Mist, mist, mist! Het is altijd wel grappig als weersomstandigheden een wedstrijd beïnvloeden. Als je oren belangrijker worden dan je ogen, geeft dat een aparte dimensie aan een wedstrijd. Fortuna verloor overigens, maar deze keer met opgeheven hoofd.


28 November2003

Fortuna Sittard verliest duel; niet haar eer

Heracles Almelo 3 Fortuna Sittard 1
Doelpuntenmakers: 35. Gommans 0-1; 42. Rose 1-1; 72. Jansen 2-1; 81. Rose 3-1
Opstelling: Baart, Geerinckx, Akerboom, P. Janssen, Steegs, Rajcomar (83. Tychon), Daemen, Joosten, Cagnazzo, Van Barneveld (83. Taihuttu), Gommans.
Toeschouwers: 5.200
Scheidsrechter: Blom
Geel (Fortuna): Akerboom
Rood (Fortuna): –

Het is vrijdagmiddag, de klok passeert 15.30uur en dus is het de hoogste tijd om de boel de boel te laten en ons richting Almelo te vervoegen.

De auto is goed gevuld en in gezwinde pas gaat het over de Napoleonsbaan. Wat dan al opvalt is dat naarmate we verder naar het noorden rijden (of is het naarmate de tijd vordert?) de mistflarden steeds talrijker en dikker worden.

In eerste instantie stemt dat tot tevredenheid. Een beetje mist kan namelijk geen kwaad, want als Fortuna weer zo dramatisch speelt als de afgelopen weken kan de mist een zalvende werking hebben: het ergste geschutter wordt dan namelijk aan ons zicht onttrokken. Rond Nijmegen beginnen we ons echter toch wat meer zorgen te maken: de mist wordt zo dik dat het doorgaan van dit duel op losse schroeven komt te staan.

Die vrees is helemaal verdwenen als we rond 19.00uur het Polman Stadion in Almelo bereiken. Het is er namelijk kraakhelder rond die tijd.

In en rond het stadion is dan nog niets te doen. Slechts in het fitness centre op de tweede verdieping in het stadion is bedrijvigheid waar te nemen. Daarnaast is ook de Plusmarkt nog open. Zien we hier de toekomst van het W&P Stadion, alleen dan in veel realistischere proporties (want minder bombastisch)?

Hoe dan ook, in het uitvak nemen we een broodje dat Heracles gratis beschikbaar stelt aan uitsupporters. Toch een aardige geste van de Almeloërs! De Goodyear commissie zal zich daardoor echter niet laten beïnvloeden. De afrekening vindt plaats op basis van warme maaltijden, niet op basis van koude broodjes. De breedte van het assortiment bij Heracles scoort een ruime voldoende, alhoewel een broodje kroket ontbreekt. Dus gaat de commissie voor een broodje hamburger. Niet slecht, alhoewel een beetje aangebrand. Voldoende dus, maar geen sterren. We gaan toch geen sterren uitdelen in Almelo (of all places…).

Op het veld is de warming-up bezig. Niet alleen de spelers warmen zich op, ook het weer draait op volle toeren. Even hoop je nog dat die rook afkomstig is van het fitness centre, maar al snel wordt duidelijk dat het mist is die Almelo heeft bereikt…

En die mist wordt zo dicht dat dit wel eens een moeilijk avondje ‘voetbal kijken’ kan gaan worden. In de mist zien we wel dat Koning een basisplek heeft ingeruimd voor Dave Joosten. Samen met Tom Daemen en Dario Cagnazzo moet hij een blok op het middenveld gaan vormen. Prince Rajcomar is de enige middenvelder die aanvallende ambities zal hebben.

Voorin – wellicht voor het laatst – Harrie Gommans die samen met Joos van Barneveld voor gevaar moet zorgen. Achterin geen wijzigingen ten opzichte van vorige week.

Het mag duidelijk zijn: Koning gaat hier in Almelo geen open huis houden, en dat lijkt een verstandige beslissing.

De tegenstander? We nemen het programmaboek (een boekje kun je zo’n op A4-formaat gedrukt blad niet noemen!) erbij en zien dat er geen oud Fortunezen onder contract staan bij Heracles.

Het stadion is ondertussen aardig volgelopen met Heraclieden. Helaas niet echt met Fortunezen, we tellen er precies 20.

Tijd voor de wedstrijd. De mist is niet opgetrokken, maar ook niet dikker geworden. Conclusie: vanaf onze positie, hebben we zicht tot net iets verder dan de middenlijn. Rein Baart staat aan onze kant, dus mochten er Fortuna aanvallen plaats vinden in de eerste helft dan gaan wij daar niets van meekrijgen…

En dat geeft dit duel toch wel een aardige dimensie. De afgelopen weken waren bar en boos, zelfs de illusie dat er aardig gevoetbald werd kon je niet standhouden omdat het zwakke spel simpelweg zichtbaar was. Vandaag is het niet zichtbaar. Dus elke keer als de bal de middenlijn passeert en verdwijnt in de mist mag je rustig dromen van fantastische aanvalspatronen, zonder dat iemand je ruw van je roze wolk kan stoten.

Hoe dan ook, in de beginfase hebben we meestentijds een aardig beeld van het duel. En dat betekent dus dat het spel zich op onze helft afspeelt. Jo Geerinckx heeft nogal wat moeite met zijn tegenstander. Toch weet hij de zaak meestentijds nog wel te corrigeren, waardoor Heracles niet echt gevaarlijk wordt.

En dat is een meevaller. Fortuna speelt goed gegroepeerd waardoor de ruimtes voor Heracles beperkt zijn. En daar hebben de Almeloërs behoorlijk wat moeite mee, want echt knappe reddingen hoeft Baart niet te maken. Marcel Akerboom krijgt geel voor het wegtrappen van een bal. Tjonge jonge meneertje Blom, die kaart was toch wel erg makkelijk gegeven…

Fortuna overleeft dus zonder kleerscheuren het eerste half uur. Stellen we aanvallend iets voor? Zoals gezegd, geen idee. Als er iets gebeurt, ontgaat het ons!

We begeven ons naar de 35ste minuut. Heracles heeft nog steeds geen grip op Fortuna en de bal bevindt zich in het mistgebied (we zijn dus in de aanval). En dan ineens zien we toch iets heel vreemds. De Fortunezen lijken een kamikaze tactiek uit te voeren. Alle verdedigers verlaten hun stellingen en spoeden zich naarvoren. Het lijkt wel F’jes voetbal, want alle Fortunezen lijken zich te verzamelen rond één punt. Vreemdgenoeg maken de Heraclieden – die zowel de bal als alle ruimte hebben – daar geen gebruik van. Het stadion is muisstil zoals al de gehele eerste helft.

En dan helpt de speaker ons uit de verwarring: de score is 0-1 door een treffer van Harrie Gommans.

Ah, dat is het: we hebben gescoord! Met enige vertraging juichen we dan maar in het uitvak voor iets wat we niet gezien hebben!!!

Kijk aan, Fortuna neemt hier brutaal de leiding in Almelo. Het kan vreemd gaan in voetbal. De wedstrijd gaat verder en iets (bestaat er zoiets als voetbalintuitie?) zegt me dat Fortuna een fraaie kans op 0-2 heeft laten liggen. Gezien heb ik het niet, maar je voelt – een paar minuten na de eerste de treffer als we weer op de Heracles helft actief zijn – eerst een siddering door het stadion gaan gevolgd door algehele opluchting.

Je ziet het niet, maar je voelt gewoon dat we akelig dicht bij 0-2 moeten zijn geweest….

En als dat dan waar is (?), dan zijn we ook onmiddellijk gestraft voor het niet benutten van die tweede kans, want even voor rust valt zomaar de 1-1 binnen.

Heracles krijgt een vrije trap die netjes wordt voorgeslingerd. Yuri Rose loopt er tegenaan, Paul Janssen komt te laat en voor Baart is er geen houden meer aan: 1-1.

Vlak voor rust incasseren we dus de (verdiende) gelijkmaker. Toch wel jammer dat zij die maken uit een (verdedigbare) stilstaande fase en niet uit een surplus aan voetballende kwaliteiten waar weiniger aan te doen zou zijn geweest.

De 1-1 tussenstand wordt ook de ruststand. Tijdens de rust wordt op het veld een competitie ‘wie raakt het vaakst de lat?’ gehouden. Op de tribune horen we voor het eerst vanavond geluid: het publiek deint mee op één van Frans Bauer’s laatste hits. Maar als de rust zowat voorbij is, zien we dat er in het Heracles publiek nog meer wijzigingen hebben plaatsgevonden. Een gedeelte van het publiek achter de goal van Baart is naar de overkant gelopen. Dat kan hier blijkbaar allemaal zomaar!

Tweede helft dan maar. De mist verhult nog steeds datgene wat zich afspeelt aan de overkant. Nu Heracles naar die kant toespeelt en Heracles nog steeds de spelbepalende ploeg is, worden onze oren definitief een belangrijker waarnemingsorgaan dan onze ogen.

De fans van Heracles achter de goal die we niet kunnen zien, gaan nu ineens fanatiek achter hun ploeg staan. Waarom nu wel en in de eerste helft niet, vraag je je dan af?

Hoe dan ook, het spelbeeld is simpel. Heracles valt aan, wij proberen dat tegen te houden en waar mogelijk te counteren. Als we op het aantal oeh’s af mogen gaan, krijgt Heracles al snel drie kansen. Daarna duikt ineens Rajcomar aan de rechterkant uit de mist op. Hij ontwijkt de buitenspelval en snelt richt keeper Van Loo. Hij is sneller dan iedereen, maar kan helaas niet naar binnen snijden waardoor hij zal moeten schieten vanuit een moeilijke hoek. Maar toch, de bal gaat rakelings langs de tweede paal naast het doel.

En ook in het verdere verloop van de tweede helft zien we deze patronen. Heracles drukt Fortuna dan wel terug, maar de groen/gelen blijven gevaarlijk op de counter met de snelle Rajcomar.

Ik zou best wel iets willen zeggen over de kansen die Heracles zich waarschijnlijk uitspeelt, maar ik heb het niet gezien. En iets wat ik niet gezien heb, kan ik niet beschrijven. Als ik dat had gewild, had ik maar scheidsrechter moeten worden, die zien wel eens zaken die helemaal niet gebeurd zijn (knap!).

Wat ik dan wel nog gezien heb is een poging van Gommans om keeper Van Loo vanaf de middenlijn (of iets daarover) te lobben. Leuke poging, de bal was zelfs binnen het doelvlak, maar de keeper kon er toch makkelijk bij.

Twintig minuten voor tijd blijkt Heracles dan toch te scoren. Ik kan slechts meegeven dat ze uit een corner scoren (weer een stilstaande fase dus). Maar wie of wat: geen idee.

Fortuna staat nu dus op achterstand en zal iets moeten doen. Maar voordat de groen/gelen daar echt aan toe kunnen komen is de marge al op twee. Opnieuw kan ik niet veel meer melden dan dat de goal uit een corner wordt gescoord.

De protesten van de Fortunezen bij deze treffer zijn hevig. Blijkbaar was die treffer geen zuivere koffie, maar de protesten vinden geen gehoor bij de scheidsrechter.

En dus is het duel eigenlijk gespeeld. Koning probeert met Gino Taihuttu en Georges Tychon (die overigens als Gino Taihutti en Georgi Tychon worden aangekondigd door de speaker) voor Van Barneveld en Rajcomar het tij nog te keren. Twee directe wissels dus zonder allerlei ingewikkelde consequenties voor het middenveld, waar geen speler iets van snapt. Een verademing.

Levert dat nog wat op? Zeker, het levert Tychon een paar minuten voor het einde een enorme kans op om de slotfase nog spannend te maken. Hij klopt de complete verdediging op snelheid, passeert de keeper, maar speelt daarbij de bal te ver van zijn voet, waardoor hij ver moet uitwijken. En de tijd die hij daarmee verspeelt is net voldoende voor Leurink om Tychon’s uiteindelijke schot op de doellijn te keren.

Verder zien we nog een volley van Taihuttu. Het is jammer dat die bal smoorde op een lichaam van een Heraclied, want die schitterende volley had ik wel eens willen zien doorkomen.

Maar dat gebeurt dus niet en dan houdt de scheids ermee op. Eindstand: 3-1. De spelers doemen uit de mist op en applaudisseren richting ons. En dat is wederzijds. Ze hebben vandaag niet met zich laten sollen. En alhoewel de nederlaag terecht is, maakt dat zo’n nederlaag dragelijker.

Het lag ook aan de tactiek en de instelling. Iedereen had vandaag een simpele opdracht die naar behoren en met de juiste mentaliteit is uitgevoerd (behalve bij de stilstaande fases). Als dat gebeurt, kun je nog steeds verliezen, maar een vernedering wordt het dan nooit. Misschien is dat ook de les voor de toekomst: hou het vooral simpel. Alhoewel dat natuurlijk makkelijker te verkopen is in een uit- dan in een thuiswedstrijd.

Goed, dan gaan we ook maar. Nadat Paul Janssen ruiterlijk toegeeft schuld te hebben aan de eerste tegentreffer en Harrie Gommans hoopt dat de fans hem een mogelijke overgang naar Sparta niet kwalijk nemen ( ‘ik heb toch per slot van rekening altijd mijn stinkende best gedaan’), laten we de spelersbus achter ons.

Na een aarzelende start vinden we toch de terugweg naar de Westelijke Mijnstreek. Er gebeurt niet veel onderweg, maar het is toch bijna 02.00uur voor we er aankomen.