Het zit erop. Wat, onze UK trip? Nee hoor, de zomermercato! Het is inmiddels 1 september en er mogen geen spelers meer worden verhandeld. Terwijl heel Engeland de balans opmaakt, gooien wij ons nog een laatste maal in de bocht en trekken richting een first round tie van de Johnstone’s Paint Trophy. Maar dat is pas voor vanavond. Eerst trekken we Birmingham in…


Dinsdag is de dag dat het gewone leven in Engeland weer aanvangt. Het verlengde Bank Holiday weekend zit erop. Kinderen gaan weer naar school, volwassenen gaan weer naar hun werk en de straten worden schoongeveegd. Het valt al meteen op als we ‘s ochtends in de ontbijtzaal aankomen. Het is er niet zo druk als we zijn gewend en van een uitgelaten stemming is geen sprake meer.

Ook de mediadrukte is weer tot normale proporties gereduceerd. Daar waar de afgelopen dagen de spanning torenhoog opliep met betrekking tot transfer deadline day, wordt nu alleen nog maar geschreven over de £ 36M die Manchester United op de slotdag neertelde voor Anthony Martial, de mislukte transfer van Saido Berahino en de Noord-Londense oase van rust die Arsenal wordt genoemd.

Voor ons een ideale omgeving om op ons gemakje een hapje te eten en Birmingham in te trekken. Tegenover ons hotel ligt Birmingham Cathedral, the St. Philips Church, en in het parkje eromheen stuiten we op enkele fraai beschilderde uilen die we ook elders in de stad al hebben gezien. Het gaat in deze om het project ‘The Big Hoot’, een project dat is opgezet om geld in te zamelen voor kinderziekenhuizen in Birmingham. En de opzet is vrij groot, aangezien het in totaal om 89 uilen gaat die na afloop van de tentoonstelling zullen worden geveild.

The Big Hoot levert enkele bijzondere uilen op

Maar nadat we ‘The Big Hoot’ achter ons hebben gelaten gaat het terug via Temple Row en de befaamde Needless Alley richting de hoofdstraat van Birmingham, New Street. Op het einde van New Street slaan we rechtsaf richting het grootste en mooiste winkelcentrum dat Birmingham rijk is, de Bullring. In dit centrum komen de shopaholics onder ons ruimschoots aan hun trekken. ‘Topattractie’ is de vestiging van de Britse warenhuisketen Selfridges. Qua naam komt het wellicht niet in de buurt van Harrods, maar het kan in werkelijkheid eenvoudig haar voet naast die van het beroemde Londonse warenhuis zetten.

The Bullring is het walhalla voor shopaholics

En nadat we onze slag hebben thuisgehaald in de Bullring gaat het met strakke pas terug naar onze thuisbasis, de pub ‘The Briar Rose’. Zonder enige twijfel is dit één van de mooiste en meest sfeervolle pubs waar ik ooit ben geweest en hier enige tijd doorbrengen is geen probleem.

Na enige drankjes te hebben genuttigd nemen we afscheid van de pub en lopen terug richting centrum van Birmingham. Vanavond staat namelijk de laatste wedstrijd op ons programma, te weten Northampton Town vs. Colchester United. Dit was aanvankelijk niet zo gepland, want onze voorkeur ging uit naar Port Vale vs. Carlisle United. Maar omdat we ons al genoeg gehaast hebben de afgelopen dagen, kiezen we voor de op het eerste oog meer relaxte reis naar Northamptonshire.

Vanuit Stoke-on-Trent is het namelijk een helse toer om de laatste trein naar Birmingham te nemen en dat is geen probleem als je kiest voor Northampton.

En dus nemen we rond 15u30 vanaf Birmingham New Street de trein naar London Euston. En terwijl de London Midland trein door het Britse landschap tuft nemen wij alvast de opties door in Northampton. Gaan we met bus, taxi of gewoon met de benenwagen? En we zijn inmiddels zo goed op elkaar ingespeeld dat we aan één blik genoeg hebben. Het weer is weliswaar typisch Brits, maar droog en dus gaan we voor ‘a two miles walk’.

Eenmaal uitgestapt lopen we het moderne station uit, stappen de brug over het spoor op en slaan bij het eerstvolgende kruispunt linksaf. Na enige tijd slaan we rechtsaf en dit zou de straat moeten zijn waaraan Sixfields ligt.

De licht glooiende weg leidt ons door een industrieterrein en na enige tijd wordt het landschap om ons heen groener en groener. En in de verte zien we al enkele floodlights opdoemen. ‘A two mile walk?’ Wat een lachertje! Maar al gauw hebben we in de gaten dat dit stadion niet toebehoort aan Northampton Town, maar dat het gaat om Franklin Gardens, de prachtige thuishaven van de Northampton Saints Rugby Football Club.

Toch besluiten we verder te stappen en nadat Guido zijn DNA-profiel in Northampton heeft achtergelaten bereiken we Sixfields Stadium. Als we de parking oplopen stuiten we prompt op de club shop en daar moeten we uiteraard zijn!

northampton1Club shop en non matchday ticket office: the place to be!

Als we binnenstappen worden we aangesproken door een uiterst vriendelijke mevrouw van middelbare leeftijd die meteen in de smiezen heeft dat wij geen regelmatige bezoekers zijn van ‘The Cobblers’. Terwijl ik twee pins en een programmaboekje apart laat leggen raakt Guido in gesprek met ‘Pamela’.

Guido: Can we buy here tickets as well?
Pamela: I am afraid not, these can be purchased at the ticket office, right next here.
Guido: O, well, that’s fine, but have you got a noisy stand?
Pamela: Today, only our Main Stand is open, but come along, I’ll show you guys!

En ogenblikken laten opent ze de deur, wenkt ons haar te volgen en via een smalle gang lopen we zo Sixfield binnen! En of ik even een foto mag maken van het stadion? ‘O, sure, have a go, but please keep off te pitch’.

northampton2Vanaf de rand van het veld lopen we het uitvak binnen!

Terwijl we weer terug richting club shop lopen hoort Pamela ons nog even uit.

Pamela: Are you guys here on a holiday?
Guido: Kind of. We’re doing a trip along a few football clubs.
Pamela: O, that’s nice. Where have you been?
Guido: We’ve been to ‘Spurs’, Southampton and yesterday to Nuneaton.
Pamela: Nuneaton? O my lord, they’ve been tot Nunueaton!

De verwondering op haar gezicht is onbetaalbaar. En misschien heeft ze wel gelijk. Wàt een grappig mens, met haar accentloze, haast perfecte Engels. Ze doet ons ook nog een aantal culinaire adviezen aan de hand, maar Guido heeft zijn zinnen gezet op een maaltijd bij TGI Friday’s.

En niet veel later neemt een ober verkleed als ijshockey referee de bestelling op. En nadat we ook deze hebben gesmaakt lopen we terug richting Sixfields. Het stadion is nog niet helemaal af, maar het is best een aardig stadionnetje. Zeker voor het niveau waarop ‘The Cobblers’ spelen, namelijk in League Two. Vanaf de heuvels rondom het stadion heb je fraai zicht op Sixfields.

northampton1Sixfields is en wordt op maat gemaakt voor Northampton Town

Als we de straat oversteken komen we uit bij de enige pub die in de omgeving van het stadion ligt. En deze heet eveneens Sixfields. Druk is het niet, maar de aanwezigen kijken onafgebroken naar de Algemene Beschouwingen die worden uitgezonden door BT Sports en SkySports. Het gaat onafgebroken over het recordbedrag dat de afgelopen periode is uitgegeven door alle Britse voetbalclubs. Allerlei mensen, niet geremd door enige kennis van zaken, hebben hun woordje klaar over alles wat te maken heeft met de afgelopen transferperiode.

Maar gelukkig wordt er ook nog gevoetbald! En dus verlaten we de pub en maken ons op voor het duel tussen Northampton Town (League Two) en Colchester United (League One).

northampton3‘The Cobblers’ zijn drukdoende met de warming up

Aan de binnenzijde is het stadion best aardig. En onze plekken zijn ook best aardig! We hebben goed overzicht op het speelveld en kunnen de boel prima in de gaten houden. Zo zien we ook dat ‘Clarence the Dragon’ vandaag present is en routineus op de foto gaat met kleine en iets grotere ‘Cobblers’.

northampton4‘Clarence the Dragon’ valt bij iedereen in de smaak

Op de achterzijde van het programmaboekje valt aan de zijde van Northampton Town niemand op. Aan de zijde van Colchester United evenmin, met uitzondering van George Elokobi. De geblokte verdediger speelde een aantal seizoenen voor Wolverhampton Wanderers FC en voetbalt tegenwoordig in Essex.

Verder bevat het boekje het gebruikelijke voorwoord van de manager. Hij blikt terug op de wedstrijd die Northampton Town speelde in het kader van de Capital One Cup bij Newcastle United en daarbij 989 fans meenam! Iets dat ze ook deden toen ze tegen Barnet FC speelden (922 fans). En dat is voor Nederlandse begrippen ongelofelijk veel.

Terwijl mijn achterbuurman zachtjes meezingt op de tonen van ‘Daydream Believer’ van The Monkees, maakt iedereen zich op voor de cup tie. Ondertussen zijn de spelers het veld opgewandeld waarbij de fans tijdens het spelen van ‘The Liquidator’ vrolijk ‘Cobblers’ meebrullen.

Referee Mr. Darren Deadman heeft de wedstrijd op gang gefloten en iedereen gaat er goed voor zitten. Maar omdat het een wedstrijd betreft voor de Johnstone’s Paint Trophy wordt er niet op het scherpst van de snede gespeeld.

northampton5Op een dinsdagavond neemt Colchester United ‘gewoon’ 111 fans mee

Toch neemt Northampton Town de wedstrijd al gauw in handen en weet binnen tien minuten te scoren. Vanuit het middenveld wordt Sam Hoskins aangespeeld en zet met links de bal voor doel. Spits Dominic Calvert-Lewin is goed meegeslopen, duikt in de ruimte tussen Matthew Briggs en George Elokobi en laat doelman Elloit Parish volkomen kansloos: 1-0.

northampton6Colchester United mag al gauw aftrappen

Maar de achterstand deert ‘The U’s’ nauwelijks, want ze spelen gewoon verder. En dus ontspint zich het perfecte scenario. De club uit de lagere league neemt een voorsprong en dwingt de hoger geklasseerde club tot extra inspanningen. En die inspanningen betalen zich na een half uur uit. Woelwater Callum Harriot zet vanaf links voor en aan de tweede paal kopt Macauley Bonne de gelijkmaker binnen.

Tijdens de rust krijgen we de gelegenheid om hetgeen er rondom ons plaatsvindt in ons op te nemen. En alhoewel het in onze ogen geen ‘massive game’ betreft, is er behoorlijk veel pers aanwezig. Tal van heren turen op hun opengeklapte laptop en achter een grote desk doet een verslaggever van BBC Northamptonshire radioverslag.

northampton2Waarom zitten wij eigenlijk niet tussen deze persmannen?

De tweede helft is een paar minuten oud als Ryan Watson aan een dribbel begint vanaf het middenveld. Tijdens zijn wandeling ontwijkt hij nog een tackle van Owen Garvan, maar schiet de de bal van een flinke afstand laag in doel: 2-1!

En voor ons is dat het gedroomde scenario. Immers, veel ruimte na de wedstrijd hebben we nu óók weer niet, dus een winnaar na 90 minuten is prima.

De achterstand zorgt bij de meegereisde ‘U’s’ voor enige wrevel. Als Northampton Town een bal in de tribune schiet geeft de supporter die de bal vangt deze niet zomaar terug. Hij wandelt de tribune af, biedt de bal aan, maar als doelman Ryan Clarke de bal in ontvangst wilt nemen, gooit hij deze het speelveld op. Hoe kinderachtig! Een luidkeels ‘boehh’ rolt van de Main Stand af.

northampton7

De spelers wachten de uittrap van de doelman af

Toch weet Colchester United de stand vlak voor tijd weer gelijk te trekken. Net als in de eerste helft vinden Callum Harriot en Macauley Bonne elkaar blindelings waarbij laatstgenoemde door de verdediging van ‘The Cobblers’ snijdt en de gelijkmaker langs de doelman tikt.

Rechts van mij hoor ik iemand licht zuchten, maar deze zucht maakt al heel gauw plaats voor een lichte juichkreet. Want enkele minuten na de gelijkmaker gaan David Buchanan en Lawson D’Ath een één-twee aan waarbij de uiteindelijke voorzet van richting wordt veranderd door Marc Richards. En daar hebben ‘The U’s’ niet op gerekend.

Niet dat er sprake is van een slotoffensief van de gasten, maar ze proberen het toch nog een keer. Maar Northampton Town doorstaat ook de laatste minuten en weet de wedstrijd winnend af te sluiten. En daarmee zijn we diktevreden. Geen penalty’s, waardoor we vrijwel zeker onze trein halen.

northampton8Northampton Town heeft het hoger geklasseerde Colchester United verslagen!

Onder luid applaus verlaten de spelers het veld en dat is voor ons het sein om Sixfields te verlaten. We hebben genoten van een erg aangename wedstrijd en stappen content weer richting station. En terwijl het alweer aardig regent en onderweg nog wat sporen achterlaten, mijmeren we na over de afgelopen dagen. Vanavond nog goed thuiskomen en dan morgen naar ons échte thuis, in de Westelijke Mijnstreek.

Als we de 22u19 trein naar Birmingham New Street nemen kletsen we alweer over een volgende trip. Waar moeten we nog naartoe met gezwinde spoed? Bristol? Swansea? Fleetwood Town of toch écht eens naar Leeds United? Dat zien we volgend jaar wel weer.

Met veel plezier hebben we de afgelopen dagen door Engeland getoerd en het zal zeker niet de laatste keer zijn geweest.

Michel Hennen