Het seizoen is alweer lang en breed begonnen. De balt rolt en de eerste oefenpotjes zijn achter de rug. De hoogste tijd dus om ons te mengen in de discussie over de winnaar van de Van der Padt trofee 2012-1013. En dat het niet eenvoudig zou gaan worden, daar was de jury het al over eens. Maar dat het zou duren tot ver in juli, dat verraste diezelfde jury toch enigszins…


Het seizoen is weer voorbij; tijd om aandacht te besteden aan randzaken. Beetje laat, maar dat heeft haar oorzaken. Vooral het zinderende competitieslot is daar debet aan. Normaal gesproken was Fortuna nog voor de winterstop al zo goed als kansloos om via de eindrangschikking de play offs te halen en moest er gegokt worden op een gunstig programma in één der periodes, maar die tijd lijkt achter ons te liggen.

Twee seizoenen geleden wist iedereen het eigenlijk zeker: de play offs waren binnen. Nou ja, dat wás ook effectief zo, totdat Go Ahead Eagles een laatste bal het zestienmetergebied inpompte. Nobody Freek Heerkens zette zijn hoofd tegen de bal en deze rolde buiten het bereik van Danny Wintjens in doel. Hoeveel pech kun je hebben of werd plots het hele voorgaande decennium in één bal vervat?

Gelukkig draait het dit seizoen heel anders uit. Met een afgeroomde selectie gaat Willy Boessen aan het seizoen beginnen en dat verloopt eigenlijk boven verwachting goed. Potjes die in het verleden steevast werden verloren, worden nu gewonnen hetgeen ervoor zorgt dat Fortuna een vaste bewoner van het linkerrijtje is.

Met deze ogen kijkt de jury dan ook naar afgelopen seizoen. Desondanks komt men aan een rijtje genomineerde spelers voor afgelopen seizoen.

Antonio Stankov: half december staat het eerste treffen met MVV op het programma en vol goede moed begint Fortuna eraan. De openingsfase is ook écht voor Fortuna, maar kansen levert dat niet op. Het is andersom. De tweede corner die de Maastrichtenaren krijgen weten ze tot doelpunt te promoveren. Uitgerekend Antonio Stankov, de voormalige speler van Roda JC die afgelopen seizoen vooral onbeholpenheid tentoonspreidde bij FC Oss, kopt de bal in doel: 0 – 1. Twee seizoenen geleden zette het complete uitvak hem nog te kakken in Oss, vandaag kopt hij MVV op voorsprong…

Danny Schreurs: Alsof het nog niet genoeg is levert de thuiswedstrijd tegen MVV nóg een nominatie op. En niet zo maar één, nee, maar onze ‘eigen’ Danny Schreurs. Hij is natuurlijk geen nobody, maar scoort wel een uiterst pijnlijk doelpunt. Veel uitleg hoeft de jury daarbij niet te geven. Het aanhalen van een passage uit het wedstrijdverslag volstaat ruimschoots:

Bij de aftrap van de tweede helft hopen we op een offensief ingesteld Fortuna, dat met Sturm und Drang richting de Noord-tribune optrekt. De werkelijkheid is helaas anders. Al zeven seconden na de aftrap staat de 0-2 op de borden. De bal wordt na de aftrap teruggespeeld naar Dreesen, die nog verder terug wil tikken naar Kaya. Hij doet dat echter te zacht. Danny Schreurs verschijnt als een duveltje uit een doosje om de bal op te pikken en binnen te schieten. Schreurs doet daarna gelukkig niet aan misplaatste fijnzinnigheden als niet juichen wanneer je scoort tegen je oude club: hij viert de treffer royaal. De onrespectloze spreekkoren van Fortuna-zijde in de rest van de wedstrijd zijn voor hem trouwens ook ‘all in the game’ en zo hoort het.

Ondanks de zeperd tegen MVV gaat Fortuna positief de winterstop in. De ploeg staat er goed voor en de komende reeks van drie wedstrijden moeten de broodnodige punten opleveren waardoor een plek in de play offs de Sittardenaren nauwelijks nog lijkt te kunnen ontglippen.

Deze reeks tegen drie laagvliegers (Telstar, Emmen en FC Oss) levert geen negen, maar nul punten op. Natuurlijk, bij Telstar heeft Fortuna het nóóit makkelijk en thuis kun je wel eens tegen een nederlaag oplopen (deze rubriek dankt er haar naam aan), maar het verlies bij Emmen is wel heel erg onnodig.

Het levert Eldridge Rojer in ieder geval een nominatie op: Voetballen op maandag is verre van ideaal. Zeker als je daarvoor naar Emmen moet. Toch begint de avond prima. Via Patrick N’Koyi en Ramon Voorn neemt Fortuna een 0 – 2 voorsprong en lijkt er weinig aan de hand. De twijfel begint echter toe te slaan op het moment dat Emmen vlak voor rust een penalty krijgt en benut.

In de tweede helft komen de Emmenaren zelfs op gelijke hoogte en in de slotfase gaan ze er nota bene met de volle buit vandoor. Als Fortuna stuk zit krijgt Eldridge Rojer de bal aangespeeld. Deze flankaanvaller was zijn tegenstander de hele avond al de baas en kapt hem ook nu simpel uit. Zijn schot kaast via Joeri Schroyen zelfs in doel, hiermee Ferhat Kaya kansloos latend. Jongens toch, we hebben het hier over Emmen!

Maar ondanks alle malheur en pijnlijke tegengoals slaagt de ploeg in haar opzet: de play offs worden bereikt. En juist in deze play offs komen we misschien wel de grootste plaaggeest van al tegen: Piotr Parzyszek.

Ehh, wie? Nou ja, Piotr Parzyszek! Kennen we die? Natuurlijk. Deze lange Poolse Nederlander lost tijdens de reguliere competitiewedstrijd tussen ‘De Superboeren’ en Fortuna een schot op doel dat via het been van Adil Auassar in doel belandt. Pijnlijk? Zeer zeker, al trekt Ramon Voorn de stand in de slotfase nog wel gelijk.

Maar tijdens de play offs loopt Parzyszek pas écht warm. Met twee rake kopballen zorgt hij voor een 2 – 0 voorsprong voor De Graafschap. Is de koek daarmee op? Nee hoor. Ook tijdens de terugmatch in de Trendwork Arena weet hij nog een bal binnen te tikken. Kan iemand die vier maal scoort tegen Fortuna de Van der Padt trofee eigenlijk nog mislopen?

Tsja, en daar heeft de jury dus de hele zomer over moeten nadenken… Al gauw werd de beslissing genomen om niet nóg een keer een prijs te gaan uitreiken aan een sterrendrager. In ieder geval niet aan Danny Schreurs. De jury was het er over eens dat dát juist wat te pijnlijk is. En aan een door Roda JC opgeleide sterrendrager een prijs schenken, dat is al helemáál geen optie.

In hoeverre deelde Eldridge Rojer een genadeklap uit? Nou, eigenlijk niet! Om te beweren dat we op onze sloffen de play offs haalden, nou nee. Maar we waren er wel één speeldag voor het einde van de Jupiler League al zeker van. #easy.

Blijft nog één speler over: Piotr Parzyszek. Deze Nederlandse Pool wist afgelopen seizoen liefst drieëneenhalve keer tegen Fortuna te scoren, maar zat iedereen toen in zak en as? Zeker niet tijdens de reguliere uitwedstrijd in Doetinchem. Immers, Ramon Voorn redde nog een punt.

Tijdens de heenwedstrijd van de play offs? Hmm, eigenlijk ook niet. Na de 2 – 0 achterstand weet Niels Vets een levensbelangrijk doelpunt op verplaatsing te scoren hetgeen zorgt voor een euforische stemming in het uitvak.

Een paar dagen later staat de return in Sittard op het programma en iedereen weet dat het bij een tegendoelpunt over en sluiten is. En dat tegendoelpunt valt na ruim 50 minuten. Dat het daarna nog 1 – 3 wordt, ach, dat zal wel.

Hoe dan ook, de jury heeft het opmerkelijke besluit genomen om voor het seizoen 2012-2013 géén winnaar aan te wijzen. Opmerkelijk? Ja en nee. ‘Ja’, omdat een mooie traditie hiermee wordt gebroken. En tevens ‘nee’, want het seizoen was gewoonweg te mooi om er één pijnlijk moment uit te halen. Al die mooie momenten bij FC Oss, bij Dordrecht, bij Veendam, bij AGOVV, thuis tegen De Graafschap, Cambuur of Volendam… Moet de jury nog even doorgaan?

Dat er nu geen trofee wordt uitgereikt wil niet zeggen dat met een traditie wordt gebroken. Geenszins. Sterker nog, het is goed mogelijk dat er veel pijnlijke goals gaan vallen. Succes went namelijk snel en iedereen rekent zich al rijk aangaande de play offs.

Desalniettemin houdt de jury alles scherp in de gaten en laat op het einde van komend seizoen wel weer van zich horen!

Michel Hennen