Fortuna is begonnen aan haar afscheidstournee van de eredivisie. De spelers zullen nog vijftien maal plichtmatig optreden, maar ze hebben zich wel voorgenomen in stijl afscheid te nemen. Het zal spectaculair en doelpuntrijk zijn en dat was het in Doetinchem…


26 Januari 2001

That’s all folks!

De Graafschap 5 Fortuna Sittard 0
Doelpuntenmakers: 27. Van den Brom 1-0; 40. Van Vossen 2-0; 68. Van Vossen 3-0; 78. Van Leerdam 4-0; 89. Meerdink 5-0
Opstelling: Hesp, Van der Hoeven (45. Heering), Dirkx, Volmer, Hermans, Emeran, Van Dieren, Haeldermans, Rook (62. Krijgsman), Cramb, Hamming (81. Akerboom).
Toeschouwers: 10.250
Scheidsrechter: Jol
Geel (Fortuna): Van der Hoeven, Dirkx
Rood (Fortuna): Volmer

Het is zaterdag de 26ste vandaag, een dag waar we al lang naar hebben uitgekeken: de winterstop is voorbij! Aan het jaar 2001 is dus een einde gekomen. Een jaar waarin we van de ene verbazing in de andere vielen. Een van de gevolgen van het bij vlagen briljante voetbal van afgelopen jaar is het behoorlijk explosieve mengseltje dat zich onder het Wagner & Partners Stadion heeft gevormd. We hebben nog slechts zestien wedstrijden te gaan waarin we opnieuw het vege lijf moeten zien te redden. Opnieuw? Ja opnieuw, de afgelopen jaren hebben we ook in een dergelijke situatie gebivakkeerd. Maar zo slechts als we er nu voorstaan hebben we er nog niet voorgestaan.

Anyway, om 15.45uur vertrekken er vanuit Sittard drie bussen richting Doetinchem en uit betrouwbare bronnen hebben we al vernomen dat dat zeker niet de hele Fortuna afvaardiging in Doetinchem zal zijn. Kortom, Fortuna zal een behoorlijk groep supporters op de been gaan brengen, daar zal het dus niet aan liggen.

De drie uur durende busreis naar Doetinchem verloopt rustig. Slechts een afvaardiging van de JGZ (ik geloof Jongerenkern Geleen Zuid) houdt de gemoederen enigszins bezig. Het niveau van de verzonnen liedjes geeft echter te denken…

Als we dan om 18.15uur zesmaal over een drempel gaan en voor de derde maal het spoor oversteken, weet de ervaren Fortunees genoeg: we zijn op de Vijverberg. 75 Minuten te vroeg dus, wat dat betreft is er in 2002 niets veranderd.

Op de Vijverberg zelf is ook niets veranderd. Het programmaboekje heeft nog steeds een onhandig groot formaat. Maar misschien is er iets op culinair vlak veranderd in de Achterhoek?

We maken een setje gloednieuwe Goodyearjassen open, trekken ze aan en sluiten aan in de rij. We zien op de menulijst dat er progressie is. Naaste het gebruikelijke broodje bal zijn er nu ook knakworsten en – erg revolutionair – een broodje saté. Saté? Dat heb ik nog nooit gezien in een stadion! Het slechte nieuws voor De Graafschap is dat de Goodyearcommissie helemaal geen fan is van saté. Dus als ze het voor ons op het menu hebben gezet, hebben ze pech gehad. Van de andere kant, waarom nemen we niet een broodje saté? In Doetinchem smaakt niks naar wat je verwacht, dus het laatste waar dat broodje saté naar zal smaken is saté! Toch doen we het niet, we gaan voor het broodje bal zoals de afgelopen jaren: het ziet er opnieuw niet uit, het is niet te vreten en dus opnieuw geen sterren voor De Graafschap.

Terug in het stadion zien we dat dat behoorlijk vol begint te lopen en dat geldt zeker ook voor ons vakje. Uiteindelijk zijn er zo’n 300 Fortunezen op de wedstrijd afgekomen. Ze komen niet alleen uit Sittard, maar ook uit Genk, Geel en Venlo. Er staan zelfs enkele spelers in ons vak. We zien Van Barneveld, Tychon, Steegs, Haine en Bertjens.

De spelers zijn nu bezig met de warming-up en we kunnen dus zien wat Koning/Koek in gedachten hebben. Er zijn eigenlijk twee verrassingen te melden. Rook vervangt de geschorste Landerl op de linksbuiten positie. Ik had eigenlijk verwacht dat Stijn de stofzuiger wel op die plek zou komen te spelen en Rook centraal op het middenveld. Ik bedoel als je dan toch besluit om Stijn (met handschoenen nota bene….) op te stellen, dan wel graag in een positie waar hij de minste schade aanricht…

Tweede verrassing is Van der Hoeven in de basis als rechtsback en Emeran als rechtshalf. Van der Hoeven heeft voor de winterstop toch ook fout na fout gemaakt en als Heering inviel gebeurde er tenminste wat. Ja, Heering verdedigt niet mee, maar Emeran dan wel?

Hoe dan ook, hier moeten we het blijkbaar mee doen. De tegenstander? De Graafschap uit is één van de mysteries van het Sittardse voetbal. Nooit wonnen we op de Vijverberg in de eredivisie, hetgeen de Vijverberg een 16de plek in de Happy Hunting Ground ranglijst oplevert. In De Kuip en in het Philips stadion halen wij nog meer punten weg dan op de Vijverberg en wie weet waarom mag het zeggen? Nou ja, nu we opzoek zijn naar punten is dat dus niet het beste vooruitzicht…

De scheidsrechter dan? Dick Jol staat keurig derde op de meest favoriete scheidsrechterslijst, maar toch ver achter Bossen en Van Egmond, maar toch: hij is ons zelden slecht gezind.

We zoeken nog een mascotte, maar vinden hem niet en daarmee besluiten we de voorbespreking. Tijd voor de wedstrijd van de waarheid: als we vandaag niet winnen, kunnen we inpakken.

De wedstrijd begint zoals dat hoort met een reuze kans voor de tegenpartij. Ditmaal is het Van Vossen die al in de eerste minuut vrij op Hesp aan kan. Gelukkig keert Hesp diens schot, zodat het 0-0 blijft…

De wedstrijd golft vervolgens op en neer met De Graafschap de iets betere ploeg. Zij krijgen enkele mooie kansen, met name Turpijn, maar na twintig minuten had het gewoon 0-1 moeten staan. Cramb maakt een mooie loopactie, die op waarde wordt geschat door (ik dacht) Hermans, die met een leuk passje Cramb schuin vrij voor Postma zet. Helaas krijgt Cramb de bal niet langs Postma zodat het 0-0 blijft na een minuutje of vijfentwintig.

Daarna gaat het mis. We schrijven de 27ste minuut als De Graafschap een vrije trap krijgt te nemen. De bal komt op het hoofd van Van den Brom en die knikt mooi over Hesp heen. Een klassieke dekkingsfout dus: 1-0.

En dat is een fout die in Doetinchem voor ons altijd ernstige gevolgen heeft want als De Graafschap op voorsprong komt, trekken ze zich massaal terug, laten de tegenstander komen en gokken op de counter. Voor de derde maal op rij ontvouwt zich dit scenario. Twee jaar geleden stond het na 7 minuten 1-0 en daar bleef het bij omdat ze het niet goed uitcounterden. Vorig jaar stond het na 20 minuten 1-0 en werd het 5-1 met de voor Duut noodlottige consequenties, en vandaag? Tja we zullen wel zien, maar de voortekens zijn niet gunstig. Fortuna heeft dit seizoen al vaak getoond defensief behoorlijk kwetsbaar te zijn, maar als we ver van de goal gingen spelen was het helemaal dramatisch. Als je dan balverlies lijdt, moet je snel omschakelen en als we ergens niet goed in zijn is het wel omschakelen…..

Het gaat nog een tijdje goed op het veld en onder leiding van de enige speler op niveau (Cramb) komen we zelfs een beetje terug in de wedstrijd. Cramb vecht voor wat ie waard is en als ie ziet dat dat in ons vak gewaardeerd wordt, gooit ie nog maar eens de beuk erin. Als een stoomwals loopt hij een speler van De Graafschap overhoop. Jol maant Cramb tot kalmte en verrek Cramb heeft geleerd van zijn eerdere aanvaring met Jol in Alkmaar en houdt zich rustig. Hartverwarmend die inzet, nu die andere tien nog….

Vlak voor de rust gaat het toch nog een keer mis, een countertje van De Graafschap eindigt via Valeev bij Van Vossen die ongehinderd binnentikt: 2-0. Als trouwe volgers van de club kijk je elkaar dan maar even aan. Niemand hoeft iets te zeggen, maar we begrijpen allemaal verdomde goed dat het eredivisieschap ons uit de vingers glipt. En dat doen pijn. En het doet nog meer pijn als je betracht dat de eredivisiestatus wordt verspeeld door een stelletje klojo’s die als ik de berichtgeving in de pers mag geloven meer met hun persoonlijke toekomst bezig zijn dan met de toekomst van Fortuna Sittard.

Onze Belgische vrienden van Geel hebben er ook genoeg van. Een van hen zoekt het hogerop. De manier waarop hij in het scheidingsnet tussen het uitvak en de Spinside klom was toch wel indrukwekkend. In ieder geval indrukwekkender dan datgene wat er zich op het veld afspeelde.


Naast zitplaatsen heb je in stadions tegenwoordig ook hangplekken!

En als hij dan weer uit het net is gekomen, bedwingt hij met opvallend gemak een drie meter hoog ijzeren hek om vervolgens de gehele Spinside uit te nodigen voor een gezellig onderhoud. Een knap staaltje acrobatiek, maar de politie maakt er vrij snel een eind aan, net zoals Jol dat op het veld doet. Ruststand: 2-0.

Tja, daar staan we dan. 2-0 Achter in een wedstrijd die we moeten winnen om enigszins uitzicht te houden op behoud, maar je moet wel een ongelooflijke optimist zijn om te geloven dat het vanavond nog goed komt.

Tweede helft dan maar. De Graafschap trekt zich terug, precies zoals je dat verwachten mocht. Fortuna laten komen, om er vervolgens genadeloos overheen te counteren. Fortuna heeft het eerste kwartier de bal en omdat De Graafschap de talloze mogelijkheden om een geslaagde counter op te zetten zelf om zeep helpt door verkeerd te kaatsen, lijkt het erop alsof wij de Superboeren in de greep hebben. Maar dat is de schijn die bedriegt.

Toch hadden we in die fase de aansluitingstreffer kunnen maken, want het gepruts van De Graafschap achterin begon toch wel ernstige vormen aan te nemen. Maar als een vrije kopkans van een metertje of vijf voor de goal niet aan Volmer besteed is, kunnen we de koffers maar beter inpakken. En hadden we dat maar gedaan, want wat er in het restant van de wedstrijd gebeurt is niet echt bevorderlijk voor de gemoedstoestand van de gemiddelde supporter in het uitvak.

Niet dat wij slechter gaan spelen of zo. Wij halen in deze wedstrijd een zeer constant niveau, nee het is de tegenstander die iets beter gaat spelen. Simpele balletjes komen nu wel aan, iets wat je van een beperkte eredivisieploeg mag verwachten. En dan gaat het compleet mis. In de 68ste minuut wordt Van Vossen op pad gestuurd. Niemand legt hem een strobreed in de weg en dus kan hij eenvoudig de 3-0 aantekenen. En dat is dan de definitieve nekslag. Vijf minuten later mag Valeev doorlopen naar Hesp, maar Volmer steekt er een stokje voor terwijl het gebruik van stokjes niet is toegestaan: exit Volmer.

Wat een ontluistering. Het hele seizoen is al een martelgang, maar het lijkt wel alsof we hier naar een samenvatting zitten te kijken van de eerste competitiehelft. Je kent dat wel zo’n tweedelige serie, waarbij je voor uitzending van deel twee nog even opgefrist wordt over deel één. Fortunezen denken overal aan, ook aan dit soort details. Hoe dan ook, op het veld gaat het van kwaad tot erger. De gebreken worden pijnlijk duidelijk. Ten eerste is er natuurlijk een schromelijk tekort aan kwaliteit. Als je zo speelt als wij doen met een hoop ruimte in de rug en een tegenstander die graag gebruik wil maken van die ruimte dan moet je beschikken over een zekere mate van spelinzicht, zodat je ziet waar de problemen ontstaan en de problemen in de kiem kunt smoren, maar voor dat laatste heb je handelingssnelheid nodig en daar hebben de Fortunezen ook al weinig kaas van gegeten.

En natuurlijk zou je dat soort gebreken met inzet nog een stuk kunnen compenseren. Zeker als je een tegenstander treft die ook bepaald geen florissante indruk achterlaat. Maar ja, inzet wat is dat voor vaag woord? Ik geloof dat Maessen de laatste was die aantoonde met beperkte middelen maar een hartverwarmende inzet nog een heel stuk te kunnen komen. En dan had je nog ene Pfennings, maar die toonde zoveel inzet dat ie weggesaneerd werd.

Nee het bestuur zag meer in types als Dennis Krijgsman. Onze Dennis, al jaren het toonbeeld van pure desinteresse, mag ook vandaag een half uurtje invallen. Wat volgt is een invalbeurt alla Groningen, waarin hij het klaarspeelde een half uur lang in een modderpoel te staan zonder er een smerige broek aan over te houden. Het leverde hem van Verel een verbanning op. Het ergste daarvan was nog dat Krijgsman niet in de gaten had waarom hij eigenlijk geschorst werd. En als je hem vandaag ziet wandelen over het veld, krijg je de indruk dat hij het nog steeds niet heeft begrepen. We noteren in een half uur één sliding. Tot zijn genoegen constateert hij dat zijn broek vuil is dus zit zijn taak erop. Op dat soort jongens kun je bouwen.

De wedstrijd gaat rustig verder. In ons vakje blijft het onrustig, maar het deurtje onderaan het vak blijkt van degelijke kwaliteit. Op het veld herhaalt De Graafschap de actie die leidde tot de 3-0 nog een stuk of vijf keer. Tweemaal levert het een treffer op. Eentje van Van Leerdam en vlak voor tijd nog eentje van Meerdink. Mooie treffers, maar het mag ook allemaal. Het eindigt dus in 5-0.

De spelers nemen nog afscheid van ons en dan zoeken we de bus maar weer op, waar de stemming niet al te best is. We nemen de stand van zaken nog maar eens door. Deze 5-0 nederlaag betekent dus dat we nu onze laatste serieuze kans op behoud verspeeld hebben. En wie dat behalve Koning/Koek (die worden betaald om het geloof erin te houden) nog wil gaan ontkennen, moet zich maar afvragen waar die punten vandaan moeten komen. We zijn volstrekt kansloos tegen De Graafschap en de tegenstanders in de laatste vijftien wedstrijden zullen alleen maar sterker zijn.

En dus is het als club wellicht interessant om (net als sommige spelers) maar eens in de toekomst te gaan kijken. Spelers die hebben aangegeven niet meer voor ons te willen spelen komend seizoen (en dat in het veld ook laten blijken), gaan maar thuis op de bank zitten. We zijn per slot van rekening geen charitatieve instelling. Spelers die nog een doorlopend contract hebben, maar te beroerd zijn om zich in te zetten, gaan ook maar de bloemetjes buiten zetten. Ten slotte hebben we nog de categorie spelers die niet goed genoeg zijn voor de eredivisie, maar er nog alles aan proberen te doen om er iets van te maken. Zij vullen de lege plekken in het veld in die ontstaan omdat we niet voldoende jeugdspelers in de selectie hebben die het volgend jaar moeten gaan maken. Want dat moet het streven van de rest van het seizoen zijn. Types als El Gaaouiri en Gommans moeten nu speeltijd krijgen, waar zij (en wij) volgend seizoen hun voordeel mee kunnen doen.

We vullen op basis van de wedstrijd tegen De Graafschap (die dus behoorlijk representatief was) ook maar even wat namen in. In categorie 1 nemen plaats Hermans, Dirkx en wellicht Gerritsen en Van Dieren. Die laatste twee tonen tenminste nog inzet en daar kunnen onze jeugdspelers zich wellicht aan optrekken. Slechts onder die voorwaarden zijn ze handhaafbaar.

In categorie 2 nemen we Krijgsman en Emeran op. Het is gewoon schandalig wat die twee presteren.

En tenslotte hebben we nog categorie 3 en daarin zitten types als Rook en Van der Hoeven. Ze werken tenminste hard, alhoewel het weinig zoden aan de dijk zet.

Tja en dan hebben we nog de categorie “onbekend”, want ik weet ook niet wat er met Stijntje moet gebeuren….

De busreis verloopt voorspoedig, want we halen een beproefde methode om dit soort nare tochtjes door te komen van de kast: pils! En dat helpt! Je hoort wel eens mensen roepen dat geld dat je besteedt aan drank, weggegooid geld is. Nou, ik heb vandaag een hoop geld over de balk gegooid, maar die pilsjes waren het dubbel en dwars waard. Achter in de bus voert het JGZ nog steeds het hoogste woord. Een van de afgevaardigden stelt in één van zijn zelf gecomponeerde liedjes de vraag of hij zijn moederkoek terugmag. Tuurlijk jongen, omdat je het zo netjes vraagt…..