Na een vermoeiende dag in Cumbria, zochten we het op dag II dichter bij huis. In een eerder sensationele wedstrijd versloeg Everton het hoger geplaatste Manchester City door viermaal genadeloos toe te slaan. Maar eigenlijk, en dat klinkt allicht vreemd, was de 4-0 demolition niet eens het mooiste van de dag. Want niet alleen wij hadden de dag van ons leven, dat had zeker ook de terminaal zieke 5-jarige Bradley Lowery. Inderdaad, ‘cancer has no colours’…

De dag begint op een heel wat aangenamer tijdstip dan de dag voordien. Want ondanks dat we ook vandaag met de trein moeten reizen, hebben we uitgebreid de tijd om rustig te ontbijten. Na een tweede maal Full English Breakfast te hebben genuttigd binnen evenzoveel dagen lopen we richting Thomas Rigby’s waar een overdracht van surrogaat Lego en drie flessen Hela curry zal plaatsvinden. We hebben met Dave en Vic om 10u00 afgesproken, maar om 10u07 begint Guido toch zenuwachtig op zijn horloge te kijken. En omdat Ralf nog een bestelling heeft doorgegeven, stuurt onze reisleider me naar de Tesco op Dale Street.

Als ik vanuit de Tesco via de hotelkamer weer naar Guido wandel, staat Guido nog altijd te wachten voor de pub. Van Dave en Vic geen spoor. Enkele minuten later daagt het echtpaar met hun kinderen op en nadat we alle zaken hebben afgehandeld vervoegen we ons richting Moorfields Station. Daar nemen we de Merseyrail richting Kirkdale.


Moorfields Station met haar karakteristieke steile roltrappen

Via Sandhills komen we aan in Kirkdale en na een korte wandeling bereiken we de straten rondom Goodison Park, de thuishaven van Everton FC. En meteen valt op dat de club ‘The Grand Old Lady’ nog wat heeft verfraaid. De hoeken zijn voorzien van een blauwe wand, aan de voorzijde is de Main Stand voorzien van coryfeeën uit het verleden en bovenop de Park End tribune heeft men de tekst ‘Goodison’ geplaatst. En dat zal er in de duisternis vast fraai uitzien.

Na een kort bezoek aan de store lopen we gauw door naar Players Bar op County Road, een paar straten van Goodison verwijderd. De pub is flink opgeknapt en heeft haar deuren weer geopend. Na het bestellen van een Foster’s en een small lemonade nemen we social media door en merken we dat het feit dat de doodzieke 5-jarige Bradley Lowery vandaag matchday mascot is trending topic is.

Het kleine ventje haalde de landelijke media toen hij voorafgaande aan de wedstrijd Sunderland vs. Everton, half september van afgelopen jaar, óók matchday mascot was. Zijn tengere postuur, het feit dat hij al zijn haar is verloren en het feit dat hij een peperdure behandeling dient te ondergaan die in Engeland niet voorhanden is doet het bestuur van Everton besluiten om £ 200,000 bij te dragen aan de behandelkosten. Maar ondanks dat Bradley in een poel van ellende is beland, blijft de jonge Sunderland-supporter lachen en laat hij harten smelten. Ook de onze.

Op social media gaan foto’s van Bradley voorafgaand aan de wedstrijd rond en dat laat niemand onberoerd. Voorlopig gaat dat volledig voorbij aan enkele dartsgekke Scousers die een alternatief soort darts spelen. Ondertussen is het best druk geworden in Players Bar waar iedereen zich opmaakt voor deel I van Merseyside vs. Manchester.


Ook supporters van Man City steken Bradley een hart onder de riem

Voor ons het sein om de pub te verlaten en richting St. Luke’s Church te lopen waar we Steve zullen ontmoeten die onze tickets heeft. Groot is de verrassing als we op de hoek van Goodison Road en Andrew Street Adam Partington zien staan, samen met een cameraman. Adam is het gezicht van Everton forum ‘Grand Old Team’ en altijd leuk om zo’n bekend iemand een handje te geven. Dat is geheel wederzijds en voordat we het weten klemt hij een microfoon aan mijn kraag en stelt hij Guido en mij vragen over de ambities van ‘The Toffees’, of we denken dat Everton Europa in gaat en waarvoor we kiezen: 1) de Premier League winnen of 2) Lionel Messi contracteren. Nadat Guido zich gewiekst uit deze netelige kwestie weet te redden is het interview ten einde en zoeken we verder naar degene die onze tickets heeft.

Na een korte meeting met Steve lopen we Goodison Road af met het idee nog een ‘fish and chips’ te scoren. Maar als we bijna ter hoogte van de parking zijn, lopen we nóg een bekendheid tegen het lijf. Het is Mick Cullen, a.k.a. ‘Speedo Mick’. De 50-jarige kanaalzwemmer zamelde al meer dan £ 50,000 in door van Goodison Park naar Wembley te lopen waarbij hij al de ingezamelde Ponden aan het Woodlands Hospice Charitable Trust schenkt. En vandaag gaat hij naast Bradley Lowery ook kankerpatiënt Michael Bold ontmoeten.


‘Speedo Mick’ op de foto met (in Everton jas) Michael Bold

Mick gaat met alle fans gewillig op de foto, ondertussen nog even wijzend naar zijn blauwe charity bucket. Na twee onverwachte intermezzo’s kunnen we nog snel wat eten en lopen daarna richting ‘Lower Gwladys’, waar we onze plaatsen zullen aantreffen. Nadat we ons door het draaideurtje wurmen lopen we de trappen op en zie ik voor de eerste maal Goodison Park vanuit een ander perspectief. Daar waar ik in het verleden vooral plaatsnam op de hoofdtribune, maak ik mijn debuut aan deze zijde en het bevalt goed!


Bullens Road End loopt langzaam vol

Terwijl we vaststellen dat het met onze beenruimte verrassend goed gesteld is werken de spelers van beide teams hun warming up af. Tussen de spelers door lopen de matchday mascots, waaronder Bradley Lowery die is uitgedost in de kleuren van de club waaraan hij zo verknocht is: Sunderland AFC. Nadat de ‘Toffee Lady’ haar toffees heeft uitgedeeld is het tijd voor de spelers om terug te keren vanuit de kleedkamers en zich voor te stellen aan het publiek.

Everton aanvaller Romelu Lukaku ontfermt zich over Bradley, neemt hem op zijn arm en stelt hem aan de wedstrijdleiding en spelers van Manchester City voor. Ondanks dat over enkele ogenblikken een belangrijke wedstrijd start, heeft Lukaku oog voor de dingen die écht belangrijk zijn in het leven.

Dat zal vooral zijn ingegeven door de positie die Everton inneemt in de samenleving van Liverpool. ‘The Toffees’ zijn een toegevoegde waarde voor de maatschappij en ondernemen tal van initiatieven om de minderbedeelden bij te staan. En dat steekt in schril contrast af tegenover de spelers van ons eigen Fortuna, die vaak allerlei excuses zoeken om maar onder maatschappelijke projecten uit te komen. Dan heb je totaal niet in de gaten dat het creëren van toegevoegde waarde essentieel is om je eigen club van draagvlak te voorzien.


De spelers presenteren zich aan het publiek

Ondertussen wordt in het uitvak waar ‘The Citizens’ hebben plaatsgenomen het bekende spandoek omhoog gehouden om Bradley een hart onder zijn riem te steken. Voordat de wedstrijd begint wordt één minuut geapplaudisseerd voor de overleden Graham Taylor (voormalig manager van o.a. Watford FC, Aston Villa FC, Wolverhampton Wanderers FC en het Engelse elftal) en Jim Greenwood (voormalig medewerker van Everton). Een mooi gebaar.

Na alle plichtplegingen fluit Mark Clattenburg de wedstrijd op gang en toont Manchester City meteen haar intenties. Één van de kenmerken van het spel van ‘The Citizens’ is dat ze een evenredig deel van de wedstrijd in balbezit zijn, maar mentaal schort er nogal wat aan. Daar zal de sluwe Ronald Koeman zijn spelers ongetwijfeld op hebben gewezen, want hij laat zijn manschappen compact spelen om Manchester City het voetballen zoveel als mogelijk te beletten.

Maar ‘City’ heeft niet allen vernuft in de ploeg (Kevin de Bruyne, David Silva), het bezit ook behoorlijk wat kracht op het middenveld (Yaya Touré) en probeert door de blauwe muur te combineren of te breken. Maar ‘The Toffees’ geven vooralsnog geen krimp.

Het eerste gevaarlijke moment ontstaat als Sergio Agüero voormalig speler van Liverpool FC, Raheem ‘Tired’ Sterling wegstuurt die denkt de bal langs doelman Joel Robles te kunnen spelen. De Spanjaard let echter heel goed op en plukt de bal voor de voeten van Sterling weg, die theatraal tegen de grond gaat en schreeuwt om een strafschop.


Sterling zit op de grond; het Everton publiek is hem nu al kotsbeu

Het akkefietje komt Sterling op een publieke uitbrander te staan. Maar niet alleen Raheem Sterling wordt op de hak genomen, ook ex-Evertonian John Stones wordt bij elk balcontact ‘ge-booed’.

Terwijl ‘City’ probeert via ‘tika-taka’ een opening te vinden, proberen ‘The Toffees’ via direct spel Romelu Lukaku te vinden of de snelle Kevin Mirallas te lanceren. En na ruim een half uur doorziet jongeling Tom Davies onzorgvuldig uitverdedigen van ‘The Citizens’ en speelt de bal ogenblikkelijk diep op Mirallas. De buitenspeler loopt het strafschopgebied binnen, behoudt het overzicht en trekt de bal tot bij Lukaku. Laatstgenoemde hoeft niet veel meer te doen dan de bal in een hoek te tikken, waarna Goodison Park ontploft: 1-0.


Joel Robles heeft weer een aanval onschadelijk gemaakt

Na de 1-0 verandert het spelbeeld niet of nauwelijks. Everton verdedigt secuur en Manchester City valt iets minder secuur aan, waardoor 1-0 ook de ruststand is.

Tijdens de rust wordt uitgebreid stilgestaan bij de aanwezigheid van Bradley. Terwijl het stadion aandachtig luistert naar de dankwoorden van de mama van het ventje, dribbelt Bradley zelf ijverig tussen de andere mascottes van de dag.

Bradley Lowery geniet van deze speciale dag

Na een kwartiertje vinden Mark Clattenburg en zijn assistenten het weer tijd voor enige actie en fluiten de wedstrijd terug op gang. Manchester City probeert voort te doen en Everton onder druk te houden, terwijl ‘The Toffees’ proberen gevaarlijk te worden via counters. En lang duurt het niet voordat dit recept succes oplevert. Veteraan en skipper Gareth Barry verovert de bal en speelt deze meteen door richting Ross Barkley. Het eeuwige talent heeft het vandaag op zijn heupen, werkt keihard, maar bezit ook het overzicht om Kevin Mirallas perfect weg te sturen. De Belg neemt aan, kijkt goed en trapt overhoeks 2-0 tegen de netten. Wat een start van de 2e helft!

Ohh Kevin Mirallas, ohh Kevin Mirallas, ohh Kevin Mirallas…

‘The Citizens’, koud gepakt door de efficiëntie van Everton zijn even van slag, net zoals ze dat waren in de wedstrijd tegen West Ham United, die we in augustus zagen. En dat sterkt Everton juist om gewoon op dezelfde voet verder te gaan.

Ronald Koeman heeft het vandaag goed voor elkaar. Doelman Robles hoeft niet vaak reddend op te treden, want het centrale duo Ashley Williams en Mason Holgate lijkt elkaar perfect aan te vullen. De Welshman is meer het robuuste type, daar waar Holgate de stilist van de twee is. Dat, aangevuld met Seamus Coleman op rechts en Leighton Baines op links, zorgt voor een ijzersterke ‘back four’.

Maar zij kunnen vooral uitblinken omdat youngster Tom Davies heerst op het middenveld. Ondanks zijn erg jonge leeftijd weet hij op te boksen tegen Touré en zorgt ervoor dat het middenveld achter hem aanloopt, in plaats van andersom.

Maar niet alleen het middenveld van ‘City’ heeft het moeilijk. Vanwege het sterke spel van Everton wordt vooral duidelijk dat ex-‘Toffee’ John Stones een dramatische middag beleeft.


Romelu Lukaku zet John Stones onder druk

Het zorgt ervoor dat de fans nog wat zout in Stones’ wonden strooien.

Stonesey, what’s the score?
Stonesey, Stonesey, what’s the score?

Terwijl het middenveld tekeer gaat als een razende brengt Koeman nieuwbakken Evertonian Morgan Schneiderlin in. De middenvelder is deze week voor een slordige £ 24M aan de selectie toegevoegd en vergroot de wisselmogelijkheden voor Koeman. Het zorgt er ook voor dat captain Gareth Barry tijdig zijn rust mag nemen. Bij zijn wissel (voor James McCarthy) valt een staande ovatie van het héle stadion hem ten deel.

Ongeveer 20 minuten voor tijd beleeft Davies zijn ‘moment of glory’. Mason Holgate speelt hem in het middenveld aan en lijkt een probleem te hebben met twee ‘Citizens’ in zijn nek. Maar met de bal onder zijn voet draait Davies tussen zijn tegenstanders door en steekt het middenveld over. Net op tijd speelt hij Ross Barkley aan, terwijl John Stones denkt aan ingrijpen. Hij loopt Davies pardoes tegen de vlakte, maar krabbelt veel te traag overeind. Ondertussen heeft Barkley Davies weer aangespeeld en laatstgenoemde stift de bal wonderschoon over de uitkomende Claudio Bravo. Wat een fantastisch doelpunt!


Tom Davies heeft de stand naar 3-0 getild

En ja hoor, daar gaan we weer:

Ohh Manchester is full of shit,
Ohh Manchester is full of shit,
It’s full of shit, shit and more shit,
Ohh Manchester is full of shit…

De supporters van Man City zullen het niet graag horen, maar zullen ongetwijfeld toegeven dat Everton hen vanmiddag een lesje in efficiëntie geeft. Maar eigenlijk is dat te weinig eer voor ‘The Toffees’. Zoals ze vandaag spelen, dat heb ik nog zelden gezien en dit kan niet lang genoeg duren.

Een ideaal moment dus om Ross Barkley een publiekswissel te gunnen en aanwinst Ademola Lookman te laten debuteren. De £ 11M aanvaller is een optie voor de toekomst, maar mag toch al enkele minuten meedoen. En hoe mooi is je debuut als je in blessuretijd de bal prompt voor je voeten krijgt en voor 4-0 kunt zorgen? Doelman Bravo weet niet meer waar te kijken en moet een vierde maal de bal uit zijn doel halen.

Ondertussen heeft de scheidsrechter een einde aan de wedstrijd gemaakt en verlaat een beschaamd Man City het veld. De spelers van Everton vallen van blijdschap in elkaars armen en kunnen nauwelijks bevatten op welke manier ze de ‘Noisy Neighbours’ hebben gedeclasseerd.

Het vreemde blijft dat de spelers vanuit de middencirkel de fans even toezwaaien in plaats van een ereronde te lopen en vervolgens in de spelerstunnel verdwijnen. Maar de fans krijgen er voorlopig nog geen genoeg van. De derde zin van onderstaande Everton klassieker wordt keer op keer uit volle borst meegezongen en galmt rond in Goodison Park.

It’s a Grand Old Team to play for,
Its a Grand Old Team to support,
And if you know your history,
It’s enough to make your heart go-ooooooo,
We don’t care what the redshite say,
What the heck do we care,
Cause we only know that there’s gonna be a show when the Everton boys are there…

Na enige tijd zoeken de supporters de straten rondom ‘Goodison’ op en vullen de pubs die zich in de aanpalende straten bevinden.


De tribunes lopen langzaam leeg

Maar wij blijven nog even om enkele foto’s te maken van het stokoude maar boordevol karakter bezittende stadion. De club is drukdoende plannen te ontwikkelen om te komen tot een nieuw stadion, maar denken aan een eventueel verdwijnen van ‘The Grand Old Lady’ laat toch iedere voetbalromanticus in snikken uitbarsten?


Het veld wordt meteen weer in orde gebracht

Net zoals alle andere fans trekken we weer naar een pub en besluiten terug te keren naar Players. Het is er nog altijd druk, maar nooit té druk. Onder het genot van een drankje aanschouwen we een partij snooker en de wedstrijd Manchester United FC vs. Liverpool FC. Terwijl het team van Jürgen Klopp een 0-1 voorsprong neemt, raken we in een geanimeerd gesprek met een oudere man die enkele jaren van zijn leven in Arnhem heeft gewoond en aan ons accent merkt dat we uit Nederland komen. En natuurlijk komt het gesprek uit op Nederlanders die bij Everton hebben gespeeld of die ene die alleen maar van het nachtleven genoot.

Maar vanuit Limburg is België niet veraf als hij ons toevertrouwd dat indien hij zijn vrouw bij thuiskomst aantreft in bed met Lukaku, hij dat (letterlijk) met de mantel der liefde zal bedekken. Terwijl wij van de bank rollen van het lachen, bestelt hij nog een pint en voor Guido het sein om hetzelfde te doen.

Vlak voor tijd kopt Zlatan de gelijkmaker tegen de netten, staat Players voor even op zijn kop en blijkt Everton de enige van de vier clubs uit Merseyside en Manchester die vandaag een duel heeft weten te winnen. Met die wetenschap stappen we op en lopen via Goodison Road richting Kirkdale Station.


Goodison Park by night

Daar stopt over een tiental minuten de Merseyrail die ons weer naar Moorfields brengt. Na een kort bezoekje aan het toilet van onze hotelkamer is het tijd om weer een stapje de wereld in te zetten. In de avond rekenen we af met een bord soep dat we worden geachte te nuttigen zonder lepel en sluiten we af in Thomas Rigby’s.

Daar nippen we nagenietend van alles dat de dag ons heeft gebracht aan een laatste glas. Het was een geweldige dag en eigenlijk een geweldig weekend. Maar we realiseren ons ook hoezeer we onszelf gelukkig mogen prijzen dat we gezond zijn, het ontzettend goed hebben en sommige zaken in het leven maar bijzaak zijn.

Michel Hennen

Naschrift redactie:

R.I.P. Bradley Lowery
20-05-2011 / 07-07-2017