Zo, het seizoen zit er een week op; tijd voor andere dingen. Play-offs interesseren ons pas als Fortuna eraan meedoet, waardoor we onze handen vrijhebben om andere clubs met een bezoekje te vereren. Eén van de clubs waarvoor we een zwak hebben is Rot-Weiss Essen. Het is 1 mei, vele Oosterburen trekken naar Roermond, maar wij natuurlijk niet. Rond het middaguur zijn we ‘unterwegs in Sachen Fußball…’


De afgelopen week was een kalme week. Geen Fortuna en aldus geen verlangen naar de vrijdagavond. De handhaving is een feit en we gaan een rustige zomer tegemoet. Nou ja, dat lijkt zo. Immers, het WK staat op het programma en negeren is onmogelijk. Onder wereldwijde media-aandacht zullen alle sterren uit de grootste competities ter wereld hun wedstrijdjes spelen met als inzet de Coupe Jules Rimet.

Wat is er dan mooier om juist de andere kant van het voetbal op te zoeken? Juist in de lagere divisies, zonder enige media-aandacht, kun je vaak nog het ultieme voetbal-gevoel proeven. Spelers die voor een hongerloontje (of zonder loon) het beste uit zichzelf halen en alles geven voor een goed resultaat. Indien dat plaatsvindt in een decor dat stamt uit ver vervlogen tijden is dat een grote pré. Op je gemak een tribune oplopen kauwend op een stuk worst. Links en rechts een praatje maken met wat lokale helden. Tsja, dat kan alleen maar in de Regionalliga-West!

Het is rond 11.30 uur als we ter hoogte van knooppunt Kerensheide de Tomtom eens aanzetten. ‘Probeer om te keren’, luidt het advies. Natuurlijk, via Aken naar Mönchengladbach rijden zal korter zijn, maar dat maakt toch helemaal niks uit? Altijd leuk om ter hoogte van het Roermondse Outletcentre tientallen Duitse auto’s te zien aanschuiven op zoek naar een zinvolle invulling van hun 1 mei viering.

Met speels gemak rijden we deze Duitse colonne voorbij en koersen recht op ons doel af: het Borussia-Park van Borussia Mönchengladbach. De kans is nihil dat het stadion geopend is, maar je weet maar nooit. Om 11.00 uur is er zoals gebruikelijk een rondleiding door het stadion gestart, maar dat was ons net wat te vroeg opstaan. ’s Ochtends dienden we namelijk nog bij te komen van de avond voordien en plus enkele andere katjes te geselen. Bezoekjes aan de Lotto-Arena te Merksem en het Cultureel Centrum in Maasmechelen zijn niet in de koude kleren gaan zitten.

Voordat we de Hennes Weisweiler Allee oprijden, passeren we eerst nog het Warsteiner Hockeypark. Er is dan wel geen sprake van een voetbalstadion, het is onmiskenbaar een stadion en dus lopen we even binnen. Zaterdagmiddag is blijkbaar het tijdstip waarop talloze kleine meisjes de hockeysport wordt onderwezen. Doordat het stadion voor de helft onder het normale grondpeil ligt en dus wat minder vatbaar is voor wind, is het er behoorlijk warm. Ideaal dus om in de voorjaarszon al een eerste kleurtje te krijgen!


Het is erg druk in deze Duitse bakoven

Aan één lange zijde is een VIP-gebouw opgetrokken waarin ook een bar, een klein restaurant en persruimten zijn voorzien. Aan de overzijde staat een behoorlijk grote zittribune. Weinig speciaal, al moeten het de felgekleurde stoeltjes zijn die op het metalen bouwwerk zijn bevestigd.

Al met al kunnen 9.000 mensen een plaatsje vinden in dit hockeypark. Achter de doelen zijn op het grondniveau ruimtes gelaten waarop noodtribunes kunnen worden geplaatst. Zodoende kan de capaciteit worden uitgebreid naar 14.000. Daarmee komt de capaciteit van dit stadon ongeveer op gelijke hoogte als dat van onze eigen Trendwork Arena. En dat voor een hockeystadion…


Behoorlijk grote zittribune van het Warsteiner Hockeypark

Naast hockey wordt er ook American Football gespeeld in dit stadion, en wel door de Mönchengladbach Matadors. Tevens worden er tal van zomerfestiviteiten georganiseerd in het stadion. Zo zal binnenkort het Noorse A-ha een optreden verzorgen.


Welke Vollidiot steekt zijn hoofd door het gat?

Pal naast het Warsteiner Hockeypark ligt het Borussia-Park van Borussia Mönchengladbach, maar dat blijkt hermetisch afgesloten. Niet echt een groot probleem, aangezien we niet speciaal voor dit stadion de grens zijn gepasseerd. Doordat er ook nog eens sprake is van 1 mei zijn ook fanshop en administratie gesloten. Dus dan maar snel door naar Rheydt, want daar zal de Unter 23 het opnemen tegen Rot-Weiss Essen.


Het Borussia-Park wordt ook wel ‘Die Spinne’ genoemd

Vanuit de omgeving van het Borussia-Park rijden we via de Gladbacher en Aachener Straße richting centrum van Mönchengladbach. Nou ja, ‘centrum’, misschien is het beter te spreken van ‘marktplein’, want Mönchengladbach is natuurlijk geen Großstadt. Voordat we het centrale punt van deze plaats bereiken, slaan we rechtsaf en rijden door een industrieterrein. Uiteindelijk komen we uit op de Theodor Heuss Straße die overgaat in de Gratenstraße, de straat waaraan het Grenzlandstadion ligt.

Als we voor een rood stoplicht moeten stoppen zien we aan onze linkerzijde de ‘Essenmob’ onder toeziend oog van een niet te versmaden aantal politieagenten passeren. Ons lijkt dit een eerder onschuldig groepje supporters, maar in Duitsland neemt men geen risico’s.

Nadat we de auto hebben geparkeerd bij La Bougie im Spö vragen we aan een gereedstaande steward of we misschien even aan de binnenkant van de stadionmuren van het aanpalende stadion mogen kijken. ‘Nee, dat kan niet; trouwens, dat stadion is gesloten’. Natuurlijk is dat niet zo, want er lopen mensen aan de binnenzijde!

Hoofdschuddend, na het aanhoren van zóveel onnozelheid, lopen we rondom de hoge muren die langs het stadion van de Rheydter Spielverein zijn opgetrokken. Aan het einde van de Nordstraße slaan we linksaf en komen bij de ingang van het complex van de Rheydter Spielverein. Naast voetbal speelt men er ook tennis en hockey. Vanaf 2000 zijn er overigens twee Rheydter Spielvereinen, aangezien er een afsplitsing heeft plaatsgevonden van het tennis- en hockeygebeuren.


Sinds mensenheugenis worden hier geen kaartjes meer verkocht…

Dat laatste heeft niet zozeer onze interesse. Wij zijn vooral gekomen voor het RSV-Stadion. Het stadion, geopend op 22 september 1922, doet nog altijd dienst als voetbalstadion. Rheydter SV, uitkomend in de Landesliga  speelt in dit stadion haar wedstrijden. Veel toeschouwers zullen er niet op afkomen, maar dat was in het verleden wel anders.


…en sinds mensenheugenis staat deze klok op 12.59 uur

In het begin van de 50er jaren kwamen op wedstrijden gemiddeld méér mensen af dan op wedstrijden van buur Borussia Mönchengladbach. Nauwelijks voor te stellen, maar 30 augustus 1953 zagen hier 35.000 mensen de wedstrijd tussen ‘Spö’ (zoals Rheydter SV in de volksmond wordt genoemd) en Borussia Mönchengladbach.

Dat het stadion niet meer 100% beantwoordt aan de hedendaagse tijdsgeest zien we aan het scorebord. Dat enorme gevaarte is op haast Oost-Europese wijze bovenaan de staantribune achter één der doelen geplaatst. Ondanks dat de klok ongeveer het tijdstip aangeeft waarop wij het bord passeren, werkt deze niet meer. Het verrast ons eigenlijk ook niet.


Het RSV-Stadion beschikt over forse staantribunes en fel oranje lichtmasten

Vanaf de enorme staantribune dalen we af richting hoofdtribune. De zittribune is min of meer bovenop de gradins geplaatst, bovenop het clubhuis. Vanaf de zittribune heb je een mooi overzicht op het speelveld. Je moet even tussen de palen doorzien, maar dat zal toch wel niet hinderen? Dit weekend speelt Spö uit bij Sportfreunde Baumberg, vandaar dat de ramen wel niet zijn gewassen en dat de tribune onder een dikke laag stof ligt.


De stoffige Haupttribune van het RSV-Stadion

Omdat de klok richting 14.00 uur gaat, spoeden we ons weer richting uitgang en dat is een hele wandeling. Onderweg zijn we nog getuige van een ‘Humba’ van de Mädchen C van de Limburger Hockey-Club, waardoor onze luim nog wat beter wordt.


Ahh, Grenzlandstadion, daar moeten we zijn!

Na een kwartier stappen komen we weer uit bij dezelfde steward die ons eerder quasi de toegang tot het RSV-Stadion ontzegde en kopen voor € 8 een kaartje voor Block H. Bij binnenkomst van het Grenzlandstadion bemerken we dat van ‘Blocken’ weinig sprake is. Er zijn drie smaken: uitvak, zittribune of staantribune. Geen idee waarvoor we nu eigenlijk een kaartje hebben gekocht, dus zetten we koers richting hoofdtribune.

Daar aangekomen worden we aangesproken door een grijze man van in de 60 met in zijn revers een pin van het stadslogo van Essen. ‘Seit ihr Essener?’, vraagt hij ons. Ofschoon we dat ontkennen heeft hij al snel door dat hij met groundhoppers van doen heeft. Al snel ontstaat er een geanimeerd gesprek. Hij vind het maar vreemd dat we helemaal naar hier zijn gekomen om naar Rot-Weiss Essen te gaan kijken. Hijzelf is al jaren- en jarenlang supporter, maar dit is toch pas zijn eerste wedstrijd van het jaar.


Het kaartje komt rechtstreeks uit een inktjet-printer

In het seizoen 2007/2008 had Rot-Weiss Essen namelijk aan een punt voldoende om zich te plaatsen voor de 3. Bundesliga, maar verloor thuis met 0-1 van het reeds (weken) gedegradeerde VfB Lübeck. Geen 3. Bunderliga dus voor Rot-Weiss Essen, maar het werd verbannen tot de Regionalliga-West. Voor deze mijnheer was dit de spreekwoordelijke druppel.

Ondertussen zijn we ons alledrie aan het ontfermen over een Bratwurst, gesneden en gedompeld in een zure saus, plus een staalhard broodje. Het smaakt wonderwel, al stellen we ons beter ook maar geen vragen. Het goedje wordt weggespoeld met een ferme beker cola.

Als we een blik werpen op de Mannschaftaufstellung, komen we op Michael Lorenz na, louter onbekende namen tegen. Wie kent immers André Maczkowiak, Bartosz Broniszewski, Sebastian Stachnik of Alassane Ouedraogo aan Essener zijde? Dennis Bührer is daarentegen blijkbaar wèl een bekende, al kennen we deze voormalige Nationalspieler unter-20 niet.

Onze Herman Koch look-a-like kent de spelers wel redelijk. ‘Die speler ken ik niet, die wel en zou goed moeten zijn, die speler wàs goed, die was goed totdat hij bij ons kwam, die ook, die hebben we geblesseerd gekocht, die speler eveneens en Michael Lorenz zit om onduidelijke redenen op de bank. Zo, de selectie van Essen herbergt dus heel wat talent! Oja, ‘Der Torwart ist ein Fliegenfänger’, zo wordt ons nog toevertrouwd… De man die de Bratwursten verkoopt grinnikt wat met ons mee. Zoveel nonsens heeft hij vast nog niet zo vaak gehoord; groundhoppers misschien nog wel nooit gezien. ‘Beim Essen lernt man Demut’, krijgen we nog een laatste levensles mee, vooraleer we de tribune opstappen.

Officieel dient de wedstrijd om 14.00 uur te beginnen, maar dat zal vandaag niet lukken. Om ongeveer 14.10 uur blaast de scheidsrechter pas een eerste maal op zijn fluit. Qua entourage is het natuurlijk tweemaal niks, maar dat wordt volledig gecompenseerd door de supporters van Rot-Weiss Essen. Er zijn zeker 350 à 400 supporters op het duel afgekomen die massaal ‘Auswärtszieg, Auswärtszieg’ schreeuwen. Aan de zijde van Borussia Mönchengladbach zijn er ongeveer evenveel supporters aanwezig. Natuurlijk niet vreemd als je bedenkt dat het eerste elftal deze middag in Hannover speelt.


De eerste helft viel er bijna niks te beleven

De eerste twintig minuten gebeurt er eigenlijk bitter weinig. Rot-Weiss Essen probeert het wel, maar de verdediging van ‘Die Föhlen’ blijft simpel overeind. Aan de rechterkant wordt nog het meeste gevaar gesticht, maar noch Giovanni Cannata noch Allassane Ouedraogo komen langs Kapitän en Abwehrchef Tim Heubach.

Na een klein half uur is het dan toch bijna raak als een speler op doelman Frederic Löhe afgaat, maar de doelman pareert de inzet. Borussia Mönchengladbach bakt er helemáál niks van en zo lijkt het een zoutloze partij te blijven. Totdat de aanvoerder van Borussia zich met het spel gaat bemoeien. Zijn gebrekkige techniek speelt hem echter danig parten, zodat hij tot tweemaal toe door Cannata wordt getackeld. Slechts éénmaal wordt een gele prent uitgedeeld en daar lijkt de rechtsback van Rot-Weiss Essen goed mee weg te komen. De supporter in het uitvak zingen echter stug door; op hen heeft het spelbeeld geen invloed.

In de rust gaan we terug naar de catering om nog een keer een Bratwurst te kopen. Op één been kun je niet staan, zullen we maar zeggen. De Bratwurst smaakt prima, maar het broodje lijkt wel een opengezaagde maaskei.

Als we een rondje proberen te lopen komen we ter hoogte van de Ostkurve de eerder genoemde grijsaard weer tegen. Hij heeft niet bepaald een goede wedstrijd gezien, maar dat was ook niet de verwachting. ‘Das war kein traumhaftiges Spiel’, laat hij ons weten. Ondanks dat wij evenmin verwend zijn met mooi voetbal, slaat hij hiermee toch wel de spijker op zijn kop. Het was verschrikkelijk slecht. Geen bal die aankwam, geen techniek bij de spelers, weinig kansen en de enige speler die de beuk er enigszins ingooide, wordt gewisseld. Volgens hem is dit Essen ‘Die faulste Mannschaft ider Vereinsgeschichte’ en daarin kan hij wel eens gelijk hebben.


Ook in de tweede helft leek het gewoonweg nergens op

En passant verhaalt hij over de geschiedenis van Rot-Weiss Essen en Schwarz-Weiss Essen. Volgens hem zijn Rot-Weiss ‘Proleten’ en dragen de spelers bij Schwarz-Weiss ‘Lackschuhe’. We snappen maar al te goed wat hij wil zeggen en kunnen een glimlach nauwelijks onderdrukken. Ondertussen doet hij ook zijn beklag over het feit dat een club als Rot-Weiss Essen moet spelen op zo’n ‘Bezirksanlage’ en ook die opmerking werkt een beetje op onze lachspieren.

Ondertussen is de tweede helft al lang en breed begonnen en steekt middenvelder Timo Brauer op zijn gemak het middenveld over. Aan de rand van het zestienmetergebied speelt hij de bal naar Mike Wunderlich en hij besluit achter doelman Löhe. 0-1 en de aanwezige ‘Proleten’ gaan uit hun dak!

Het heerschap naast ons haalt zijn GSM boven en smst naar een kennis dat de stand 0-1 is geworden. Die kennis schrijft in zijn vrije tijd voor een krant en weigert zich te vertonen op zulke ‘Bezirksanlages’. Vandaar dat hij bij zulke gelegenheden onze buurman stuurt. Trouwens, ‘Ist der Schiedsrichter eine Frau?’, wordt ons tussen neus en lippen door gevraagd.

Na de 0-1 dringt Borussia toch flink aan en krijgt zelfs een penalty. Fliegenfänger Andre Maczkowiak duikt echter naar de goede hoek en tikt de bal uit zijn doel. Paal en lat staan vervolgens de gelijkmaker in de weg, waarna Essen er met een vlijmscherpe counter
uitkomt.


Na de Humba aan de kant van Rot-Weiss Essen liep het stadion snel leeg

Vlak voor tijd krijgt Essen haar eerste penalty van het seizoen en zorgt Mike Wunderlich voor een Doppelpack: 0-2. In de blessuretijd kopt een speler van Rott-Weiss Essen nog op de eigen doellat, maar verder komt Borussia Mönchengladbach niet meer.

Tijd om even na te beschouwen. Met Essen zal het dit jaar niks meer worden en volgend jaar misschien ook wel niks. Immers, de club is zo slim geweest om een tribune af te breken en er vervolgens achter te komen geen geld te hebben voor een nieuwe. Omdat de hoofdtribune onder monumentenzorg valt, mag daar geen vernieuwing plaatsvinden. Achter één der doelen stond al niks meer en zo kan het dus gebeuren dat de club volgend jaar misschien geen licentie meer krijgt. De Duitse voetbalbond DFB acht hetgeen er nog van het Georg Melches Stadion resteert onvoldoende om het als een volwaardig stadion aan te merken. Maar ja, dat dit gebeurt is een logisch gevolg van het feit dat al jaren ‘Vollidioten’ de dienst uitmaken in het Essense bestuur…

Als het tijd is om naar huis te gaan lopen we pardoes Nico Vanek tegen het lijf. Ons eigen Kampfschwein woont in de buurt, speelde ooit voor Borussia Mönchengladbach en komt eens een kijkje nemen. Echt grappig dat Nico zich de moeite getroost om ‘so ein schreckliches Spiel’ te komen bekijken. Onze buurman maakt van de gelegenheid gebruik om te peilen hoe het in Nederland gesteld is met de haat jegens Duitsers. Volgens Nico is die haat minimaal, al heeft hij het geluk geen typische Duitse naam te hebben. Jürgen Heinrichs had daar meer last van…

Komend seizoen komt onze buurman zeker een keer naar Fortuna kijken en als Nico in het Duits wordt uitgescholden, weet hij wie er in de tribune zit! Daar moet zelfs Nico smakelijk om lachen. Nadat Nico nog is gecomplementeerd voor zijn accentloze Duits is het tijd om naar huis te gaan.

Het was een enerverende middag, dat zeker. Altijd leuk om met verrassende mensen te spreken en kennis te maken met mensen uit de buurt. Als we Rheydt weer hebben verlaten en richting Aken rijden moeten we nog regelmatig grinniken om uitspraken van het markante heerschap dat we hebben ontmoet. De Regionalliga-West is altijd leuk!

Michel Hennen