Jaren stond ik als trouwe Fortuna supporter op de Thei Jessen tribune in de inmiddels met de grond gelijkgemaakte Baandert. Deze tribune heeft jaren de meest fanatieke aanhang van Fortuna geherbergd. Maar ook Fortuna moest met de tijd mee en we verhuisden met zijn allen naar het alom geprezen Wagner & Partners stadion. Vele facetten van dit nieuwe onderkomen zijn al ruimschoots belicht geworden.

Een facet dat naar mijn mening onterecht onderbelicht is geworden, is dat van het verlies aan sfeer. Kon het in de Baandert nog wel eens spoken en konden ploegen nog wel eens met knikkende knieën richting Sittard afreizen, tegenwoordig zal geen enkele ploeg of speler nog wakker liggen van een reisje richting Sittard. De fanatieke aanhang van Fortuna zit tegenwoordig zowat verspreid over het hele stadion.

De N-side, die toch de Thei Jessen tribune had moeten worden van het Wagner & Partners stadion, is heden ten dage vooral bevolkt met oftewel kinderen van amper 14, die vooral erg sterk zijn in het bezingen van de seksuele geaardheid van de tegenstander, oftewel met mensen die moeten doorgaan voor volwassenen, maar eigenlijk qua geestelijke gesteldheid nog in de luiers dienen te zitten. Deze laatste groep heeft er tegenwoordig een sport van gemaakt om allerlei geluiden te produceren waar geen mens een touw aan kan vastknopen, laat staan dat iemand begrijpt wat nou de precieze bedoeling van deze geluiden is.

Zo werd in de wedstrijd tegen De Graafschap een heel aantal keren de voornaam van De Graafschap keeper Postma gescandeerd, gevolgd door een soort van ‘oehoe’ geluid. Ook vindt men het nodig om voordat een keeper een uittrap wil nemen een soort van schreeuw te produceren. Het kan met mijn geestelijk onvermogen te maken hebben, maar ik begrijp niet helemaal, beter gezegd helemaal niet, wat deze soort van spreekkoren ten doel hebben. Het zorgt dan misschien voor enige hilariteit bij de betrokken personen, maar het wekt bij vele andere supporters ergernis op. Want wie wil er nou geassocieerd worden met deze spreekkoren. Het enige wat hiermee bereikt wordt is dat in ieder geval Stefan Postma het Fortuna publiek nooit meer serieus kan nemen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat we altijd negentig minuten lang achter de ploeg dienen te staan, maar ik heb mijn twijfels of dat nou op eerder genoemde manier gedaan moet worden.

En mede door de eerder aangehaalde “spreekkoren” en de verspreidheid van de fanatieke supporters is de sfeer zienderogen achteruitgegaan sinds we het Wagner & Partners stadion hebben betrokken. Tegenwoordig wordt de vocale ondersteuning van de ploeg vooral gekenmerkt door, of het nazingen van de spreekkoren van de uitsupporters, of door eerder genoemde spreekkoren. Ik hoop dat hier snel verandering in zal komen, alhoewel ik dit waag te betwijfelen. Dat wordt volgend jaar een seizoenskaart van een ander vak. Want ik ben in ieder geval de kleuterschool ontgroeid.

RM