Ook de laatste thuiswedstrijd van het seizoen verliest Fortuna. Die nederlaag mag deze keer zeker onverdiend genoemd worden. Fortuna speelt weliswaar weer een verschrikkelijke eerste helft, maar komt na rust beter voor de dag en is enkele keren dicht bij een doelpunt. Tegenstander Go Ahead is minder vaak gevaarlijk, maar profiteert optimaal van de zoveelste blunder in onze achterhoede. Zo komt er een gepast slot aan een seizoen, dat begon met een hoop geforceerd optimisme, maar eindigt in een sportief en financieel fiasco. Dat het volgend seizoen anders moet, is duidelijk. Hoe dat moet, is helaas minder duidelijk.


22 april 2016

Gelukkig, het zit erop

Fortuna Sittard 0 Go Ahead Eagles 1

Doelpuntenmakers: 27. De Kogel 0-1.
Opstelling: Kaya; Dengering (79. Roumen), De Regt, Mares, Schroyen; Saddiki (65. Belkassem), Van Son, Fafiani, Loen; Lagouireh, Hutten.
Toeschouwers: 1.666.
Scheidsrechter: Oostrom.:
Geel (Fortuna): –
Rood (Fortuna): –

We zijn 27 minuten onderweg in een wederom matige en saaie wedstrijd. Fortuna heeft een paar kleine kansjes gehad via Lars Hutten en Nayib Lagouireh, maar speelt te traag en is daardoor niet bij machte het de tegenstander lastig te maken. Die tegenstander, nummer vijf op de ranglijst, doet het niet veel beter. Een slap rollertje van Kenny Teijsse is het enige noemenswaardige wapenfeit van Go Ahead. De wedstrijd kabbelt nu al een minuut of tien in een gezapig tempo voort. In beide doelgebieden gebeurt helemaal niets meer.

Maar dan gaat er een Fortunees opzichtig in de fout. Eerst verspeelt Luc Mares de bal door een slordige pass over een paar meter. Hij krijgt meteen de kans zijn fout te herstellen, want de bal belandt via een tegenstander weer bij hem. Maar deze keer struikelt onze jonge hoop over zijn eigen benen, wanneer hij de bal wilt controleren. Tegenstander Leon de Kogel kan er vandoor met de bal, stoomt op richting het doel van Ferhat Kaya en schiet hard en onhoudbaar voor onze keeper binnen: 27ste minuut, 0-1.

Die goal blijkt uiteindelijk beslissend te zijn. Want Fortuna krijgt na rust weliswaar nog een aantal behoorlijke kansen, maar slaagt er uiteindelijk niet in de gelijkmaker te scoren. Het is niet bepaald de eerste keer dat grove persoonlijke fouten ons de das om doen. Al onze verdedigers hebben dit seizoen meerdere uitglijders op hun naam staan. Gebrek aan concentratie? Gebrek aan vertrouwen? Gebrek aan kwaliteit? Het zal allemaal wel een rol spelen, maar we mogen hopen dat we dit soort geblunder komend seizoen wat minder vaak te zien krijgen.


Mares weet het: deze komt op zijn conto

Go Ahead krijgt vlak na de eerste goal nog een grote kans, wanneer Teijsse na een vrije trap ongehinderd mag proberen de bal binnen te glijden. Gelukkig vliegt de bal naast. En ook in de rest van de eerste helft komt Fortuna niet meer in het spel voor. Go Ahead stelt Kaya overigens ook niet meer serieus op de proef. We noteren alleen nog een schot van De Kogel, dat naast de goal belandt. Ook een korte periode van druk vlak voor rust overleeft Fortuna zonder kleerscheuren. Het was niet best, maar gezien de stand is alles is nog mogelijk in de tweede helft.

En zoals vaker dit seizoen komt Fortuna in het tweede bedrijf een stuk aggressiever voor de dag dan voor de thee. Al in de eerste minuut belandt een voorzet na een fraaie combinatie vanaf rechts in het strafschopgebied. Youri Loen schampt de bal met het hoofd, deze schiet door richting tweede paal, waar Raymond Fafiani klaar staat om binnen te schieten. Doelman Zwarthoed weet het schot van onze begaafde technicus met de vingertippen tegen de lat te tikken en ziet de bal vervolgens tot zijn grote opluchting in zijn handen vallen.


Pech voor Fafiani

Bij die ene kans blijft het niet. Tien minuten later verschijnt Lars Hutten helemaal vrij voor de doelman. Hij aarzelt echter te lang en ziet zijn kans om te schieten vervliegen. In het vervolg maken de Eagles echter een overtreding. Lars Hutten meldt zich om de bal, die op een meter of twintig recht voor het doel ligt, te trappen. De bal vliegt met een fraaie krul over de muur, maar eindigt op de paal.

Daarna blijft het lange tijd stil in de Deventerse doelmond Aan de andere kant wordt Go Ahead één keer gevaarlijk op de counter, maar Kaya brengt redding op een venijnig schot in de rechterhoek. Verder noteren we niets bijzonders, of het zou de vijfde geslaagde poging moeten zijn om Kenny Teijsse onder de zoden te werken. Deze keer plant Ferry de Regt zijn knie in diens rug. Dat Teijsse enige minuten later wraak neemt door zelf een Fortunees tegen het gras te werken, valt te billijken. Dat hij daarbij zo laf is om niet De Regt, maar de volstrekt onschuldige Souhail Belkassem (niet direct een speler van formaat) als slachtoffer te kiezen, pleit natuurlijk minder voor de sierlijk gekrulde Eagle.


Dengering houdt zich vanavond 80 minuten staande

Belkassem houdt gelukkig niets over aan de confrontatie. Minder goed vergaat het Dennis Dengering tien minuten voor tijd. De rechtsback is er in alle voorgaande minuten in geslaagd geen enkele keer de aandacht op zich te vestigen. En in het geval van Dengering is dat goed nieuws. Wanneer hij een vrije trap moet nemen ter hoogte van de middenlijn gaat het toch nog pijnlijk mis. De bal bereikt de bestemming die Dengering in gedachten had. Dus dat is het probleem niet. Maar tot verbazing van iedereen blijft onze rechtsback daarna kermend van de pijn op de grond liggen.

Kennelijk heeft Dennis niet alleen tegen de bal, maar ook in de grond getrapt. Verzorger Peter Brune (die na één minuut en acht seconden vanaf de dugout bij de plaats des onheils is gearriveerd, een seizoenrecord) stelt met een ferme tik tegen het zere been de diagnose: wisselen! Dengering verheugt zich al op een aftocht over het veld onder klaterend applaus van de tribunes en ondersteund door de verzorger en misschien ook nog wel de clubarts, maar scheidsrechter Oostrom, die kennelijk geen enkel gevoel voor traditie heeft, gunt hem die eer niet. Dengering ziet maar hij de catacomben bereikt, als het maar niet over het speelveld is.

Even later ligt Dengering langs het veld en gaat het spel door. Peter Brune maakt nu een nieuw gebaar richting dugout. Hij houdt zijn armen met gevouwde ellebogen en gestrekte handen voor zijn middel en strekt ze vervolgens, tegelijkertijd lichtjes door de knieën zakkend, naar buiten. Dit gebaar herhaalt hij enkele malen. Na anderhalve minuut heeft de EHBO-ploeg in de gaten wat de rest van het stadion een minuut eerder al wist: de draagbaar is gewenst.

De EHBO-ers spoeden zich via de Zuid-tribune richting het bij de middenlijn liggende slachtoffer. Daar ziet Peter Brune dat de EHBO-ploeg niet over dezelfde ferme tred beschikt als hijzelf. Wanneer hij realiseert dat het op deze manier wel eens nachtwerk kan gaan worden, besluit hij Dengering toch maar onder de arm te nemen en vertrekt hij met de strompelende rechtsback richting catacomben. Waarom is niet helemaal duidelijk, wellicht om Dengering alsnog het applaus van de supporters te gunnen, wellicht alleen maar om de EHBO-ers te treiteren, maar Brune kiest daarbij voor de route langs de Noord-tribune.

De EHBO-ers, inmiddels aangekomen bij het doel voor de Zuid-tribune, zien nu met lede ogen aan hoe het slachtoffer zich verwijdert van de plaats van het ongeluk en daarbij ook nog de verkeerde kant uitloopt. Maar het is hun eer te na om zelf rechtsomkeert te maken: we zijn gevraagd om eerste hulp te verlenen, dus zullen we eerste hulp verlenen. Aangemoedigd door de toeschouwers op Oost en Noord snellen de twee kwiekste leden van de ploeg vooruit om het slachtoffer en zijn verzorger ter verantwoording te roepen: wat is dat voor een manier van doen, verzoeken om een draagbaar om er vervolgens zomaar tussen uit te peren?

Peter Brune, die samen met Dengering inmiddels voorbij het doel voor de Noord-tribune is, toont zich niet onder de indruk. Met een achteloos handgebaar maakt hij duidelijk dat de EHBO-ers kunnen doen en laten met hun draagbaar wat ze willen, maar dat zijn speler daar onder geen beding op gaat liggen. Trouwens, wie heeft er eigenlijk om jullie draagbaar gevraagd? Ik toch niet?

Met de blessure van Dengering en de afwikkeling daarvan bereikt het Fortuna-seizoen wat mij betreft zijn emotionele hoogtepunt. Zowel op als naast het veld komen we wel vaker in aanmerking voor nominaties in de categorie ‘slapstick’, maar deze scène is toch wel van heel bijzondere klasse. Het zou dus passend zijn geweest er mijn verslag mee af te sluiten. Maar ook in het veld gebeuren de laatste tien minuten nog een paar zaken die niet onvermeld mogen blijven.


Hoge ballen op Hutten: geen recept voor succes

En dan heb ik het niet over de zesde geslaagde poging om Kenny Teijsse gestrekt te krijgen. Wel over nog twee behoorlijke kansen voor Fortuna. De eerste ontstaat na een geslaagde combinatie op de rechterflank tussen de invallers Demen Roumen en Souhaid Belkassem. De laatste geeft een goede voorzet op Jens van Son. Die staat helemaal vrij, maar schiet te gehaast. De bal vliegt naast. En vlak voor het einde van de wedstrijd sticht Lars Hutten nog eens gevaar uit een vrije trap. De bal toucheert de muur, waardoor de doelman bijna verrast wordt. Hij kan de bal nog net over de lat tikken. Net als tegen MVV zit het dus weer niet mee in de afronding.

Zo sluiten we het seizoen in eigen huis dus af met een nederlaag. Daarmee komt de balans uit op vier overwinningen, drie gelijke spelen en elf nederlagen. Doelsaldo: 19 voor, 41 tegen. Volgend seizoen moet het anders, dat is duidelijk, maar hoe?

Het lijkt mij in ieder geval belangrijk dat de club richting stakeholders ambitie en zelfvertrouwen uitstraalt. En dat betekent dat de ideeën van René ter Borgh nu niet terzijde geschoven mogen worden, maar juist nog krachtiger ten uitvoer moeten worden gebracht. Ik zeg daarom: verhoog de prijs van seizoenskaarten van 180 euro nu naar 270 euro volgend jaar. Dat straalt ambitie uit!

En kom niet met een krenterige teruggaveregeling zoals dit seizoen, maar ga gewoon ‘all the way’. Oftewel: voor minder dan plaats 10 doen we het niet, bij plaats 11 of lager krijgt u al uw geld terug. Dat straalt zelfvertrouwen uit! Falen is geen optie. Immers, laat het maar aan Charly Chudik over om voor een selectie te zorgen die gegarandeerd bij de eerste tien eindigt.