Één van de eerste dingen die ik doorgaans doe als ik op mijn werk arriveer is het aanzetten van de radio. En ook vandaag houd ik dit ochtendritueel in ere, net op tijd om het laatste uur van ‘Ekdom in de Ochtend’ te beluisteren. Radio 2 maakt vanochtend al gauw melding van het overlijden van Tijn Kolsteren, het zesjarige mannetje dat landelijke bekendheid krijgt met zijn ‘nagellakactie’ tijdens 3FM’s Serious Request. Tijn lijdt aan hersenstamkanker en met de opbrengst van de verkoop van nagellak wilt Tijn een robot financieren die kinderen met hersenstamkanker kan behandelen.
Bij het horen van het bericht denk ik onmiddellijk aan het Britse jongetje Bradley Lowery. Recente berichten over de jonge Sunderland AFC fan zijn amper bemoedigend. Het gaat niet goed met Bradley en hij is bezig aan de laatste dagen van zijn gevecht tegen het neuroblastoom dat zich in zijn lichaam bevindt. Hij vecht tegen een erg zeldzame vorm van kanker die bij kinderen voorkomt. Kinderen waarbij deze vreselijke diagnose wordt gesteld zijn vaak nog geen twee jaar oud. Zo ook Bradley. Als zijn ouders horen wat er met Bradley aan de hand is, is het ventje amper 18 maanden oud.
Bradley krijgt landelijke bekendheid als hij als matchday mascot mag fungeren tijdens de wedstrijd Sunderland AFC vs. Everton FC en aan de hand van Jermaine Defoe het veld betreedt. Het bezorgt beiden een moment dat ze nooit meer zullen vergeten.
Iedereen is zó geraakt door Bradley dat een spontane inzamelingsactie wordt gestart om Bradley’s behandeling in de Verenigde Staten te bekostigen. Deze is peperduur en de uitkomst is ongewis.
Bradley raakt maar niet vergeten. Door niemand. Zo zeer zelfs dat Everton Bradley en zijn naaste familie uitnodigt om als matchday mascot op te treden tijdens Everton FC vs. Manchester City FC.
Al met al wordt het een wedstrijd om nooit te vergeten. Everton voetbalt als in vervlogen tijden, maar de aanwezigheid van Bradley laat iedereen beseffen dat voetbal ‘maar’ voetbal is.
Tijdens de rust bedankt de moeder van Bradley Everton voor alles wat de club heeft gedaan voor haar ‘kleine vechtertje’, terwijl Bradley ondertussen doodleuk met de andere mascots in een hoek van het veld voetbalt. Ongelofelijk dat hij nog zoveel levenslust bezit, terwijl hij al jarenlang dood- en doodziek is.
‘There’s only one Bradley Lowery…’
Vanmiddag verschijnt op Facebook het bericht dat ook Bradley Lowery zijn strijd tegen kanker heeft moeten opgeven. Bradley heeft gevochten tot het einde, maar het gevecht niet kunnen winnen. ‘My brave boy has went with the angels today‘, berichten zijn ouders.
Alsof het zo had moeten zijn. Twee onbekende kinderen die vanwege hun dappere strijd tegen een vreselijke ziekte landelijke bekendheid krijgen en een heel land beroeren. Ze laten ons realiseren hoe oneerlijk het leven (soms) is.
RIP Bradley Lowery 17-05-2011 – 07-07-2017 & RIP Tijn Kolsteren 14-07-2010 – 07-07-2017
Michel Hennen
