Op een koude maandagavond zet Fortuna een bescheiden succesreeks voort. Thuis tegen subtopper Sparta wordt voor de vierde keer op rij de nul gehouden. Maar helaas slagen we er zelf wederom niet in te scoren. Dus blijven we net als anderhalve week geleden tegen De Graafschap steken op nul-nul. De trieste balans na acht thuiswedstrijden: twee wedstrijdpunten, één doelpunt. En daar moeten we het maar mee doen. Geen wonder dat er geen hond meer op de tribune zit.


1 december 2014

Hoera, weer nul-nul!

Fortuna Sittard 0 Sparta 0

Doelpuntenmakers: –
Opstelling: Kaya; Turan, Voorn, Janssen, Kis; Baur (78. Van Rijswijk), Ter Borgh, Overhof, Briels (62. Waalkens); Vankan, Conneh.
Toeschouwers: 1.575.
Scheidsrechter: Boot.
Geel (Fortuna): Janssen, Kaya.
Rood (Fortuna): –

De spectaculaire overwinning op grote rivaal MVV, dat op eigen bodem kansloos ten onder ging, heeft merkwaardig genoeg weinig losgemaakt in de Westelijke Mijnstreek. Nog geen drie dagen later heeft iedereen de kans de succesformatie van Peter van Vossen te komen bewonderen in voorheen het Offermans Joosten Stadion van Fortuna Sittard. En dat nog wel in een wedstrijd tegen de gevoelde eredivisionist Sparta. Een aantrekkelijker besteding van de maandagavond is haast niet denkbaar. Ik zelf laat er in ieder geval met alle genoegen het gelijktijdig met de wedstrijd op de radio uitgezonden sportprogramma van Streekomroep Start voor laten schieten. En dat wil wat zeggen. Die uitzending zal ongetwijfeld in het teken hebben gestaan van dat andere vlaggenschip van sportstad Sittard-Geleen. De Eaters bouwen sinds afgelopen zondag aan een gezonde sportieve toekomst. Zet dat naast de uitstekende winstcijfers die Martin Masset enkele weken geleden in de jaarrekening van onze eigen club kon presenteren en één ding moge duidelijk zijn: economisch gezien bloeit de professionele sportbeoefening in onze regio als nooit tevoren!

Daarom is het zo jammer dat het publiek niet meegenomen wil worden in dat proces. Als er vanavond duizend mensen de moeite genomen hebben om naar het stadion te komen, is het veel. En zoals wel vaker moeten we thuisblijvers vanavond helaas gelijk geven. Want het is niet veel dat de toeschouwers vanavond krijgen voorgeschoteld. Fortuna is het verdedigen sinds de acht tegendoelpunten tegen Emmen wat serieuzer gaan nemen. Dat is op zich goed nieuws, want daardoor zijn we niet meer iedere wedstrijd bij voorbaat kansloos. Maar elk voordeel heeft ook een nadeel. We komen nu nog minder voor de goal van de tegenstander dan voorheen. In de eerste helft blijft het aantal kansen beperkt tot één, een kopbal van Ramon Voorn na een voorzet van Jordi Baur. Het duurt tot de 55ste minuut voordat we het eerste schot tussen de palen zien, wanneer Fatih Turan recht in de handen van de keeper schiet. En pas na het inbrengen van publiekslieveling Jasper Waalkens komt er iets meer dreiging in ons spel.

Aan de andere kant is Sparta in de eerste helft niet veel gevaarlijker. De Rotterdammers hebben iets meer balbezit, maar kunnen nauwelijks kansen afdwingen. In de tweede helft krijgt Sparta wel een paar behoorlijke kansen. Zo wordt een bal van de lijn gehaald, brengt Ferhat Kaya een keer goed redding na een schot en eindigt een kopbal buitenkant paal. We staan bij tijd en wijlen behoorlijk onder druk, soms rijgen de corners voor Sparta zich aan elkaar. Maar onze verdediging geeft geen krimp en waar iemand een fout maakt, staat een ander klaar om te corrigeren. Daarmee staan we er een stuk beter voor dan een maand geleden, toen we de tegenstander met lamlendig verdedigen en de nodige blunders meestal zelf in het zadel hielpen.

Maar aanvallend blijft het allemaal erg pover. Seku Conneh is goed aan het seizoen begonnen, maat langzamerhand ver weg aan het zakken. De goede momenten van Jordie Briels wegen nog lang niet op tegen de slechte momenten. Jordi Baur laat soms goede dingen en verrassende dingen zien, maar komt fysiek tekort en compenseert dat door erg veel kleine overtredingen te maken. Bob Vankan haalt vanavond over negentig minuten wel een behoorlijk niveau, maar is nog niet zo ver dat hij op zijn eentje een stempel kan drukken op de wedstrijd. En dus is het behelpen. Al verschijnen we de laatste twintig minuten wel regelmatig voor de goal van de tegenstander en krijgen we één hele grote kans. Die is voor Jasper Waalkens, die door Bob Vankan knap vrij voor de keeper wordt gezet. Waalkens probeert de doelman met een schuiver te verslaan, maar de bal rolt voorlangs.

Zo blijft het nul-nul. We hebben opnieuw te weinig kansen afgedwongen om aanspraak te mogen maken op meer dan een punt. Dat is teleurstellend. Daar staan een paar lichtpuntjes tegenover, zoals het spel van Vankan en zeker ook van Tomas Overhof. Na vier keer wedstrijden zonder tegendoelpunt mogen we bovendien concluderen dat het lek achterin gedicht lijkt. Maar erg veel is dat allemaal niet waard als we zelf geen doelpunten kunnen maken. Misschien wordt het tijd om de Choreographie van Magdeburg ook een keer in Sittard uit te voeren.