Terwijl de zomerzon Nederland in een stevige houtgreep heeft en het technische kader van Fortuna drukdoende is de selectie op peil te krijgen voor het seizoen 23/24 ligt bij ons de riem er enigszins af. De transfermarkt houdt zich nog koest, waardoor we in de gelegenheid zijn orde op zaken te stellen op onze zolder. En wat de zolder verlaat, dat is misschien wel geld waard: cash in the attic!
Het is bijna 05.30 uur als de wekker gaat. Één keer snoozen betekent dat de slaap met 10 minuten wordt verlengd. Maar het nieuwsbulletin van half zes heeft op de radio alweer plaatsgemaakt voor muziek en dus tijd om op te staan. Als ik de luxaflex op een kier zet bemerk ik dat de zon al is begonnen aan haar klim naar het hoogste punt, die de zon om 12.00 uur bereikt.
Na een korte douche en licht ontbijt zwaai ik mijn voordeur open en til een verhuisdoos naar buiten. Ondertussen opent de achterklep van Ralfs auto zich en laat mijn verhuisdoos de vijf dozen van Ralf vergezellen. Na een korte liaison door bebouwde en onbebouwde kommen nadert de A76.
Na een paar minuutjes voegen we in op de A2 en is het in principe één rechte lijn naar de bestemming van vandaag: het AFAS Stadion van AZ. Daar wordt vandaag de 14e zogenaamde ‘Voetbalverzamelbeurs’ georganiseerd. Hans Slingerling heeft dit jaar gekozen voor Alkmaar in plaats van het IJmondstadion van Telstar en we zijn benieuwd in hoeverre dat het karakter van de beurs verandert.
Het is nog behoorlijk vroeg en veel verkeer bevolkt de A2 niet of nauwelijks. Via Eindhoven, ‘s-Hertogenbosch en Utrecht bereiken we de hoofdstad waar we ter hoogte van de blauwe Fletcher cilinder linksaf slaan richting Schiphol.
Het is al flink druk op onze nationale luchthaven, want overal hangen grote blauwe vogels in de lucht. Maar dat betekent tevens dat Alkmaar niet meer veraf is!
Wij nemen de A9 richting de Kop van Noord-Holland
Op de ANWB-borden passeren allerlei namen, zoals Beverwijk, Heemskerk en Uitgeest. En dan, na een minuut of 20, doemt aan de horizon de triomfboog van de dakconstructie van het AFAS Stadion op. Bij Kooimeerplaza verlaten we de autosnelweg, nemen de rotonde en rijden het terrein van het Alkmaarse stadion op. Parkeren is geen probleem, want het is pas 08.30 uur.
Imposante voorgevel van het stadion van AZ
Het is ook in Alkmaar best al warm en gelukkig heeft de receptioniste de roltrap aangezet. Vanuit de ontvangsthal is het nog één roltrap tot aan de Kees Kist Lounge, waar de voetbalverzamelbeurs wordt georganiseerd. Nadat we ons hebben aangemeld, ontvangen we een voucher die recht geeft op één consumptie en stallen onze waar uit.
De eerste stands zijn al opgebouwd!
Onze buurman verkoopt een bonte verzameling van shirts en sjaals en ben je op zoek naar een trainingskit van Telstar, dan is hij je man. Dat hij niet helemaal aansluit op onze voetbalbeleving is ook duidelijk, aangezien hij rondloopt in een shirt van Newcastle United FC, maat triple XL.
Organisator Hans Slingerling heeft het goed voor mekaar
Nadat alle verhuisdozen en Curver-boxen zijn uitgepakt is er ruimte om een sanitaire stop in te lassen en een kopje koffie te drinken. En zoals je bij AZ verwacht, is dat tip-top geregeld. Dat mag natuurlijk ook wel, want de Kees Kist Lounge bevindt zich onder de hoofdtribune waar na het duel tussen AZ en West Ham United FC ‘De Slag om Knollsey’ heeft plaatsgevonden.
Bij de ingang staan al enkele enthousiaste verzamelaars te dringen om als eerste de tafels te bestormen. En om 09.30 uur is het dan zover: de bezoekers mogen naar binnen! Bij de entree tik je € 3 af en mag je je laven aan een flinke verzameling van boeken, vaantjes, shirts, tassen, foto’s, Panini-plaatjes en alles wat je je nog meer kunt bedenken. En het mooie is: er zijn verkopers die precies datgene aanbieden wat verzamelaars juist zoeken.
Voor de één niets meer dan oud papier, voor de ander puur voetbalgoud
Schuin tegenover ons heeft voormalig Ajax-perschef David Endt zijn tenten opgeslagen. Hij heeft vanochtend zijn vrouw meegenomen die in een matchworn en gesigneerd Kroatië-shirt van Luka Modić paradeert. Je bent nu eenmaal Ajax en dus de beste, of je bent het niet.
Uit de tijd dat er alleen voetbalschoenen en een handdoek in je voetbaltas zat
Het mooie is dat er ruim de tijd is om met iedereen een praatje te maken. En iedere verzamelaar heeft wel een apart verhaal te vertellen en praat ons bij over de Turkse eigenaren van Fortuna, de situatie rondom Julio Velázquez en zijn Spaanse vrienden en geeft ons tips waarmee Technisch Manager Américo Branco de transfermarkt op kan.
De opa van Daniël van Kaam geeft ons een kijkje achter de schermen bij de afgesprongen transfer van zijn kleinzoon naar Fortuna en we horen dat het in sommige wijken van Buenos Aires toch uitkijken is als je naar een voetbalwedstrijd gaat. En Lieke Martens? Dat is een pingeldoos die niet veel méér kan dan hard rennen met de bal aan haar voet.
Er is ook een tafel als ‘mini-museum’ ingericht
Tussen het verkopen van shirts en vaantjes door vinden we ruimte om zelf op pad te gaan en te kijken of we leuke items kunnen kopen. Onze voorkeur gaat natuurlijk uit naar Fortuna-gerelateerde attributen, maar gek genoeg worden die nauwelijks of niet aangebonden. In tegenstelling tot memorabilia van Ajax, Feyenoord, het Nederlands XI-tal of Johan Cruyff.
Hadden we deze puntvaan moeten aankopen voor de archivaris van RKVV Lömmerich?
Om de ochtend enigszins te breken wordt er een vraaggesprek tussen David Endt, AZ-coryfee Bob van Rijssel en huidig assistent-bondscoach van het Nederlands dameselftal Arvid Smit georganiseerd. Van Rijssel verhaalt over zijn tijd op de Bovenwindse Eilanden, zijn passie voor damesvoetbal en zijn verdiensten voor AZ ’67.
Smit daarentegen wordt door Endt gevraagd naar zijn ervaringen bij PSV, zijn omzwervingen door de Eredivisie en zijn passage bij CS Marítimo Funchal. Het vormt een leuk intermezzo op een dito ochtend. Een leuke vragensteller en leuke gasten: prima geregeld!
Arvid Smit vertelt hoe hij in het damesvoetbal terecht is gekomen
Binnen is het lekker koel, maar hoe is het buiten eigenlijk? De deur staat open en bij uitstek een mooie gelegenheid om te bezien of het uitvak nog steeds op dezelfde plek ligt. En dat ligt het! Het AFAS Stadion blijft toch wel een mooi stadion, al kan het niet tippen aan de Alkmaarderhout, die wel wat weghad van Stadion De Baandert. Maar tijden veranderen. Het voordeel van het huidige AFAS Stadion is dat je nog een keer naar het toilet kunt en op een schone bril kunt gaan zitten. En dat heeft ook zijn voordelen! En na afloop je handen wassen is ook niet verkeerd.
Binnenkort mogen we weer naar het Alkmaarse uitvak
Rond het middaguur is de grootste drukte voorbij, al blijft één bezoeker alle verkopers tergen door steeds maar aan boeken te zitten, te informeren naar prijzen en eigenlijk niets te kopen. Ook word je geconfronteerd met die typische Hollandse zuinigheid. Tegen het einde van de beurs denken mensen de beste koopjes te doen. Maar voor niks gaat de zon op. De groeten. Zeker Hoofdstedelijke sjacheraars wordt geen millimeter onderhandelingsruimte geboden en mogen tegen courante prijzen afrekenen.
Onze achterbuurman is zo’n typische sjacheraar, maar dan wel één van het alleraardigste soort. Hij beschikt over een verzameling van liefst 100.000 boeken, waarvan hij langzaamaan afscheid neemt, tegen de juiste prijzen.
Veel van zijn boeken zijn uit de categorie ‘wat-de-gek-ervoor-geeft’ en hij heeft de grootste moeite die gekken te vinden. Na 36 edities van de Deventer Boekenmarkt en diverse andere boekenmarkten in Noord-Holland bouwt hij zijn werkzaamheden af, vooral ook vanwege zijn leeftijd en aanslepende rugproblemen. Toch heeft hij een prima ochtend achter de rug en laat zich een koel flesje Heineken smaken.
Ook wij maken de balans op en alle overgebleven items worden routineus in dozen geladen. Met een halfvolle beurs en één verhuisdoos minder verlaten we de Kees Kist Lounge en laden alles weer in de auto.
Vogeltje gezien, doosje dicht
Na een sanitaire stop en een praatje met de receptioniste dalen we de roltrappen af en stappen in onze auto. Qua verdiensten heeft het nauwelijks meerwaarde het hele land door te crossen, maar de ontmoetingen met goede en minder goede bekenden vergoeden veel, zo niet alles.
Of we ook afreizen naar de 15e editie van de ‘Voetbalverzamelbeurs’ kunnen we nu nog niet zeggen, maar als we aan het einde van de middag onze vertrouwde Westelijke Mijnstreek binnenrijden hebben we een mooie dag achter de rug.
