Een week lang mochten we hopen dat Fortuna toch niet zo dramatisch slecht is als aan het begin van de competitie leek. Maar in de thuiswedstrijd tegen Emmen bleek wat al gevreesd moest worden: het onverwachte gelijkspel tegen Sparta was niet meer dan een toevalstreffer. Emmen troeft Fortuna op alle fronten af en verzuimt alleen nog overtuigendere cijfers dan 1-3 op het scorebord te zetten. De problemen bij Fortuna lijken zo langzamerhand niet meer te overzien.
10 September 2010
Fortuna doet pijn aan de ogen
Fortuna Sittard 1 FC Emmen 3
Doelpuntenmakers: 3. De Visscher 0-1; 20. Denissen 0-2; 45. Ter Heide 0-3; 68. Pinheiro 1-3.
Opstelling: Wintjens, Diaz, Grabovac (46. Pinheiro), Liard, Shakison, Di Lallo (46. Riyani), Voorn, Hofstede, De Boer, Kotbani, Caracciolo.
Toeschouwers: 2.809
Scheidsrechter: Tulleners
Geel (Fortuna): Shakison, De Boer
Rood (Fortuna): Caracciolo
We komen van ver, ik weet het. Een jaar geleden waren we op sterven na dood, ik weet het. We moeten geduld hebben, ik weet het. Maar zelfs het geduld van de meest trouwe fans kan niet eindeloos op de proef gesteld worden. Sinds de degradatie in 2001 bungelt Fortuna al negen seizoenen lang in de onderste regionen van de eerste divisie. De hoogtepunten in die jaren zijn op de vingers van één hand te tellen: we kwamen twee keer in de buurt van een periodetitel en we hebben een paar keer van MVV gewonnen. Daar tegenover staat een eindeloze reeks van nederlagen tegen clubs die toch ook niet tot de hoogvliegers in het betaald voetbal horen. Tegen clubs die ook van ver komen, die ook op sterven na dood zijn geweest, die ook geen cent te besteden hebben, maar die zo nu en dan wél in staat zijn een beetje aantrekkelijk te voetballen en wat resultaten te halen. Clubs als Telstar, Eindhoven, Dordrecht en AGOVV.
Of een club als Emmen. Ook in Emmen zijn de financiële problemen de afgelopen jaren groot geweest, ook in Emmen hebben ze de nodige veren moeten laten. Sterker nog, FC Emmen heeft tegenwoordig een kleinere begroting dan Fortuna. Maar FC Emmen is desondanks wel in staat om Fortuna volledig van de mat te spelen. En als zoiets voor het tiende seizoen op rij gebeurt, wil het geduld van de fan wel een beetje opraken.
Gisterenavond had ik al na twee minuten het gevoel dat ik beter naar huis zou kunnen gaan. Uiteindelijk ben ik toch maar weer de volledige negentig minuten inclusief blessuretijd blijven zitten. En achteraf heb ik daar spijt van. Wonderen verwacht ik van niemand. Maar is het teveel gevraagd om eindelijk eens een seizoen een beetje redelijk te voetballen en te presteren? Kennelijk wel. En daarom is mijn geduld met Fortuna zo langzamerhand wel op.
Maar goed, laten we maar bij het begin beginnen. Na het gelijkspel in Rotterdam tegen titelpretendent Sparta heerst er optimisme in Sittard. Optimisme dat nog vergroot werd door het aantrekken van voormalig Ajacied Randel Shakison, die de vacature van linksback mag komen vervullen. (Wij dachten overigens dat die vacature al opgevuld was door Philippe Liard, maar wie zijn wij om te twijfelen aan de hogere wijsheid van onze technische staf?)
Enige tegenvaller is het ontbreken van Rick Geenen en van VVV-huurling Soufiana Dadda, die beide geblesseerd zijn. Guliana Diaz neemt de plaats van Geenen in, terwijl Kotbani doorschuift van linksback naar linksbuiten. Shakison mag zijn debuut maken als linksback, Liard schuift weer naar het centrum.
De opstelling is dus als volgt: Wintjens op doel; Diaz, Grabovac, Liard, Shakison; De Boer, Hofstede, Voorn; Di Lallo, Caracciolo en Kotbani.
Met welke tactiek Dusseldorp zijn elftal het veld in heeft gestuurd, weet ik niet. Maar het zal ongetwijfeld niet de bedoeling zijn geweest om de tegenstander van meet af aan vrije doorgang richting onze goal te geven. Toch is dat het enige wat er het eerste kwartier gebeurt. Met name onze rechterflank ligt helemaal open. Diaz wordt keer op keer overlopen door Rojer en hoeft niet op steun te rekenen van Grabovac of De Boer. Na twee minuten is het al raak. Rojer haalt op links de achterlijn en geeft een voorzet ter hoogte van de tweede paal. Daar is Jeffrey de Visscher sneller bij de bal dan Shakison: 0-1.
De 0-1 schudt de Fortunezen niet wakker. Niet alleen Rojer, maar ook de opkomende middenvelders Denissen en Stolte profiteren keer op keer van de ruimte die we weggeven. Het is een klein wonder dat Emmen de eerste tien minuten niet uitloopt naar een grotere voorsprong.
Net als onze verdediging een beetje vat krijgt op de tegenstander en we voorzichtig mogen gaan denken aan een comeback, gaat Danny Wintjens in de fout. Na een duwtje op Ruud ter Heide krijgt Emmen op minstens dertig meter van ons doel een vrije trap. Wintjens zet een muur van twee mensen neer en dekt de rest van het doel zelf. Wanneer Hans Denissen de bal vervolgens in de linkerhoek plaatst, is Wintjens in geen velden of wegen te bekennen: 0-2.
Daarmee is de wedstrijd eigenlijk al gelopen. Fortuna is aanvallend volstrekt machteloos. We moeten tot de 33ste minuut wachten op onze eerste doelpoging, wanneer Ramon Voorn een toevallige solo besluit met een schot recht in de handen van keeper Zeinstra. Verder gebeurt er van Fortunazijde niets vermeldenswaardigs, of het zouden de slapstick-achtige optredens van Di Lallo, Diaz en Shakison moeten zijn.
We lijken dus te gaan rusten met 0-2 en daarmee prijzen we ons al gelukkig. Maar dat is buiten onze verdedigers gerekend. In de blessuretijd van de eerste helft komt Diaz wederom tekort tegen Rojer. Die geeft vervolgens een diepe bal richting Stolte. De Boer laat zijn man zo maar weglopen. Hij neemt niet eens de moeite om pro forma een sprintje te trekken. Grabovac gaat evenmin het duel aan. De voorzet van Stolte komt vervolgens via het been van Grabobvac recht voor de voeten van Ter Heide: 0-3.
Dankzij onze routiniers De Boer en Grabovac gaan we de rust dus in met een onoverbrugbare achterstand. Ik weet niet wat erger is: de onkunde van Grabovac of de onwil van De Boer. De rol van De Boer mag na vijf competitiewedstrijden in ieder geval zeer discutabel genoemd worden. Hij is door de technische staf op een voetstuk geplaatst, maar komt als aanvoerder van het elftal én als controleur op het middenveld heel erg veel tekort.
In de tweede helft probeert Dusseldorp het tij met twee wissels te keren. Grabovac mag na een bijzonder onzeker optreden douchen. Hetzelfde geldt voor Di Lallo, die dit jaar wel heel erg vroeg aan zijn winterslaap is begonnen. Hun vervangers zijn Mo Riyani en Diogo Pinheiro. Riyani gaat naast Caracciolo in de spits spelen, Pinheiro gaat achter hen spelen, Bernard Hofstede verhuist naar de rechterflank. Achterin gaan we een-tegen-een spelen met Philippe Liard als eenzame centrumverdediger.
De nieuwe tactiek leidt tot iets meer druk van onze kant, maar echt gevaarlijk worden we zelden. Riyani is nog het dichtst bij een treffer met een halve omhaal die van de lijn wordt gehaald. Emmen vindt het allemaal wel best en beperkt zich na rust in eerste instantie vooral tot tijdrekken. De zeeën van ruimte in onze verdediging zijn aan de Drentenaren niet besteed.
Die lakse houding voorkomt een serieuze afstraffing. Sterker nog, de hoop in onze harten mag nog even oplaaien wanneer Diogo zijn debuut in de 68ste minuut opluistert met een doelpunt. En eerlijk is eerlijk, het is een mooie goal. De aanval begint met een goede pass van Caracciolo over de volle breedte van het veld naar Hofstede. Die geeft vervolgens een mooie diepe bal richting strafschopgebied, waar de opgekomen Caracciolo hem voor de voeten van Diogo legt. Diogo controleert goed en legt knap binnen: 1-3.
Maar de treffer is niet het teken voor een slotoffensief. Emmen zet weer wat meer aan en verschijnt herhaalde malen voor het doel van Wintjens, die met een paar knappe reddingen een grotere achterstand voorkomt.
Bij Fortuna lopen de frustraties intussen hoog op. En dan met name bij Caracciolo. Wanneer de scheidsrechter in een duel een overtreding wegens duwen ziet, maakt hij zijn ongenoegen kenbaar met een wegwerpgebaar. Geel. Een paar minuten later geeft Caracciolo een tegenstander die geen afstand wil nemen bij een vrije trap een licht duwtje. De tegenstander gaat uiteraard graag tegen de grond. Nogmaals geel. En twee keer geel is rood. De withete Caracciolo moet door assistent-trainer Roel Coumans van het veld worden geleid en staat daarna nog minutenlang bij de tunnel naar de kleedkamers.
De rode kaart is zwaar gegeven, maar Caracciolo mag ook wel enig gebrek aan professionaliteit verweten worden. Het resultaat is dat we volgende week zonder spits op bezoek moeten bij MVV. Maar aan die wedstrijd wil ik überhaupt niet teveel denken.
Zonder Caracciolo doen we de laatste tien minuten helemaal voor spek en bonen mee. We mogen blij zijn dat het bij 1-3 blijft, want de tegenstander was vandaag vele malen te sterk voor ons. Zo kunnen we na vijf wedstrijden opnieuw spreken van een mislukte competiestart en zo lopen we weer achter de feiten aan. Nieuwe trainer, nieuwe spelers, verder geen nieuws.
PM
