De zomervakantie leidde ons dit jaar naar Italië. Tijdens ons verblijf in het plaatsje Jesi, in de regio Marche, werden uiteraard enkele stadions bezocht. Vlakbij de grote havenstad Ancona kwamen we uiteindelijk terecht bij Jesina en het oude en nieuwe stadion van Ancona 1905. We zagen wat ouds, wat minder ouds en raakten in een verrassend gesprek verzeild over Fortuna.
Stadio Comunale Pacifico Carotti – Jesi
De eerste club die we bezoeken heet Jesina en speelt in het plaatsje Jesi. Jesi heeft circa 40.000 inwoners en behoort bij Ancona. Voor aanvang van de vakantie had ik het stadion al even vluchtig op internet bekeken maar heel speciaal leek het me niet. Als we tijdens de eerste vakantiedag echter het centrum inrijden en ik de bordjes ‘Stadio’ zie, begint het toch te kriebelen. Onder het motto van ‘nu we er toch zijn’ worden de borden gevolgd en lopen we even later een zijstraat in.
We zien de stadionlampen en hoofdtribune al opdoemen, nu nog een ingang vinden
Een korte wandeling door de rustige woonwijk biedt helaas geen uitkomst. Dan nog maar eens de auto pakken en een paar straten verder rijden. Want als je zo dichtbij bent, wil je natuurlijk ook even binnen kijken. Twee straten verderop zien we alleen een grote stenen poort en een parkje liggen. Het stadion móet hier echter liggen, dus wordt de auto geparkeerd en lopen we het parkje in.
Achter deze poort en dit parkje ligt het stadion verscholen
Het stadion ligt inderdaad half verscholen en gelukkig staat er een grote poort open. Wat als eerste opvalt, is dat er achter één van de doelen geen tribune staat maar slechts een zandvlakte die zo te zien dienst doet als voetbalveld voor de jeugd of trainingsveld in de winter. De hoofdtribune bevat alleen in het midden een vak met stoeltjes. Op de rest van de tribune mag je op het beton zitten. Aangezien het in deze streek zelden of nooit kouder dan tien graden wordt, hoeft dat geen probleem te zijn. In tegenstelling tot veel andere stadions in Italië is de tribune opvallend schoon.
De hoofdtribune: schoon en eenvoudig
Jesina komt momenteel uit in de Italiaanse Serie D, die is opgedeeld in 9 regionale competities. Jesina speelt in de ‘Girone F’ waar het clubs uit Marche, Toscane en Umbrië tegenkomt. In Nederland zou je dit kunnen vergelijken met de Hoofd- of Topklasse.
Aan de overkant van de hoofdtribune zien we een lage stenen staantribune.
De simpele staantribune aan de lange zijde
In Jesi blijkt ook minimaal één bekende Italiaan geboren te zijn: Inter-trainer Roberto Mancini. De oud-speler van onder andere Sampdoria en Lazio Roma en oud-trainer van onder meer Manchester City zag hier bijna 51 jaar geleden het levenslicht.
Achter een van de doelen staan een ijzeren noodtribune
Na een kwartiertje hebben we genoeg gezien. Ondanks de lage verwachtingen vooraf stappen we toch tevreden de auto in om even later de verkoeling van het zwembad bij ons appartement op te zoeken.
Enkele dagen na het bezoekje aan Jesina, staat een tripje naar het kust- en natuurgebied rondom havenstad Ancona op het programma. Het stadion van Unione Sportiva Ancona 1905 ligt aan de rand van dit natuurgebied en draagt dezelfde naam: Stadio del Conero.
De TomTom leidt ons feilloos tot aan de ingang van dit immense stadion, waar naast voetbalwedstrijden ook regelmatig concerten worden georganiseerd. Aangekomen bij een aantal geparkeerde auto’s zien we dat een grote toegangspoort open staat. Op het veld werken nog enkele spelers een training af.
Wederom vrije doorgang, zo zien we het graag!
Na tientallen jaren in de Serie B, C en D te hebben gebivakkeerd, schopt de plaatselijke trots het in 1992 dan eindelijk tot de Serie A. In datzelfde jaar wordt het Stadio del Conero betrokken, dat plaats biedt aan bijna 24 duizend bezoekers. De afgelopen 25 jaar van Ancona vertonen grote gelijkenis met die van Fortuna: financiële problemen, degradaties en problemen met de licentiecommissie. Twee jaar geleden promoveerde de club vanuit de Serie D weer naar de Serie C. Momenteel (eind augustus) zijn er weer problemen met de licentiecommissie van de Italiaanse voetbalbond, waardoor de club nog niet is ingedeeld in een competitie. Waar de rest van de teams op 6 september hun eerste wedstrijd zal spelen, komt Ancona pas op 13 september voor het eerst in actie.
Bij de Curva Nord moet je de trappen op
Het stadion ligt tegen een heuvel aan, waardoor je aan de ene kant trappen op moet om binnen te komen en aan de andere kant juist trappen af moet.
Aan de overkant bij de Curva Sud moet je de trappen af
Tijdens mijn wandeling over de hoofdtribune tref ik twee mannen van rond de 55-65 jaar oud. Ik vraag of een van hen Engels spreekt, waarop één van beiden bevestigend antwoordt. De man vertelt me over de huidige problemen met de voetbalbond en vraagt waar ik vandaan kom. Als ik aangeef uit het zuiden van Nederland te komen en supporter te zijn van Fortuna Sittard, zegt de man tot mijn verbazing ‘Ahh, Fortoena Sitaard. Do you know Sjrahh? The old man who used to own a part of the club.’ De man vertelt vervolgens dat hij een paar jaar geleden namens een groep Indonesische investeerders met Fortuna over een investering/overname heeft gesproken. Hij weet zich te herinneren dat Fortuna een ‘nice stadium’ en ‘a nice training center on the other side of the city’ heeft. De investering ging uiteindelijk niet door. De groep investeerde wel geld in het Belgische Visé. Erg goed liep dat niet af, de club ging in oktober 2014 failliet.
In Ancona is alleen de hoofdtribune overdekt
De man die ik in Ancona spreek, is inmiddels spelersmakelaar van één van de spelers van Ancona en komt op mij tamelijk dubieus over. Het is tekenend voor de situatie waarin Fortuna al jaren verkeert, dat met dit soort personen werd (en misschien nog steeds wordt) gesproken over investeringen en overnames. Dat de man vooral Sjra noemt in zijn verhaal vind ik dan weer minder verrassend. Zo hoor je in ieder geval nog eens iets over je eigen clubje op ruim 1300 kilometer van huis.
Een mooie muurschildering bovenaan de hoofdtribune
Het laatste stadion dat we in Ancona bezoeken is het oude stadion van Ancona 1905. Op enkele honderden meters van het stadscentrum, vlakbij ‘Il Passetto’ (het fraaie uitkijkpunt over de Adriatische zee) speelde Ancona tussen 1931 en 1992 haar thuiswedstrijden.
De oude entreepoort van Stadio Dorico
Binnen geraken in dit stadion blijkt nog een hele klus. Het stadion ligt ingeklemd tussen flats en woningen en grenst aan de voorzijde aan een tennisclub. Zonder al te veel schaamte stap ik dus maar de poort naar de tennisvereniging binnen en loop langs diverse spelers en bezoekers door op zoek naar een ingang voor het stadion. Gelukkig spelen er op het moment van mijn bezoek alleen heren en geen dames. Even schiet de vermakelijke scene uit de film ‘Flodder’ door mijn gedachten waarbij zoon Kees door een aantal woedende tennisgasten achterna wordt gezeten en met rackets in elkaar wordt geslagen. Zover komt het vandaag dus gelukkig niet. Op enkele verbaasde blikken na blijft het rustig aan de Viale della Vittoria.
De ‘scuola di tennis’ bood toegang tot het complex
Nadat ik tussen een aantal tennisbanen door ben geslingerd, bereik ik de rand van de sintelbaan die om het veld heen ligt. En daarmee ben ik nét ver genoeg om een aantal foto’s te maken en een indruk te krijgen van dit oude stadion.
De hoofdtribune ligt er nog goed bij
Sinds 1992 worden er in het stadion alleen nog wat vriendschappelijke en jeugdwedstrijden gespeeld. Daarnaast werden er een aantal jaar geleden zelfs enkele American Football wedstrijden gespeeld door de Ancona Dolphins.
Vanuit de flats kijk je gratis naar het voetbal
De tand des tijds heeft ook hier flink toegeslagen. De natuur helpt daar graag een handje aan mee. Op de grote staantribune aan de overkant van waar ik sta zie ik een omgevallen boom en een aantal wildgroeiende struiken en bomen. Hoe zou dit eruit hebben gezien toen hier dertig, veertig jaar geleden duizenden mensen zij aan zij naar het voetbal stonden te kijken?
Aan de overkant wint groen flink terrein
Uit de donkere wolken beginnen intussen de eerste druppels te vallen. Voor ons tijd om de bus naar het centrum te nemen en het stadion achter ons te laten.
Zo hebben we drie leuke stadions in Ancona gezien. En hoewel er geen wedstrijd werd gespeeld, was het toch mooi om even binnen te kunnen kijken. Dat wedstrijdbezoek zou er deze vakantie ook nog van komen. Een verslag daarvan volgt binnenkort.
Arrivederci!