Week 43, de week waarin de Italiaanse DJ Gigi d’Agostino de Sittardse Stadssporthal omtoverde in een stukje Baia Imperiale. Tevens de week waarin Fortuna een 6-1 pandoering om de oren kreeg van het bepaalde niet imponerende FC Dordrecht. Verliezen mag, maar niet zo. Gepaste maatregelen zouden volgen…
Dordrecht, 28 oktober 2005, 21.58 uur
De wedstrijd is afgelopen, dramatisch geëindigd in een 6-1 nederlaag. Het gros van de spelers meldt zich aan de rand van het speelveld, dicht bij het uitvak. Verwensingen van de 35 meegereisde supporters worden geuit. Het is duidelijk; de zoveelste nederlaag, en dit is de druppel. De machteloosheid valt van de gezichten van zowel spelers en supporters af te lezen.
Het stadion is leeg en verlaten; gedesillusioneerd verlaten we het uitvak…
Vooraf werd er informeel al gesproken over een blokkade van de parkeergarage en iedereen lijkt te willen volharden in de actie. Zullen de ogen van de heren spelers hiermee een keer worden geopend?
In de auto wordt de avond nog eens doorgenomen. Met rust was het nog 1-1, maar na rust kantelde de wedstrijd volledig. De 2-1 van Nicky van der Velden was zuiver buitenspel, zover is duidelijk. Maar dan nog, hoe kan een elftal zó enorm snel in elkaar storten? Ligt het aan Guido Budziak? Had László Mészarós de bal moeten terugspelen? Welke speler bleef hangen bij het opheffen van de buitenspelval? Waarom kwam Mels van Driel wèl uitleg geven bij het uitvak, maar bijvoorbeeld Aziz Moutawakil niet?
Zomaar vragen die de revue passeren…
Sittard, 28 oktober 2005, 23.50 uur
De terugreis is voltooid en zo ongeveer als laatste auto rijden we richting parkeergarage. Daar aangekomen staan alle bij FC Dordrecht aanwezige supporters al klaar om de spelers te verwelkomen. Namens de spelersgroep proberen de geschorste Ronald Dassen en geblesseerde Willem-Jan Thijssen de eerste kou al uit de lucht te nemen.
Sittard, 29 oktober 2005, 00.20 uur
De spelersbus arriveert, het ‘feest’ kan beginnen. Geluksvogel van de dag is Joos van Barneveld. Hij wordt namelijk door zijn vriendin opgehaald voor het stadion en ontloopt hiermee de blokkade. Lucky Joos.
Het hek gaat open en trainer Chris Dekker staat de supporters als eerste te woord. Hij heeft aanvankelijk weinig op met onze actie, maar toont later toch begrip. Het idee wordt geopperd om de training van later die dag, gepland om 10.00 uur, te vervroegen naar 07.00 uur ‘s morgens. Omdat dit idee direct meeval krijgt bij een groot deel van de supporters wordt dit vliegensvlug omgezet in een eis.
Toegegeven, hier wordt niemand beter van, maar het gaat om het signaal, het signaal dat de maat vol is. Schoorvoetend wordt gehoor gegeven aan de eis. Overigens is eis een zwaar woord. De training is volledig vrijwillig. Slechts de spelers die gevoel bij de club hebben en er de resterende wedstrijden 200 % voor willen gaan zijn welkom.
Prima voorwaarde, mijns inziens. Spelers die toch niet de bereidheid hebben te willen knokken voor een goed resultaat, daar hebben we er de laatste jaren legio van zien passeren en met hen zijn we gauw klaar.
Het overgrote deel van de spelersgroep staat de supporters te woord en toont begrip voor onze actie. Daar waar bij andere clubs naar andere middelen wordt gegrepen, proberen wij op deze manier de ernst van de situatie duidelijk te maken. Rustig wordt met de spelers en technische staf van gedachte gewisseld en als de deal is gesloten (straftraining om 07.00 uur ) nadert de blokkade haar einde.
Niemand lijkt er echt grote problemen mee te hebben. Wat Angelo Simone en Aziz Moutawakil ervan vinden weten we niet, dit tweetal hangt wat in hun auto. Pardon?
Westelijke Mijnstreek, 29 oktober 2005, 06.28 uur
Ik slaap nog, maar het geluid van de ronkende motor van een auto voor de deur op dit tijdstip van de dag maakt mij toch wakker. Ruim drie uur na terugkomst van de wedstrijd in en tegen Dordrecht word ik geacht weer in de auto te stappen, op weg naar het Euregionaal Sportcentrum.
Als ik de trap afloop tilt mijn op vier pootjes door het leven stappende en op de bank verblijvende huisgenote haar hoofdje op en wijst met haar linker voorpootje naar haar voorhoofd: crazy! Dat kan best zo zijn, als Fortuna Online redactielid en webmaster ad interim word ik geacht om 07.00 uur in Sittard te zijn…
Sittard, 29 oktober 2005, 06.55 uur
Als we aankomen op het trainingscomplex zien we dat de spelers reeds zijn gearriveerd. Als Chris Dekker even voor 07.00 uur komt aangelopen kan de lichtinstallatie worden ontstoken. Er hebben zich een twintigtal supporters verzameld voor de poort. Als even later ook de nodige croissants en fakkels worden aangerukt zijn we er klaar voor. Mels von Dutch slaat alvast een verse croissant af, hij heeft thuis ontbeten.
We zijn er klaar voor: heren spelers, het is aan u!
Het is trouwens een vreemde gewaarwording iedereen zo snel na een wedstrijd weer terug te zien. De meesten hebben, getooid in een camping-smoking, de slaap nog in de ogen. Niet vreemd ook, een nachtrust van ongeveer drie uur, het zou verboden moeten worden! Nadat de fakkels worden onstoken betreden de spelers het speelveld. Het is inmiddels flink na 07.00 uur, maar dat deert niemand. Er is aan onze wensen voldaan en dat is al heel wat. Bij beide partijen kan er zelfs weer een glimlach vanaf. Zo hoort het!
Sittard, 29 oktober 2005, 07.17 uur
De spelers komen in beweging; het gaat de fotograaf boven zijn pet. Excuses.
Na een warming-up van een tiental minuten tellen we de koppen. Iedereen aanwezig? Nee hoor, Lucky Joos is nog steeds niet op de hoogte van de straftraining en ook Gino Facenna ontbreekt. Koen Garritsen is nog steeds herstellende van een hersenschudding. Aziz Moutawakil en Lionel Lord lopen niet mee, maar zijn wèl aanwezig. De ontstoken fakkels geven alles een bijzonder aanzicht, de leemte vullend tussen nacht en dag.
Daar waar de spelers het zonder bal moeten doen, tovert één der aanwezigen plotsklaps een echte wedstrijdbal te voorschijn. Terwijl de bal stroefjes van voet naar voet gaat, trekken de spelers inmiddels sprintjes over een 40-tal meters. Natuurlijk, het is niet de gebruikelijke gang van zaken, maar aan elk nadeel zit een voordeel: door het vroege tijdstip van trainen resteert nog een groot deel van de dag die naar eigen inzicht kan worden ingevuld. Ondertussen is ook Gino Facenna komen aanlopen. Hij heeft in de vroeg ochtenduren al zijn portie malheur te verwerken gehad. Dekker is echter onverbiddellijk (en terecht): Gino haalt de verloren tijd gewoon in.
Na ruim een uur is het genoeg en zit de straftrainig erop. De spelers mogen zich gaan douchen, behalve Facenna dan.
In het vroege ochtendlicht verlaten de spelers het trainingsveld…
Nadat de spelers het trainingsveld hebben verlaten wordt nog even nagekaart, maar niet lang daarna keren ook de eerste supporters huiswaarts.
Het waren enerverende uren en hopelijk niet minder zinvol. De spelers hebben aan onze wensen voldaan, hetgeen tot tevredenheid stemt.
De tijd waarin we verkeren is niet makkelijk. Voor de technische staf niet, voor de spelers niet, maar ook voor de supporters niet. Desondanks…
… l’amour toujours!
Michel Hennen
