1-1 Uit bij Vitesse is niet slecht. En qua spel zag het er ook niet slecht uit, maar de tijd begint flink in ons nadeel te tikken. Tenminste voor degene die er nog in gelooft.


9 Februari 2001

Fortuna morele winnaar, maar het schiet niet op…

Vitesse 1 Fortuna Sittard 1
Doelpuntenmakers: 30. Heering 0-1; 41. Martel 1-1
Opstelling: Hesp, Emeran, Dirkx (29. Akerboom), Volmer, Hermans, Heering (54. Rook), Van der Hoeven (66. Gommans), Haeldermans, Landerl, Simons, Hamming.
Toeschouwers: 23.900
Scheidsrechter: Temmink
Geel (Fortuna): Akerboom, Hermans, Heering
Rood (Fortuna): –

Vitesse-uit is doorgaans een wedstrijd waar veel kan gebeuren. Omdat Vitesse maar vier doelpunten meer heeft gemaakt dan Fortuna is het houden van de nul heilig. Vooraf waren bij mij de verwachtingen niet al te hoog gespannen, omdat Fortuna in uitwedstrijden niet eens zoveel slechter speelt dan in thuiswedstrijden en omdat de geest uit het elftal is. Er zijn spelers die met hun gedachten overal zijn (andere club, discotheek, thuis op de bank, etc.), maar niet bij de degradatiestrijd.

In de bus ging het gerucht dat Fritz Emeran van de training was gelopen en het nu bij de overige spelers had verbruid. Zijn nonchalante instelling zal ongetwijfeld enige wrijving binnen de spelersgroep oproepen, maar iedereen moet in deze fase vooral naar zichzelf kijken.

Iedereen had zich op zijn eigen manier door de eerste carnavalsnacht gewerkt. De één had zijn kostuum nog aan, de ander had zich klem gezopen aan alcoholvrij bier (naar eigen zeggen) en weer een ander hield gewoon zijn hart vast over dat wat komen ging.

Ik moet eerlijk toegeven dat we de laatste tijd heel wat gewend zijn, dus knikkende knieën voor een uitwedstrijd heeft niemand meer. Op de heenreis werd iedereen tegen betaling van 10 eurocent verrast met een Fortuna-muts waarop zowaar het enige echte oude logo stond afgebeeld.

Tal van mensen verkeerden in euforiestemming na het in ontvangst nemen van de muts. Echter iedereen keerde spoedig met beide voeten terug op aarde nadat aan de muts was geroken. Een ieder die nu dacht met een dooie mus blij te zijn gemaakt kreeg gelijk. De dooie mus leek jaren in de muts gebivakkeerd te hebben. Maar goed, what you see is what you get.

Fortuna begon met de uit een blessure teruggekeerde Ronald Hamming in de basis. Zijn spitsbroeder was de in allerijl bij NAC gehuurde Regillio Simons. Simons kan zich het Gelredome nog wel herinneren, want hij was het die Vitesse trakteerde op het eerste verlies in de Gelredome. Jochem van der Hoeven was dermate hersteld van al zijn blessureleed dat hij kon spelen. Hij stond centraal op het middenveld, samen met salonvoetballer Stijn Haeldermans. Voor de wedstrijd schudde Rolf Landerl en Dejan Stefanovic elkaar broederlijk de hand, dus dat zat ook wel snor. De circa 65 meegereisde getrouwen maakten zich op voor wat komen ging.

Fortuna betrok al snel haar verdedigende stellingen en voor Vitesse was er geen doorkomen aan. In de eerste fase deden beide ploegen nauwelijks voor elkaar onder. De eerste kansen waren echter wel voor de Arnhemmers. Beide keren redde Ruud Hesp.

Na bijna een half uur kreeg Fortuna de eerste klap te verwerken. Jürgen Dirkx moest geblesseerd naar de kant en werd vervangen door Marcel Akerboom. Prompt scoorde Fortuna de 0-1 via Marco Heering. Een snelle counter werd door Hamming bijna zelf afgerond. Hij stuitte echter op doelman Jevric. Hamming zette nogmaals voor en Marco Heering kon vrij binnentrappen.


Heering neemt de felicitaties in ontvangst!

Toen één minuut later Remco van der Schaaf geblesseerd naar de kant moest bij Vitesse, begon ik zowaar te geloven in een stuntje. Van der Schaaf is precies wat Fortuna mist. Een echte leider die onverschrokken duels aangaat, op het randje speelt en tevens goed kan voetballen. Tot dat moment was Fortuna’s centrale duo op het middenveld er niet aan te pas gekomen. Stijn Haeldermans verklaarde later zelf dat “duels aangaan tegen zijn principes indruist”. Ongelofelijk dat zoiets uit de mond van dè vedette valt te horen (qua gedrag natuurlijk). Maar ja, we kennen Stijntje inmiddels.

Hij onderbouwde zijn woorden vrijwel direct met daden door Didier Martel niet aan te vallen waarna Vitesse ietwat gelukkig via een van richting veranderd schot de gelijkmaker kon scoren. De wedstrijd kabbelde voort en met een 1-1 stand werd de rust gehaald.


Martel is niet erg populair gezien de gelaatsuitdrukkingen van Hermans en Simons

In de rust werd onze rust wreed verstoord door een plaatselijke carnavalist die zijn eigen hitje met de alleszeggende titel “wormen, maaien en vis” kwam vertolken. Ook bij Vitesse mag ieder “talent” zich blijkbaar in de kijker spelen.

De Goodyear-commissie heeft een integrale kwaliteitszorg en de schrijver van dit verslag was helaas nog niet in het bezit van het benodigde diploma om een oordeel te vellen over het voer in het Gelredome. Enkele Ohra’s armer en een traumatische ervaring rijker hervatten we de tweede helft.

Het publiek ging er nog eens achter staan. Verder dan “hup Vitesse maak die goal” kwamen ze echter niet. Wie dacht dat nu een echte stormloop ging plaatsvinden kwam bedrogen uit. Akkoord, er speelden zich enkele (zeer) gevaarlijke momenten voor Ruud Hesp’s ogen af , maar doelpunten vielen er gelukkig niet aan de kant van Vitesse. Aan Fortuna’s zijde ook niet, zodat de wedstrijd eindigde op 1-1. Met dank aan het tijdtrekken van Ruud Hesp dat al in de eerste helft begon. Het doet denken aan Patrick Lodewijks in zijn jongere dagen, maar zoiets heet ervaring.

Concluderend kunnen we zeggen dat Fortuna vrij aardig speelde, met Regillio Simons als grote animator. Hij is geen briljante speler, maar geeft nooit op en is een onberekenbare factor voor de tegenpartij voorin.


Simons is terug, alsof hij nooit is weggeweest

De flanken worden steeds gevaarlijker. Rolf speelt voor een contract elders en is zich daar zeer van bewust. Heering speelt ook degelijk.

Van mij hoeft Claudio dan ook niet te komen. Bespaar het geld en laat hem verder maar voetvolleyen op het strand van de Copacabana. Als hij dat jongleren beheerst kan Fortuna hem nog altijd vragen om als pauzeact te komen optreden.

Volmer speelde zeer goed achterin en beheerste het hele strafschopgebied. Bovendien kreeg hij geen enkele kaart, alleen twee maal acht tellen. Van der Hoeven kreeg eveneens acht tellen en moest zich gewonnen geven. Schouderblessure en een gebroken neus als schade.

Tevreden werd de terugreis aangevangen. Ondanks dat we naar het oosten gingen werd er noch kort, noch krachtig gestopt in het peeldorp Ysselsteyn. Na lang aandringen viel de muziekkeuze van de chauffeur op onze keuze, waardoor we toch nog een kwartier van onze eigen muziek konden genieten. De echte vuurdoop van de nieuwe buscoördinator is hiermee met enkele weken uitgesteld.