Veel te genieten viel er niet in de Trendwork Arena. Vloeiende combinaties waren er amper te zien, uitgespeelde kansen evenmin. Maar Fortuna blijft ook na haar derde wedstrijd ongeslagen in eigen huis. Toeval of geluk? Dat zal verder in het seizoen moeten blijken. De kleine overwinning op FC Volendam valt in ieder geval niet onverdiend te noemen, want Fortuna heeft van beide ploegen uiteindelijk het grootste veldoverwicht en de grootste kansen. Daarmee heeft Willy Boessen vooralsnog het gelijk aan zijn zijde. Maar we betalen voor het noodgedwongen realisme van de trainer wel een zware prijs.


14 september 2012

Fortuna speelt saai, maar wint wel

Fortuna Sittard 1 FC Volendam 0
Doelpuntenmakers: 81. Khalouta 1-0.
Opstelling: Kaya; Turan, Dreesen, Janssen (78. Ricksen), Schroyen; Voorn, De Boer, Kruijsen (84. Mannes); Khalouta, Rajcomar, Çevik (72. Diaz).
Toeschouwers: 3.125.
Scheidsrechter: Manschot.
Geel: Schroyen, Janssen, Kruijsen.
Rood: –

Het is vrijdag 14 september en er is geen ontkomen aan: de herfst is begonnen. Het beste bewijs? De tribunes van de Trendwork Arena zijn vanavond stukken leger dan drie weken geleden. Wanneer het nat, koud en guur wordt, haken er traditioneel nogal wat bezoekers af. Dat gaat in twee fasen. De eerste groep kijkt naar buiten, constateert dat het koud en guur is, maar heeft geen zin om zijn winterjas nu al aan te trekken. En blijft dus maar liever thuis. Die groep zien we vanavond al niet meer in het stadion. De tweede groep trotseert de barre weersomstandigheden in de verwachting goed voetbal, spektakel en overwinningen te mogen aanschouwen. Deze supporters hebben een wat steviger karakter. Maar zij verwachten wel een beloning voor hun trouwe bezoek. Teveel nederlagen en teveel saaie en slechte wedstrijden en ook deze groep supporters haakt af. Dat kan al in oktober zijn, dat kan pas in december zijn, maar ergens in het seizoen komt het moment dat je op je stoeltje zit, om je heen kijkt en opmerkt: “Eindelijk, we zijn weer onder mekaar.” ‘We’ zijn dan de ongeveer 1200 mensen die om welke reden dan ook geen enkele thuiswedstrijd van Fortuna overslaan. De gestaalde kaders, om in marxistisch-leninistische bewoordingen te spreken. Gehard in jaren van schijnbaar hopeloze strijd en door geen enkele tegenslag uit het veld te slaan.

Vanavond kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat we dit seizoen in rap tempo het moment gaan bereiken dat we weer gezellig onder mekaar zijn. Volgens officiële opgave zijn er 3.125 toeschouwers, maar volgens mij kunnen we daar gerust duizend man vanaf doen. Lege tribunes, dus. Zoals eerder gezegd, is er maar één recept om een verdere leegloop te voorkomen: aantrekkelijk voetbal. De vraag is echter of deze trainer en deze selectie daarvoor kunnen zorgen. Boessen is van nature een erg voorzichtige trainer, terwijl onze selectie bij lange na niet de aanvallende kwaliteiten van het afgelopen seizoen herbergt.

De voorzichtige natuur van de trainer blijkt vanavond al uit de opstelling. Boessen heeft besloten nieuweling Quin Kruijsen een basisplaats te gunnen. Logisch, want de huurling van VVV moet voor ons een absolute versterking zijn. Maar die basisplaats gaat ten koste van Kévin Diaz, die in de vorige thuiswedstrijd vlak achter de spits juist heel aardig uit de voeten kwam. Verder heeft Boessen geen verandering aangebracht in het elftal dat eerst Emmen opzij heeft gezet, maar daarna uiteindelijk tamelijk kansloos verloor op Woudestein. Dus: Kaya op doel; Turan, Dreesen, Janssen en Schroyen achterin; Voorn, De Boer en Kruijsen op het middenveld; Khalouta, Rajcomar en Çevik voorin.

Bij de tegenstander staat de enige bekende langs het veld: King Hans is op zijn zwerftocht door de Jupiler League aangeland in Volendam. Hij zal ongetwijfeld ook met de wijdbroeken alles in het werk stellen Fortuna een stok tussen de spaken te steken. In de openingsfase doet zijn ploeg ook het meest van zich spreken. De Volendammers starten behoorlijk offensief en hebben op de flanken een paar aardige aanvallers staan. Ze missen met Jack Tuyp echter wel de nodige slagkracht voorin. Veel aanvalsopzetten eindigen daardoor uiteindelijk in het niets.

Aan de andere kant heeft Fortuna zoals vaker dit seizoen moeite met de aanvalsopbouw. Dat heeft meerdere oorzaken. In de eerste plaats zoekt Prince Rajcomar nog steeds naar zijn vorm. Dat blijkt zeer pijnlijk na tien minuten, wanneer Kruijsen goed profiteert van een misverstand in de Volendamse verdediging, goed doorbreekt en de bal aflegt op Rajcomar. Die ziet een lege goal voor zich, maar reageert niet snel genoeg en schiet gehinderd door een tegenstander de bal ruim naast. Maar de medespelers maken het Rajcomar ook niet bepaald gemakkelijk zijn vorm terug te vinden. Rechtsbuiten Khalouta doet grote delen van de wedstrijd voor spek en bonen mee; linksbuiten Çevik zoekt zijn heil veel te vaak in tot mislukken gedoemde, want al te voorspelbare combinaties of solo-acties. Vanaf het middenveld zoeken Kruijsen en Voorn weliswaar vaak de aansluiting met de voorhoede, maar meestal moeten zij van zover komen dat het voor Rajcomar onbegonnen werk is de bal op hun af te spelen. Bovendien hebben onze middenvelders wanneer ze aan bal zijn nauwelijks een idee wat ze daarmee zouden moeten doen. De passes van Wouter Scheelen worden dit seizoen node gemist.

We moeten het dus hebben van toevalsacties. Die zijn er wel een paar in de eerste helft. De beste komt op naam van Joeri Schroyen. Onze linksback heeft zijn handen vol aan zijn tegenstander, maar laat zich er desondanks niet van weerhouden regelmatig de aanval te zoeken. Halverwege de eerste helft doet hij dat weer. Hij rukt op over de flank, bereikt de achterlijn, draait naar binnen en ziet opeens van dichtbij de goal voor zich. Zijn schot gaat echter hoog over. Daar blijft het wat Fortuna betreft wel zo’n beetje bij. We ontsnappen zelf aan een achterstand wanneer Turan iets al te lichtvaardig uitverdedigt. Volendam zet een snelle tegenaanval op, het schot van Kramer klopt Kaya, maar gelukkig staat Schroyen op de lijn om redding te brengen. We gaan dus rusten met 0-0.

Net als tegen Emmen gaat Fortuna na rust wat opportunistischer te werk. De ruimtes op het veld worden groter en Fortuna kan daar door het loopvermogen van Voorn en Kruijsen meer van profiteren dan Volendam. Goed is het voetbal nog steeds niet, maar Volendam geeft nu wel regelmatig vrije trappen weg. Een paar daarvan worden door Ramazan Çevik knap neergelegd in het strafschopgebied. Vijf minuten na rust weet hij Khalouta te vinden. Die kopt vanaf een meter of tien hard op het doel, maar keeper Stevens kan keren. Een paar minuten later speelt Rajcomar zich mooi vrij. Zijn schot eindigt echter op de vuisten van de keeper.

Daarna kantelt de wedstrijd even in het voordeel van Volendam. Hun grootste kans ontstaat opnieuw door te gemakkelijk balverlies van Turan. Deze keer brengt Kaya redding. Niet veel later schatten Dreesen en Janssen een hoge bal helemaal verkeerd in. De Volendamse voorwaarts moet het echter opnieuw afleggen tegen Kaya. Het vuur gaat nu een beetje uit de wedstrijd, die langzaam het karakter van een bloedeloze 0-0 begint te krijgen. Maar gelukkig is daar de grensrechter om het vuurtje weer op te poken. De goede man maakt geen al te zekere indruk en besluit de strategie te volgen van veel grensrechters in de eerste divisie: wachten tot de scheidsrechter een beslissing heeft genomen en dan heel snel vlaggen. Maar de nogal pietluttige scheidsrechter van dienst vindt kennelijk dat een grensrechter ook een eigen verantwoordelijkheid heeft en wacht daarom regelmatig eerst diens signaal af. Dat leidt nogal eens tot onnavolgbare beslissingen. Zo ook een kwartier voor tijd. Na een duel van Turan met zijn tegenstander kan de grensrechter twee dingen doen: of vlaggen voor een ingooi voor Fortuna of voor een overtreding van Turan. Hij besluit te vlaggen voor een ingooi voor Volendam.

Het resultaat is een spontane scheldkannonade van Quin Kruisen, die hem een gele kaart van de scheidsrechter, maar respect van de tribunes oplevert. De hoon van de tribunes voor de grensrechter brengt eindelijk weer wat leven in de brouwerij. Tegelijkertijd probeert Boessen met een paar wissels nog het tij te keren. Çevik, die afgezien van zijn spelverhattingen niet veel heeft laten zien, moet plaatsmaken voor Diaz. En een paar minuten later komt Ricksen Janssen aflossen.

Ricksen speelt meteen een belangrijke rol bij het beslissende moment in de wedstrijd. Na een aanval van Volendam krijgt hij de bal op het middenveld aangespeeld van Voorn. Ricksen heeft dan al gezien dat Schroyen op links vrij staat en speelt hem direct in de loop aan. Daarmee is de verdediging van Volendam op een beslissende achterstand gezet. Schroyen doet vervolgens alles goed. Hij wacht met zijn passeeractie totdat de aanvallers mee opgekomen zijn, haalt de achterlijn en geeft daarna een perfecte voorzet op Khalouta, die de bal op een paar meter voor de goal voor het intikken heeft: 1-0. Drie treffers in drie thuiswedstrijden: een neusje voor de goal kan de Khalouta zeker niet ontzegd worden.

Na de voorsprong laat Fortuna zich wat terugzakken. Jurjan Mannes komt Quin Kruijsen aflossen, die kan terugkijken op een redelijk debuut. Bij Volendam zorgt de ingevallen Kuwas nog een paar keer voor gevaar, maar gelukkig is hij vooral een meester in het verprutsen van zelfgemaakte kansen. En verder brengt Fortuna zichzelf nog een paar keer in de problemen, met name door bepaald onhandig verdedigend werk van Dreesen. Maar uiteindelijk verdedigen we de voorsprong zonder al te veel problemen.

Daarmee staan we na vijf wedstrijden met zeven punten op een negende plaats. Geen slechte start, maar ook geen start om erg enthousiast van te worden. Positief is dat we verdedigend tot nu toe redelijk overeind blijven, negatief dat we aanvallend amper potten kunnen breken. Het een hangt ongetwijfeld samen met het ander. Boessen weet dat hij risico’s gaat nemen wanneer hij het accent meer op de aanval gaat leggen. En of een aanvallend tactiek wat oplevert, is maar de vraag gezien de kwaliteit van onze aanvallers en het type middenvelders in de selectie. Daarom is de keuze van Boessen voor een meer verdedigende tactiek begrijpelijk. Aan die keuze zit echter een groot nadeel: het voetbal is niet bepaald aantrekkelijk om te zien. En daarmee zullen al snel alleen nog maar de twaalfhonderd diehards op de tribunes zitten die bereid zijn om alles te doorstaan om Fortuna te zien.