RKC had geen kind aan Fortuna dat na de eerste tegentreffer als een kaartenhuis in mekaar stortte. Als we zo verder spelen, staat de rechtstreekse degradant al vast. Maar dat hebben we de afgelopen jaren wel eens vaker geroepen, terwijl het uiteindelijk toch weer allemaal goed kwam. Maar dan moet er wel snel iets veranderen, want collectieve berusting is het laatste waar we op zitten te wachten….
24 November 2001
Fortuna makkelijke prooi voor uitgekookt RKC
Fortuna Sittard 1 RKC Waalwijk 4
Doelpuntenmakers: 21. Cornelise 0-1; 30. Fuchs 0-2; 40. Janssen 0-3; 55. Van Wanrooy 0-4; 73. Gerritsen 1-4
Opstelling: Hesp, Emeran, Volmer, Dirkx, Hermans, El Khadri (68. Haeldermans), Van Dieren, Rook (46. Van der Hoeven), Gerritsen, Landerl, Cramb (55. El Gaaouiri).
Toeschouwers: 6.500
Scheidsrechter: Vink
Geel (Fortuna): –
Rood (Fortuna): –
Rond 19.15uur bereiken we al zwemmend het Wagner&Partners Stadion. Het bedrijventerrein waarop ons stadion staat, ook wel “Bedrijvenstad Fortuna” genaamd, moet voor geologen zowat het paradijs op aarde zijn. Nergens ter wereld bestaat een lap grond die onder invloed van weersomstandigheden zulke diverse verschijningsvormen aan kan nemen als Bedrijvenstad Fortuna. Ooit schreef een journalist dat de kale, gortdroge woestijnvlakte die hij in Sittard aantrof hem herinnerde aan landschappen in Oost-Bulgarije en Silezië.
Zeker, maar toen was het dus droog! De afgelopen dagen heeft het geregend en wie zich vanavond een weg gebaand heeft naar het stadion waant zich verdwaald in de Wit-Russische Pripjat moerassen!
Anyway, behoorlijk besmeurd bereiken we Vak C. Helaas blijven we verstoken van een laatste exemplaar van “Fortuna kicks” zodat ons de beslommeringen van Tumke deze week ontgaan.
Op het veld zien we dezelfde elf gezichten als vorige week in Groningen. Nu Hamming geblesseerd is, lijkt dit momenteel inderdaad de sterkst denkbare opstelling. Hier moeten we het dus mee doen.
De tegenstander heet RKC en dan denk je misschien: “RKC daar hebben we deze competitie toch al tegen gespeeld?”. Inderdaad, dit is voor ons de twaalfde competitiewedstrijd en de tweede maal dat we tegen RKC spelen. Dat kan allemaal in Nederland!
Als we de statistieken erbij halen, blijkt dat RKC thuis zeker niet onze lievelingstegenstander is. Een negende plek in de PS@H-lijst geeft geen aanleiding tot al te veel optimisme. Nee, tegen RKC kunnen we het beste in Waalwijk spelen zoals blijkt uit de PBTO ranglijst, want daar staan ze ineens keurig vijfde. Curieus!
De scheidsrechter luistert naar de naam Vink en komt pas kijken in de hoogste divisie. Nauwelijks Sittards verleden en dus ook geen klassering.
De wedstrijd dan maar. RKC trapt af, maar levert de bal onmiddellijk in bij ons. En dan beginnen de Fortunezen datgene te doen wat ze in Groningen ook al deden. De bal gaat netjes rond van links naar rechts, naar voren naar achteren. Erg leuke combinaties allemaal en RKC plooit terug. Het is onduidelijk of RKC bewust terugzakt of gedwongen wordt door Fortuna, maar feit is dat de wedstrijd zich in dit eerste kwartier voornamelijk afspeelt op de Waalwijkse helft. Maar wat levert dit balbezit ons eigenlijk op?
Niets, is het simpele antwoord, keeper Van Dijk hoeft geen enkele keer handelend op te treden. De vergelijking die ik vorige week al met het Nederlands Elftal trok dringt zich nu weer op. Wat we hier in het eerste kwartier zien is balbezit alla Van Gaal. Van Gaal bedacht ooit: “als je wil scoren, moet je de bal hebben.”. “Dus”, ging Van Gaal een stap verder “als ik veel balbezit heb, is er een grote kans dat ik scoor”. Omkering van oorzaak en gevolg is zo’n beetje de grootste fout die je kunt maken in de statistiek, maar Van Gaal maakt hem gewoon.
Dus wat hebben we de afgelopen twee jaar gezien? Tikkie breed, balletje terug op de keeper, rustig opbouwen, 60% balbezit gemiddeld. Gevolg: uitschakeling. Reden: er bestaat helemaal geen sterk verband tussen balbezit en scoren. Maar breng dat die goeroe in Zeist maar aan het verstand.
Maar waarom begin ik hier over zoiets onbelangrijks als Oranje? Nou, wat we hier in het eerste kwartier te zien krijgen is zo’n typisch geval van nutteloos balbezit. Balbezit is leuk, maar het moet wel functioneel zijn in de zin dat je doelgevaar creëert en dat doen we absoluut niet. De bal gaat achter netjes rond en dat is het dan.
Nou ja, was het dat maar. Dat leuke getik van ons geeft de Fortunezen blijkbaar zoveel kracht, dat ze zichzelf beginnen te overschatten. De ruimte die wij weggeven in onze rug is ongelooflijk. Dat kan niet goed gaan en dat gaat ook niet goed. In de 20ste minuut is daar de eerste speldenprik van RKC. Petrovic zet een counter van de rechterkant op. De hele N-side mag dan wel roepen dat het buitenspel is, hier in Vak C is redelijk goed te zien dat het dat niet is. Emeran heft het namelijk op. Geen probleem, want Petrovic is een jaartje of veertig dus echt snel zal die counter wel niet zijn. Bovendien is er maar één RKC’er met Petrovic meegekomen (Cornelisse) en die staat helemaal links. En daar staat Emeran, die buitenspel opheft en dus het dichtst bij de Fortuna goal moet staan. Niks aan de hand, of gaat die ouwe Petrovic de hele Sittardse defensie aan flarden lopen en verliest Emeran dat sprintduel met een paar meter voorsprong van Cornelisse? Ja, 0-1.
Emeran gaat voor de zoveelste keer door de knieën
Tussenstand qua balbezit is 90-10, maar op het scorebord staat dus 0-1. Wat daarna gebeurt, is eigenlijk behoorlijk triest. Die tegentreffer is keihard aangekomen en we zien nu weer die verdwaasde bokser op het veld die we ook vorig seizoen veelvuldig zagen. De tweede Waalwijkse counter gaat er ook gelijk in, alhoewel de twee RKC’ers die vrij voor Hesp kwamen het nog bijna verprutsten ook. Fuchs had het geluk dat het houtwerk hem een rebound gaf: 0-2.
En dan is het echt einde oefening. Het voetbal lijkt nergens meer naar, er is geen inzet, geen zelfvertrouwen, het is helemaal niks. RKC maakt nog één keer gebruik van de Sittardse ellende, als Janssen de derde treffer laat aantekenen. Vervolgens houden we er maar mee op in die eerste helft: ruststand 0-3.
Dirkx wijst Janssen de weg naar het doel
In de rust zien we het gebruikelijke spelletje, waarbij de speaker één van de deelnemers uitlegt dat het geen penalty shoot out is…. Niks lukt vandaag, ook dit dus niet. Had ik al gezegd dat het slecht gesteld is met de keepersjeugd in Limburg? Trouwens kan die vlag van de “Free Ride Bike and Board Shop” die in de goal hangt niet gewoon blijven hangen? Daar zullen we vast baat bij hebben in de tweede helft.
Tweede helft dan maar, Rook is vervangen door bouwpakket Van der Hoeven. Niet dat Rook er wat aan kon doen, want de eerste helft was een collectief drama. Alhoewel, met name aan onze rechterkant ging alles mis was misgaan kon. Waarom niet Van Geem of Akerboom op de plek van Emeran en Emeran op de plek van de volstrekt onzichtbare El Khadri? Niet dat de wedstrijd nog te redden valt, maar toch. Trouwens een tweede man in de spits kan ook geen kwaad.
Maar goed, we prutsen lekker verder en als Van Wanrooy er al snel 0-4 van maakt, gaan we maar eens op zoek naar het telraam dat we vorig jaar zo veelvuldig gebruikten.
Roept U maar, gaat ie erin of niet?
Een paar minuten later haalt Verel ineens Cramb naar de kant. Wat mij betreft een vreemde wissel. Cramb presteert dan wel niets maar dat komt toch vooral omdat er niemand bij hem in de buurt komt. Nou ja, Verel zal er wel zijn redenen voor gehad hebben. De vervanger van Cramb heet Samir El Gaaouiri. Afgelopen week tekende deze A-jeugdspeler een driejarig contract bij Fortuna en mocht hij gelijk met de selectie van het eerste meetrainen met een serieuze kans op zijn debuut tegen RKC. Samir zal dus de nacht voor de wedstrijd goed geslapen hebben, dromende van zijn debuut met als hoogtepunt de speaker die zijn naam aankondigt: Samir El Gaaouiri!
De realiteit was iets anders. Hij mocht invallen, stond klaar langs de lijn, liep het veld op onder de aankondiging van de speaker die riep (en nu komt het): Samir. Meneertje de speaker kent de achternaam niet van deze Fortunees. Goeie god, wat een amateurisme….
El Gaaouiri: eindelijk eens een stevige jeugdspeler
We hobbelen rustig verder totdat ergens een minuut of twintig voor tijd bouwpakket Van der Hoeven uit elkaar valt. Je schrikt je weer wezenloos als je hem ziet spartelen. Je denkt in feite dat het zijn laatste stuiptrekkingen zullen zijn, maar uiteindelijk blijkt er niets aan de hand te zijn als de verzorger alle botten weer op de plaats heeft gezet. Wat moeten we hier nou van denken?
Geen idee, even later valt ook nog Stijn de Stofzuiger in. Hij vervangt El Khadri, die vandaag helemaal niets heeft kunnen brengen. Door deze ingreep belandt Gerritsen in de spits. En dat levert zowaar nog een treffer op ook! Steekballetje van Stijn de Stofzuiger en Gerritsen tikt bekeken in: 1-4. De manier waarop Gerritsen vervolgens de bal snel oppikt en terugholt naar de middenstip om aan te geven dat er nog van alles mogelijk is, is hartverwarmend maar doet toch vooral komisch aan.
In het laatste kwartier is er nog één eredivisiewaardig moment. Landerl, die na de wissel van El Khadri aan de linkerkant is beland, snijdt naar binnen en haalt van de rand van het strafschopgebied uit. Een schitterend schot dat een beter lot dan de lat had verdiend.
Landerl is wel erg vaak het slachtoffer van onbesuisde acties….
De rest kan gevoeglijk vergeten worden. Het stadion stroomt snel leeg (er zijn zelfs mensen uit de Vakken C en D in de rust vertrokken…) en meneertje Vink maakt maar een einde aan de martelgang van Fortuna. De ontluistering bij het publiek is groot, de berusting bij de spelers angstaanjagend. Geven we het al op? Die vraag moeten de spelers zich de komende dagen maar eens stellen. Woensdag eisen we een antwoord.
