Eindelijk. Na veel beraadslagingen is de jury het er toch over eens kunnen worden wie de winnaar is geworden van de Van der Padt-trofee 2005/2006. Het afgelopen seizoen leverde Fortuna weer een heel mooi aantal tegendoelpunten op, dus keuze genoeg. Echter, het aantal genomineerden viel tegen en men was erg aan elkaar gewaagd. Desondanks mogen we Robin Stolp van harte feliciteren!


De jury heeft zich de afgelopen maanden gebogen over de genomineerden voor de Van der Padt-trofee 2005/2006 en is na ampel beraad gekomen tot een winnaar. Om een schifting te maken (we incasseerden dit seizoen het luttele aantal van 85 tegentreffers) hanteerde de jury de volgende selectiecriteria, uiteraard conform voorgaande seizoenen:

1) De speler in kwestie is een totale onbekende op het moment dat hij scoort
2) De gescoorde treffer is een lullige (en dus pijnlijke) goal
3) De doelpuntenmaker beleeft met zijn treffer zeer waarschijnlijk het hoogtepunt uit zijn professionele voetbalcarrière

De genomineerden
De jury ging dus op zoek naar een waardige opvolger voor Jeroen Fühler. Op basis van bovengenoemde criteria bleven er een drietal namen over. De genomineerden in willekeurige volgorde zijn:

Robin Stolp: ken je die mop van die supporters die zongen ‘We’re gonna win today, we’re gonna win today’? Juist ja, ze wonnen niet… Merci Robin, voor het verkloten van ons geluk. Deze 23-jarige knaap viel kort voor tijd in tijdens de uitwedstrijd tegen Haarlem. Stand 0-1, 93e minuut en een Haarlemmer slingert de bal voor doel. Nee, een verdere situatieschets is volstrekt overbodig. Robin neemt de bal op zijn slof en de 1-1 is een feit. Wat de eerste uitoverwinning van het seizoen had moeten worden eindigde in een deceptie van formaat. Daar veranderden zelfs een tiental buitgemaakte stomme MVV-stickers niks meer aan. Des te pijnlijker is het als later blijkt dat Robin na deze invalbeurt nog maar vier keer mag meedoen in het eerste van Haarlem…

Ergun Çakir: deze 23-jarige van Turkse origine zijnde spits van FC Omniworld schreef geschiedenis door de Wet van Newton onderuit te halen. Nu heeft de Fortuna Online-redactie nooit zo uitgeblonken in B-vakken en het kent de wetten van Newton niet uit haar hoofd, enige vorm van rationeel denken moet hen toch worden toebedacht. Hoe kan een topzware en dus trage speler los van de grond komen? Hoe het ook zij, Ergun knikte de debutanten in het betaalde voetbal weer op gelijke hoogte van Fortuna. Het zou het begin zijn van een inktzwarte avond. Na het doelpunt van Ergun wist FC Omniworld nòg tweemaal te scoren en zo haar allereerste overwinning ooit in het betaalde voetbal uitgerekend in Sittard te boeken… Persoonlijke balans voor Ergun? Tien matchen, één goal. Dachten we het niet…

Angelo Zimmermann: Angelo leek zich een vast plekje in de verdediging van Cambuur te hebben veroverd, maar afgelopen seizoen verliep toch een tikkeltje teleurstellend. Vooral de technische staf van Cambuur vond dit en besloot de verdediger geen nieuwe verbintenis onder de neus te schuiven. Een vroegtijdig einde van het profavontuur voor deze jonge speler? Het lijkt erop…

Beleefde Angelo dan helemaal niks leuks afgelopen seizoen? Jawel hoor, hij scoorde de 2-2 gelijkmaker tegen Fortuna! Later zou blijken dat dit zijn enige treffer van het seizoen zou zijn, maar dat is een vanzelfsprekendheid. Iedereen had de drie punten al in zijn of haar zak gestopt, maar dat was buiten Angelo gerekend. Compleet vrijstaand aan de tweede paal schoot hij de gelijkmaker binnen. Wàt een dekkingsfout! Tsja, en de klok stond ook al enige tijd op 90’… Als Fortuna hier had gewonnen was de aansluiting met de middenmoot een feit. Geen drie punten aldus en gedesillusioneerd stapten we weer in de auto.

De winnaar
Het heeft uiteindelijk heel wat hoofdbrekens gekost, maar na enige tijd is de jury er toch uitgekomen. Tot winnaar van de Van der Padt trofee 2005/2006 is uitgeroepen: Robin Stolp. In het juryrapport lezen we dat een aantal factoren doorslaggevend zijn geweest:

1) die corner werd wel héél makkelijk weggegeven…
2) hij kwam het veld in als invaller
3) de bal werd véél te simpel ingeschoten
4) de allereerste uitoverwinning werd ons in blessuretijd door de neus geboord
5) Dit was alweer de tweede keer dat dit gebeurde
6) Uitspraak Rick Hooyboer

Vooral dat laatste gaf de definitieve doorslag. Maar, wat zei Rick Hooyboer dan? Enige jaren geleden had SBS6 het plan opgevat om een real-life soap over HFC Haarlem te maken. Pardon? Ehh, ja, je leest het goed. Uiteindelijk ging het niet door. Rick Hooyboer zei naar aanleiding van dit besluit: ‘Gelukkig, want ik kan me niet voorstellen dat de kijkers zitten te wachten op Robin Stolp die in het spelershome een kop koffie drinkt’. Nou ja zeg! Blijkbaar werd Robin zelfs door zijn toenmalige ploeggenoten niet helemaal serieus genomen…Hoe dan ook, bovenstaande argumentatie was voor de jury voldoende zwaarwegend om juist hem te belonen met de Van der Padt-trofee 2005/2006.

De uitreiking
Het is maandag 31 juli als, ondanks een hoop werk, de deur achter ons wordt dichtgeslagen om de Van der Padt trofee 2005/2006 te gaan uitreiken. Het komt eigenlijk vreselijk slecht uit qua werkzaamheden, maar nood breekt wet.

Na iets te hebben gegeten wordt de auto gestart en we rijden de A76 op, richting het noorden des lands. Na enige tijd wordt de A76 A2 en voordat we het weten ligt de Westelijke Mijnstreek ver achter ons. Op dit tijdstip zijn er nergens files, al weet je het in Nederland nooit. Op filegebied bieden ervaringen uit het verleden juist wèl garanties voor de toekomst.

Na een uur of twee naderen we Amsterdam en worden we geattendeerd op signaleringsborden welke duiden op een concert van de Rolling Stones in de Amsterdam ArenA. Op de radio doet Sylvie Melodie haar best ons humeur wat op te vrolijken, want de vaderlandse autosnelwegen blijven een ramp. Als we de snelweg naar Den Haag nemen (via Schiphol) mogen we maar 70! Niet dat de chauffeur van de dag over een zware voet beschikt, maar dit gaat toch lichtelijk ver. Geen hond op de weg! Nou ja, hond…

Als alles een versnelling lager gaat heb je wel de tijd om eens goed om je heen te kijken. Dat doen we dan ook maar en ontwaren Ray Slijngaard in een passerende auto. Nu hebben we een brede muzieksmaak, maar Ray’s beats hebben ons toch nooit kunnen bekoren. Anita evenmin. Ter hoogte van Schiphol zetten we de TomTom maar eens aan en die begint prompt te piepen. Komt er een flitspaal aan? Nee hoor, op de andere baan komt ons een vrachtwagen van Henk van de Scheur tegemoet. Henk presteert het om met de tragische slogan ‘Henk van de Scheur, van deur tot deur’ over de weg te rijden. Als je dan ook nog op je website vermeldt te beschikken over ‘dertig markante vrachtwagens’, is de afgang compleet.

Maar goed, enige tijd later rijden we de Bollenstreek in. Lisse is de eindbestemming en dat is probleemloos te vinden. Met behulp van onze TomTom rijden we zomaar het sportcomplex ‘Ter Specke’ op, de thuishaven van FC Lisse. De dag ervoor hebben we voor de zekerheid nog even gebeld of de geplande fotosessie nog steeds doorgaat, waardoor de kans Robin Stolp te ontmoeten levensgroot wordt.

Als we de kantine betreden vallen we van de ene verbazing in de andere. Zien we allereerst op een foto Pascal Averdijk een feestje vieren, bij de bar staat een tierende Sergio Conceição. Waarom hij zo boos is weten we nog niet, maar als hij zich samen met zijn trolley een weg baant naar buiten besluiten we hem maar eens te volgen.

Ondanks dat de flamboyante Portugees ons in eerste instantie weet af te schudden, slagen we er tòch in hem aan te klampen. Als hij zich dan ook nog eens ontdoet van zijn zonnenbril, zien we dat we niet met de Standard-vedette te maken hebben, maar met fotograaf Cees van Hoogdalem. Hij komt voor de fotosessie namens de VI, en is allerminst te spreken over de gang van zaken. Hij spreekt diverse mensen aan (die hem niet veel wijzer maken), maar voor ons zijn dit momenten om wat mensen binnen FC Lisse te leren kennen.

Als we bij de kleedlokalen aankomen worden we geattendeerd op Arjan van Heusden. De keeper, aangeworven van Rijnsburgse Boys, is bij de vaste lezers van het al enige tijd op de afdeling intensieve zorg liggende ‘Fish and Chips’ mogelijk bekend. Voorheen in doel bij Port Vale, Oxford United, Cambridge United en Exeter City, vanaf het seizoen 2006/2007 te bewonderen bij FC Lisse.

Eén voor één komen de spelers naar buiten. De keeperstrainer spreekt ons tenslotte aan, nieuwsgierig als hij is. Vol bewondering hoort hij ons aan. Veel tijd om te keuvelen hebben we niet, want Cees van Hoogdalem spoort de spelers aan zich naar veld 2 te begeven. Daar aangekomen staan er al fotografen klaar plus een aantal banken.

Om iedereen in de juiste rij en op de juiste plek neer te zetten blijkt geen sinecure. Niet op de hurken, niet je ogen dichtknijpen, lengte naast elkaar, keepers in het midden, het valt allemaal niet mee… Overigens niemand die zich door de fotografen van dienst laat opjagen. Gniffelend laat men hen hun gang gaan.


Chaos troef bij de fotosessie van FC Lisse…

Nadat nota bene enkele bestuursleden erbij worden geroepen om enige orde te komen scheppen kan er toch een foto worden gemaakt. Naast Voetbal International zijn ook nog enkele andere fotografen present.

Enkele minuten en tientallen foto’s later kan dan eindelijk het officiële gedeelte van de middag gaan plaatsvinden: de uitreiking! Robin wordt erbij geroepen, maar echt geloven kan hij het nog niet. ‘Ik, een prijs?’. Tsja, we hadden liever drie punten mee naar huis gebracht, maar dat was buiten jou gerekend…

Hij weet zich alles nog perfect te herinneren. Het was even voordat de klok op 90′ zou springen toen hij in het veld kwam. De stand was op dat moment 0-1 door een doelpunt van Wasiu Taiwo. Volledig onnodig gaf de Fortuna-defensie een corner weg, aldus Robin. De afvallende bal belandde juist voor zijn voeten en de gelijkmaker was een feit.

Welke Fortunees maakt de onvergeeflijke fout om Robin compleet vrij te laten staan in de grote rechthoek? In blessuretijd nota bene! Volstrekt zinloos om het daarover nog te hebben, de 1-1 stond al op het bord, de spelers hingen in de touwen, de meegereisde supporters incluis. Moeten we die vernedering nògmaals doorstaan? Zéér pijnlijk allemaal…

Het wordt allemaal nog extra bizar als Robin verklaart een week later wéér de gelijkmaker te scoren, zij het niet in blessuretijd. Desalniettemin, deze  gast slaat tweemaal toe, waarvan éénmaal tegen Fortuna…

Omdat er ook nog een training dient te worden afgehaspeld kunnen we niet zo uitgebreid met Robin spreken als we zouden willen. Maar, enige informatie over zijn voetballeven tot dusver dient hij toch te overleggen. Een succesverhaal is het eigenlijk nog geen moment geweest, de jury hiermee tevreden stellend.

Via onder andere de amateurs van AFC, HFC Haarlem en AZ-2 keert Robin weer terug bij HFC Haarlem. Daar zit hij drie jaar bij de selectie, maar doorbreken lukt hem nimmer. Algelopen seizoen scoorde hij in twee wedstrijden op rij de gelijkmaker voor HFC Haarlem, om de wedstrijd erna tegen De Graafschap door trainer Gert Aandewiel doodleuk op de tribune te worden geposteerd.


Trots als een pauw showt ‘Stolpie’ zijn Van der Padt trofee!

Dat was min of meer de druppel die de emmer deed overlopen en voor Robin een sein om te vertrekken. Een contract bij FC Omniworld zag Robin wegens privé-omstandigheden niet zitten. Via FC Lisse probeert hij zich weer terug te knokken in het betaalde voetbal We wensen Robin veel succes bij het najagen van dit doel!

Om ons heen staan inmiddels een aantal mensen toch wel verbaasd te kijken en ons wordt aangeboden nog even de kantine in te trekken. Ook wordt ons aangeboden nog iets te eten in de vorm van een tosti of zelfs een gebraden haan. De Goodyear commissie staat dan wel weer te trappelen van ongeduld, verstandig als we zijn slaan we dit aanbod even af. Het afgelopen seizoen was weer een ongekende culinaire martelgang en we zijn juist een beetje op adem gekomen. Niets ten nadele van de keuken van FC Lisse, die zal ongetwijfeld hoogstaand zijn, maar een weekje extra rust kan nooit kwaad.

Zeker niet als je bedenkt dat RBC Roosendaal nieuw is toegetreden tot de Jupiler League en de Brabanders staan bepaald niet bekend als culinaire hoogvliegers. Eenmaal aangekomen in de kantine worden we bijgepraat door de secretaris van FC Lisse. Die weet te melden dat de club toch ongeveer 1.400 leden kent, waarvan 1.000 actieve. Voorts maakt de club gebruik van niet minder dan 300 vrijwilligers. Van de gemeente Lisse valt overigens weinig te verwachten, ‘wegens een aantal foutjes in het verleden’. Dat komt ons bekend voor!

Om toch aan de nodige middelen te komen, probeert men zo inventief mogelijk te zijn. Zo heeft men een speeltuin middels een rommelmarkt gefinancierd, een sponsorhome via obligaties en een lichtinstallatie plus tribunes door middel van een loterij. Ook wordt jaarlijks door vijf in de Stichting Samenwerkende Voetbalclubs Duin- en Bollenstreek verenigde voetbalclubs (Noordwijk, FC Lisse, Katwijk, Ter Leede en de Rijsburgse Boys) een full-colour presentatiegids uitgebracht voorafgaande van elke seizoen. De niet geringe opbrengst komt ten bate van de vijf genoemde clubs. Niet niks allemaal.

Als we worden rondgeleid door het hoofdgebouw passeren we shirts van ex-Lisse spelers die het hebben geschopt tot het betaald voetbal. Zo speelde Edwin de Graaf ooit voor FC Lisse, evenals Barry Obdam. Pascal Averdijk bewandelde de omgekeerde weg, maar daarover zijn de verhalen minder positief…

Op de gang worden we ook nog voorgesteld aan Johan Tulen, een importeur van een bekend Japans automerk. Als we verklaren een website te onderhouden over Fortuna Sittard verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Of we Sjra Philippen kennen? Wie kent deze man niet? Nadat we plechtig beloven hem de groeten te doen mogen we het complex verlaten. Een presentatiegids van het afgelopen seizoen prijkt inmiddels onder onze arm.

Omdat we toch wel nieuwsgierig zijn hoe het nu werkelijk met Robins neusje voor de goal is gesteld, besluiten ter afsluiting nog even naar de training te gaan kijken. Daar staan nogal wat mensen te kijken, een mooie gelegenheid om eens te onderzoeken of er een FC Lisse-gevoel bestaat.

We maken pas ècht kennis met dit gevoel als materiaalman Dirk komt aansluiten. Hij staat nog geen minuut naast ons, of hij doet ons al meteen een enorme wijsheid aan de hand. Bij ons volstrekt onbekend, maar volgens Dirk komen er ‘maar vijf goede Hagenezen uit Den Haag: de Golden Earring en Michael Boogerd’. Zijn muziekvoorkeur is dus duidelijk.

Desondanks peilen we bij Dirk even de animo om het concert te bezoeken dat Pater Moeskroen weldra in Lisse zal geven. ‘Zonde van je tijd’ is zijn korte antwoord. Overigens geeft hij verder aan welwillend te staan tegenover een bezoek aan Limburg ‘om even een vlaai erin te rossen’. Gezien de omvang van zijn buik in combinatie met de anekdotes die hij vertelt lijkt het nuttigen van bier zijn grote hobby, naast FC Lisse natuurlijk.

Omdat staan op één been het leven er niet makkelijker op maakt, ontvangen we uit handen van commercieel verantwoordelijke Jankees Faas het boek dat FC Lisse heeft uitgegeven ter ere van haar 25-jarig bestaan. Een prachtig boek waarin we onder andere lezen dat FC Lisse een heuse fusieclub is. Daar waar een fusie in het Limburgse zéér gevoelig ligt en onhaalbaar is, toont FC Lisse het tegenovergestelde aan. Ontstaan uit een fusie van Lisser Boys en Sportclub Lisse bivakkeert de plaatselijke FC nu al ettelijke jaren in de Hoofdklasse van het amateurvoetbal.

Nota bene in het jubileumjaar lukt het FC Lisse bijna om kampioen te spelen. In blessuretijd incasseert men echter een treffer, waardoor uiteindelijk Rijnsburgse Boys er op ‘Ter Specke’ voor 7.000 toeschouwers met het kampioenschap vandoor gaat.


Sportcomplex ‘Ter Specke’, daar waar Rijnsburgse Boys kampioen werd…

Rijnsburgse Boys, de mogelijke tegenstander van Fortuna in de eerste bekerronde, is dus een geduchte tegenstander. We zijn gewaarschuwd!

Omdat de klok richting 21.00 uur gaat en we nog 235 kilometers voor de boeg hebben, besluiten we huiswaarts te keren. We bedanken iedereen nogmaals voor de hartelijke ontvangst en na een korte wandeling stappen we weer in onze auto. We vertrekken uiteindelijk met meer dan waarmee we gekomen zijn…

Nadat we Schiphol passeren en weer de A2 opsturen is het in feite nog maar één rechte weg naar huis. Files staan er niet meer en rond 23.30 uur zijn we thuis, in onze vertrouwde Westelijke Mijnstreek.Volgend jaar zal er ongetwijfeld wederom een Van der Padt trofee worden uitgereikt, maar wie, waar en waarom, dat is voor later…

Michel Hennen