De meimaand is haast traditioneel de maand waarin er voor Fortuna niets meer op het spel staat. De competitie is afgelopen en deelname aan play offs, daarvan mogen we alleen maar dromen… Maar dat betekent natuurlijk niet dat elders de bal niet meer rolt. En wat is er mooier om in een lagere divisie te gaan kijken naar een potje dat wél nog ergens om gaat? En daarom reden we van de Westelijke Mijnstreek via Luik richting Bastenaken en via diezelfde route weer terug huiswaarts…
Als de klok op mijn beeldscherm 17u00 aangeeft is het tijd om snel naar huis te fietsen. Immers, binnen het uur staat het vertrek richting Sprimont gepland. Het gaat om een tochtje van ruim een uur, maar het is beter om tijdig te vertrekken. En na een stukje toeren door ‘De Poort naar het Heuvelland’ bereiken we eindelijk de A2. En via de luchthaven en de Kruisberg naderen we de Maastrichtse Geusselt, waar het tijdens de avondspits steevast een drukte van jewelste is. En dat is vandaag niet anders. De ene na de andere auto schuift aan en zorgt voor de nodige vertraging.
Maar nadat we eindelijk voorbij De Geusselt zijn, gaat het vlotjes. Ter hoogte van Groesèlt denk ik nog eens aan TMD. Het gaat weer richting augustus en is er wéér een seizoen voorbijgevlogen…
Enkele minuten later zoeven we Wallonië binnen. En dat zullen we weten ook! De staat van het wegdek is er significant slechter en even later ruik je dat je je ter hoogte van Jupille bevindt. En ondanks dat we de E25 richting Luxemburg dienen te nemen, stuurt de TomTom ons dwars door het centrum van Luik. Uiteindelijk bereiken we via een bochtig parcours en een extra rondje bij Médiacité de Route du Soleil. En als we de helling richting Tilff nemen doemt voor ons een Ford met een aanhangwagen op die van links naar rechts over de autosnelweg zwiert. Toegegeven, rijden rondom Luik is niet altijd makkelijk, maar deze bestuurder maakt het toch al te bont.
En ondanks dat de helling een flinke hellingshoek kent, ragt de bestuurder met ruim 120 kilometer per uur naar boven. Toch weten we hem te passeren, maar groot is de verbazing als wij net onder de top enigszins stilvallen en hij ons met gezwinde spoed over de linker rijstrook voorbij flitst. Maar nadat het gevoel van verbazing is weggeëbd verlaten we bij Beaufays de E25. Op het einde van de afslag staat Sprimont al aangegeven en na een tiental minuten verlaten we de doorgaande weg. En ondanks dat we geen enkel idee en ook geen enkel geloof hebben dat we op de goede weg zijn, doemt aan de linkerzijde dan toch plots de Site du Tultay op, de thuishaven van Sprimont Comblain.
Jaren geleden passeerden we deze club al eens en we herkennen ons meteen. Als we uitstappen herkennen we ook de persoon die uit een auto stapt met Nederlands kenteken. Het heerschap dat maandenlang de meest uiteenlopen vuilspuiterij produceerde richting John van Bommel onder het pseudoniem CCMM op het forum van Fortuna SC staat op het punt voor ons aan te schuiven in de rij voor de kassa’s!
De grote poort van Sprimont Comblain is geen spat veranderd
Omdat het al richting 19u30 gaat, zijn de spelers van beide teams al aan het opwarmen. Maar wie er allemaal op het veld staat is zorg voor later. Eerst is het tijd om iets te eten. Met enige terughoudenheid bestellen we een hamburger uit een verder courant aanbod. Want ondanks dat het al meer dat 10 jaar achter ons ligt, kunnen we ons het weekje volstrekte rust in het Centre Hospitalier de Lorraine nog heugen als ware het de dag van gisteren. Desondanks móéten we een ‘hamburger avec des oignon’ bestellen. Met andalouse saus.
De wisselspelers vermaken zich met een rondo
Toegegeven, het smaakt prima. Vers, niet te vet, voldoende ui en lekkere saus. En dus lonkt een hoge score in onze rubriek ‘Dieu merci, c’est jeudi’. Maar als even later een bakje met ‘frites’ op tafel verschijnt komt de aap uit de mouw. De frieten zijn niet geheel doorbakken, een klein beetje rauw van binnen en de hoeveelheid zout is niet aangepast. En dus een onvoldoende. De ‘coca’ en het flesje Chaudfontaine zijn natuurlijk prima op smaak; daaraan kan natuurlijk ook niet veel mislopen.
De Waalse keuken blinkt niet uit in haute cuisine
Maar omdat Fortuna vanavond helemaal niet speelt, we geen spandoeken hebben meegenomen, de frites deels in de prullenbak verdwijnen en we noch stewards noch programmes hebben gezien, verdwijnt de rubriek ‘DMCJ’ in diezelfde prullenbak. En dus concentreren we ons op het scoren van een opstelling. En in die opzet slagen we wonderbaarlijk! Achter de tafels waar de verkoop van jetons plaatsvindt, ligt ook een stapeltje opstellingen en die worden probleemloos aan het aanwezige journaille en andere belangstellenden uitgedeeld.
Een blik op het blad leert ons dat er heel wat bekenden aanwezig zijn vanavond. Grootste naam is allicht de trainer van Sprimont Comblain, Christophe Grégoire. De Luikenaar speelde 14 seizoenen betaald voetbal die hem leidde langs Excelsior Mouscron, RSC Anderlecht, KAA Gent, Willem II en R. Charleroi SC met Sprimont Comblain als eindstation. Eerst als speler, maar sinds het ontslag van Didier Ernst deelt hij er op technisch gebied de lakens uit.
Maar naast Grégoire spelen aan de zijde van Bocholt de oude bekenden Ramon Voorn, Danny Wintjens en Danny Schreurs mee. Alledrie vertrokken om uiteenlopende redenen uit Sittard en nu verenigd in Noord-Limburg. Maar niet alleen aan Bocholter zijde zien we een bekend gezicht. Ook Sprimont heeft een ex-Fortunees in haar gelederen in de vorm van Pierre-Alain Laloux. De verdediger was in Sittard op proef, speelde gelijk bij De Ster, maar mocht weer vertrekken en tekende bij in de provincie Luik.
Mooie, nieuw opgetrokken tribune principale van Sprimont Comblain
En die keuze lijkt gerechtvaardigd. Sprimont eindigde weliswaar onder Bocholt in de Derde Klasse, maar veroverde een periodetitel en mag dus gaan spelen voor een plaats in de nieuw te vormen amateurklasse. En vooralsnog pakt dat goed uit, want in de eindronde wisten de ‘Les Carriers’ de eerste wedstrijd in Bocholt al met 1-2 winnend af te sluiten. De finale lonkt, maar dan mag vanavond sowieso niet met meer dat twee doelpunten verschil verloren worden.
En dus staat niets een mooie voetbalavond in de weg. Bocholt moet komen en Sprimont zal ongetwijfeld proberen de wedstrijd naar zich toe te trekken via venijnig countervoetbal. En dan is het zover, de klok staat bijna op 20u00 en de spelers betreden het veld op de tonen van harde Waalse discobeats. Ook het arbitrale trio staat klaar, maar er wordt nog niet afgetrapt. Waarom niet? Niemand die het weet!
De zon gaat bijna onder, de spelers betreden het veld
Maar na enkele minuten wachten fluit arbiter Stéphane Gleton de wedstrijd alsnog op gang. En van een studieronde is geen sprake. Bocholt probeert vrijwel meteen naar voren te trekken en speelt Sprimont daarmee in de kaart. Na amper vijf minuten maken we kennis met spits Mandy Henry Sahuke. De aalvlugge aanvaller reageert scherp op een diepe bal van achteruit en lijkt op weg naar de 1-0. Maar de bal stuitert weer omhoog, precies op het hoofd van de uit zijn doel stormende Danny Wintjens. De doelman kopt de bal weg en naturaliseert daarmee de Waalse aanval.
En na deze mogelijkheid van Sprimont is het de beurt aan de Limburgers. Danny Schreurs speelt als diepe spits maar laat zich keer op keer terugzakken. Hij ontvangt de bal, draait goed weg van zijn tegenstander en geeft een steekbal, maar Laloux kan de bal hard wegtrappen.
Bocholt gaat het doel van Gwennael Jaa bestoken
De aanval van Bocholt is het teken voor de meegereisde supporters om zich te laten horen. Het stadionnetje vult zich met trompetgeschal, al weet ik niet of speciaal voor de Nederlanders van Bocholt ‘Oranje boven’ wordt gespeeld.
Maar na een kwartier lijkt de Bocholter hoop op het bereiken van de finale vervlogen als Anthony Manfredi zijn back voorbijraast en de perfecte voorzet aflevert. Andy Saccio zet zijn hoofd ertegen, maar Danny Wintjens gaat gestrekt en houdt ‘Les Carriers’ op schitterende wijze van de 1-0 af.
‘Les Carriers’ aan het feest
En dus blijft Bocholt nog even in de race. Maar eigenlijk schieten ze zichzelf steeds in de voet door het middenveld over te slaan. Voorn komt nauwelijks in het spel voor, maar Danny Schreurs des te meer. Nu ja… Hij wordt aangespeeld door de lucht, maar daar ligt zijn kracht niet. En als je dan moet opboksen tegen een controletoren zoals Laloux wordt het allemaal erg lastig.
Na een minuut of 20 kan Wintjens Sahuke nogmaals van een treffer afhouden, maar even later is hij toch geklopt. Sahuke speelt de bal richting Saccio en hij levert een strakke voorzet af. Nicolas Doneux tikt aan de eerste paal binnen en brengt Sprimont in veilige haven.
Bocholt lukt het maar niet om Sprimont op eigen helft vast te zetten
Maar het wordt nog veel erger. Sahuke is de Bocholter verdediging keer op keer te snel af en kan alleen maar foutief gestopt worden. Joeri Vastmans houdt er een gele prent aan over en Sprimont mag een vrije trap nemen aan de rand van het zestienmetergebied. Anthony Manfredi gaat achter de bal staan en krult de bal voorbij de muur in de verre hoek: 2-0.
Voor Bocholt het teken om een middenvelder te wisselen voor een aanvaller. En dat lijkt wat op te leveren als Seppe Janssen doelman Jaa omspeelt, maar de bal jammerlijk in het zijnet trapt. En hoe verder de wedstrijd voortkabbelt, des te kleiner de kans dat Bocholt het tweeluik met Sprimont winnend gaat afsluiten. Bij Andy Peeters kookt het potje even over als hij op het middenveld Sahuke van achteren neertrapt. En wat iedereen ziet, ziet arbiter Gleton dan weer niet en toont Peeters onder luid gejoel de gele kaart.
En dus gaan we met een 2-0 ruststand aan de thee. En in ons geval aan de Haribo. Tijdens de rust worden we vermaakt door Maître Gims en vragen we ons af naar wat we eigenlijk kijken. Gaat Bocholt dit nog rechttrekken? Dat lijkt ons toch niet. Grégoire beschikt over een moeilijk te ontwrichten geheel, niveau Hamoir, en komt er bij tijd en wijlen ook nog eens gevaarlijk uit.
De supporters van Bocholt zitten niet in het uitvak
Maar als de spelers aan de tweede helft beginnen tapt Bocholt wel degelijk uit een ander vaatje. Vrijwel meteen wordt Seppe Janssen diep gestuurd en de sterke aanvaller houdt twee verdedigers van zich af. Ondertussen is hij met de bal aan de voet het strafschopgebied binnengewandeld en trapt pardoes de 2-1 tegen de netten. De Limburgers leven nog!
Niet veel later dringt Bocholt weer aan en is dichtbij de gelijkmaker, maar zowel Voorn alsook Janssen krijgen de voet niet goed tegen de bal, waardoor het 2-1 blijft. Sprimont reageert vrijwel meteen door een verdediger (Valentin Goffin) en een snelle aanvaller (Arnaud Biatour) in het veld te brengen.
Bocholt probeert het nog eens…
En dat is geen slechte zet. Goffin kan nauwelijks voetballen, weet dat ook van zichzelf en heeft zich daarom toegelegt op het keihard raken van de bal. En dat is iets wat hij bijna tot in de perfectie beheerst. Keer op keer geeft hij de bal een flinke lel, om het even waar deze terechtkomt. Maar daardoor komt Bocholt maar niet toe aan het slopen van de Waalse muur. Want ook Laloux staat zijn mannetje, zoals eigenlijk alle Sprimontois.
En dus loert pocketaanvaller Biatour nadrukkelijk op een doelpunt. En hij komt heel dichtbij als hij twee man passeert, maar stuit op Wintjens. Maar zo blijft het wel nog 2-1 en dat is te weinig voor Bocholt. Verre van zelfs.
De definitieve beslissing valt na een uur. Sprimont zet een mooie aanval op via Christophe Nezer die de bal naar links geeft. Daar staat Manfredi die de bal beheerst onder Wintjens schuift. De supporters zijn door het dolle heen, want een finaleplek kan ‘Les Carriers’ bijna niet meer ontgaan.
Sprimont countert er lustig op los
En dus ligt de match in haar definitieve plooi. Bocholt is moegestreden en Sprimont hoeft niet meer. En dus komen allerlei frustraties bovendrijven en wordt met regelmaat een flinke overtreding begaan door spelers van beide partijen. Om de boel nog een beetje op te vrolijken zetten de Bocholter koperblazers ‘Viva, oh Viva Tirol’ in. Het absolute dieptepunt van de avond, natuurlijk buiten de aanwezigheid van CCMM gerekend.
Bijna loopt de score nog in Bocholter nadeel op, maar Wintjens redt in eerste instantie goed, waarna Nezer de bal naast het doel plaatst. En dan zit de wedstrijd erop. Een logische uitslag derhalve. Sprimont Comblain is gewoon een stevige ploeg waartegen de jonkies van Bocholt niet opgewassen waren. En terwijl iedereen de spelers trakteert op een staande ovatie, wordt aan de achterlijn vuurwerk ontstoken.
Diverse vuurpijlen worden de lucht ingeschoten
Voor ons het teken om richting auto te wandelen. Ook de vader van Danny Wintjens stelt vast dat Bocholt tekort komt. Als je met 5-2 verliest over twee wedstrijden zijn dat natuurlijk duidelijke cijfers. En terwijl het best fris is geworden lopen we voorbij de kantine richting bomvolle parking. Die is absoluut niet berekend op meer dan 20 voertuigen en dat is de straat waaraan het complex ligt al helemáál niet. Er ontstaat spontaan een enorm verkeersinfarct maar niemand die het in zijn hoofd haalt om te claxonneren. De laissez-faire mentaliteit krijg je waarschijnlijk nooit meer uit de Waal.
En via een resem binnenwegen geraken we weer op de provinciale weg richting E25, terug naar Luik. Druk is het allerminst, zelfs niet op de autosnelweg. En waarbij we op de heenreis een extra blokje Médiacité kregen voorgeschoteld, laat de TomTom ons deze keer via een ietwat andere route door Luik rijden. Maar uiteindelijk zien we ‘Maastricht’ op de borden verschijnen en koersen we probleemloos af richting Westelijke Mijnstreek. Het seizoen lijkt er definitief op te zitten, hetgeen ook geldt voor de Nederlandse enclave van Bocholt.
Wat rest is de finale waar Sprimont Comblain het gaat opnemen tegen Hasselt.
Michel Hennen