulpen. Die toont een kwart wedstrijd lang aan zeker over voldoende techniek en inzicht te beschikken, maar geeft ook weer blijk van de nodige fysieke tekortkomingen. Dat neemt niet weg dat hij wel volop deelneemt aan het aanvalsspel, dat ons nog een paar behoorlijke kansen oplevert. De mooiste is voor Rajcomar, die iets te laat reageert op een goede voorzet van Khalouta en de bal daardoor overschiet. Maar ook Khalouta zelf en Diaz laten nog kansen liggen.
Aan de andere kant sluipt er enige nonchalance in onze achterhoede. Nog geen minuut na de 3-0 moet Kaya al uitkomen om redding te brengen bij een schotkans voor Dodrecht. De rebound wordt door Schroyen vervolgens op de doellijn weggetrapt. Maar uiteindelijk lopen we toch nog tegen een doelpunt aan. Twaalf minuten voor tijd ligt er opeens een zee van ruimte op onze linkerflank. Twee Dordtenaren hebben alle vrijheid. Idabdelhay profiteert ervan: hij rondt de aanval fraai af met een schuiver langs Kaya in de verre hoek.
In de laatste tien minuten, waarin Yoann de Boer als vervanger van Diaz voor wat meer defensieve zekerheid op het middenveld zorgt, weet Dordrecht ondanks enig aandringen echter niet meer gevaarlijk te worden. Zelf verzuimen we bij een counter nogmaals toe te slaan, wanneer Rajcomar te lang wacht een diepe bal op Gulpen te geven. De blessuretijd wordt vooral gebruik om de bal in de buurt van cornervlaggen in ons bezit te houden. Iets dat deze keer redelijk succesvol verloopt, mede doordat de spelers van Dordrecht afzien van het door de scheidsrechter in deze situatie vaak getoleerde duw- en trekwerk, maar met de nodige beleefdheid te werk gaan. Zo verstrijken ook deze vier minuten zonder noemenswaardige problemen.
Na het eindsignaal is iedereen buiten zinnen. Spelers en staf vieren eerst feest in de middencirkel; daarna begint een lange triomfronde langs de tribunes, die eindigt in een minutenlang feest voor de Noord-tribune. We hebben niet meer dan de play-offs bereikt, maar de vreugdeuitbarsting bewijst hoeveel dat voor ons betekent na elf seizoenen ellende. En wie weet wat de play-offs nog brengen gaan.
