Vergeten en vergeven Deel 2
Aan het begin van het seizoen ’91-’92 nam Fortuna Huub Driessen over van MVV. Driessen was de vierde aankoop van Fortuna, dat na een paar middelmatige seizoenen door forse investeringen een gooi wilde doen naar Europees voetbal. Driessen had net als Fortuna hoge verwachtingen van zijn overstap. Het zou allemaal heel anders uitpakken: Driessen zou met Fortuna twee seizoenen tegen degradatie vechten. Het laatste jaar tevergeefs.
Wie de selectie van het seizoen ’91-‘92 nu bekijkt, zal verbaasd zijn dat Fortuna dat seizoen slechts als veertiende eindigde. Met spelers als Ruud Hesp, Henk Duut, Randy Samuel, Richard Sneekes en Marco Boogers had Fortuna op papier misschien wel de sterkste selectie ooit. Probleem was echter dat al het talent bij veel spelers gepaard ging met nogal wat zelfoverschatting en egocentrisme. Daardoor slaagden noch Han Berger noch diens opvolger Georg Kessler, die na tien wedstrijden het roer overnam, erin van het team een echte eenheid te maken. Een veertiende plaats was het teleurstellende resultaat.
Tot de spelers die met minder dan een hoofdrol geen genoegen wilden nemen, behoorde ook Huub Driessen. Fortuna had Driessen in ruil voor Roger Reijners en extra transfergeld aangetrokken van MVV, waar hij in 1982 gedebuteerde in het betaalde voetbal. Bij MVV was Driessen het laatste jaar op zijn zachtst gezegd omstreden geworden. Driessen, aanvankelijk een tamelijk onopvallende linkshalf, was zichzelf steeds meer als de spelbepaler gaan beschouwen. Zijn medespelers accepteerden hem echter niet in die rol. Toen Driessen zich denigrerend uitliet over het niveau van MVV en zinspeelde op een vertrek naar een betere club, had hij het ook bij de supporters verbruid. Problemen rond zijn contractverlenging maakten zijn vertrek uit Maastricht vervolgens onvermijdelijk.
Gelukkig voor Driessen zag Fortuna het wel in hem zitten. Gezien zijn kwaliteiten niet onbegrijpelijk. Driessen was technisch en tactisch weliswaar niet opvallend, maar zeker niet slecht. Bovendien had hij het vermogen om een wedstrijd open te breken en naar zich toe te trekken. Driessen bemoeide zich overal mee en wou voortdurend aan de bal zijn en al die dadendrang had wel eens resultaat. Zo hielp hij Fortuna in 1992 met een droge vrije trap tegen Sparta thuis na negen wedstrijden eindelijk aan de eerste overwinning van het seizoen.
Tijdens zijn eerste seizoen moest Driessen met Henk Duut, Richard Sneekes en in mindere mate Etienne Barmentloo concurreren voor de rol van spelmaker. Het seizoen daarna kreeg hij van de nieuwe trainer Chris Dekker de kans zich op te werpen als leider van een sterk verjongde selectie. Driessen speelde als laatste man of centraal op het middenveld en was bij gelegenheid zelfs aanvoerder. Het liep allemaal niet zoals hij gehoopt had. Driessen faalde hopeloos in zijn rol als spelbepaler. Zijn eigen prestaties waren zo grillig dat hij geen overwicht kreeg op de rest van het elftal. Fortuna zwabberde daardoor een seizoen lang stuurloos rond en degradeerde op 16 juni 1993 na een verloren nacompetitiewedstrijd uit tegen Heerenveen.
Het grootste dieptepunt in zijn carrière had Driessen al een paar maanden eerder bereikt. Op 23 januari speelden MVV en Fortuna een beladen derby. MVV deed het bijzonder goed in de competitie, terwijl Fortuna diep in de degradatiezorgen zat. Voor Driessen werd het zijn eerste wedstrijd in de Geusselt sinds zijn vertrek bij MVV. Het Maastrichtse publiek vergeet en vergeeft zijn overlopers niet snel, vraag het maar aan Eric van der Luer, en Driessen kon dus rekenen op een hete ontvangst. De wedstrijd verliep rampzalig voor Fortuna, dat vanaf het begin aan alle kanten weggespeeld werd. Het bleef lang 0-0, maar acht minuten voor rust zette Twan Scheepers MVV op voorsprong. Nog voor de rust maakte Erik Meijer er 2-0 van en was de wedstrijd beslist. Na rust scoorden die twee opnieuw, waarna oud-Fortunees Johnny Franssen de afstraffing compleet maakte: 5-0.
Dat maakte Huub Driessen echter al niet meer mee. Chris Dekker vond het nodig aanvaller Fred de Jong in de ploeg te brengen. Niet onlogisch, gezien de 2-0 achterstand. Maar waarom moest hij uitgerekend Huub Driessen wisselen en niet bijvoorbeeld Roy van de Heuvel of Fuat Usta? En waarom wisselde hij niet tijdens de rust, maar vlak erna? Het leek er sterk op dat Dekker Driessen een lesje wilde leren. Als dat zo is, dan is het hem gelukt. Driessen moest de gang van de middenlijn naar de kleedkamers achter de goal maken onder één van de luidste fluitconcerten die ik ooit heb meegemaakt. En al was er heel wat aan te merken op Huub Driessen, die vernedering had hem bespaard mogen blijven.
PM
