Kijk aan, een klassiek geval van de huid van de beer verkopen voordat de beer geschoten is. Natuurlijk, het was een vriendelijke beer en bovendien was het een zieke beer, dus zou je zeggen een makkelijke prooi. Helaas, toch niet….

We gaan terug naar het voorjaar van 2002. Theo Mommers zit in zijn kantoor en denkt na over kostenbesparingen. En daarmee heeft hij een primeur, want hij is de eerste Fortuna directeur in het W&P Stadion die daar serieus over nadenkt. Hij komt met een idee: “Waarom niet dit kamertje waar ik nu in zit voor een smak geld verhuren en zelf ergens op de hei een kamertje huren voor de helft van de huurprijs die ik vang voor het W&P Stadion? Dan zijn we een stuk goedkoper uit!”.

Goed bezig, Theo. En hij gaat opzoek naar een huurder voor de kantoorruimtes in het W&P stadion. Ruimtes op de hei vinden blijkt niet zo lastig: het kantoorpersoneel van Fortuna verhuist waarschijnlijk naar het Euregionaal Sportcentrum. Een huurder vinden voor het stadion is een stuk lastiger. Maar dan toch: Gilde Opleidingen meldt zich. Zij willen zich wel vestigen in het W&P Stadion. Fortuna en Gilde gaan om de tafel zitten en komen na lang onderhandelen tot een akkoord: Gilde Opleidingen wordt per 1 januari 2003 voor 230.000euro per jaar de nieuwe huurder van het W&P Stadion. De huid van de beer is dus verkocht!! Champagne!

Dat geld kan Fortuna goed gebruiken en de club voert het op als inkomsten op de begroting voor het seizoen 02/03. Mede daardoor kan Fortuna een sluitende begroting tonen aan de KNVB en dus krijgt de club een licentie.

Als het feestgedruis enigszins is getemperd leest de nieuwe leiding van Fortuna het akkoord met Gilde Opleidingen nog eens goed na. De club heeft zich verplicht een x-aantal ruimtes per 1 januari schoon op te leveren aan Gilde. Maar verrek, één van die ruimtes is helemaal niet van Fortuna. De ruimte namelijk waar Brasserie Fortunato is gehuisvest! Die heeft de club verhuurd aan Pierre Horn, de gedeeld eigenaar van Fortunato. En zo’n huurder kun je niet zomaar op straat zetten.

Lichte paniek breekt uit. De huid van de beer is verkocht, maar de beer is nog niet geschoten…. Stel dat het niet lukt deze beer te schieten, dan kan Fortuna ook geen berehuid leveren aan Gilde en dan zullen die de huur niet betalen en dan is de begroting niet meer sluitend en dan trekt de KNVB de licentie in en dan….

Nou ja, het is slechts lichte paniek. Die Pierre Horn is de beroerdste niet. Hij is een groot Fortuna fan en zal vast bereid zijn met Fortuna “mee te denken”. Bovendien staat Fortunato aan de rand van een faillissement. Dus Horn is waarschijnlijk blij zat als Fortuna hem verlost van Fortunato. Kortom de te schieten beer, blijkt een vriendelijke, zwakke beer. En dat type beren laat zich makkelijk neerschieten!

En toen ging er ergens iets gruwelijk mis. Die beer was inderdaad ziek, zwak en misselijk. Maar vriendelijk? Allerminst…

Horn wilde zich niet voor een habbekrats laten uitkopen. We citeren de beer: “Ik ben een echte Sittardenaar. Ik wil wel nog in de stad over straat kunnen gaan. En niet als die gek die zich eerst een half miljoen euro, en toen nog een half miljoen euro heeft laten aftroggelen”. Hij wil een half miljoen euro cash hebben en wel onmiddellijk.

En zoveel geld heeft het armlastige Fortuna natuurlijk niet. Maar ja, als je iemand wil uitkopen, dan moet je onmiddellijk betalen. Zo zijn nu eenmaal de regels. Tenzij er goeie redenen zijn om daarvan af te wijken. Bijvoorbeeld bedrijfseconomische redenen. En dus haalde Fortuna de beproefde Mommers’ truc uit de kast. Doe alsof je een arme sloeber bent en iedereen krijgt medelijden met je. En als er medelijden is, kun je overal mee wegkomen.

De zaak kwam voor de rechter en Fortuna voerde aan dat de club a) Horn niet direct kon betalen en b) als Fortunato niet verdween, de huurovereenkomst met Gilde op losse schroeven zou komen te staan en dus de licentie in accuut gevaar kwam. En daar schiet niemand, inclusief Horn, iets mee op….

De rechter hoorde het aan en deed op 24 december uitspraak. Zou de rechter geloven dat 230.000euro cruciaal was voor de licentie en dat Fortuna geen andere uitweg zou hebben om dat mogelijke gat te vullen? Helaas voor Fortuna, de rechter geloofde er geen bal van. De rechter denkt dat Fortuna rijker is dan dat de club zich voordoet. En dus moet de club opnieuw met Horn om de tafel om een nieuwe afkoopsom te bepalen. En in die onderhandelingen staat Horn nu ijzersterk.

Laten we hopen dat de rechter gelijk heeft in zijn/haar vermoeden dat Fortuna niet failliet gaat aan 260.000euro. Anders heeft hij/zij nietsvermoedend op 24 december 2002 de stekker uit Fortuna Sittard getrokken….

RW

Morgen deel 2 in deze soap: de juiste hoogte van de afkoopsom.