Na een aantal malen over en weer te hebben gemaild tussen twee uithoeken op deze aardbol werd duidelijk wie dit jaar met de Van der Padt trofee aan de haal zou gaan. Alhoewel ik persoonlijk vind dat de uitreikingen een beetje van haar glans hebben verloren, springt de winnaar er van deze editie toch bovenuit. Zelfverzekerd, noem het arrogant, gingen we op pad en na een serieuze zoektocht kwamen we uit bij de persoon waar alles rond draait: de winnaar!
In de weken voordien werden al de nodige oefenprogramma’s en agenda’s naast elkaar gelegd. Aangezien een uitreiking naadloos moet passen in oefenmatchen van Fortuna, werk en privé besognes blijven er nog slechts een handvol opties open. En als clubs dan allerlei oefenprogramma’s door elkaar gaan husselen, wordt het de redactieleden schier onmogelijk gemaakt een uitreiking in goede banen te leiden. Desondanks gaan we vandaag een poging wagen. Opstellingen zijn doorgespit; vandaag zal het toch zeker niet fout kunnen gaan?
En zo komt het dat we juist na het middaguur in de auto stappen, noordwaarts. Na een paar minuten opletten rondom knooppunt Kerensheide hebben we ruimschoots de tijd om het hele gebeuren rondom de Van der Padt-trofee eens nader te beschouwen. Hoe goed doet de jury haar werk eigenlijk? Is de trofee elk jaar uitgereikt aan een speler die veroordeeld is tot de marge van het (betaald) voetbal? Feitelijk wel, al zagen we de winnaar van verleden jaar, Omer Kulga, een mooie transfer versieren naar de nummer zes van de Süper Lig van afgelopen seizoen, Kayserispor! Vraag blijft natuurlijk hoe Omer het daar gaat doen. Desondanks geen verkeerde nieuwe start.
Omer Kulga heeft een dikke transfer beet!
Ook over de respons vanuit het winnende kamp stellen we ons vragen. Die is eerder beperkt en waar ligt dat aan? Gaat het naast marginale voetballers ook over marginale mensen? Als we Mehmet Akyil moeten gaan classificeren als ‘welbespraakt’, hoe laag ligt de lat dan wel niet? À propos ‘marginale voetballers’. Heeft niet elke speler in de Jupiler League iets marginaals over zich? Met andere woorden: heeft de realiteit het wezen van de uitreiking niet achterhaald?
Om een lang verhaal kort te maken, welke toekomst heeft de Van der Padt trofee eigenlijk nog? Het speelt al wekenlang door mijn hoofd.
Maar om nú al het mes in het varken te laten steken gaat me ook wat ver, aangezien een spiksplinternieuwe bokaal al enkele weken staat te glimmen op mijn eigen schoorsteenmantel. Die moet dus nog even worden weggebracht en daarmee zijn we momenteel bezig.
Na een klein uur passeren we Eindhoven en ter hoogte van Best zien we haaks op de autoweg een mensenstoet onder politiegeleiding wandelen. Het zal toch niet zo zijn dat er een corteo wordt georganiseerd waar wij niks vanaf weten? In Best of all places? Whatever…we hebben andere zaken te regelen.
Na Eindhoven volgt Den Bosch en ook daar glijdt onze bolide doorheen gelijk een mes door de boter. Volgens de Tomtom beginnen we flink te naderen en als we de Waal oversteken nemen we de afslag ter hoogte van Waardenburg. Na het verlaten van de afrit rijden we pardoes een onvervalste Vinex-locatie binnen. Typisch Nederlands, maar niet echt ons ding. Via de straat met de opmerkelijke naam ‘Donjon’ komen we uit bij een bruggetje. Aan de andere kant van de dijk ligt onze plaats van handeling: Sportpark De Korte Woerden.
Hier moeten we wezen!
Na het parkeren van onze auto en het wisselen van broek (het is hier toch echt een pak frisser dan in het zuiden) lopen we Zandweg Nr. 1 (wederom een markante straatnaam) af over de parking, richting de entree. Nadat we daar € 6 neertellen voor een ticket marcheren we voort richting kantine van WNC. Deze tweede klasser, met een oud-Fortunees aan het roer, beschikt over een fraai optrekje, pal naast de A2. We zijn dit complex talloze malen gepasseerd tijdens onze verplaatsingen en telkens zeiden we tegen elkaar: ‘Toch wel een mooi complex, hè?’
Nu, na jaren te hebben gezaagd over de schoonheid van dit complex staan we eindelijk aan de binnenzijde van de afrastering, trillend op onze benen, met de felbegeerde Van der Padt trofee in onze handen.
We zouden de kunst van het overdrijven tot in de perfectie beheersen, mochten we beweren dat het druk is in de kantine. Links en rechts troepen wat mensen samen, maar nooit meer dan een handje vol. Voor het scherm staan enkele gasten te kijken naar de Tour de France; overduidelijk supporters van VV Katwijk. Aan de andere kant hangen enkele oudere jongere aan een staantafel: de FC Dordrecht-clan. Van enige vijandigheid is geen sprake. Verder zijn de Barbie’s die op het terras zitten het vermelden (meer dan?) waard.
Het handje vol FC Dordrecht-supporters becommentarieert met veel volume de locatie van vandaag. Waarom 50 kilometer van Dordrecht spelen tegen Katwijk? Nou, het antwoord is heel simpel: FC Dordrecht krijgt een oefenwedstrijd in de buurt gewoonweg niet geregeld! Voor het organiseren van een dergelijke wedstrijd heb je toch stewards nodig en enkele andere vrijwilligers en die hebben de ‘Schapekoppen’ blijkbaar niet voorhanden. Profvoetbal in de Drechtsteden anno 2011.
Er komen gouden tijden aan voor 010
Na het aanschouwen van deze keur van mensen en het aanhoren van hun verhalen hebben we behoefte aan een zitplaats. Een Sprite en een AA Drink moeten ons voldoende moed geven om de afzink naar het speelveld te maken. Daar aangekomen hebben we de tijd om de genomineerden nog even door te lopen.
Shayron Curiel: het is eind januari als Fortuna in een heerlijke en unieke ambiance ten strijde trekt tegen FC Dordrecht. De week voorafgaande begint nog zo goed. Almere City is beloond met een driedubbele puntenaftrek en dat doet ons een plaatsje stijgen. Klaar om een tweede mentale tik uit te delen in de vorm van een winstpartij bij Dordrecht, zo zou je denken. Maar neen, het pakt helemaal anders uit. Nochtans verliep alles volgens plan, tot ongeveer een half uur voor tijd. Dan krijgt Philippe Liard een rode kaart en moet Fortuna met 10 man verder. Nadat eerst Marcel van der Sloot een vrije trap binnenschiet (à la Fred van der Hoorn) verdubbelt Cecilio Lopes de score. 2-0 en afgelopen, zou je denken. Maar neen, ook dit is niet het geval.
Een paar minuten voor tijd speelt Lopes de bal naar onze Shayron en die produceert wel zo een slap rollertje, dat moet een prooi zijn voor Danny Wintjens. Helaas beslist de terreinmeester anders. Een ferme pol zorgt ervoor dat de bal de lucht in vliegt, Wintjens passeert en in doel belandt. 2-0 of 3-0, wat maakt dat nu uit? Nou, dat maakt wel degelijk uit, of zijn we alweer vergeten hoe blij we waren met het eigen doelpunt van Jeroen Dost tijdens Fortuna-RKC? Het doelsaldo was dit seizoen wel degelijk een grote factor!
Petrit Hoxhaj: klinkt als iemand met een fout verleden. Klinkt ook behoorlijk Albanees en dat klopt warempel ook! Het had maar weinig gescheeld of deze Kosovaar had helemaal niet bij Veendam gespeeld. In 2003 werden Petrit en zijn familie namelijk met uitzetting bedreigd. Dankzij Rita Verdonk kwam het uiteindelijk toch nog goed en mocht de familie Hoxhaj in Nederland blijven wonen. Petrit speelde ondertussen bij FC Groningen, maar redt het niet. De overstap naar Veendam is dan ook een logische. Zijn hoogtepunt tot dusver beleeft Petrit op 4 maart 2011. Na zeven minuten verschijnt hij alleen voor doel en trapt de 1-0 tegen de netten. Een jaar voordien deed Gerson Klok hetzelfde en dat leverde hem een nominatie op en hetzelfde overkomt nu Petrit Hoxhaj.
Jacob Walcott: is dat die gast van Arsenal? Nee hoor, maar wel familie! Jacob is het neefje van Theo en speelt in de jeugd van Reading. Telstar-trainer Jan Poortvliet zal Jacob nog wel kennen van zijn passage in Engeland en besluit de aanvaller een half jaar te huren. Zijn eerste doelpunt op Nederlandse bodem maakt Jacob uitgerekend tegen Fortuna. Fernando Ricksen werkt een bal halfslachtig weg en Jacob profiteert optimaal. Gelukkig voor ons redt Ramon Voorn in blessuretijd nog een punt, want anders was zaten we nu al in het vliegtuig naar Engeland om een beker uit te reiken…
Inmiddels zal het eenieder duidelijk zijn dat de trofee dit jaar zal worden uitgereikt aan Shayron Curiel. En waarom? Dat moge eveneens duidelijk zijn. Deze speler gooide allereerst de wedstrijd definitief in het slot. Fortuna leek terug te kunnen komen, maar na de rode kaart voor Liard en zeker de 3-0 van Curiel was het over en sluiten. Daarnaast leverde deze speler een wel zó bedroevend schot af dat er een pol aan te pas moest komen om de bal in doel te laten belanden. Het was zijn eerste (en enige?) goal in het betaalde voetbal…
Toch is Shayron geen totaal ombeschreven blad. Neen, deze knaap heeft al een aardig CV opgebouwd:
– Augustus 2006: start voetbalcarrière bij tweedeklasser Spartaan ’20
– Januari 2008: proeftraining bij Sparta
– Januari 2008: Sparta wil Curiel overhevelen naar Sparta jeugdopleiding
– Maart 2008: debuteert bij Oranje -17 (eerste amateurvoetballer sinds 1989 die speelt voor Oranje)
– April 2008: Chelsea nodigt Curiel uit voor stage
– April 2008: Chelsea biedt Curiel (jeugd)contract aan (net als FC Utrecht en Feyenoord)
– Mei 2008: Curiel kiest voor Sparta Rotterdam
– Juli 2010: Curiel maakt overstap naar eerste elftal Sparta Rotterdam
– Oktober 2010: Curiel debuteert in betaalde voetbal tegen FC Den Bosch
– December 2010: Sparta stuurt Curiel weg, vanwege ondisciplinair gedrag
– Januari 2011: FC Dordrecht contracteert Curiel
– Januari 2011: Curiel scoort zijn eerste doelpunt in betaalde voetbal tegen Fortuna Sittard
Het lijkt me toch droevig als je ooit mocht dromen van Chelsea en je uiteindelijk tevreden moet stellen met een Van der Padt trofee…
Ondertussen heeft de scheidsrechter een wedstrijd in gang gefloten die ons nauwelijks kan boeien. Dordrecht heeft een klein overwicht, maar echte kansen levert dat niet op. Katwijk lijkt over een goede ploeg te beschikken, al wordt Johan Versluis achteraan nauwelijks in de problemen gebracht. De lange verdediger is samen met Wilmer Kousemaker en Cecilio Lopes de bekendste naam aan de zijde van de ‘Schapekoppen’. Van Curiel voorlopig geen spoor.
Veel kandidaten voor de editie 2011/2012!
In de rust polsen we de materiaalman die zichtbaar te lijden heeft onder een loodzwaar barbecue-seizoen. ‘Shayron? Ja, die is er wel, maar geen idee waar hij is. Hij is geblesseerd’. Veel komen we dus niet verder. Guy Ramos (dat is een speler van RKC…) lacht wat schamper en baalt verschrikkelijk dat hij niet in de prijzen is gevallen.
Nadat een man van middelbare leeftijd met een shawl van FC Dordrecht rond zijn nek geknoopt het ook niet weet, besluiten we maar richting dug-out te lopen. Daar zullen ze het toch wel weten? Het is uiteindelijk Snoop-Dogg-op-voetbalschoenen Mathew Morais die Shayron Curiel uit de dug-out haalt en aan ons voorstelt.
Nietsvermoedend worden handen geschud en steken we van wal. Over het bestaan van de Van der Padt trofee, waarom juist hij heeft gewonnen en nog wat andere relevante zaken.
Proficiat Shayron, je bent dit jaar de winnaar van de Van der Padt trofee!
Dank u, maar wat is dat dan precies?
Nou, de speler die het meest pijnlijke doelpunt tegen Fortuna heeft gescoord en daarmee het hoogtepunt van zijn carrière bereikt wordt in het zonnetje gezet.
Dank u wel, dat had ik nu echt niet verwacht!
Nou, je weet het toch nog wel hè?
Ja, met het polletje.
Na de onterechte rode kaart van Philippe Liard was de match zo goed als gespeeld, maar na je goal was het definitief over en sluiten.
De rode kaart was zeker wel terecht (antwoordt een omstander).
Dat doet niet af aan het feit dat je de verdiende winnaar bent. Maar iets anders. Van ‘trainen bij Chelsea’ tot ‘winnaar van de Van der Padt trofee‘. Wat is er misgegaan?
Ja, dat weet ik niet.
Ondertussen hebben we de indruk dat we aan een kansloze missie bezig zijn. Deze gast is geen spraakwaterval. Herstel: deze gast is te beduusd om een goed gesprek mee te voeren.
Shayron toont ons apetrots zijn trofee!
Nadat we nog even de aanwezigen hebben bijgepraat over de transfer van Caracciolo naar Visé vinden we het wel welletjes. Aangezien het koud en guur is, gaan we op zoek naar een plek om Henk Kesler op het vuur te gooien. Niet dat deze grijsaard aanwezig is, maar toch. Mochten we hem onverhoopt tegen het lijf lopen, dan weten we daar wel raad mee.
Vanuit de kantine zien we dat Katwijk in de tweede helft middels een penalty op gelijke hoogte komt. In de slotfase trapt Jordy Zuidam nog een bal op de lat en mag FC Dordrecht tevreden zijn met een 1-1 gelijkspel.
De oersaaie wedstrijd eindigde in 1-1
Voor ons zit het erop. Na een wederom succesvolle uitreiking van de Van der Padt trofee keren we huiswaarts. Komend seizoen nieuwe kansen? Wie weet. Alle nobody’s uit de Jupiler League zullen het graag lezen.
Michel Hennen
