Vrije trap, een metertje of 20 van de goal, een beetje links van de goal, bezien vanachter het doel dat door Rein van Duijnhoven verdedigd wordt. Ruud Kool achter de bal. De spanning stijgt in het uitvak. Komt Fortuna tweemaal op rij terug van een twee-doelpunten-achterstand, vandaag uitgerekend in de derby?

We schrijven 11 december 1998. Iedereen in Sittard siddert nog na van datgene wat er acht dagen eerder gebeurde. Je had in feite twee kampen: degenen die het met eigen ogen gezien hadden en degenen die het niet (meer) gezien hadden, omdat ze het stadion al teleurgesteld hadden verlaten. Fortuna scoorde driemaal in de slotfase om een zekere nederlaag tegen slotlicht RKC Waalwijk om te zetten in een overwinning.

En dat was de opmaat voor de derby in Maastricht. Het uitvak is goed gevuld, met 7.000 man geldt dat overigens voor de hele Geusselt. Fortuna’s positie op de ranglijst is nog steeds zorgwekkend; punten in Maastricht zijn welkom. Robert Roest keert terug van een schorsing; Francois Gesthuizen ruimt het veld. Voor de rest uiteraard geen wijzigingen in het elftal van Bert van Marwijk.

Fortuna, gedragen door de enorme oppepper van de week voordien, start sterk. Het eerste half uur is voor ons en dat mondt uiteindelijk uit in een weliswaar vreemde maar verdiende treffer van Marco Heering aan de overzijde: 1-0. Helaas is het vertrouwen broos bij Fortuna, want uit het niets scoort MVV driemaal vlak voor en na de rust. Heubach, Perez en Landzaat voltrekken het vonnis. Tja, ook bij MVV is de afgelopen jaren het een en ander veranderd…

De Geusselt viert feest; MVV zweeft en Fortuna ligt aangeslagen op het canvas. Valt er hier nog iets te redden? Ja, maar alleen als je mentaal de rug weet te rechten. Maar kan dit elftal dat ook? Nog een keer?

Als je nu terugdenkt aan het elftal dat Van Marwijk toen de wei in stuurde, wist je het antwoord wel. Van Zwam, Lee, Hofland, Roest, Hermans, Heering, Van Bommel, Bouma, Kool, Simons en Hamming. Met kennis van nu weet je hoeveel kwaliteit er in dat elftal zit, maar op 11 december 1998 was dat helemaal niet duidelijk!

Fortuna probeerde het in ieder geval. In de 20 minuten die volgen ontsnappen we zo nu en dan aan de definitieve doodsteek, maar in de 68ste minuut slaan we terug. Wie? Ja, drie keer raden wie: Ronald Hamming brengt de marge terug naar 3-2. De wedstrijd kantelt meteen. De gedachten gaan terug naar de week voordien. Dit Fortuna is in staat tot het onmogelijke. MVV weet het; Fortuna weet het, de supporters weten het; iedereen weet het. De spanning neemt toe. Fortuna is er toe in staat, maar gebeurt het ook?

Drie minuten later ligt de bal stil. Overtreding. Van Duijnhoven metselt een muur; Ruud Kool, de specialist in het ontwrichten van slecht opgestelde muren (vraag ene Gregory Delwarte naar de details) kijkt toe. De muur dient de korte hoek af te dekken; Van Duijnhoven dekt de rechterhoek af. Maar Kool heeft genoeg gezien. “Dat muurtje ziet er belabberd uit”, mompelt Kool en hij ruikt zijn kans. Komt die bal. Door of onder de muur door, in de korte hoek en Van Duijnhoven is ideaal geplaatst om te zien hoe de bal binnenrolt: 3-3.

En dat alles gebeurt voor het uitzinnige uitvak. Fortuna komt opnieuw terug uit geslagen positie. Nu ligt MVV op het canvas, maar het lukt Fortuna helaas niet meer om dat in het restant van het duel uit te buiten. Desondanks is de sfeer uitbundig. Terugkomen in een derby waarin je uitgeteld bent en waarin je het Maastrichtse hoongelach over je heen hebt gekregen, geeft een prima gevoel. Ook al win je niet.

De sleutel tot het succes was de mentale weerbaarheid. In die twee wedstrijden werd de basis gelegd voor het volgende succes. Fortuna won zeven van de volgende acht duels (het achtste eindigde gelijk). Daar groeiden spelers als Van Bommel, Bouma en Hofland tot internationals

Niemand verwachtte het, behalve Bert van Marwijk. Die geloofde al lang in dit elftal. Dat blijkt namelijk uit zijn wisselbeleid. Fortuna stond mee onderaan en stond twee maal ruim achter tegen een mededegradatiekandidaat en wat deed Van Marwijk? Hij deed niets. Hij geloofde in dit elftal: geen wissels dus. Klasse blijkt ook zo nu en dan uit wat je niet doet.

Goed, het is januari 2007. Er is veel gebeurd, zowel in Maastricht als in Sittard-Geleen. Daar gaan we niet over uitwijden. Maar er zijn ook dingen hetzelfde gebleven. Een derby is een mentale opgave, dat is het altijd geweest en zal het altijd blijven. Op dat vlak win je een derby. Daar moeten de huidige spelers dus sterk zijn. Er zijn talloze voorbeelden van. 11 December 1998 was er een schoolvoorbeeld van. Doe er je voordeel mee.

Riccardo Welters