Vrijdag 25 april 2014 gaat niet de geschiedenis in als de meest glorieuze dag in het leven van de voorzitter van de commissie welke handelt over het uitroepen van laureaten in het kader van de Van der Padt trofee. Na twee seizoenen bezwijkt hij mentaal onder het gebeuk van Willy Boessens succesvol resultaatvoetbal. Twee seizoenen lang speelt Fortuna in het linkerrijtje en om een plek in de felbegeerde nacompetitie. Twee seizoenen géén pijnlijke tegengoals. Twee seizoenen géén nominaties in het kader van de Van der Padt trofee…
Het gevolg van Boessens resultaatvoetbal is dat de club haar twee meest succesvolle seizoenen van het afgelopen decennium draait. Maar dat impliceert ook dat het tot op zekere hoogte vreemd is als juist dán een Van der Padt trofee wordt uitgereikt. Pijnlijke tegentreffers? We hebben er smakelijk om gelachen, want plaatsing voor de nacompetitie ligt twee seizoenen lang binnen handbereik.
Maar nadat Fortuna over twee wedstrijden overduidelijk haar meerdere heeft moeten erkennen in De Graafschap, breekt de zon sluimerend door het grijze wolkendek. Naast het aantrekken van Peter van Vossen (dit is reeds sinds half maart bekend) wordt ook nog het spelersbudget met € 200.000 teruggeschroefd. Voor de juryvoorzitter en zijn secondanten het sein om voorzichtig de rolluiken van hun huis op te trekken, te wennen aan het zonlicht, sporadisch hun huis te verlaten en wat buitenlucht te gaan opsnuiven.
De juryvoorzitter, gezegend met een bovengemiddelde rekenvaardigheid, telt deze twee factoren bijeen en komt tot de voorzichtige conclusie dat het wel eens een heel lastig seizoen kan gaan worden. Zeker als gekende namen als Timothy Dreesen en Yoann de Boer, exponenten van Boessens Wet Poortwachter, wordt medegedeeld dat hun carrière er in Sittard opzit. Hoe dan ook: het komend seizoen gaat met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een nieuwe ‘Van der Padt’er’ opleveren!
Deze trofee is klaar om uitgereikt te worden
Maar nadat het seizoen op een 19e plek wordt afgesloten met een heleboel pijnlijke nederlagen krijgt de goede luim van de commissie toch weer een knauw. Vanuit de boezen van de Fortuna Online redactie komt het bericht dat de trofee mogelijk ten onrechte is vernoemd naar de aanvaller die Fortuna op 14 april 1995 in Stadion De Baandert de das omdoet. Want moeten we Cambuur-speler Rob Kleefman niet beschouwen als ‘Arie van der Padt avant la lettre’? Als we héél eerlijk zijn wel…
Rob Kleefman voegt zich voorafgaande aan het seizoen 1980-1981 bij de selectie van Cambuur en speelt liefst vier seizoenen voor de Friezen. Maar in die vier seizoenen weet hij zijn profcarrière eigenlijk nooit vlot te trekken. Uiteindelijk komt Kleefman maar tot 74 duels en twee doelpunten.
Middelste rij, zesde persoon vanaf links: Rob Kleefman
Naast zijn winnende treffer (0-1) in Almelo tegen Heracles weet Kleefman tijdens het seizoen 1981-1982 ook tegen Fortuna te scoren. En dat is niet zomaar een treffer. Kleefman zorgt er en passant voor dat Fortuna haar ongeslagen thuisstatus verliest. Maar dat niet alleen. Fortuna is ook verwikkeld in een strijd om de tweede periodetitel in de wacht te slepen. En door de nederlaag tegen Cambuur verspelen de Sittardenaren de titel.
In de eindrangschikking van het seizoen 1981-1982 gaat Helmond Sport Fortuna vooraf met een voorsprong van één schamel puntje. En dus Kleefmans doelpunt heeft voor heel wat meer ellende gezorgd dan het doelpunt van Arie van der Padt…
Maar desondanks zet de commissie haar werkzaamheden onverminderd voort, akkert het seizoen nog eens door en stuurt de volgende nobody’s een decadente nominatie:
Sheraldo Becker: deze jonge vleugelaanvaller van Jong Ajax debuteert tijdens het seizoen 2013-2014 voor Jong Ajax tegen Fortuna en maakt meteen kennis met de wetten van het profvoetbal: leuk gevoetbald, maar nul punten. Fortuna wint afgetekend met 0-3 op De Toekomst. Zijn wraak is echter zoet wanneer hij op 16 augustus 2014 de bal van Lerin Duarte ontvangt, Kevin Kis passeert alsof hij er niet staat en de bal onberispelijk achter Ferhat Kaya in het Sittardse doel deponeert. Uiteindelijk zorgt Richairo Živković nog voor 0-2, maar dat is voer voor statistici. Sheraldo komt uiteindelijk tot 16 optredens en 4 doelpunten voor Jong Ajax dat hem in de winterstop verhuurt aan PEC Zwolle.
Shadrach Kwesi Eghan: deze Ghanese aanvaller van Jong FC Twente wordt in Enschede geschaard onder het tafelzilver, maar daarvan is dit seizoen nog weinig te merken. Hij komt tot een handvol wedstrijden en doelpunten, maar kan nooit imponeren. Zelfs niet op 29 september 2014 als Fortuna in een lege Grolsch Veste het tegen de Tukkers opneemt. De wedstrijd heeft helemaal niets om het lijf als Eghan plotseling van grote afstand de bal in de benedenhoek schiet. Ferhat Kaya is totaal verrast en beweegt niet eens richting bal. Hoe pijnlijk is dat?
FC Emmen: 31 oktober zal voortaan de dag zijn waarop de Fortuna-vlaggen halfstok hangen. Maar niet alleen bij Fortuna, maar ook bij Roy Makaay en Dejan Čurović. Zij zorgden haast persoonlijk voor de 1-7 nederlaag die Fortuna opliep tegen Vitesse, maar dat vergeet vanaf 31 oktober iedereen. Immers, FC Emmen weet er 1-8 van te maken en daarmee komt Fortuna er nog genadig vanaf. Maar, kom op zeg, FC Emmen! Als we aan Emmen denken, denken we aan het Dierenpark, Henk ten Hoor en de plaatselijke Hema. Maar zo’n club laat je je toch niet de zwaarste nederlaag uit de clubhistorie aansmeren? Pfff…
Soufyan Ahannach: op 21 februari lijdt Fortuna haar vierde nederlaag op rij. Maar een nederlaag die wel zó onnodig is. Want, een handvol minuten vóór affluiten staat nog altijd 1-1 op het bord en dat is niet slecht tegen periodekampioen Almere City FC. Pardon? Niet slecht? Ehh, nee, want zo ver is het inmiddels gekomen. Blij zijn met een punt tegen Almere City FC. Maar zo ver komt het niet, want in de 88e minuut tikt Soufyan de 1-2 tegen het net. Redelijk onverdiend… En, hoe pijnlijk voor Fortuna, in de nacompetitiewedstrijd tegen De Graafschap doet Soufyan zijn eerdere streek nog eens over, door nóg later een punt te redden voor de Zwarte Schapen. Mooi is dat.
Jonathan Opoku: Wil Boessen was ooit succesvol trainer van Fortuna, maar trok de deur dicht na een verschil van inzicht met Martin Masset. Dat hij Fortuna vervolgens ruilt voor het nietige FC Oss is een klap in ons gezicht. En, zoals het Fortuna betaamt, kennen wedstrijden tegen oud-trainers vaak een verkeerde afloop. Zo ook tijdens de thuiswedstrijd tegen FC Oss. Fortuna haalt een 1-4 achterstand op tot 4-4, maar verliest alsnog met 4-5. Maar wat maken we in Oss mee? FC Oss speelt een zoutloze wedstrijd, speelt Fortuna hiermee in de kaart, maar trekt de wedstrijd alsnog naar zich toe. Ondanks dat topscorer Jonathan Opoku voor het verdict zorgt, zijn de taferelen na afloop des te pijnlijker. Doordat Sparta namelijk verliest van Achilles en VVV Venlo ook niet meerwerkt valt de periodetitel pardoes in de schoot van de Ossenaren! En juist wij zijn daar getuige van… Maar het ergste van dit allemaal is misschien wel dat FC Oss vervolgens geen punt meer pakt, Wil Boessen op de keien wordt gezet en geen rol van betekenis speelt in de nacompetitie…
Gianluca Maria: op de slotdag van de competitie is het gat tussen Fortuna en hekkensluiter RKC drie punten en drie doelpunten. Verliezen mag dus, maar niet met méér dan twee doelpunten. En die speelruimte zijn we na dik twintig minuten al kwijt. Aanvaller Gianluca Maria, afkomstig van MVV, zorgt met een bekeken schot voor 0-2 en toont aan dat Fortuna op dat moment werkelijk de állerslechtste ploeg is in het betaald voetbal. Beschamend. Vooral omdat niemand binnen de club hiervan wakker ligt. Immers, categorie II moet worden veiliggesteld en dat lijkt te lukken. Maar desalniettemin zijn we volstrekt kansloos tegen RKC, maar kunnen de schade beperkt houden tot 0-2. En boeken we hiermee dan een Pyrrusoverwinning? Het zal allemaal wel…
Is bovenstaande opsomming compleet? Vast niet. Er waren wel zóveel pijnlijke momenten en zoveel pijnlijke nederlagen dat haast elke wedstrijd wel iets pijnlijks in zich had. Een seizoen om gauw te vergeten dus.
