“We hebben vertrouwen, dat Fortuna SC in de bovenste helft van de eerste divisie goed gaat meedraaien”, aldus voorzitter Paul Boels aan de start van zijn eerste volledige seizoen als voorzitter van Fortuna SC. De voorzitter is dus qua sportieve ambities bescheiden. Verder wordt besloten dat de zaterdagavond de vaste speelavond wordt van Fortuna SC en als gevolg daarvan gaat Fortuna SC in witte shirts met blauw-witte blokken spelen, want beter zichtbaar in kunstlicht.

Trainer Joop Castenmiller moet eigenlijk alleen het vertrek van routinier Frans Roemgens (naar Willem II) opvangen, die 233 duels uitkwam voor Fortuna SC. Castenmiller strikt tot ieders verrassing Joop van Daele (van Feyenoord). Omdat Dick Hoogmoed vertrekt naar SVV, krijgt Castenmiller ook nog de kans de aanval te versterken. Hij legt Tini Ruys (van NEC) vast. Verder is er ook nog ruimte om middenvelder Jaap van den Berg (ook van NEC) aan te trekken.[1] Omdat keeper Jo van Sintfiet langdurig geblesseerd raakt, haalt Fortuna ook Bram Geilman (van Roda JC) die met Frits Smeets moet uitvechten wie er in het doel staat.

Fortuna SC laat zien over voldoende kwaliteiten te beschikken om het iedereen lastig te maken in de eerste divisie en gaat de winterstop in als nummer vier op vijf punten van koploper PEC Zwolle. In het bekertoernooi schakelt Fortuna thuis eerstedivisionist De Graafschap uit in de eerste ronde, maar sneuvelt in de tweede ronde bij eredivisionist AZ’67.

Pas in de tweede competitiehelft slaagt Fortuna SC erin regelmaat aan te brengen in de prestaties. Er ontstaat een reeks van twaalf duels zonder nederlaag en de vierde periodetitel ligt voor het oprapen. Fortuna SC doet zichzelf vervolgens geen plezier door bij slotlicht SC Amersfoort te verliezen, maar krijgt een herkansing thuis tegen Excelsior. Beide ploegen zullen de periodetitel winnen als ze dit duel winnen; bij een gelijkspel gaat Heracles‘74 er met de buit vandoor. En dus ontstaat er een alles-of-nietsduel, dat Fortuna SC na een 2-0; 3-1; 4-2 en 5-4 voorsprong met 5-6 verliest. Fortuna SC verliest niet alleen de periodetitel maar ook uitzicht op de derde plek die volstaat voor deelname aan de nacompetitie.

Fortuna SC eindigt vijfde; de enige ploeg in de top zes die met lege handen achterblijft. De teleurstelling is groot, maar er staat wel een mooie ploeg. Hans Engbersen ten slotte scoort in totaal negentien doelpunten en verlengt daarmee zijn abonnement als Fortuna’s topschutter.

[1] Zie ook Vergeven en Vergeten ‘Jaap van den Berg’.