Wat doe je als je favoriete club op kiepen staat en op het punt om haar mogelijk laatste wedstrijd ooit te spelen? Juist ja, dan pak je als LB’er een vlucht naar Engeland om daar een weekendje te groundhoppen in the lower leagues.
Bovenstaande inleiding van dit verslag is natuurlijk niet de juiste weergave van onze gevoelens, maar toch kan ik deze deze gedachte niet helemaal loslaten als we op deze vrijdag inchecken voor de Ryanair-vlucht richting Manchester. Aan de werkelijke beweegredenen voor deze trip gaat een jarenlang gekoesterde wens vooraf. Een wens die uiteindelijk eindigt in een enorme teleurstelling, maar dat is iets waar we als doorgewinterde Fortunezen inmiddels karrenvrachten aan ervaringen mee hebben.
Het zal een paar weken na onze UK trip van afgelopen zomer zijn geweest, als ik besluit om contact te leggen met Steve. De Evertonian die ons van kaarten voorzag voor het uitvak op White Hart Lane. Mijn vraag aan Steve is hoe groot hij de kans acht op een paar extra kaarten voor de Merseyside derby op Anfield Road. Het antwoord van Steve komt vrij snel en is uitermate hoopgevend. ‘I’m quite sure it won’t be a problem. I normally get a decent allocations of tickets for this match’. Aangezien de hotels in Liverpool voor dit weekend razendsnel vol blijken te lopen en de prijzen dientengevolge stijgen besluit ik om het zekere voor het onzekere te nemen en boek een twin room in het Premier Inn hotel in Moorfields Liverpool.
Het is begin december als ik aan het kijken ben naar de wedstrijd tussen Middlesbrough en Everton in het kader van de Carling Cup. Everton wint deze wedstrijd uiteindelijk comfortabel met 0-2 en plaatst zich tengevolge daarvan voor de halve finale. Manchester City is de tegenstander. Na afloop besluit ik om eens te kijken voor wanneer de finale van deze cup staat gepland. Een korte zoektocht op Google verder en het antwoord is gevonden. ‘Sunday 28th February 2016!’ Een aantal ferme verwensingen verder, dat is immers in het weekend van de geplande Merseyside derby, besluit ik om contact te leggen met Steve, just in case. Deze geeft aan dat er geen enkele kans is op tickets voor deze wedstrijd.
Via andere contacten krijg ik echter een redelijk concrete toezegging dat het wel zal gaan lukken met eventuele finale tickets. Zover is het echter nog lang niet en vooral de andere halve finale wedstrijd bezorgt me een ongemakkelijk gevoel. In die wedstrijd neemt die andere club van Merseyside het op tegen Stoke City FC. De wet van Murphy in combinatie met Fortuna supporters. Erg veel redenen om te geloven in een goede afloop zijn er derhalve niet. En inderdaad, na afloop van beide semi finals rolt het worst case scenario uit de bus. Liverpool FC plaatst zich voor de finale op Wembley en Everton heeft een vrij weekend. Uiteindelijk krijgen we toch nog een soort van Merseyside derby te zien als we tickets bestellen voor de National League wedstrijd tussen Chester en Tranmere Rovers.
De Ryanair vlucht land wederom ‘stipt on time’ op Manchester Airport. Daar waar Michel even Manchester induikt om het boodschappenlijstje van Sacha af te werken reis ik alvast met de bagage door naar Liverpool. Een uurtje later arriveert ook Michel bij het hotel en begeven we ons naar de stad om een hapje te eten. De keuze valt op Friday’s en ook nu smaakt ‘the full rack of Jack Daniel’s glazed ribs’ weer uitstekend. Na afloop gaan we op zoek naar een pub in de buurt van ons hotel en uiteindelijk valt de keuze op’The Lady of Mann pub’. Helaas is er geen Foster’s verkrijgbaar, een ontwikkeling waar we dit weekend nog vaker mee geconfronteerd gaan worden. Op SkySports zijn we getuige van het haantjesgedrag tussen de heren Quigg en Frampton aan de vooravond van hun bokswedstrijd in Manchester . Het zorgt in ieder geval voor kleurrijke televisie.
Tegen 11.30pm besluiten we om terug te keren naar ons hotel. Immers de wekker zal de volgende morgen weer vroeg genoeg afgaan. Als we ‘s morgens om 7am arriveren bij de ontbijtzaal is het nog uitgestorven. De medewerkster van het hotel kijkt ons enigszins vreemd aan en geeft te kennen dat het ontbijt nog niet helemaal klaar is. Een half uurtje later hebben we dan toch een stevig Full English achter de kiezen en begeven we ons naar Lime Street Station om de trein te pakken naar ons uiteindelijk reisdoel van vandaag, York.
The Minstermen
Bij het plannen van de trip was er voor de zaterdag een redelijk uitgebreide keuze aan te bezoeken wedstrijden. Onder ander Bolton Wanderers en Blackpool behoorden tot de mogelijkheden. Toch valt onze keuze vrij snel en unaniem op een wedstrijd in de laagste professionele klasse van het Engelse voetbal. York City v Luton Town in League 2. Een kijkje op de Football Guide is genoeg om tot dat besluit te komen. Bootham Crescent is nog een ouderwets stadion dat helaas ook op de nominatie staat om gesloopt en vervangen te worden. Als alles volgens planning verloopt verhuist York City voor aanvang van het seizoen 2017-2018 naar hun nieuwe onderkomen, het York Community Stadium.
Tegen de klok van elven arriveren we in York. Rijkelijk vroeg aangezien de wedstrijd pas om drie uur zal plaatsvinden. Tijd genoeg dus om de historische binnenstad van York met een bezoekje te vereren. In de Kathedraal van York, the York Minster besluit Michel om een kaarsje te branden. Een gewoonte die ik inmiddels gewend ben geraakt van hem. Voor een rondleing door de kathedraal en de beklimming van de toren moet betaald worden. Iets waar we beiden weinig interesse in hebben en we besluiten York verder te verkennen.
Op zich is het een mooi historisch centrum, maar je bent er ook snel uitgelopen. Na een half uurtje houden we het dan ook voor gezien en gaan we op zoek naar een pub. De keuze valt op ‘The Thomas Inn’. Van buiten ziet de pub er uitnodigender uit dan van binnen. Het interieur is aftands te noemen en ook hier is weer geen Foster’s verkrijgbaar. Uiteindelijk neem ik genoegen met een Blue Moon en zoeken we een tafeltje op. Een ding wat opvalt aan York is de aparte geur die er hangt. Echt thuis te brengen is die niet, maar ik zou iedereen willen afraden om een parfum te ontwerpen die gebaseerd is op deze geur.
Veel karakteristieke straatjes in York
Nadat we de glazen geleegd hebben besluiten we om ons richting Bootham Crescent te begeven. Ditmaal is de routebeschrijving van The Football Guide niet helemaal nauwkeurig en als we aankomen bij ‘The Gate of India pub’besluiten we om daar even halt te houden en de precieze route uit te stippelen. Zoals Nederlands één na beste voetballer ooit verwoordde, ieder voordeel hep zijn nadeel. Gelukkig blijkt dat omgekeerd ook te gelden en enkele minuten later kan ik dan eindelijk genieten van mijn eerste Foster’s dit weekend.
Na het nuttigen van enkele pints begeven we ons op de juiste route naar Bootham Crescent en na een kleine wandeling door een typisch Engelse buitenwijk lopen we tegen het oude stadionnetje aan.
Bootham Crescent is gewoon de max!
Het stadion is geweldig gelegen midden in deze woonwijk. Als ik een buurtbewoner zou zijn zou ik enorm opkijken tegen het moment dat het stadion voor de laatste keer haar poorten sluit. Na enkele foto’s geschoten te hebben begeven we ons naar de ticket office van York om de online bestelde kaarten op te halen. Met die veilig op zak begeven we ons naar ‘The Pitchside Bar’, het supportershome van York City. Daar is het nog redelijk rustig en hebben we de zitplaatsen voor het uitzoeken. Het onderkomen is minstens drie keer zo groot als het honk van de Fortuna supporters en voldoet prima aan de eisen van deze lower league club. Vanuit de pub heeft men uitzicht op het veld en een groot gedeelte van Bootham Crescent.
Uitstekende social club bij York City
York City Football Club werd voor de eerste keer opgericht in 1908 en spendeerde 7 seizoenen in non league football (amateurniveau) voordat men in 1917 werd opgeheven. Vijf jaar later werd een nieuwe club opgericht, spelend in The Midland League. Zeven jaar na oprichting werd de club opgenomen in The Football League. Het hoogste niveau waarop York ooit is uitgekomen is de 2nd Division, het huidige Championship. In 2004 degradeerden ‘The Minsterman’, de bijnaam van York, vernoemd naar de beroemde kathedraal van York, naar The Conference. Acht seizoenen verbleef de club op het hoogste amateurniveau in Engeland, voordat men weer promoveerde naar The Football League. In de play off finale op Wembley nam men met 2-1 de maat van Luton Town, toevalligerwijs de tegenstander van hedenmiddag. Van 1922 tot 1932 speelde de club haar thuiswedstrijden op Fuldorgate, waarna men haar intrek nam op het huidige stadion, Bootham Crescent.
Wie beschikt er heden ten dage nog over een (deels) houten Main Stand?
Verschillende ‘Carlings’ verder is het tijd om onze plaats op te zoeken op de David Longhurst Stand. Op deze staantribune achter de goal is de fanatieke aanhang van ‘The Minstermen’ gehuisvest. Rechts van ons ligt ‘The Benenden Popular Stand’ (vernoemd naar shirtsponsor). Aan onze linkerkant ligt ‘The Pullman Main Stand’, de hoofdtribune op Bootham Crescent. Deze tribune beslaat maar 2/3 van de lange zijde en heeft twee open hoeken. In een van deze hoeken is ‘The Pitchside Bar’ gehuisvestigd. Tegenover ons ligt ‘The Prostate Cancer UK Stand’. Hoe deze tribune aan haar naam komt heeft geen verdere uitleg nodig. Deze onoverdekte staantribune is gereserveerd voor de uitsupporters. Bootham Crescent maakt op ons een prima indruk en we zijn blij dat we York City hebben bezocht voordat men gaat verhuizen naar naar het York Community stadium.
The Pullman Main Stand
Nadat we wat foto’s hebben geschoten van Bootham Crescent wordt het de hoogste tijd om de inwendige mens te versterken. Tenminste dat lijkt in eerste instantie een goed idee. Vijf minuten later als we bij de catering onze bestelling in ontvangst mogen nemen worden onze door de jaren heen toch redelijk geoefende magen zwaar op de proef gesteld. Gelukkig voor York City is de Goodyear commissie vandaag buiten dienst anders had de catering per direct haar deuren kunnen sluiten. De hamburger, geleverd in een magnetronzak, vormt een regelrechte aanslag op onze smaakpapillen. Na met pijn en moeite een halve hamburger meester te hebben gemaakt houdt ik het voor het gezien en dump de rest in een achtergelaten frisdrankbekertje.
De thuisploeg komt fanatiek uit de startblokken. ‘The Minstermen’ staan onder de rode streep en mogen zich langzamerhand zorgen beginnen te maken over hun Football League status voor komend seizoen. De eerste kans komt op naam van voormalig Celtic speler Derek Riordan. Zijn afstandschot verdwijnt net naast het het doel van Luton Town. Even later is het Vadaine Oliver die een goede kopkans krijgt. Helaas voor de thuisploeg weet hij de bal niet genoeg richting te geven. York City blijft in de eerste helft de dominerende ploeg maar weet het overwicht niet om te zetten in een doelpunt. Van Luton Town valt geen enkele aanvallende actie te noteren en de rust wordt derhalve ook bereikt met een 0-0 stand.
Ook in de tweede helft is York City in eerste instantie de bovenliggende ploeg. Geheel tegen de verhouding in komt Luton echter op voorsprong. Met ons uitzicht ernstig gehinderd door een rode rookbom, zien we nog net hoe Cameron McGeehan uit een corner op voorsprong kopt.
Het uitzicht is even crappy
York City laat zich niet uit het veld slaan door deze tegenslag en gaat op zoek naar de gelijkmaker. Vanaf de aftrap is het al bijna raak, maar met meer geluk dan wijsheid weet de verdediging van Luton Town redding te brengen na een enorme scrimmage in het strafschopgebied. De volgende kans voor de thuisploeg komt uit een vrije trap van Luke Summerfield. Luton doelman Luke Tyler brengt in eerste instantie redding maar de bal komt vervolgens voor de voeten van Dave Winfield die uit de rebound de bal tegen de paal ziet verdwijnen.
Driemaal is ditmaal echter scheepsrecht. Een terugspeelbal van Luton wordt onderschept door Bradley Fewster die de gehele verdediging van Luton zien hielen laat zien. Oog in oog met Luke Tyler blijft hij uiterst koel en schuift de bal beheerst in het vijandelijke doel. Na de gelijkmaker ontaard de wedstrijd in een gelijkopgaande strijd. Binnen vijf minuten is het wederom de uitploeg die reden tot juichen heeft als Jack Marriott de bal binnenkopt. Ook na deze nieuwe tegenslag weigert York het hoofd te laten hangen. Twee minuten voor tijd resulteert dat in de op basis van de getoonde inzet in de verdiende gelijkmaker. Wederom is het Bradley Fewster die de Luton verdediging in de luren legt met zijn snelheid en de bal in de verre hoek weet te plaatsen.
Diep in blessuretijd wordt Bootham Crescent echter alsnog in diepe rouw gedompeld als Olly Lee’s afstandschot York keeper Scott Flinders volledig verrast. De bal verdwijnt tot grote vreugde van de naar schatting 700 meegereisde fans van ‘The Hatters’ in de netten. Dit is de genadeklap voor het dapper strijdende York en niet veel later maakt scheidsrechter van dienst Geoff Eltringham een einde aan de wedstrijd.
Na afloop stroomt de Benenden Popular Stand razendsnel leeg
Na afloop begeven we ons op de terugweg naar het station. Daar aangekomen hebben we nog een klein uur de tijd alvorens we de trein terug naar Liverpool moeten pakken. Die tijd gebruiken we om een pint te nuttigen in ‘The York Tap’, een pub die tegen het station aan grenst. Met een half uur vertraging arriveren we in Liverpool, waar we een hapje eten in The Las Iguanas Bar om vervolgens de ervaringen van deze dag eens rustig te bespreken in ‘The Excelsior Pub’.
Sunday lunch at Chester
Ook deze zondag zijn we al vroeg uit de veren. In Engeland begint men een handje eraan te krijgen om bepaalde (risico)wedstrijden op de meest publieksonvriendelijke tijdstippen te plannen. Zo ook Chester FC v Tranmere Rovers. Een wedstrijd in de National League, het vijfde niveau in Engeland. Blijkbaar is er in het verleden bij wedstrijden tussen de beide clubs het nodige voorgevallen, waardoor op last van de politie voor dit tijdstip is gekozen.
Chester tegen Tranmere is eigenlijk een onvervalste derby. Beiden ploegen hebben we in het verleden al eens bezocht. Tranmere Rovers was destijds nog een club uit The Football League maar degradeerde vorig seizoen roemloos naar The National League. Voor de derde club uit Liverpool is het te hopen dat ze niet eenzelfde toekomst tegemoet gaan als clubs van vergelijkbare grootte. Clubs zoals Grimsby Town die maar niet weten terug te keren in The Football League of nog erger Stockport County FC die inmiddels nog een afdeling lager uitkomen.
Als we in Chester aankomen valt meteen de redelijk duidelijk aanwezige politiemacht op. Voor de rest is het nog erg rustig op het station. Vorige keer pakten we een taxi naar het Chester stadion. Aangezien we nu vrij vroeg zijn en er een inmiddels een waterig voorjaarszonnetje doorbreekt besluiten we de two miles naar het Deva Stadium lopend af te leggen.
Een kleine drie kwartier later staan we voor het Ticket Office van Chester om onze kaarten af te halen. Het is nog geen 10am, ruim twee uur voor aanvang van de wedstrijd. Michel en ik besluiten om derhalve maar eens te gaan kijken in het supportershome van Chester. Dat is inmiddels open, maar de bar is helaas gesloten en zal pas om 11am opengaan. Om de tijd te doden bladeren we wat in het programmaboekje en daar valt ons een naam meteen op. Steve McNulty, de robuuste ietwat gezette verdediger die vorig seizoen nog onze aandacht trok als speler van Luton Town bij ons bezoek aan Roots Hall, de thuishaven van Southend United. De inmiddels 32-jarige Scouser en product uit de Liverpool academy is teruggekeerd naar Merseyside en zal met al zijn ervaring ongetwijfeld een belangrijke speler zijn voor het op promotie jagende Tranmere Rovers.
Als om elf uur eindelijk de bar opengaat staat er inmiddels een redelijke een redelijk lange rij. Michel besluit een poging te wagen en komt tien minuten later terug met de bestelling. We blijken niet de enige Nederlanders te zijn die zijn afgekomen op deze wedstrijd aldus Michel. Na deze ‘pint’ besluiten we om onze plaatsen maar eens gaan op te zoeken. We hebben kaarten voor de Exacta Main Stand met ongenummerde zitplaatsen. Dat komt ditmaal prima uit aangezien het prima toeven is in het voorjaarszonnetje in Chester.
Protest tegen het vroege aanvangsuur
De supporters van Tranmere zijn hun club vandaag massaal achterna gereisd. De Swansay Stand achter de goal is uitverkocht en ook een gedeelte van The Centurion Community Stand is gereserveerd voor de away support.
Veel uitpubliek uit Birkenhead present
Ondanks de goede bedoelingen van Chester om er een echte derby van te maken heerst Tranmere eigenlijk van de eerste tot de laatste minuut. De uitploeg heeft duidelijk meer voetballend vermogen en vooral rechtsbuiten Adam Mekki valt op door zijn behendigheid. Chester weet zich nauwelijks een opening te creëren en houdt zich noodgedwongen vooral bezig met verdedigen. Ondanks enkele goede kansen weten ook de gasten niet tot scoren te komen gedurende de eerste 45 minuten en dus zoeken beide ploegen met een dubbelblanke stand de kleedkamers op.
Chester weet slechts sporadisch te dreigen
De rust wordt door veel supporters gebruikt om een soort van geïmproviseerde lunch te nuttigen. De een schrokt een doos bonbons naar binnen, de ander kiest voor enkele zakjes chips. Mijn buurman van twee plaatsen verder zweert vandaag bij koude drumsticks en voor de gezondheidsfreaks onder ons staan er aardbeien op het menu.
Ook in de tweede helft is er nauwelijks verschil in het spelbeeld. Chester weet zich in negentig minuten voetbal welgeteld één schamel kansje te creëren. En dat komt dan ook nog door een afgeweken kopbal die net naast het doel van Tranmere verdwijnt. De gasten blijven ondertussen op zoek naar de openingstreffer en zijn daar enkele keren dicht bij.
Twintig minuten voor tijd krijgt de ploeg van Nathan Jones dan eindelijk loon naar werken. Uitblinker Mekki wordt onreglementair gestopt in het strafschopgebied. De penalty wordt door James Norwood vervolgens onberispelijk binnengeschoten, 0-1. De meegereisde Tranmere fans gaan compleet uit hun dak. Hun ploeg is bezig aan een uitstekende reeks en staat nu dus voor bij buurtgenoot Chester.
De gastheren proberen na de achterstand wel om druk te zetten, maar Tranmere Rovers houdt zonder al te veel moeite stand. Bij Tranmere Rovers speelt ook de in Nederland bekende Michael Higdon. De voormalig aanvaller van NEC Nijmegen is door Oldham Athletic uitgeleend aan de Merseyside club. Met andere woorden, hij is na zijn vertrek uit Gelderland bezig aan een vrije val. Ook deze middag weet hij geen potten te breken en wordt hij dan ook voortijdig naar de kant gehaald.
Na enkele minuten blessuretijd blaast scheidsrechter Ryan Johnson voor het einde en nemen de Chester spelers afscheid van de mokkende menigte. Bij het verlaten van de tribune zie ik uit mijn ooghoeken hoe een fanatiek klappende man wordt geduwd door een andere toeschouwer. De klappende persoon blijkt een fan te zijn van de uitploeg en zijn geklap werkt waarschijnlijk zwaar provocerend op de andere persoon. De stewards van Chester zijn snel ter plaatse en proberen het opstootje te sussen. Dat lukt uiteindelijk vrij snel en de Tranmere fan wordt vervolgens weggeleid.
We hebben ruim een uur voordat onze trein richting Liverpool vertrekt dus besluiten we om ook de terugweg maar weer lopend af te leggen. De Tranmere aanhang is blijkbaar ook massaal per trein afgereisd en zodoende bevinden we ons opeens in een politie escorte richting stadion. De ploeg van Wirral, Merseyside heeft een opvallend grote jonge aanwas. De opgeschoten pubers zetten hun beste Scally imitatie in en beginnen aan een kat en muis spelletje met de coppers. Allemaal leuk en aardig, maar we willen graag doorlopen en dus nemen we afscheid van de dienders van de Britse wet.
Tegen 4am stappen we weer uit op Moorfields Station en gaan we op zoek naar een pub. Die blijken echter afgeladen vol te zitten met Scousers (of zijn het Norwegians?), van het rode soort. Aangezien we geen interesse hebben om verzeild te raken in een eventueel feestje van de Kopites besluiten we om eerst maar een hapje te gaan eten.
Na ons buikje rond te hebben gegeten bij het Thais restaurant Chaophraya in Liverpool One besluiten we om nogmaals ons geluk te beproeven in een zoektocht naar een pub. Onderweg valt op dat de Kopites een redelijk ingetogen indruk achterlaten. Aangezien we allebei onze telefoon op de hotelkamer hebben achtergelaten kunnen we de uitslag niet opzoeken, maar stijgt onze hoop op een goede afloop. Als ik even later Fotmob open zie ik dat het een gezellige laatste avond beloofd te worden. ‘Liverpool v Manchester City 2-4 n.p.’
Even later lopen we binnen bij ‘The Crown Hotel’, waar enkele redshites hun spreekwoordelijk wonden liggen te likken. Michel raakt in gesprek met een oudere man die in een half uur zijn hele levensverhaal in een sneltreinvaart oprakelt. Erg veel op met andere nationaliteiten dan de Engelse heeft hij duidelijk niet, alhoewel hij claimt geen enkel probleem met ‘The Dutch’ te hebben. Ik ben ondertussen een gesprek aangegaan met twee Liverpudlians uit Coventry. Speciaal voor de finale van de Carling Cup zijn ze afgereisd naar Liverpool. Eerlijk is eerlijk, de twee zijn uitermate hartelijk en vol belangstelling voor mijn groundhop avonturen. Als je als Engelsman echter hulp nodig hebt bij het spellen van ‘any’ is dat wellicht een teken dat je niet geheel nuchter meer bent. Even later vertrekken de beide heren richting station voor de laatste trein richting Coventry.
Ook wij besluiten het voor gezien te houden is deze steeds leger wordende pub en begeven ons richting hotel. In de buurt van Moorfields wippen we nog even binnen bij ‘The lion Tavern’. Daar komen we voor het eerst in aanraking met het fenomeen Pro Kabaddi. Een sport die blijkbaar massive is in India en het inmiddels ook tot het uitzendpakket van Sky Sports heeft geschopt. Na een half uurtje kijken komen Michel en ik tot de conclusie dat we voorlopig nog maar geen groundhop trips gaan plannen in India.
Cheers,
G. Erens