Dagblad De Limburger houdt een “afscheidsinterview” met Henk Duut. Daarin geeft hij onder andere aan nog steeds geen seconde spijt te hebben van het aanvaarden van het trainersschap in het seizoen 2000/2001, ondanks dat dat op een fiasco uitdraaide. Wat hem wel nog hoog zit, is het feit dat hij in die periode smeekte om een rechtsback en een spits, maar die niet kreeg. Terwijl na zijn ontslag Bjekovic en Emeran (de gewenste spelers dus) wel beschikbaar kwamen. Toch zou hij waarschijnlijk weer besluiten om trainer te worden als hij de keuze nog eens mocht overdoen.
Verder gaat Duut in op zijn verhouding met Verel. Verel haalde Duut tot diens eigen verbazing weer bij het eerste elftal als assistent trainer. Dat duurde echter niet al te lang, want Duut en Verel zaten niet op één lijn wat “bepaalde zaken” betreft. Hier wordt nogmaals duidelijk dat Verel in die paar maanden weinig vrienden heeft gemaakt in Sittard….
Ook gaat Duut in op de “affaire Cramb”. Duut verwijst naar zijn actieve spelersperiode in Sittard toen er nog een zekere Linford in Sittard rondliep. Duut geeft aan dat Linford geen haar beter was. Maar ja, de tijden zijn veranderd, nu kun je je dat als speler niet meer verloorloven. Maar het lijkt me duidelijk. Duut had Cramb nooit op de draconische strafmaatregelen getrakteerd die Verel voor hem in petto had…
Duut besluit het interview met het breken van een lans voor Verbeek, Opgenoord en Nijpels. Jammer, want tot dat moment was het best een leuk interview!