Als een geslagen hond, zo voelde ik mij toen een collega mij confronteerde met het bericht in Dagblad De Limburger betreffende de onderhandelingen over FC Limburg. In mijn naïviteit was ik er enigszins vanuit gegaan dat er momenteel andere belangen speelden bij de drie Zuidlimburgse clubs in het Betaald Voetbal.
MVV heeft net zijn centennial mogen vieren, Fortuna Sittard richtte zich blijkens het Talentenplan ook al op de (nabije) toekomst, de degradatie naar de Gouden Gids Divisie hierbij ten spijt en ook van de kant van Roda JC wees er niets op een op handen zijnde fusie.
Hierbij rijzen bij mij dan enkele essentiële vragen. Diverse geruchten wijzen naar de kant van chemiegigant DSM dat zich geroepen zou voelen om de drie clubs te bewegen tot een samensmelting waarbij men dan als belangrijkste sponsor zou kunnen optreden. Mocht dat zo zijn, dan zal de stank die de multinational verspreidt in de ether boven de Westelijke Mijnstreek niet alleen een letterlijke edoch ook een figuurlijke betekenis met zich meedragen.
Een andere lezing is die van de hoopoplopende schuldenlast bij alle drie de clubs. Inderdaad het is in de huidige tijd van lichte economische recessie geen sinécure om een commerciële bedrijfshuishouding als een Betaald Voetbalclub draaiende te houden. Maar ook dat lijkt mij geen aanleiding om halsoverkop ineens voor een dergelijke rigoureuze optie te kiezen.
Bovendien is het mijns inziens al te laat om via de weg van een fusie alsnog de weg van succes in te slaan. Daarnaast zijn er genoeg voorbeelden in eigen land: AZ, FC Twente, Vitesse, NAC, allen clubs waar in geruime mate op financieel vlak is geïnvesteerd en waar permanente resultaten achterwege bleven. Bovendien lijkt mij de kloof met de geijkte top 3 van Nederland voor wat betreft uitstraling en Hinterland aan sponsoren onoverbrugbaar, om maar te zwijgen over eventuele Europese aspiraties.
Maar goed, blijkbaar hebben er al meermaals op buitenlandse lokaties als Aken en Genk en in het diepste geheim besprekingen plaatsgevonden tussen vertegenwoordigers van de drie clubs en een afgevaardigde van de provincie, de heer Eurlings senior. Laatstgenoemde heeft het nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij geregeld in de nabijheid van officials van Roda is gesignaleerd, hetgeen zelfs leidde tot een invitatie voor een geheel verzorgde (en voor Eurlings gratis) reis met Roda naar een uitwedstrijd in het kader van de UEFA Cup. Laakbaar voor iemand die als politicus het algemeen belang behoort te dienen en daarenboven prominent lid is van een partij die in vroegere tijden veel waarde hechtte aan het woord “fatsoenlijk”.
De fusieconstructie die door Dagblad De Limburger alsmede Roda JC-spreekbuis L1 wordt geschetst, is allerminst veelbelovend voor MVV en Fortuna. Kort samengevat komt het erop neer dat er wordt afgestevend op een gehoopte doorgroei van Roda JC naar een vaste plaats in de nationale subtop, waarbij het belang van MVV geheel teniet wordt gedaan en Fortuna alleen nog dienende is in het kader van de jeugdopleiding.
Als intens supporter van Fortuna mag ik hopen dat de vertegenwoordiging van Fortuna zich niet in een zinkend schip laat lokken. Meneer de voorzitter van Roda JC, de heer Pickée, mag – sluw en doortrapt als ik hem vind – het tegendeel beweren, maar zoals de situatie in de media wordt geschetst, is het in feite Roda JC dat als enige zal overleven.
Hierbij ziet men echter twee niet onbelangrijke details over het hoofd. Op de eerste plaats zal er altijd een gigantisch cultuur- en mentaliteitsverschil blijven tussen de bewoners van de diverse regio’s van Limburg. Iemand uit Sittard zal zich altijd verzetten tegen iemand uit Kerkrade, een Kerkradenaar kijkt vaak neer op een Sittardenaar, terwijl hij een Maastrichtenaar bij voorkeur benoemd met het woord “pier”, in Algemeen Nederlands een worm, een glibberig en kruiperig dier, zeer beledigend kortom. Maastrichtenaren zijn trots op hun stad en omgeving tot op het chauvinistische af en vanuit die visie zullen zich ze nooit de mindere voelen van de andere Limburgers.
Het tweede feit waarmee een eventuele fusieclub te maken zal krijgen is het fenomeen “successupporters”. Dit zijn mensen die op hun werk en bij voorkeur in cafés het hoogste woord voeren over voetbal, maar zelden of nooit vaste stadionbezoekers zijn en louter en alleen naar een wedstrijd gaan uit nieuwsgierigheid of wanneer er iets te winnen valt. Ook van een fusieclub zullen de nieuwigheden snel verdwijnen en permanent succes is allerminst gegarandeerd.
Ik blijf het daarom verbijsterend vinden dat er nog steeds volop mensen zijn die zich door eerdergenoemde factoren laten leiden en hierbij de cultuur en clubliefde van velen zonder blikken of blozen durven aan te tasten. Liever je eer verkopen en weglopen voor problemen, dan ertegen te vechten, je huid duur verkopen en uiteindelijk beter uit de strijd te voorschijn komen. Schandalig en verbijsterend!
One Way
