Sunday Oliseh wordt de 33ste trainer in het 49ste seizoen van Fortuna Sittard. Zijn 32 voorgangers waren Nederlander of in het geval van Georg Kessler in Sittard opgegroeid. Oliseh heeft dus een primeur: hij wordt Fortuna’s eerste echte buitenlandse trainer.

 

 


Sunday Oliseh – geboren in 1974 – groeit op in Abavo (Nigeria) een plattelandsstadje in de Niger Delta. Zijn voetbaltalent levert hem in 1989 een contract op bij Bridge FC (destijds Julius Berger FC) uit Lagos in de Nigeriaanse hoogste divisie. De kwaliteiten van de defensieve middenvelder worden al gauw opgepikt door Belgische scouts die hem een seizoen later naar de Belgische bekerhouder RFC Liège halen.

Daar speelt hij vier seizoenen, maar een transfer naar het Italiaanse AC Reggiana – uitkomend in de Serie A – verdient hij niet in België maar in de Verenigde Staten. Oliseh is inmiddels uitgegroeid tot international voor Nigeria dat vriend en vijand verbaast op het WK 1994. Italië stopt de opmars van Nigeria in de achtste finales en neemt Oliseh mee.

Reggiana wordt geen succes voor Oliseh, want de club degradeert in zijn eerste seizoen; Oliseh vindt onderdak bij 1. FC Köln, waar hij twee seizoenen in de Bundesliga speelt. Opnieuw levert Oliseh zijn opvallendste prestatie niet bij zijn club, maar met zijn land. Oliseh wint met Nigeria de gouden medaille op de Olympische Spelen van Atlanta door Brazilië in de halve en Argentinië in de finale te verslaan.

Na twee jaar Keulen, verhuist hij bij aanvang van het seizoen 97/98 naar Amsterdam. In zijn eerste seizoen met Ajax wint hij de dubbel (landstitel en beker); in zijn tweede seizoen de beker ten koste van Fortuna Sittard in de finale. Tussendoor neemt hij met Nigeria ook deel aan het WK 1998 in Frankrijk, waarin Nigeria opnieuw strandt in de achtste finales.

Na Ajax volgt een teleurstellend seizoen bij Juventus, waarna hij tekent bij Borussia Dortmund. Hij zal er drie seizoenen spelen en een landstitel pakken in het seizoen 01/02. Een bekroning van het seizoen middels een derde WK-deelname komt er niet. Oliseh wordt niet geselecteerd en stopt dan maar als international (54 interlands in totaal).

Aan de start van het seizoen 03/04 leent Dortmund hem uit aan VfL Bochum dat met Oliseh in de ploeg zijn beste klassering ooit behaalt in de Bundesliga (vijfde). Het jaar nadien verhuist hij terug naar België om te gaan spelen bij KRC Genk, waar hij in januari 2006 halverwege het seizoen een punt zet achter zijn spelerscarrière.

Aan de start van het seizoen 2006/2007 duikt Oliseh, die zich in België heeft gevestigd, op bij KAS Eupen dat hem aanstelt als sportief adviseur. Hij blijft een seizoen in het Oostkanton. Het seizoen 07/08 is hij niet verbonden aan een club; het jaar nadien accepteert hij zijn eerste baan als trainer. Hij gaat aan de slag bij derdeklasser Royal Cercle Sportif Verviétois. Hij blijft er één seizoen zonder prijs.

Lange tijd lijkt dat het einde van zijn trainersloopbaan, maar in juni 2015 krijgt hij de baan die hij al een tijdje ambieert: bondscoach van Nigeria. Een succes wordt het niet, want in februari 2016 stapt Oliseh op als bondscoach. De bond komt zijn afspraken niet na, aldus Oliseh.

Tien maanden later tekent hij een contract als hoofdtrainer bij Fortuna Sittard. De 33ste trainer van Fortuna Sittard; de eerste echte buitenlander, de eerste Olympische kampioen; de eerste BBC-pundit en zo zullen er nog wel een paar primeurs zijn.

Een goed paard is nog geen goede ruiter’, zei Co Adriaanse ooit over Marco van Basten. Een goed paard was Sunday Oliseh zeker, de komende anderhalf jaar mag hij aantonen een goede ruiter te zijn. Echter, een goed paard zal geen goede ruiter worden als de stal (lees: de organisatie) niet op orde is. Ik ga er vanuit dat Isitan Gün achter de coulissen de stal nog steeds aan het uitmesten is. Dat kost tijd (want het stonk er behoorlijk), het zij zo.

Riccardo Welters