Woensdagavond, tien over half acht. Het ‘Theatre of Dreams’ zit met dik 66.000 zielen volgepakt en door de speakers galmt de naam van een jochie van 20, die amper een half jaar geleden nog in ons eigen Sittard te bewonderen was: Number twenty-nine……..Kevinnn Hoflend!

Kippenvel bij mij thuis op de bank, en dat is het dan ook want het broekie straalt me daar een partij onverzettelijkheid uit alsof-ie al jaren in de top meedraait. Zijn tegenstander van vanavond is meer waard dan heel Fortuna Sittard (inclusief stadion) bij elkaar. Als een ijskonijn schakelt het 20-jarige broekie Andy Cole uit. Vliegende tackles, keiharde intercepties; Cole wordt bijkans gek van de ‘muskiet’ die hem steeds achtervolgt.

Eén keer is de vedette het broekie te snel af, maar dat varkentje wast-ie ijskoud ten koste van een gele kaart. Met een koel knikje ondergaat hij de bestraffing van de scheidsrechter. De vernietigende blik richting Van der Weerden (die Sheringham bij een corner gewoon laat lopen: 1-0) spreekt ook al boekdelen.

De eerste helft wordt met kunst en vliegwerk overleefd, mede dankzij Kevin de Onverzettelijke, die in de heenwedstrijd al als een vorst achterin stond. Als vervolgens een kwartier voor tijd onze eigen Mark de bal fantastisch richting kruising jaagt, staat kleine Hofland op het punt historie te schrijven.

Maar dan slaat het noodlot toe: één balletje verkeerd getimed, één lousy klein foutje en het is direct fataal… geen historie, geen punten, geen wonder. Welkom in de wereld van het echte topvoetbal, Kevin. Eén foutje is genoeg. Maar niet getreurd, als jij je zo door blijft ontwikkelen speel je over twee jaar weer hier, in het rood welteverstaan…

Met vriendelijke groet,

PD