Dat het niet goed gaat met Fortuna Sittard mag een behoorlijk understatement genoemd worden. Wij als supporters hebben steeds minder reden om naar Fortuna te gaan kijken en de club te steunen. Toch blijven wij dit bijna altijd doen. Clubliefde noemt men dat. Deze clubliefde valt niet te beschrijven. Pogingen om niet-Fortunezen uit te leggen waarom wij toch nog elke 14 dagen op de tribune zitten, zijn gedoemd te mislukken.
De laatste paar jaar wordt deze clubliefde wel danig op de proef gesteld. Iedere keer, wanneer men denkt dat de gifbeker echt leeg is, weet Fortuna zichzelf meestal te overtreffen en aan te tonen dat dit nog zeker niet het geval is. Het begon allemaal na het vertrek van Bert van Marwijk. Allerlei trainers passeerden daarna de revue maar geen van allen bleek geschikt voor Fortuna. Het ging dan ook snel bergafwaarts met de onvermijdelijke degradatie als gevolg.
Voor de meeste supporters was dit niet eens het ergste, voor hen is het niet noodzakelijk dat Ajax, PSV of Feyenoord op bezoek komt, om een leuke voetbalavond te hebben. Sommige keken al uit naar het echte eerste divisie voetbal, vol van inzet, passie en strijd, maar wars van technisch of tactische hoogstandjes. Maar toen ook nog een faillissement dreigde voor Fortuna, gold alleen nog maar het voortbestaan. Waar de meeste geen stuiver meer gaven voor Fortuna, bleek dat er toch nog een redding mogelijk was. Een faillissement kon worden afgewend en onze club kon blijven bestaan.
De supporters verwachtten, na het ontkomen aan het faillissement, geen grote daden. We konden in ieder geval nog komen kijken en dat was voorlopig voldoende. Nu anderhalf seizoen na deze perikelen zou het echter eens tijd worden dat de prestaties zouden verbeteren.
Maar juist nu lijkt deze verbetering verder weg dan ooit en is het vertrouwen van de fans gedaald tot bijna nul. Niemand had verwacht dat wij binnen afzienbare tijd weer mee zouden gaan doen om de prijzen in de Gouden Gids Divisie.
Maar zoals het nu verloopt, kan toch ook niemand vrede mee hebben. Zeven verloren competitiewedstrijden op rij, vaak met ontluisterende cijfers en bijna geen enkele keer hadden we dan ook maar een beetje uitzicht op een beter resultaat. Een overwinning op Eindhoven ten spijt. En de supporters. Zij zijn machteloos en moeten alles met lede ogen aanschouwen.
De malaise waarin Fortuna zich nu bevindt kan gezien worden als een vicieuze cirkel. In het kort komt dit er op neer dat waar je in deze cirkel ook begint er nergens een uitweg is. Voor Fortuna geldt dat de prestaties slecht zijn, hierdoor staan we allerlaatste in het betaalde voetbal, dit is vervolgens geen ideale uitgangspositie om investeerders te overtuigen, hierdoor zullen er op korte termijn geen nieuwe geldbronnen aangeboord kunnen worden, versterkingen blijven daardoor onmogelijk en ook het aantrekken van een nieuwe hoofdtrainer behoort financieel gezien niet tot de mogelijkheden. Hierdoor zullen de prestaties naar alle waarschijnlijkheid ook niet snel beter worden.
Daarnaast is het nog eens zo dat er naar mijn mening niet een persoon op de directeursstoel zit die daar ook de capaciteiten voor heeft. Met alle respect voor mevrouw Palmans, maar ik heb er weinig vertrouwen in dat zij capabel genoeg is om de visie voor de toekomst van Fortuna te gaan ontwikkelen en ik betwijfel of zij een goede onderhandelingspartner is met gemeente en potentiële geldschieters. Maar ook hier zal het geld ontbreken om iemand aan te stellen die wel beschikt over genoemde capaciteiten.
Het enige voordeel van een vicieuze cirkel is dat wanneer één schakel doorbroken kan worden, dit ook zijn weerslag zal hebben op de overige onderdelen van de cirkel. Voorlopig lijkt onze enige hoop gevestigd op een bestemmingsplanwijziging. Deze wijziging zou dan in de toekomst detailhandel toe moet laten tot het bedrijventerrein Fortuna. Ook op de supportersavond werd dit bevestigd en werd er min of meer gesteld dat, wanneer de gemeenteraad van Sittard-Geleen niet akkoord zal gaan, het einde van Fortuna nabij is.
Voor het overige bracht de supportersavond weinig nieuws. Of het moet de toespraak van onze aanvoerder Jochem van der Hoeven zijn. Dat voetballers over het algemeen niet uitblinken in zelfkritiek is genoegzaam bekend en ook vanavond schotelde Van der Hoeven ons hier weer een staaltje van voor.
Jochem wilde graag het woord om namens de gehele selectie en ook de technische staf de supporters toe te spreken. De zaal werd bevolkt met allemaal mensen die Fortuna al vele jaren steunen, een aantal doen dat zelfs door het hele land. De clubliefde waarmee ik deze column begon is op al deze mensen van toepassing.
Daar waar ik het logisch had gevonden dat onze aanvoerder ons ging bedanken voor deze onvoorwaardelijke steun en zich zou excuseren voor de zeer magere resultaten en het vertoonde spel, bleek het tegendeel. De gehele selectie was nogal verbolgen over het feit dat bij de wedstrijd van afgelopen vrijdag de eigen spelers werden uitgefloten en de tegenstanders werden aangemoedigd. Feitelijk kwam het afgelopen vrijdag er op neer dat één enkele Fortunees (lees: Georges Tychon) werd uitgefloten bij zijn invalbeurt en dat één speler van Excelsior (lees: René van Dieren) en tevens ex-Fortunees werd toegezongen.
Dat de 2500 mensen die in het stadion zaten weer een verliespartij kregen voorgeschoteld en ook weer 90 minuten lang een zeer matig Fortuna moesten aanschouwen deerde Van der Hoeven niet.
Ook dat alle Fortunezen, jong en oud, het al het hele seizoen nalaten om alles te geven, werd niet genoemd. De selectie vond daarnaast ook dat uit de aankondiging van de vriendschappelijke wedstrijd tussen Fortuna en haar supporters geen respect sprak.
Nu vind ik inderdaad dat een aankondiging in de trant van “altijd al eens het been van Brusselers willen breken” niet erg respectvol is en dat deze aankondiging zo beter niet had opgesteld kunnen worden. Maar van de andere kant is het zo dat respect ook iets is dat je moet afdwingen. En het respect was van mijn kant in ieder geval vergroot wanneer Jochem de hand in eigen boezem had gestoken en zich geëxcuseerd had voor het vertoonde spel en de supporters had gecomplimenteerd met hun onvoorwaardelijke clubliefde. Clubliefde die bij veel spelers ver te zoeken is.
RM