Het is zaterdag vroeg in de ochtend wanneer wij ons melden op het station van Sittard. Bestemming: Stadion Am Zoo, Wuppertal. Doel van de reis: das Spitzenspiel tussen de Wuppertaler Sportverein en Dynamo Dresden in de Regionalliga Nord.

 

 

 


Via 045 bereiken we snel Herzogenrath, huis van de Moeder Aller Mediamarkts, maar ook halteplaats van de Wupper Express. De Wupper Express, voor degenen onder ons die het niet weten, voert via Geilenkirchen, Erkelenz, Mönchengladbach, Neuss, Düsseldorf, Wuppertal en Hagen naar Dortmund.

Wij gaan onderin de dubbeldekker zitten, wat echter niet belet dat we de met bier als brandstof gevoerde discussie tussen twee Schalke-fans een verdieping hoger goed kunnen volgen. Met de trein naar het voetbal, het blijft een bijzonder fenomeen op de zaterdagen in Duitsland.

De Wupper Express zet ons punktlich om elf uur af op Wuppertal Hauptbahnhof. Genoeg gelegenheid om deze fraaie stad te bezichtigen. Wuppertal is eigenlijk niet zozeer een stad, maar een agglomeratie van aan elkaar gegroeide kleinere steden in het dal van de Wupper. De stad is één van de oudste industriesteden van Duitsland, maar een bezoekje aan het stadshart in Elberfeld leert al snel dat de Tweede Wereldoorlog en achtereenvolgende stedebouwkundige visies van de jaren vijftig tot en met de jaren tachtig hier forse sporen hebben achtergelaten.

Wat een lelijkheid. Winkelcentra en kantoorgebouwen, geheel gebouwd volgens de waan van de dag en intussen dus getuigenissen van achterhaalde trends in moderniteit, zijn hier zonder al te veel schaamte neergeplant. Aan het mooie station van Elberfeld is ergens in de jaren zestig of zeventig een ontstellend lelijk, volstrekt ermee vloekend voorportaal vastgeplakt. Onderin het station is een voetgangerstunnel richting winkelstraten gebouwd. Zoals in Heerlen, maar met dien verstande dat de tunnel van Heerlen vijftig keer in deze tunnel past. Misschien kan Wuppertals bekende zoon Horst Tappert nog éénmaal in de huid van Oberkommissar Derrick kruipen om de schuldigen voor deze verminking op te sporen.

Het loopt inmiddels tegen enen, tijd om ons naar Stadion Am Zoo te begeven. Dat doen we per monorail. Inderdaad, ook voor dit fenomeen is ooit plaats geweest in één van de stedebouwkundige visies voor Wuppertal. Sinds 1901 loopt de Schwebebahn over een afstand van 13 kilometer boven de Wupper van het ene uiteinde van de stad naar het andere.


Met de Schwebebahn naar het stadion

Echt solide oogt het ding niet en in het verleden zijn er al wel eens wagons in de Wupper gevallen, maar we nemen het risico toch maar. Wanneer we instappen, is het al gezellig druk en onderweg neemt het aantal supporters van WSV en Dynamo per halte toe. Achterin de wagon verspreidt een groep WSV-fans al de klassieke lucht van bier en worst die onvervreemdbaar onderdeel is van de Duitse Fankultur. Uiteindelijk bereiken we halte Zoo/Stadion. Wanneer we de trappen van het perron aflopen, zijn we al op het voorplein voor het stadion Am Zoo beland. Geweldig, die Schwebebahn. Waarom komt er eigenlijk niet zo’n ding boven de Rijkswegboulevard?


Veel groen rond het stadion Am Zoo

Voor het stadion Am Zoo is het drie kwartier voor de wedstrijd al aardig druk. Dit is weliswaar Regionalliga, maar het affiche mag er zijn. ‘WSV bittet den Spitzenreiter zum heißen Tanz,’ laat het programmablad weten. Dynamo Dresden is koploper, WSV staat zesde op slechts drie punten achterstand. Beide clubs hebben bovendien een behoorlijke staat van dienst in het Duitse voetbal. Over Dynamo, een grootmacht uit de voormalige DDR, hebben we het al eens eerder gehad (zie: Auf der Suche nach deutscher Fankultur). WSV bestaat sinds 1954 en is het resultaat van een fusie tussen twee oudere clubs uit Wuppertal. De gloriejaren van WSV liggen in het begin van de jaren zeventig, toen de club drie jaar in 1. Bundesliga speelde en zelfs een keer de UEFA Cup haalde. Uit die tijd dateert ook het officiële toeschouwersrecord van 40.000 toeschouwers in het stadion Am Zoo. WSV verkeert eigenlijk voortdurend in geldzorgen en de financiële mogelijkheden zijn dan ook beperkt. Sinds drie seizoenen speelt de club weer mee in de Regionalliga, waar het een subtopper is geworden. Promotie naar de 2. Bundesliga lijkt echter een stap te ver. Een directe terugkeer naar de Bundesliga is wel de doelstelling van de bezoekers uit Dresden, die vorig seizoen op de laatste competitiedag de degradatiestrijd verloren van Unterhaching.

Het stadion Am Zoo – in een bosrijke omgeving gelegen naast de dierentuin van Wuppertal – dateert uit de jaren twintig en heeft sindsdien in hoofdzaak zijn oorspronkelijke vorm behouden. De toegang tot het stadion doet feestelijk aan: mooi oker geverfde kassahuisjes met een leuk rond torentje, daarachter eveneens in oker een hoofdgebouw in licht-klassistische stijl.


Bijzonder sierlijke kassahuisjes

De tribunes liggen ingegraven in een kuil, zodat het stadion van buiten minder groot lijkt dan het in werkelijkheid is. Stadion Am Zoo telt niet alleen een sintelbaan, maar ook nog eens een bijzonder steile wielerbaan. Daardoor is de afstand naar het veld erg groot. De wielerbaan is overigens sinds de jaren zeventig niet meer in gebruik: aan één lange zijde heeft de baan plaatsgemaakt voor een nieuwe overdekte zittribune (met een bijzonder hoge overkapping), aan de andere zijde zijn onoverdekte zittribunes geïnstalleerd. Slechts in beide kurves is de baan nog zichtbaar. Overigens kwamen er in de jaren dertig en ook direct na de oorlog tienduizenden toeschouwers af op de wielerwedstrijden en dan met name de spectaculaire stayerwedstrijden achter grote motoren.


De tribune op

Stadion Am Zoo is levende sportgeschiedenis, maar leiding en supporters van WSV hebben niet ten onrechte het idee dat de verouderde accommodatie een groei van de club in de weg staat. Daarom is onlangs een bescheiden begin gemaakt met de renovatie van het stadion, waarbij in eerste instantie het veld meer richting hoofdtribune verschoven wordt en achter beide goalen nieuwe tribunes gebouwd worden. Die tribunes worden vóór de bestaande tribunes en wielerbaan gebouwd, wat iets zegt over de afmetingen van het huidige stadion en de afstand tot het veld. Op termijn moet ook aan de andere lange zijde een nieuwe tribune komen en moeten alle tribunes overdekt worden.


De kurve met wat er resteert van de wielerbaan

Op deze warme nazomermiddag volstaat de huidige accommodatie overigens ook prima. We hebben voor acht euro kaartjes voor onoverdekt staan gekocht. Keus genoeg, want de gehele lange zijde staat tot onze beschikking. We posteren ons netjes in het midden en zien hoe de tribunes langzaam vollopen. Aan onze kant staat de fanatieke aanhang van WSV, maar ook de hoofdtribune doet zich tijdens de wedstrijd geregeld gelden. Dynamo heeft zo’n vijftienhonderd mensen meegenomen en bezet de volledige kurve achter de goal. In totaal zitten er zesduizend mensen in het stadion.

De WSV-aanhang is op een leuke manier actief. De fans laten goed van zich horen (er is zelfs een heuse Choreo met de hoofdtribune), maar hun steun gaat niet ten onder aan overorganisatie en een te serieuze benadering van het fenomeen ‘fan zijn’. Een probleem dat elders in Duitsland wel vaak de kop opsteekt. Wij leren van de
WSV-supporters vooral dat Dynamo ‘Scheiße’ is en dat de Muur weer opgebouwd moet worden.


De hoofdtribune met hoge overkapping

Iets na tweeën begint de wedstrijd, waarbij WSV meteen het heft in handen neemt. De rood-blauwen combineren aardig en komen enkele malen gevaarlijk voor het doel van Dynamo. In de zeventiende minuut komt de thuisclub terecht op voorsprong, wanneer Michael Lejan met een spectaculaire volley de bal vanaf een meter of achttien tegen het net schiet. Dynamo stelt daar de hele eerste helft amper iets tegenover. De koploper speelt in een ontstellend langzaam tempo, maar ziet daarbij toch kans de ene na de andere verkeerde pass te geven. WSV vergeet echter door te drukken en de voorsprong uit te breiden, zodat de schade voor Dynamo bij rust beperkt blijft tot 1-0.

Tijdens de rust wordt het overbekende schietspelletje van de ZDF nagedaan. Een supporter van WSV en een supporter van Dynamo mogen schieten op een spandoek van Warsteiner, dat in het doel is gehangen. Ieder schot dat in één van de drie ronde gaten komt, levert punten op. En ieder punt staat voor een meter bier voor de winnaar. Uiteindelijk gaat de Dynamo-supporter met vier meter Warsteiner naar huis.

Die vier meter zal hij waarschijnlijk op de terugreis van zo’n 500 kilometer gebruikt hebben om de smaak van de nederlaag weg te spoelen. Dynamo dringt na rust wat meer aan, maar geeft WSV ook twee doelpunten cadeau. De manier waarop WSV-aanvaller Gaetano Manno twee keer de bal op een presenteerblaadje kreeg van zijn tegenstanders, doet ons zelfs even vermoeden dat de gokchinees deze week in Dresden in geweest. Dynamo zelf scoort één keer, maar de zege van WSV is eigenlijk de hele wedstrijd geen enkel moment in gevaar. De Abwehrstabilisator van WSV heeft vandaag goed gefunctioneerd. Kunnen wij ook zo’n ding kopen?

Dankzij de overwinning klimt WSV van de zesde plaats op de ranglijst naar de derde. WSV heeft zestien punten, evenveel als Dynamo dat naar de vierde plaats is gezakt. De verschillen zijn dit jaar bijzonder klein in de Regionalliga Nord: na negen speelrondes zitten er slechts zeven punten tussen de promotieplaatsen en de hoogste degradatieplaats. Er zullen dit jaar vermoedelijk dus nog genoeg Spitzenspielen afgewerkt worden in stadion Am Zoo.

De Schewebahn zet ons af in het centrum van Wuppertal. Na enkele Krombacher en König nemen wij de Wupper Express, die deze keer helaas niet punktlich is. Als we in Herzogenrath binnenkomen, zien we de Euregiobahn richting 045 net vertrekken aan de andere kant van het perron. Maar gelukkig zijn we nog net op tijd thuis om de avond met Das Aktuelle Sportstudio te besluiten.

PM