Het pokerspelletje dat de bewindvoerders van Fortuna Sittard en Roda JC spelen, begint zo langzamerhand een beetje risicovol te worden, maar zolang de Limburgse media er het zwijgen toe doen, zou het met een sisser kunnen aflopen.

Toen ik in mijn vorige column schreef dat ik niet begreep waarom de fusieclub voor Kerkrade als speelstad koos, zag ik toch even iets over het hoofd. Toegegeven, de fusiemannen waren me even iets te slim af. Kiezen voor Kerkrade als speelstad bood natuurlijk de mogelijkheid om de gemeenteraad van die speelstad nog eens eventjes te chanteren. Ga je in Nuth spelen, dan gaan Sittard en Kerkrade zeker niet steunen.

Slim gedaan, moreel en maatschappelijk gezien natuurlijk verwerpelijk gedrag, zoals de diverse gemeenteraadsfracties in Kerkrade ook aangaven. Dat gezegd hebbende had de raad natuurlijk ook gewoon zijn poot stijf kunnen houden.

Het begon blijkbaar allemaal met de mogelijkheid om speler Marcel Meeuwis te verkopen voor naar verluidt 3 miljoen euro aan FC Groningen aan het begin van dit seizoen. We vernamen recentelijk in de krant van de huidige voorzitter van Roda JC (Van Eijndhoven) dat die verkoop ‘sportief onverantwoord’ zou zijn. Maar als je die speler dan niet verkoopt en je brengt daarmee je club (schijnbaar?) aan de rand van een faillissement (waarbij alles en iedereen op straat kan komen te staan), ben je dan wel verantwoord bezig? Het is een logische vraag, die de gemeenteraad van Kerkrade zich stelt. De Limburgse media hullen zich in nevelen.

De Roda leiding rekende er blijkbaar op dat de gemeente Kerkrade de financiële janboel wel zou opruimen. En ja, dat gebeurde: 1 miljoen euro per direct en die overige 2 miljoen komen er ook nog wel (de raadsfracties hebben per slot van rekening al aangegeven dat ze chantabel zijn).

Toen iets dergelijks een paar jaar geleden in Sittard gebeurde (Fortuna Sittard vroeg en kreeg een gemeentegarantstelling van 1,9 miljoen euro), was de wereld te klein. Het was schandalig dat zoiets gebeurde met gemeenschapsgeld en daar valt wel wat voor te zeggen. De Limburgse media liepen voorop. En nu herhaalt de geschiedenis zich, maar nu in het armlastige Kerkrade. De gemeenteraad van Kerkrade zet ernstige vraagtekens bij deze gang van zaken, maar de Limburgse media hullen zich opnieuw in nevelen. Dit is op zijn minst inconsequent.

En dan hebben we in Sittard nog de Fortuna Business Club die van zich afbijt en zich ernstige vragen stelt bij 1) het door de Fortuna directie gevoerde beleid in de afgelopen seizoenen, 2) de haalbaarheid van een fusieclub en dus 3) de noodzaak te komen tot die fusieclub.

Iedereen voelt aan dat dat terechte vragen zijn. Niet de Limburgse media, die hullen zich in nevelen. Er waren tijden dat Bjorn Oostra de Fortuna directie fileerde. Soms op een sensatiebeluste toon die mij niet aanstond, maar desalniettemin. Ik lees/hoor niks, waarbij Oostra als geldig excuus kan aanvoeren dat hij tijd tekort komt om alle wantoestanden in bestuurlijk Limburg aan de kaak te stellen, maar waar zijn die andere (sport)journalisten zo druk mee bezig? Een gebrek aan munitie kan de reden niet zijn.

Als de bestuurders van Roda JC en Fortuna Sittard aan het woord zijn, komen er of ongefundeerde meningen uit hun mond of pure leugens. Wie herinnert zich Roda JC directeur Narinx niet meer die na onthullingen van VI (niet de Limburgse media) over schulden bij Roda JC riep dat dat allemaal niet klopte? Of Fortuna directeur Erkens die de ene na de andere sluitende begroting afleverde en besloot zelfvoldaan vanuit een helikopter de ontwikkelingen rond Fortuna te gaan volgen? Of naar verluidt bestuurlijke grootheid Kuijer die toch maar mooi verantwoordelijk was als voorzitter van Roda JC ten tijde van de beslissing rond Marcel Meeuwis en onder zijn bezielende leiding Roda heeft getransformeerd van een stabiele eredivisieclub tot een club zonder bestaansrecht? Wat vinden de Limburgse media hiervan? Ze hullen zich in nevelen.

Zouden de Limburgse media dan lijden aan meningietis, zoals Van Kooten en De Bie het ooit zo mooi omschreven? Nee ook niet, want toen het idee om te komen tot een fusieclub werd geopperd (zonder ook maar een feit op tafel te leggen), waren de Limburgse media er als de kippen bij om er hun mening over te geven: goed plan!

Voor de Limburgse media lijkt het doel (de fusieclub) alle middelen te heiligen. Maar als het doel niet gedefinieerd is en de middelen pijnlijk (verlies aan werkgelegenheid, stelselmatige leugens, miljoenen overheidsgeld) zijn, heiligen de middelen dan het doel nog wel? Is het onwil of onmacht van de zijde van de Limburgse media? Wie het weet mag het zeggen.

Verwacht het antwoord niet van de Limburgse media, die hullen zich namelijk in nevelen.

Riccardo Welters