Als je een bar slecht duel dat gedoemd is in 0-0 te eindigen toch nog verliest, is dat vervelend. Als je daardoor een derby verliest, is dat pijnlijk. En als dat ook nog een rechtstreekse concurrent op de ranglijst is, is dat tragisch….

30 December 2001

Zwarte novemberavond voor Fortuna Sittard

Roda JC 1 Fortuna Sittard 0
Doelpuntenmakers: 72. Anastasiou 1-0
Opstelling: Hesp, Akerboom (80. El Khadri), Dirkx, Volmer, Hermans, Emeran, Van Dieren, Rook (76. Haeldermans), Gerritsen, Landerl, Cramb .
Toeschouwers: 14.000
Scheidsrechter: Luinge
Geel (Fortuna): Gerritsen
Rood (Fortuna): –

Rond 18.30uur op deze woensdagavond begeven we ons naar de Lissabonlaan. Een vreemd tijdstip natuurlijk om daar te verzamelen voor een uitwedstrijd, maar het is niet anders: we gaan namelijk naar Roda!

Dit jaar zijn we zowaar wel welkom. Schijnbaar heeft Roda dit seizoen de veiligheidsmaatregelen in het nieuwe onderkomen wel op orde, want vorig seizoen mochten we er om die reden niet komen (roep ik zo maar zonder bewijslast te leveren, maar dat is in die contreien geen enkel probleem). Enfin, voordat de busreis goed en wel gestart is, is het al weer afgelopen. Om 19.00uur zijn we in Kerkrade, of is het toch Heerlen? We zien dat met het aanbrengen van een mooie kerstster op het dak, het stadion van Roda nu definitief af is. En dat kunnen wij niet zeggen!

Aangekomen in ons vak (na het afleggen van een vreemd parcours?) zien we dat er al een hoop Fortunezen aanwezig zijn in het uitvak. Voor de rest is er nog weinig te beleven in het stadion. We moeten dus nog een uur doden en normaalgesproken hebben we daar de Goodyear commissie voor. Echter, het is zo druk in ons vakje, dat die snackbar behoorlijk druk bezocht wordt. En aangezien de Goodyear commissie niet van wachten houdt, geen test. Volgende keer misschien.

Na nog wat tijd gedood te hebben begint de warming-up dan eindelijk. Hesp komt het veld op en start een ereronde. Iedereen wordt vriendelijk begroet. Ruud groet zelfs de supporters in het uitvak en dat zie je toch niet vaak!

Als de spelers zich gaan warmlopen zien we weinig verrassingen. El Khadri is gesneuveld. Op zijn plek gaat Emeran spelen die door Akerboom vervangen wordt op de rechtsback positie. Voor de rest geen wijzigingen. Toch zijn die veranderingen op rechts wel enigszins vreemd. Het was nota bene Emeran die er afgelopen zaterdag een zooitje van maakte tegen RKC en als “straf” wordt ie op zijn wenken bediend met een plek op zijn geliefde middenveld. Maar ja, alhoewel er van de incentivestructuur dus weinig klopt, is deze ingreep van Verel wel te billijken. Dit lijkt toch echt de sterkst denkbare opstelling.

Een kwartiertje later kunnen we de nieuwe rubriek inluiden, getiteld: “wat stelt de mascotte voor?”. Vorige week trapten we af met de “Groningse spijker”, nu wandelt er een beestje over het veld dat wij qua soort opnieuw niet kunnen thuisbrengen. Het beest is grijs, heeft twee guitige oren en loopt met drumsticks (??) in zijn handen. Navraag leert dat het in ieder geval niet Harry Potter is (wie is dat eigenlijk, heb ik weer iets gemist?). We komen er niet uit en houden het maar op een muis, een grijze muis dus. Daar kunnen we ons dan weer wel iets bij voorstellen. Enfin als deze mascotte ook nog wat wegwerpgebaren richting ons vak heeft gemaakt en weer is opgehoepeld, komt Verel voor zijn wekelijkse peptalk naar ons vak. Hans heeft nu toch al een paar uitwedstrijden achter mekaar voor de wedstrijd het uitvak bezocht. Ook vandaag komt hij weer even zijn gezicht laten zien en dat kunnen we natuurlijk waarderen.

Een kwartier voor aanvang van de wedstrijd zinken de gedachten ineens terug naar die goeie ouwe Baandert van ons. Het duurt even voor ik het in de gaten heb, maar dan weet ik ineens waarom. Die stem van die speaker komt me verdacht bekend voor. Dat lijkt wel Wim Frijns, sterker nog het is hem. De man die jarenlang trouw de Noord-tribune aanspoorde voor de wedstrijden van Fortuna. Diezelfde Frijns loopt nu hier voor een paar gulden meer door de microfoon te brallen hoe geweldig hij Roda wel niet vindt. Ach ja, de man doet gewoon zijn werk, supporters belazeren hoort daar schijnbaar bij….

Een paar minuten voor aanvang van de wedstrijd is het stadion redelijk volgelopen met Rodarakkers. Eentje heeft zelfs een sjaaltje meegenomen en wil de tekst die er op staat graag met ons delen. Ten eerste zien we er twee grijze muizen opstaan, hetgeen ons sterkt in de gedachte dat die mascotte inderdaad een grijze muis moet zijn. Verder zien we de tekst “Fortuna is kut” op zijn sjaaltje prijken. Woorden schieten tekort! Fortuna is in het leven van deze jongen blijkbaar zo belangrijk dat hij er een sjaaltje van heeft aangeschaft, maar ik heb niet het idee dat hij er al eens zover over heeft nagedacht.

Over tot de orde van de dag, want we kwamen hier voor de enige eredivisiederby die Limburg nog rijk is. We halen de statistieken er maar eens bij en ja er is goed nieuws te melden. Roda staat nummer drie in de Happy Hunting Ground. Geloof het of niet, Roda is een absolute puntenleverancier voor Fortuna in uitwedstrijden. Maar ja, ze zijn tegenwoordig verhuisd naar Heerlen en we zijn er nog niet uit wat nu de doorslaggevende factor is bij de Happy Hunting Ground (tegenstander of plaats?). Door naar de scheidsrechter: Roelof Luinge. Sommige mensen verliezen dan al snel alle hoop op een redelijke uitslag, maar dat is niet helemaal terecht. Luinge staat op plek acht, keurig in de middenmoot dus.


“Kan ik het helpen dat ik zo’n lelijke kop heb”, denkt Van Dijk

Voor de aftrap wordt (denk ik) het Limburgs volkslied gespeeld. Ik heb er niets van gehoord, want ons vakje maakt behoorlijk wat kabaal. We schatten dat er zo’n 700 Fortunezen op dit duel zijn afgekomen. Niet gek voor een woensdagavond.

De wedstrijd dan. De eerste tien minuten gebeurt er eigenlijk niks. Het is duidelijk dat hier twee ploegen tegenover elkaar staan die weinig zelfvertrouwen hebben. Er lukt eigenlijk nauwelijks iets, maar toch slaagt Emeran er al na een minuutje of tien in om op te vallen. Bij hem lukt dus écht niks. Elke bal springt hem van de voeten, hopeloos uit vorm dus. Aangezien er bij Roda ook hoegenaamd niks lukt, dreigt dit een oersaai duel te worden. Ach ja, als je de afgelopen twee wedstrijden tweemaal vier treffers om je oren hebt gekregen, valt hier in beginsel best mee te leven. Weer tien minuten later noteren we de eerste serieuze kans van de wedstrijd en die is nog voor ons ook. Diepe bal van Gerritsen, waarschijnlijk voor Cramb bedoeld, maar zo beroerd geraakt dat het een prachtpass op Landerl wordt. Iedereen bij Roda staat te wapperen en te schreeuwen naar de grensrechter (dat is regeltechnisch toegestaan!), maar de grens vlagt niet. Landerl gaat dus alleen op de keeper af. Goeie controle, goeie dribbel, goeie schijnbeweging waardoor Kalac al uitgeschakeld is en mooi naast getikt….


Ja, daar gaat je kans op eeuwige Sittardse roem…

We moeten verder, maar weten dan eigenlijk al dat zo’n kans niet snel meer zal komen vandaag. Aan de andere kant lukt Roda niet veel. Ze dwingen wel een hoop corners af, maar wat ooit een gevreesd wapen was bij Roda, werkt nu blijkbaar ook niet meer. Zijn ze soms gekrompen? Toch krijgt ook Roda een dot van een kans. Een één twee tussen Anastasiou en Nygaard brengt de laatste vrij voor Hesp, maar Nygaard toont nog maar eens aan dat er een negatief verband bestaat tussen voetbalvermogen en lengte. Wat voor een profvoetballer toch een koud kunstje moet zijn, lukt hem niet. De bal komt via de lat veilig in de handen van Hesp terecht. Nygaard heeft overigens wel het net weten te vinden. Nu moet hem nog iemand vertellen dat de bal erin moet. Details, details!

De wedstrijd rommelt rustig verder op een bedenkelijk niveau. De kansjes die er nog zijn, komen voort uit knullig verdedigen, als je dat al verdedigen wilt noemen. Gepruts tussen Hesp en Dirkx wordt niet afgestraft en aan de andere kant krijgt ook Gerritsen nog een cadeau aangereikt, maar Kalac kan redden: ruststand: 0-0.


Hesp werpt een vernietigende blik op Dirkx….

Hebben we nog iets geleerd in deze eerste helft? Zeker, beide elftallen wisten van zichzelf al waarom ze op de ranglijst staan waar ze staan, nu weten ze het ook van elkaar.

In de rust vegen de Fortuniors de vloer aan met enkele Rodarakkers, de toekomst is dus aan ons! Voor de rest gebeurt er niet zoveel.

Tweede helft dan maar. Aan een gelijkspel hebben we eigenlijk niks, maar voor het broze zelfvertrouwen zou het misschien niet eens zo’n slecht resultaat zijn. Roda trapt af en we gaan verder waar we de eerste helft zijn opgehouden. Hopeloos geklungel….

Lukte er bij ons op links nog wel eens iets in de eerste helft, nu gebeurt daar ook niks meer. Over onze rechterkant kunnen we kort zijn. Die bestaat niet eens! Emeran maakt er echt zooitje van. Slechts door het midden wil er af en toe iets lukken, want van Gerritsen kun je zeggen wat je wil: hij werkt zich kapot.


Akerboom heeft het maar druk met die off-day van Emeran

Maar hoe langer die tweede helft duurt, hoe verder we terugzakken. En dat is vandaag toch echt nergens voor nodig. Roda is niet in staat om driemaal achter mekaar een bal rond te spelen zonder balverlies. En toch zakken we weer terug. En als Roda de bal dan weer ingeleverd heeft, trappen we hem weer paniekerig weg. Waarom niet eventjes rustig blijven en even kijken of er niet iemand aanspeelbaar is? Tja, waarom, misschien moet je wel concluderen dat er te weinig voetbalvernuft in de ploeg zit om die rust te nemen. En waarom geen tweede spits in het veld brengen als je ziet dat de ploeg te ver terugzakt? Als je verbaal niet meer kunt sturen geef dan een signaal aan de ploeg, dat het zo niet goed gaat. Emeran eruit, El Gaaouiri erin. Landerl naar rechtshalf, Gerritsen in de spits naast Cramb.


Hmm, zal ik wisselen of toch maar niet?

Maar niets van dat alles. Gelukkig bakt Roda er niks van waardoor er voorlopig niks aan de hand is. Het publiek begint er zich wel mee te bemoeien. Bommetjes over en weer bereiken het veld. En op de veruit “gezelligste familie tribune van Nederland” aan onze linkerzijde, horen we de eerste fluitconcerten. De Rodarakkers vinden dit niet leuk. In ons vakje valt de stemming ook wat terug. De eerste helft was mooi, de tweede minder. Op het veld is er ineens een vrije trap voor ons op een metertje of 30 van de goal. Gerritsen neemt de vrije trap, maar schiet tegen een te vroeg uitgelopen Roda speler en dus laat Luinge de vrije trap opnieuw nemen. Is er niet een regel die zegt dat de bal dan tien meter verderop genomen moet worden? Anyway, nu neemt Hermans de bal. “Pink” zegt de paal…. Het is de specialiteit van Hermans: niemand treft relatief gezien zo vaak de paal als Hermans. De mooiste was toch die bal op de paal tijdens die 5-0 nederlaag tegen Sparta op Woudestein!

Terug naar het heden, we blijven maar terugplooien en dat is de afgelopen jaren zelden goed gegaan en vandaag ook niet, zo consequent is voetbal dan wel weer. Als een minuutje of twintig voor tijd toch een bal verkeerd valt, is Anastasiou er als de kippen bij en tikt binnen: 1-0. Daar staan we dan, het was 70 minuten niet om aan te zien van beide kanten, maar wij slagen er toch weer in om de ellende over onszelf af te roepen….


Shit happens, maar waar gaat Rook naartoe?

Dan blijven er nog twintig minuten over om te redden wat er te redden valt. Haeldermans en El Khadri komen respectievelijk Rook en Akerboom aflossen. Hoewel Roda vraagt om een gelijkmaker, zijn we slechts in staat om één kans te creëren. Gerritsen speelt in op Cramb die de bal mooi teruglegt op Gerritsen. Gerritsen komt vrij voor Kalac, maar weet de keeper niet te passeren. Een ongelooflijk grote kans was dat, maar we benutten hem niet. En dat is het dan. Luinge belooft nog drie minuten extra tijd, maar geeft slechts anderhalve minuut. Het zal wel allemaal.

Het was 90 minuten niet om aan te zien. Zij krijgen twee kansen, wij krijgen er twee. Zij maken er één, wij geen. De spelers komen naar ons vak en bedanken ons voor de steun, maar het heeft weer niet mogen baten. Het is eigenlijk te gek voor woorden dat we hier verliezen. Maar momenteel is het simpelweg niet anders. De overige uitslagen op het iets te groot uitgevallen scorebord naast ons geven ook al geen aanleiding tot opluchting. We staan dus nu gewoon zes punten los onderaan. Help!

Vervolgens moeten we nog een kwartiertje wachten voor de Rodarakkers het stadion verlaten hebben. De verwarming gaat uit, nu de Rodarakkers weg zijn, zodat we hier nog wat in de kou staan. De Fortunezen komen nog een cooling down doen en krijgen dan nog een ovationeel applaus. En toch is dat wel mooi aan onze club: als de Fortunezen zich maar inzetten, vinden wij het al prima, of het wat voorstelt doet dan niet ter zake: “we are shit, and we know we are!”.

Terug in de bus komt dan toch de kater. We verliezen hier toch maar mooi de derby en het was weer eens onnodig. Rond 22.30uur zijn we terug in Sittard. Weer een illusie armer, hoeveel hebben we er eigenlijk nog?