Er is een bijbelfrase die als volgt luidt: “Zij hulden zich in vreemde gewaden en liepen doelloos rond.” Is One Way ineens in den Heere gegaan? Welnee, hoewel een gesprek met het opperwezen misschien niet eens zo slecht zou zijn. Welnu, wat heeft bovenstaande bijbelpassage dan met Fortuna te maken.

Het antwoord is simpel: eigenlijk niets. Op één ding na, er gebeuren bij Fortuna de laatste tijd wel vaker dingen die vanuit supportersoogpunt vreemd lijken te zijn. Fortuna gaat er immers al sinds mensenheugenis prat op rijkelijk trots te zijn op de jeugdopleiding. Dat mag zo zijn, want in de loop der jaren hebben vele talenten uit het Sittardse getoond over voldoende kwaliteiten te beschikken om zich met recht betaald voetballer te mogen noemen.

Echter, ik maak mij druk om de huidige generatie selectiespelers die uit de eigen jeugdopleiding komen. Het lijkt hypochondrisch, maar ik meen het oprecht. Zeker nu de bijltjesdagen er weer zijn aangekomen.

Het eerste slachtoffer van die bijltjesdagen viel vandaag in de lokale pers op te tekenen. Ooit bekroond tot het grootste talent van de landelijke A-jeugdcompetitie, met 17 jaar zijn debuut gemaakt in het laatste Eredivisiejaar van Fortuna, diverse malen uitgekomen voor nationale jeugdselecties, vorig seizoen vaak geprezen. En nu zal de deur in het slot vallen voor Samir el Gaaouiri. Per 30 juni 2004 naar het zich laat aanzien definitief.

Er valt inderdaad wat te zeggen voor de beslissing van de technische staf om Samir’s contract niet te verlengen. Vorig seizoen speelde Samir inderdaad een aantal wedstrijden een meer dan verdienstelijke rol. Een rol die hij dit seizoen niet of nauwelijks heeft vervuld. Gebrek aan kwaliteit kan hem zeker niet verweten worden, hooguit de invulling van die kwaliteiten.

Het spreekt natuurlijk bepaald niet in zijn voordeel dat hij als speler, die het van zijn aanvallende kwaliteiten moet hebben, momenteel in zware kaartenlast verkeert. 6 Gele kaarten in 15 competitieoptredens is veel te veel. Voor zover ik mij kan herinneren, waren 5 van de 6 kaarten bovendien voor spelbederf. Hetgeen o.a. betekent: wegtrappen van een bal, tegenstander aan shirt vasthouden of commentaar op de leiding. Een patroon waaruit dus recidivisme valt op te maken.

Daarnaast loopt hij niet over van de verdedigende kwaliteiten, hetgeen op zich niet zo’n groot probleem is. Ware het niet dat het kunnen verdedigen in de zone tegenwoordig een vereiste is in het betaald voetbal.

Daartegenover staat natuurlijk wel dat Samir een speler is die op alle aanvallende posities uit de voeten moet kunnen. En hij beschikt over een aantal mooie passeerbewegingen en een behoorlijke demarrage aan de bal. Kortom, een speler met kwaliteiten die je niet bij veel andere spelers zult aantreffen. En daar hebben we dus de paradox.

Deze lijkt bovendien nog versterkt te worden door een op handen zijnd vertrek van zowel Harry Gommans als Joos van Barneveld. We zitten al niet te dik in de aanvallers en op externe versterking hoeft al helemaal niet gerekend te worden. Blijkbaar verkeren we in een situatie waarin we in de meest ernstige mate de tering naar de nering moeten zetten.

Vrolijk word ik er in ieder geval niet van, kosjer lijkt het allerminst met het oog op de nabije toekomst. Want HOE moeten we verder ALS we onze trots, lees: de spelers uit de jeugdopleiding, de laan moeten uitsturen? Ergens schort er toch iets aan het bastion De Jeugdopleiding. Zeker, de grootste talenten moeten nu, debet aan de financiële malaise, versneld worden gebracht naar het 1e elftal.

Het zal een oplettend oog echter niet zijn ontgaan, dat niet alleen Samir el Gaaouiri, maar meerdere spelers uit de eigen jeugd groeistuipen vertonen. Hetzij op fysiek, hetzij op mentaal gebied. Daarin schuilt de kern van alle sportieve teloorgang die Fortuna ondergaat. Dan mag techniektrainer Jan Janssen in Dagblad De Limburger roepen dat er in Nederland zijns inziens te weinig op techniek wordt getraind en dat de trainers van de vier Limburgse profclubs kapotte knieën hebben en niks fatsoenlijk kunnen voordoen, het is in het geval van Fortuna een verbloeming van de ware tekorten.

En beste Jan, was het bovendien niet zo dat de door jou onvolprezen Wiel Coerver vaak snoeihard was in mentaal opzicht voor zijn spelers? Nee, van “zeikerdjes” was hij niet echt gecharmeerd. Eén van de beste poulains van Coerver, Frans Thijssen, hebben we bovendien een tijdlang en verspreid over 2 periodes in onze gelederen mogen koesteren. En zeg nu eerlijk, hoewel klein van gestalte stond Thijssen op fysiek en mentaal gebied zijn mannetje. Helaas, vroeger, vervlogen tijden. Het is de realiteit die alles en iedereen inhaalt.

Tot slot: De beste wensen voor eenieder die Fortuna Sittard een warm hart toedraagt, tot ziens in 2004!

Gegroet,

One Way

P.s.: Trainer Hans de Koning werd in 1993 als speler afgekeurd aan de gevolgen van een verbrijzelde heup. Naar verluidt, valt het nog best mee met zijn knieën.