Met een sfeervolle en emotionele testimonial is er een einde gekomen aan de voetballoopbaan van Fernando Ricksen. Ongeveer 5.000 toeschouwers, waaronder de nodige Schotten, namen afscheid van een in alle opzichten bijzondere voetballer, voor wiens niet geringe voetbaltalent door zijn eigenzinnige gedrag in en buiten het veld niet altijd voldoende oog was. Van dat talent heeft Fortuna tweemaal mogen profiteren. Eerst toen de jonge Fernando in de Baandert begon aan zijn onstuimige carrière, later toen hij zijn rentree maakte als voetballer om de club op haar sportieve dieptepunt uit het dal te helpen. Na die rentree bereikte hij onder veel supporters een heldenstatus die slechts weinig spelers gegeven is. Dat bleek wel tijdens de ereronde na afloop van de wedstrijd, die door de ongeneeslijke ziekte waar Ricksen mee kampt helaas onvermijdelijk ook iets tragisch in zich droeg.
26 mei 2014
Mooi en emotioneel eerbetoon aan Fernando Ricksen
Fortuna Sittard 2 Team Fernando 5
Doelpuntenmakers: 0-1 Makaay, rust, 1-1 Vlug, 2-1 Vankan, 2-2 Landzaat, 2-3 Novo (pen.), 2-4 Novo, 2-5 Ricksen (pen.).
Opstelling: Kaya (Daniëls (Voss)); Turan (Hendrickx), De Boer (Zennaro), Dreesen (Linssen), Kis (Gulpen); Voorn, Janssen, Briels; Vlug, Khalouta (Amoah), Nepomuceno (Vankan).
Toeschouwers: 5.000.
Scheidsrechter: Wiedemeijer, Nijhuis.
Geel: Voorn.
Rood: –
Na Mark van Bommel eerder dit jaar neemt vanavond een tweede grote zoon van Fortuna in het Offermans Joosten Stadion afscheid van het voetbal. Fernando Ricksen heeft niet dezelfde sportieve hoogten bereikt als Van Bommel, maar kan desondanks terugzien op een imposante carrière met de veel successen. Ricksen krijgt in 1994 van Pim Verbeek de kans zich in een verjong elftal waar te maken als rechtsback en grijpt die kans met beide handen aan. Hij wordt onmiddellijk een vaste waarde in de kampioensploeg die in 1995 naar de eredivisie promoveert. Waar veel spelers uit die ploeg, onder wie Van Bommel, onder Verbeek in de ere divisie nog maar weinig speeltijd krijgen, geniet Ricksen juist het volle vertrouwen van de trainer. Zijn plaats als centrale middenvelder is onomstreden. Hoogtepunt in die seizoenen is ongetwijfeld het hakje van een meter of twaalf, waarmee hij Van der Sar te slim af is en Fortuna in de Arena een gelijkspel tegen Ajax bezorgt.
Na twee seizoenen eredivisie besluit Ricksen Fortuna te verruilen voor eerste-divisionist AZ, een stap die hem niet bijster populair maakt bij de fans, die hem verwijten voor het geld te kiezen. Na AZ volgt de overgang naar de Rangers, waar Ricksen na een bizarre start de beste fase uit zijn loopbaan beleeft. Hij wordt er door zijn inzet en zijn hardheid razend populair onder de supporters en schopt het uiteindelijk zelfs tot captain van de ploeg. In zijn tijd bij de Rangers speelt Ricksen ook zijn twaalf interlands. In 2006 vertrekt Ricksen naar Zenit Sint Petersburg, waar hij na een goede start al snel op een zijspoor raakt. Zijn carrière raakt in het slop, zijn turbulente levensstijl begint zijn tol te eisen. Ricksen stopt met voetballen en gaat bij Fortuna aan de slag als jeugdtrainer.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Fortuna staat een matige selectie afgetekend op de laatste plaats in de eerste divisie en moet vrezen voor degradatie. Ricksen is na een aantal moeilijke jaren mentaal en fysiek weer in betere conditie. Hij traint mee met het eerste elftal en blijkt het niveau nog goed aan te kunnen. In december 2010 maakt hij zijn come-back in Waalwijk, waar Fortuna tegen RKC een totaal onverwachte zege haalt Ricksen gaat voorop in de strijd, zet zijn medespelers op scherp, is niet te beroerd af en toe een tikje uit te delen en zorgt voor de nodige organisatie in het elftal. De supporters dragen hem op handen. Het seizoen daarna bereikt hij met Fortuna bijna de nacompetitie, maar is zijn rol in een sterkere selectie al minder belangrijk. In het seizoen 2012/13 houden blessures hem lange tijd aan de kant. Tegen het einde van het seizoen kondigt hij zijn afscheid aan. Met zijn rentree bij Fortuna heeft hij gezorgd voor een waardig slot aan een opmerkelijke loopbaan.
De club laat weten een afscheidswedstrijd voor hem te willen organiseren. Die afscheidswedstrijd komt er ook, maar in heel andere omstandigheden dan verwacht. De ongeneeslijke ziekte ALS waar Fernando aan lijdt, geeft de wedstrijd vanavond een zware emotionele lading. De tribunes zijn met ongeveer 5.000 toeschouwers behoorlijk gevuld. Onder hen de nodige Schotten. Het gezang van de ‘Billy Boys’ moeten we in het katholieke zuiden vanavond maar op de koop toenemen. De Rangers-fans zijn natuurlijk in de eerste plaats voor Fernando Ricksen naar Sittard afgereisd, maar zullen ongetwijfeld ook verheugd zijn weer eens te kunnen genieten van oude helden als Ronald Waterreus, Giovanni van Bronckhorst, Thomas Buffel, Shota Arvaladze en Ronald de Boer. En Nacho Novo, natuurlijk. De Spanjaard die furore maakte in Schotland, kroont zichzelf tot ‘man of the match’ door bij een 2-3 voorsprong voor het Team Fernando Mark Voss met een lobje vanaf de middenlijn te verschalken. Hij is daarmee Roy Makaay de baas, die eerder met een lob vanaf de zestien Glen Daniëls had gepasseerd. Tegenover die twee fraaie doelpunten stelt Fortuna een doelpunt van Bob Vankan, die vanuit een moeilijke hoek Oscar Moens passeert en via de binnenkant paal binnenschiet. En verder is de wedstrijd zoals iedere Testimonial natuuurlijk vooral een potje zomeravondvoetbal.
De testimonial vormt overigens voor een hele reeks Fortunezen het afscheid van de club. Trainer Willy Boessen wordt in de rust door Martin Masset bedankt voor bewezen diensten en spreekt in een kort dankwoord aan de fans de hoop uit ooit nog terug te keren. En verder zien we vanavond een behoorlijk aantal spelers voor de laatste keer in het geel en groen. Bij het vertrek van twee spelers mogen we gezien hun verdiensten kort stilstaan. Dat zijn Timothy Dreesen en Yoann de Boer. Dreesen kwam na een loopbaan vol blessureleed aan in Sittard. En al zijn zijn blessures (net als zijn doelpogingen, overigens) voor mij een soort running gag geworden, de Belg verdient alle waardering voor de stijlvolle manier waarop hij de afgelopen drie seizoenen als rots in de branding gediend heeft. De Boer is als centrumverdediger of als verdedigende middenvelder 4,5 seizoen vooral een betrouwbare kracht geweest die vrijwel altijd een voldoende scoorde. Geen opvallende voetballer, wel iemand die zorgde voor rust en evenwicht in het elftal. Kortom, twee waardevolle krachten verlaten de club; laten we hopen dat er volwaardige vervangers voor in de plaats komen.
Een paar minuten voor het einde bereikt de wedstrijd haar hoogtepunt, wanneer Fernando Ricksen de laatste keer het veld betreed. Uiteraard valt hem een staande ovatie ten deel. Nadat hij als laatste wedstrijdhandeling een penalty heeft binnengeschoten, gaat Ricksen op de schouders van Mark van Bommel en Kevin Hofland en wordt hij luid toegejuicht door de Noord-tribune. Er volgt een lange en emotionele ereronde langs de tribunes, een paar korte toespraken, waarbij Martin Masset de Noord-tribune omdoopt in Fernando Ricksen Tribune, een mooie samenzang van ‘You’ll Never Walk Alone’ op Noord en nogmaals een lange en emotionele ereronde. Daarmee heeft Fortuna hem het afscheid gegeven dat hij verdient. Rest ons hem veel sterkte te wensen in de zware strijd die hij moet leveren.
